Δευτέρα, Μαρτίου 15, 2010
Μπουγάτσα
Πρωινό Κυριακής,ο καναπές ξέστρωτος,το τζάκι γεμάτο αποτσίγαρα και γόπες,το τραπέζι της κουζίνας γεμάτο σακούλες και αποφάγια από delivery.Πλένει τη στοίβα στο νεροχύτη ,κάνει φραπέ,ανοίγει το laptop και χαζολογάει στο facebook.
Το τελευταίο status που είχε κλέψει από τη Μυρσίνη,της θύμισε πολλά,τελικά έζησε ένδοξα και σπουδαία τη ζωή και το ίδιο εξακολουθεί να κάνει και σήμερα,ευτυχώς της το θύμισαν οι φίλου της γιατί το είχε ξεχάσει …
Πήγε στο κρεβάτι και του γαργαλούσε τα πόδια,τότε ήταν που της έκανε μια τεράστια αγκαλιά και χουζούρευαν για ώρες στο κρεβάτι…
Μετά εμφανίστηκε μια μπουγάτσα,ντυμένη με ένα φόρεμα από ζάχαρη άχνη και με στρασάκια κανέλας να λιώνει στο στόμα της,ενώ εκείνος χαμογελούσε και που και που της χάιδευε το μάγουλο για να τινάξει λίγη ζάχαρη και κανέλα που παράπεσε!
Ξημέρωσε Δευτέρα και είχε ακόμα αυτή τη γλυκιά γεύση της μπουγάτσας στο στόμα,όχι δεν είχε βάλει ξυπνητήρι,αρκετά την κορόιδεψαν,γυρνάει πλευρό,σήμερα δεν θα πάει στη δουλειά,το όνειρο της μπουγάτσας θα πάρει μια μέρα παράταση…
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked. The second time I told my story, I felt on...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου