Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Δ έκα χρόνια πάρε-δώσε , δέκα χρόνια χιλιόμετρα , δέκα χρόνια έρωτας , δέκα χρόνια γεμάτα υποσχέσεις .. Όπου κι αν στρίψω σε αυτή την πόλη καραδοκούν σε κάθε γωνιά , συσσωρεμένες αναμνήσεις … Όπου κι αν πάω πάντα επιστρέφω εδώ, ποτέ περισσότερο από τη στιγμή … Πριν δέκα χρόνια ερωτεύτηκα αυτή την πόλη , ερωτεύτηκα τη Σαλονίκη! Της υποσχέθηκα τότε αιώνια αγάπη , και στα κόκκινα παγκάκια της παραλίας κάτω από τον Λευκό Πύργο , που τώρα πια αποτελούν παρελθόν, όπως και τόσα άλλα που έζησα στη νύμφη του βορρά , της ορκίστηκα αιώνια πίστη, της υποσχέθηκα πως κάποια μέρα θα ζούσα στην αγκαλιά της , κι αυτή με πίστεψε και για να μην είμαι και αχάριστη μου τα έδωσε όλα για όλα… Για αρκετά χρόνια είχαμε σχέση εξ’ αποστάσεως , δεν υπήρξα βλέπεται ποτέ μόνιμος κάτοικός Θεσσαλονίκης , δεν κράτησα την υπόσχεση που είχα δώσει σε αυτή την πόλη ή μήπως τελικά απλά δεν ήρθε ακόμα η ώρα; Η αλήθεια είναι ότι όταν της έδινα τη ψυχή μου δεν ήθελα να την εξαπατήσω , αλήθεια ήθελα να της παραδοθώ ολοκ...

Μένω άφωνη , κοιτάω αυτά τα δυο κουρασμένα μάτια, είχα περάσει για να πω μια καλησπέρα . Τι το ήθελα κι εγώ; Δεν πήγαινα στην ευχή της Παναγίας ; Στα καλά καθούμενα , δέχτηκα μια απερίγραπτη επίθεση , η ατμόσφαιρα πλημμύρισε από μένος, χολή ,πικρία και μια απερίγραπτη οργή , κι όλα αυτά γιατί ; Γιατί η μαμά μου έχει περιουσία ! Μη γελάτε ρε, έτσι όπως σας το λέω είναι ! Τα τελευταία δυο χρόνια έχω κάτσει πολλές φορές στο σκαμνί του κατηγορουμένου, και πρέπει να απολογηθώ γιατί οι δικοί μου είναι ευκατάστατοι , γιατί αυτό είναι, πλούσιους εγώ δεν θα μπορούσα να τους πω , αλλά όλα αυτά δεν έχουν και καμία σημασία . Σημασία έχει το μένος μερικών ανθρώπων , δεν ξέρω τι μπορεί να βλέπανε τα συγκεκριμένα μάτια πάνω μου , πάντως σίγουρα ότι και να βλέπανε ήταν γεμάτα υποκρισία . Μου είχανε πει να προσέχω , αλλά εγώ όπως πάντα στην κοσμάρα μου! Μια ζωή για εκείνο που παλεύω είναι για το δικαίωμα όλων μας στην διαφορετικότητα , μου αρέσει να περιτριγυρίζομαι από ανθρώπους που έχου...

Δ εν είναι που δεν θα είσαι εδώ να μου ξεμπλέξεις τα μαλλιά από τα σκουλαρίκια , δεν είναι που όταν μπαίνω στη θάλασσα δεν θα είσαι εκεί να μου πετάς νερό , δεν είναι που όταν θα περπατώ στο δρόμο δεν θα μου κρατάς το χέρι …. Όχι δεν είναι που στην κουζίνα θα κάθομαι το πρωί και θα πίνω μόνη μου τον καφέ χωρίς εσένα , ούτε που δεν θα σε έχω δίπλα μου για να γκρινιάζω… Όχι δεν είναι που τα βράδια θα κοιμάμαι μόνη μου και δεν θα είσαι εκεί για να με πάρεις αγκαλιά … Να μωρέ ξέρεις είναι που όταν ανέβηκες στο τρένο δεν σου φώναξα πως σ’ αγαπάω , δεν σου είπα ότι θα μου λείψεις… Γυρίζοντας σπίτι είδα ένα ψυγείο ΕΨΑ σε ένα μαγαζί στη Γερμανού γεμάτο από τις αγαπημένες σου βυσσινάδες και λυπήθηκα που δεν το είχα ανακαλύψει πιο νωρίς για να σου πάρω μια να έχεις για το ταξίδι . Μπήκα σπίτι και τίποτα δεν είχε αλλάξει, στο ψυγείο τα ψώνια που είχαμε κάνει μαζί, είχανε μείνει και μερικά από τα φαγητά που μου είχες μαγειρέψει , είναι ίσως τα μοναδικά που μπορώ να φάω ξαναζεσταμένα! Στο...