Εδώ και καιρό έχω χάσει την πολυτέλεια των παιδικών μου χρόνων να εντυπωσιάζομαι με απλές , καθημερινές στιγμούλες . Συναισθηματικά πεσμένη μπροστά στον τερματισμό του φοιτητικού μου ράλι και στην αφετηρία μιας ζωής που την περίμενα γεμάτη φωνές και προορισμούς . Μένω ακίνητη μέσα στη σιωπή , ανίκανη να ονειρευτώ το αύριο , ανίκανη να συλλέξω το οτιδήποτε . Οι κούτες ανοικτές να περιμένουν κι αυτές καρτερικά το γέμισμα τους .Το αργό ανέβασμα στη σκάλα για το κατέβασμα της κουρτίνας κουράζει την πονεμένη μέση μου , ανέβασμα , κατέβασμα μόνο αυτό μου έμεινε . Μα αλήθεια που πάνε όλες αυτές οι κούτες ;
Κλείνω τα μάτια και θυμάμαι εκείνο το κρύο βράδυ του Νοέμβρη στο σταθμό των τρένων της Θεσσαλονίκης . Το τρένο για Αθήνα μας ανακοινώνουν πως έχει καθυστέρηση , τώρα πια εύχομαι να μην είχε φύγει ποτέ . Ο Στάσυμ μαζί με τον Γείτονα και την Έλενα έχουν μπει σε ένα τρένο πολύχρωμο , κάτω από τους ήχους του συντοπίτη μου του Θανάση Παπακωνσταντίνου και τη φωνή του Γιάννη Αγγελάκα και τρέχουν με ταχύτητες φωτός . Ζητούν να τους προωθήσω κι εγώ γελάω . Ειλικρινά παιδιά μακάρι να μπορούσα να σας φτάσω , μου φτάνει μόνο που κάποτε μπόρεσα να έχω συνταξιδιώτη μου έναν από εσάς , μου φτάνει μόνο που μέσα από το blog σας με κάνατε συνειρμικά για 3 λεπτά και 15 δευτερόλεπτα να μπορώ να ονειρεύομαι ξανά , να εντυπωσιάζομαι με τα όμορφα και τα απλά . Όταν χαράζει πια ο ήλιος τρυπά μέσα από τα κλεισμένα μου παράθυρα και οι κουρτίνες στέκουν μισό κρεμασμένες , πιάνω την κιθάρα και παίζω το τραγούδι που κάποτε το είχα πάει στον Γιάννη σε μια παλιά κασέτα για να μου βγάλει τις συγχορδίες πριν 7 χρόνια σε ένα πατάρι της Γεωργίου Σεφέρη στη Λάρισα ..
Αγγελάκας Γιάννης
Μουσική/Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Εισαγωγή:
G-7-
B-7-
E-7-
Bm
Bm F#m Bm F#m
Όταν χαράζει o πρώτος στεναγμός
Em A Bm
βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη
Bm F#m Bm F#m
σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά
Em A D A Bm F#m Bm
ψάχνοντας άνοιγμα να φύ - υ- γει
Intro:
Bm Em Bm F# Bm
Bm Em Bm Em Bm
Αν είσαι μόνος αν είσ' αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει
Έχει το μύρο έχει τη σιγαλιά
έχει τον ήλιο τον αλάνη
Intro ] 2x
Καινούρια μέρα καινούριος ποταμός
στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει
Intro ] 2x
Πίσω απ' τους λόφους πίσω απ' τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα
Χωρίς Βαστίλλη χωρίς ανάθεμα
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα
Intro
Υ.Σ Μόνο μια φευγαλέα ματιά να ρίξειςΕδώγιατί αυτά τα παιδιά αξίζουν τον κόπο , όχι μόνο για να κλικάρεις αυτό εδώ το link αλλά για πολύ περισσότερα , μα για πολύ περισσότερα λέμε… Όσο για μένα τι να πω , εδώ πάνω κρεμασμένη στο κουρτινόξυλο μου μπορώ να βλέπω μπροστά , πολύ μπροστά κι εσείς είστε πιο πέρα και από τον ορίζοντα μου, πραγματικά θέλω να μιλήσω με το Γείτονα και να μου πει αν και που μπορώ να βοηθήσω για να πάει παραπέρα(προώθηση) όλο αυτό , αρκεί να μην μου ζητήσει να πάω στο καινούργιο ριάλιτι του mega για τους παχύσαρκους και να περπατάω 16 χιλιόμετρα τη μέρα !!!
Κλείνω τα μάτια και θυμάμαι εκείνο το κρύο βράδυ του Νοέμβρη στο σταθμό των τρένων της Θεσσαλονίκης . Το τρένο για Αθήνα μας ανακοινώνουν πως έχει καθυστέρηση , τώρα πια εύχομαι να μην είχε φύγει ποτέ . Ο Στάσυμ μαζί με τον Γείτονα και την Έλενα έχουν μπει σε ένα τρένο πολύχρωμο , κάτω από τους ήχους του συντοπίτη μου του Θανάση Παπακωνσταντίνου και τη φωνή του Γιάννη Αγγελάκα και τρέχουν με ταχύτητες φωτός . Ζητούν να τους προωθήσω κι εγώ γελάω . Ειλικρινά παιδιά μακάρι να μπορούσα να σας φτάσω , μου φτάνει μόνο που κάποτε μπόρεσα να έχω συνταξιδιώτη μου έναν από εσάς , μου φτάνει μόνο που μέσα από το blog σας με κάνατε συνειρμικά για 3 λεπτά και 15 δευτερόλεπτα να μπορώ να ονειρεύομαι ξανά , να εντυπωσιάζομαι με τα όμορφα και τα απλά . Όταν χαράζει πια ο ήλιος τρυπά μέσα από τα κλεισμένα μου παράθυρα και οι κουρτίνες στέκουν μισό κρεμασμένες , πιάνω την κιθάρα και παίζω το τραγούδι που κάποτε το είχα πάει στον Γιάννη σε μια παλιά κασέτα για να μου βγάλει τις συγχορδίες πριν 7 χρόνια σε ένα πατάρι της Γεωργίου Σεφέρη στη Λάρισα ..
Αγγελάκας Γιάννης
Μουσική/Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Εισαγωγή:
G-7-
B-7-
E-7-
Bm
Bm F#m Bm F#m
Όταν χαράζει o πρώτος στεναγμός
Em A Bm
βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη
Bm F#m Bm F#m
σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά
Em A D A Bm F#m Bm
ψάχνοντας άνοιγμα να φύ - υ- γει
Intro:
Bm Em Bm F# Bm
Bm Em Bm Em Bm
Αν είσαι μόνος αν είσ' αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει
Έχει το μύρο έχει τη σιγαλιά
έχει τον ήλιο τον αλάνη
Intro ] 2x
Καινούρια μέρα καινούριος ποταμός
στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει
Intro ] 2x
Πίσω απ' τους λόφους πίσω απ' τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα
Χωρίς Βαστίλλη χωρίς ανάθεμα
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα
Intro
Υ.Σ Μόνο μια φευγαλέα ματιά να ρίξειςΕδώγιατί αυτά τα παιδιά αξίζουν τον κόπο , όχι μόνο για να κλικάρεις αυτό εδώ το link αλλά για πολύ περισσότερα , μα για πολύ περισσότερα λέμε… Όσο για μένα τι να πω , εδώ πάνω κρεμασμένη στο κουρτινόξυλο μου μπορώ να βλέπω μπροστά , πολύ μπροστά κι εσείς είστε πιο πέρα και από τον ορίζοντα μου, πραγματικά θέλω να μιλήσω με το Γείτονα και να μου πει αν και που μπορώ να βοηθήσω για να πάει παραπέρα(προώθηση) όλο αυτό , αρκεί να μην μου ζητήσει να πάω στο καινούργιο ριάλιτι του mega για τους παχύσαρκους και να περπατάω 16 χιλιόμετρα τη μέρα !!!
3 σχόλια:
(se parakalw sbise to prwto mou comment. to ekana me lathos account :P)
Einai pragmatika sygkinitiko to post sou sofaki se euxaristw para ma para poly. Exw sterepsei ligaki autes tis meres kai de briskw logia arketa omorfa gia na perigrapsw thn dikh sou aksia alla tha epanorthwsw syntoma sto yposxomai :)
Tha milisoume syntoma, oxi gia kapoias morfhs proothisi alla giati einai aparadekto na exoume toso poly kairo na ta poume. Mexri tote polla filia kai kalo kouragio kai poly oreksh sthn nea sou arxh.
Yg. xairetise to foititiko sou spiti me ton tropo pou tou prepei. Exei stegasei merikes apo tis omorfoteres anamniseis mou.
Αυτο το τραγουδακι σοφακι μου το ακουσα μερικες πριν κυκλοφορησει επισημως στα δισκοπωλεια μιας και ενας αδελφικος μου φιλος ειναι ραδιοφωνικος παραγωγος στην Πατρα και του το ειχαν στειλει σε promo cd. Ακομη ανατριχιαζω στην εισαγωγη του τραγουδιου και τα ματια μου αν αφεθουν απο του νου τις αναστολες δακρυζουν ακομη...
Οπως και σημερα! Ας ειναι...
Δημοσίευση σχολίου