Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Μόνο ένα μικρό δείγμα από τις πιο δραματικές εικόνες της ζωής μου. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από τις βεράντες του σπιτιού μου στο κέντρο του Πύργου Ηλείας , στις 25 Αυγούστου 2007

Η πιο όμορφη και εγκαταλελειμμένη περιοχή της Ελλάδας, όμορφα καίγεται .

Kλίκαρε αμέσως Eδώ Εδώ και καιρό έχω χάσει την πολυτέλεια των παιδικών μου χρόνων να εντυπωσιάζομαι με απλές , καθημερινές στιγμούλες . Συναισθηματικά πεσμένη μπροστά στον τερματισμό του φοιτητικού μου ράλι και στην αφετηρία μιας ζωής που την περίμενα γεμάτη φωνές και προορισμούς . Μένω ακίνητη μέσα στη σιωπή , ανίκανη να ονειρευτώ το αύριο , ανίκανη να συλλέξω το οτιδήποτε . Οι κούτες ανοικτές να περιμένουν κι αυτές καρτερικά το γέμισμα τους .Το αργό ανέβασμα στη σκάλα για το κατέβασμα της κουρτίνας κουράζει την πονεμένη μέση μου , ανέβασμα , κατέβασμα μόνο αυτό μου έμεινε . Μα αλήθεια που πάνε όλες αυτές οι κούτες ; Κλείνω τα μάτια και θυμάμαι εκείνο το κρύο βράδυ του Νοέμβρη στο σταθμό των τρένων της Θεσσαλονίκης . Το τρένο για Αθήνα μας ανακοινώνουν πως έχει καθυστέρηση , τώρα πια εύχομαι να μην είχε φύγει ποτέ . Ο Στάσυμ μαζί με τον Γείτονα και την Έλενα έχουν μπει σε ένα τρένο πολύχρωμο , κάτω από τους ήχους του συντοπίτη μου του Θανάση Παπακωνσταντίνου και τη φωνή του Γιάννη Αγγ...

22 χρόνια ανώριμος ξεφτίλας Δον Κιχώτης 22 χρόνια γκόμενος, 22 χρόνια πότης