Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Δεν θα μπορούσα να ζητήσω περισσότερα από τη ζωή αν και η λέξη ανικανοποίητο είναι συνώνυμο της προσωπικότητας μου… Έχει ήλιο παντού, είμαι ευτυχισμένηηηηηηηηηη, πάω να φτιάξω ένα καπουτσίνο και που είστε θα τα ξαναπούμε

Με 2 χρόνια καθυστέρηση μας κάνουν και τελετή ορκωμοσίας, αυτά είναι,τουλάχιστον κάτι σαν πτυχίο μας είχανε δώσει, με κανά χρόνο καθυστέρηση και τώρα τελετή αυτά είναι !!!!!! Ηλειακή γη σου'ρχομαι... Το ξέρω πως ποτέ δεν θα περίμενα να το πω αυτό,αλλά μου έλειψε η παρακμή σου,μου έλειψαν οι φάτσες που είχα σιχαθεί να βλέπω,μου έλειψε εκείνος ο τόπος που κάθε μέρα καταριόμουνα και ευχόμουνα να είχα φύγει,μου έλειψαν όλα,γιατί εκεί πέρασα από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου … Οι 33 σπουδαστές οι οποίοι θα ορκιστούν την Παρασκευή 26 Μαρτίου (12 :00) στο Λάτσειο Δημοτικό Μέγαρο είναι οι εξής : * Αγγελική – Ελένη Κακαλή * Αλέξανδρος – Οδυσσεύς Τσακαλίδης * Αναστασία Παπαευσταθίου * Ανδρέας Τσέτσος * Ανδρέας Φραγκιουδάκης * Άννα Πασκάλη * Ανριάνα Γκουγκουλή. * Αρχόντισσα Κοκοτσάκη * Βασιλική Κουρούμπαλη * Βασιλική Χατζηαποστόλου * Γεώργιος Λουκανίκας * Δέσποινα Ντίο * Δημήτρης Βαλαβάνης * Δημήτρης Ρούβαλης * Δημήτρης Σούρας ...

Τους ανθρώπους της ζωής μου κάθησα να τους μετρήσω τους παρόντες,τους απόντες κανα δυό περαστικούς. Όσους ήρθαν για να μείνουν όσους έφυγαν πρίν γίνουν, τους κοινόχρηστους,τους ξένους, τους πολύ προσωπικούς. Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι ή μου βγαίνουνε πολλοί, κι είναι η μοναξιά που επείγει ό,τι με μελαγχολεί. Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι ή μου βγαίνουνε πολλοί, σ'ένα μέτρημα που ανοίγει την παλιά μου την πληγή. Τους ανθρώπους της ζωής μου θα'θελα να τους κρατήσω, τα αγρίμια,τους αγγέλους, και τους πιο κανονικούς. Όσους άφησαν σημάδι, όσους πήρε το σκοτάδι, τους εκείνους,τους τυχαίους, τους πολύ προσωπικούς. Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι ή μου βγαίνουνε πολλοί, κι είναι η μοναξιά που επείγει ό,τι με μελαγχολεί. Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι ή μου βγαίνουνε πολλοί, σ'ένα μέτρημα που ανοίγει την παλιά μου την πληγή. Άνθρωποι μόνοι,που άφησαν σκόνη, φιλίες κι αγάπες που πήραν οι δρόμοι, κλεμμένοι,κρυμμένοι,κρυφά δανεισμένοι, τυχαίοι,γενναίοι,δειλοί,φοβισμένοι, δικοί μου και ξένο...

Περίληψη Μια φορά κι έναν καιρό μπορεί να είχαν και οι άνθρωποι ουρά, γιατί άκουγα πολλές φορές τους μεγάλους να λένε «Πονάει η ουρά μου», «Με χτύπησε στην ουρά», αλλά τη δική μου δεν την είδα ποτέ, όσο και να έψαχνα στον καθρέφτη. Το λέω αυτό γιατί μου φαίνεται παράξενο να έχουν ουρά τα πράγματα και να μην έχει ο ίδιος ο άνθρωπος που τα φτιάχνει. Μπορεί όμως να φοβάται πως, έτσι κι αποκτήσει κάτι τέτοιο, θα γίνει αυτός ζώο, τώρα που τα έχει εξοντώσει όλα κι έχει κρατήσει μερικά σε μάντρες για να ξεγελάει τα παιδάκια. Άλλωστε ποτέ δε συμπάθησε τις ουρές, εκτός κι αν επρόκειτο για «Λεφτά με ουρά», «Παράδες με ουρά», «Λίρες με ουρά». Κανείς δεν έδωσε σημασία στο άλλο, που έλεγε «Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά». Συνήθως κοιμάμαι νωρίς και συνήθως με ξυπνάει γύρω στις τέσσερις κάποιο όνειρο, που ώσπου να το εξηγήσω δε σηκώνομαι από το κρεβάτι. Σκάλιζα σήμερα το μυαλό μου απορημένος μ’ αυτό που πέρασε από πάνω μου. Τη λέξη «ουρά» είχα να τη δω ή να την ακούσω χρόνια κι έβλεπα για πρώτη φορά κά...

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου Φτάσαμε στην Αλεξάνδρας ξημερώματα να γλιτώσεις τους αποχαιρετισμούς γύρω βρώμικα καφέ με ξένα ονόματα προσκαλούνε μέσα τους περαστικούς μήπως θες κάτι να φας να σε κρατήσει μουσική στ' ακουστικά σου σιγανή αποφεύγεις έτσι όποιον σου μιλήσει σε ρωτάω κι ανεβάζεις τη φωνή Και να κάνεις τη στιγμή συνηθισμένη το αντίο, πάντα αντίο θα σημαίνει Σ' ένα χάρτη με στυλό τραβάς το δρόμο σου και τσιγάρα στρίβεις για τη διαδρομή ένας τρόπος να σκοτώσεις, λες, το χρόνο σου ένας τρόπος να σκοτώσεις τη στιγμή Και να γύριζες να δεις, τι θα 'χε γίνει αφού τίποτα δε διαρκεί στη μνήμη Ένα τζιν μπουφάν φθαρμένο για το κρύο κι ένας σάκος που σε λίγο θα εκραγεί μ' ένα σάλτο μπαίνεις μες στο λεωφορείο δε μ' αφήνεις τελευταία επιλογή... Έφευγες από Αλεξάνδρας τα χαράματα μ' ένα αρχαίο πούλμαν μπλε-πορτοκαλί να μη δω το πρόσωπό σου μες στα κλάματα με το χνώτο είχες θαμπώσει το γυαλί. Και να σ...

Είναι πουλιά που πετάνε Κι αλλά που κάθονται Στη φωλιά, περιμένοντας το πρώτο και το τελευταίο τους σάλτο σ.χ

"Κανείς δεν είπε ότι είναι εύκολο να αποδράσεις ή ένα μικρό πέρασμα από τα σκατά ή για πάντα μέσα σε αυτά ..." Δεν μπορεί να είναι αυτό ζωή,δεν μπορεί να είναι αυτό για σένα και για μένα,για τη γενιά μας,όχι … Να φτάνουμε τριάντα χρονών να μένουμε με τη μάνα μας και να θέλουμε τη νταντά στην ελληνική version του alpha να έρθει για να μας κάνει να είμαστε φρόνιμα παιδιά … Όχι δεν είναι φυσιολογικό,να μην χαιρόμαστε τη ζωή,γιατί κάποιος μας κορόιδεψε πως η ζωή είναι να δουλεύεις δωδεκάωρα για εφτακόσια ευρω,χωρίς να μπορείς να πεις και τίποτα,όχι μωρό μου δεν είναι αργά,έλα σήκω φεύγουμε τώρα … Ξέρω είναι δύσκολο,να αποτινάξεις τη συνήθεια από πάνω σου,ξέρω τους έχεις μάθει αλλιώς,ξέρω το διαφορετικό και το αλλιώς σου φαίνεται δύσκολο,πόσο πιο δύσκολο μπορεί να είναι από αυτό που ζούμε τώρα; Είναι φυσιολογικό αυτό που ζούμε τώρα; Αιχμάλωτοι σε ένα γραφείο,σε μια δουλειά που δεν ονειρευτήκαμε ποτέ,παγιδευτήκαμε, δεν είναι αργά,έλα να φύγουμε,δε θέλει σκέψη,όπου μας βγάλει … Ξέρω...

Αν... Αν είχαν όλοι οι άνθρωποι να φάν, και οι παππούδες δόντια να μασάν. Αν η Τζέιν παντρευόταν τον Ταρζάν, Αν κέρδιζε η γιαγιά μου στο κουνκαν. Αν... Αν είχα για ξαδέλφη τη Μουλάν, αν ξέραν τα μωρά να κολυμπάν, αν δε ξαναχανά το λιποζάν, αν έπαβαν οι σφίγγες να τσιμπάν. Ααααααααααααανννννννννννννν, αν αν αν αν... θα γίνω μάγος, μάντης και σαμάν, να πέφτουν τα παιχνίδια να μη σπαν, να μη σπάν... Αν... Αν ήξεραν οι κούκλες να μιλάν, αν δεν ετσουζέ το σαπουάν. Αν... Αν ήταν ο μπαμπάς μου σουπερμάν, η βρύση αν δεν ήταν τόσο πάν. Αν... Αν όλοι ήξεραν να παίζουν πιάν, να παίζουν, να χορεύουν, να γελάν, αν ήξεραν τα αστέρια να μετράν, αν ήτανε οι μπάμιες κρουασάν. Αααααααααααααααααααανννννννννν, αν αν αν αν, θα γίνω μάγος, μάντης και σαμάν, να πέφτουν τα παιχνίδια να μη σπάν, να μη σπάν... Τον Δημήτρη Μητσοτάκη τον γνωρίσαμε από τους “Ενδελέχεια”. Ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος μουσικοσυνθέτης, στιχουργός και ντράμερ της μπάντα. Αυτή τη φορά τον βλέπουμε να μας παρουσιάζει την πρώτη προσ...

Πρωινό Κυριακής,ο καναπές ξέστρωτος,το τζάκι γεμάτο αποτσίγαρα και γόπες,το τραπέζι της κουζίνας γεμάτο σακούλες και αποφάγια από delivery.Πλένει τη στοίβα στο νεροχύτη ,κάνει φραπέ,ανοίγει το laptop και χαζολογάει στο facebook. Το τελευταίο status που είχε κλέψει από τη Μυρσίνη,της θύμισε πολλά,τελικά έζησε ένδοξα και σπουδαία τη ζωή και το ίδιο εξακολουθεί να κάνει και σήμερα,ευτυχώς της το θύμισαν οι φίλου της γιατί το είχε ξεχάσει … Πήγε στο κρεβάτι και του γαργαλούσε τα πόδια,τότε ήταν που της έκανε μια τεράστια αγκαλιά και χουζούρευαν για ώρες στο κρεβάτι… Μετά εμφανίστηκε μια μπουγάτσα,ντυμένη με ένα φόρεμα από ζάχαρη άχνη και με στρασάκια κανέλας να λιώνει στο στόμα της,ενώ εκείνος χαμογελούσε και που και που της χάιδευε το μάγουλο για να τινάξει λίγη ζάχαρη και κανέλα που παράπεσε! Ξημέρωσε Δευτέρα και είχε ακόμα αυτή τη γλυκιά γεύση της μπουγάτσας στο στόμα,όχι δεν είχε βάλει ξυπνητήρι,αρκετά την κορόιδεψαν,γυρνάει πλευρό,σήμερα δεν θα πάει στη δουλειά,το όνειρο της μπουγάτσ...

Είσαι πραγματικά ελεύθερος όταν έχεις μάθει να είσαι αυτάρκης... σ.χ

Είμαι ένα ψάρι πνιγμένο στο βυθό,μα πνίγονται τα ψάρια στο νερό; σ.χ

Falling through pages of Martens on angels Feeling my heart pull west I saw the future dressed as a stranger love in a space-dye vest Love is an act of blood and I'm bleeding a pool in the shape of a heart Beauty projection in the reflection Always the worst way to start "But he's the sort who can't know anyone intimately, least of all a woman. He doesn't know what a woman is. He wants you for a possession, something to look at like a painting or an ivory box. Something to own and to display. He doesn't want you to be real, or to think or to live. He doesn't love you, but I love you. I want you to have your own thoughts and ideas and feelings, even when I hold you in my arms. It's our last chance... It's our last chance..." Now that you're gone I'm trying to take it Learning to swallow the rage Found a new girl I think we can make it as long as she stays on the page This is not how I want it to end And I'll never be open again ...

Τι να κάνει η Μαριάτζελα;Τη θυμάμαι να κρύβεται σε μια ντουλάπα,τώρα κι αυτή όπως κι εγώ απελευθερωθήκαμε ... Δεν θυμάμαι τις μέρες της ντουλάπας. Ο εγκλεισμός μου εκεί μου έμαθε πολλά,μνήμες δεν άφησε γιατί είχα κλειστά τα μάτια, άφησε μυρωδιές … Μη με ρωτάς τι κάνει,δεν ξέρω να σου πω,έχω χρόνια να τη δω,χάθηκε στα πέρατα του κόσμου,μα πάντα θα την ευγνωμονώ για εκείνες τις μέρες της ντουλάπας…

Υποχωρώ για να χωρέσουμε κι εσύ κι εγώ, κάνω ένα βήμα προς τα πίσω για να μην πέσω στο γκρεμό. Μα πως έφτασα εδώ; Πάντα έκανα βήματα προς τα πίσω για να χωρέσουμε κι εσύ κι εγώ. Τώρα ασφυκτιώ,φλερτάρω το κενό κι εσύ μου λες πέσε εσύ για να σωθώ εγώ. Ψάχνω χώμα κοντινό με μια δρασκελιά να αυτοεξοριστώ, μην έρθεις από πίσω μου,δεν θα σ’ αφήσω. Καλύτερα και οι δύο στο κενό, παρά τα ίδια, σε άλλο σκηνικό. σ.χ Αφιερωμένο στην κρίση που μας χρέωσαν …

Έκανα ζάπινγκ στη tv ,όταν φευγαλέα άκουσα κάποιον να λέει σε ένα τρέιλερ «ευτυχία για μένα είναι η ηρεμία που έχεις όταν βρεις το σωστό δρόμο για σένα», μ’ άρεσε και το ασπάζομαι. Μην με ρωτάτε ποιος είναι ο σωστός δρόμος για τον καθένα μας , δεν ξέρω , εξάλλου ποτέ δεν το θεώρησα και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, ακούγεται τόσο απλό, αλλά δεν είναι. Υπάρχουν δρόμοι στρωμένοι με πάθος, ένταση, έρωτα, ιδρώτα, εμπόδια , λακκούβες, ηδονή που μπορεί και να μας παραπλανήσουν . Ο δρόμος που δίνει ευτυχία, είναι αυτός που έχει ή όχι όλα τα παραπάνω αλλά εξακολουθεί να σε διατηρεί ήρεμο … Ηρεμία, στην ψυχή, στο μυαλό, στη φαντασία, ηρεμία στη φωνή, στα τραγούδια, στη σκέψη, ηρεμία στην αγάπη, για μένα ίσως ή μάλλον σίγουρα είναι το πιο πολύτιμο δώρο που κατάφερα να έχω στη ζωή μου, μόλις τους τελευταίους εννέα μήνες… Εννέα μήνες πέρασαν από τότε που συνέλαβα την ευτυχία που δημιουργήθηκε από την αγάπη και την ηρεμία που μου προσφέρουν τα τζαμαϊκανά χορευτικά μας βήματα . Η ευτυχία δεν μ...

Sophie_jamaica Production Πρωταγωνιστούν με σειρά εμφανίσεις: πρώτα η αριστερή και μετά η δεξιά πατούσα μου Soundtrack : Tsopana Rave Ta oneira einai dwra toy ypnou Στο φωτισμό –ειδικά εφέ sophie_jamaica

Ακούω την Αγάπη Στίχοι :Γ.Αγγελάκας Μουσική :Τρύπες Ακούω τις θάλασσες και τα ποτάμια σου Ακούω το γέλιο ακούω το κλάμα σου Τις μελωδίες που γεννιούνται στα σπλάχνα σου Τις πολιτείες και τους ανθρώπους που ταξιδεύουν κάτω απ' το δέρμα σου Ακούω την αλήθεια σου κι' ακούω το ψέμα Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα Ακούω την Αγάπη και δεν ακούω τις σκέψεις μου Ακούω τους ήλιους και τους πλανήτες σου Ακούω τις χαρές σου ακούω τις λύπες σου Τις αρμονίες που γεμίζουν τις νύχτες σου Τους εραστές και τους τρελούς που ξενυχτάν κάτω απ' το δέρμα σου Ακούω την αλήθεια σου κι' ακούω το ψέμα Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα Ακούω την Αγάπη Ακούω την Αγάπη Ακούω την Αγάπη και δεν ακούω τις σκέψεις μου

3 Μαρτίου 2010, λίγο μετά την ανακοίνωση των μέτρων , αγκαλιά με την Πέρσα , όσα ξέραμε θα τα ξεχάσουμε, όχι όμως και να αγαπάμε και να χαμογελάμε….

3-3-2010