Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Είναι αυτή η αγάπη που ανατέλλει απ' τα σπλάχνα σου ασύγκριτη με οποιαδήποτε άλλη.  Είναι η εξάντληση, η διεύρυνση των ορίων σου που τη νιώθεις χωρίς να κάνεις bungee jumping. Είναι αυτή η διαρκώς γεμάτη αγκαλιά, είναι τελικά αυτό που σε συνδέει με την ανθρωπότητα και καταφέρνει σοβαρά να πλήξει το εγώ σου. Είναι ο χρόνος που δεν σου ανήκει πια. Όταν  είσαι νέος δεν συγχωρείς εύκολα, είσαι παντοδύναμος και άτρωτος, είσαι επικριτικός, ανταγωνιστικός, αήττητος και αυθάδης. Δε σε αφήνει να δεις καθαρά η άγνοια και η ματαιοδοξία. Μεγαλώνοντας μαθαίνεις να συγχωρείς, τα παιδιά σου, τους γύρω σου, τους γονείς σου. Μεγαλώνοντας θα χάσεις πολλές φορές το μυαλό σου κι αν καταφέρεις να μη λυγίσεις  από τον κομφορμισμό ή την καθαρή τρέλα που υπάρχει γύρω σου και μπορέσεις τελικά να λειτουργήσεις, τότε περνάς σε μια πολύ εσωτερική έκσταση αλλά θέλει πολύ προσωπική δουλειά και βαθιά εμπειρία και ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος  να μην τα καταφέρεις και στο τέλος  να τινάξ...