Έφτασε η Τεταρτίτσα σχόλασε η βδομαδίτσα ή για να είμαι περισσότερο στο mood της ημέρας, σπίτι χωρίς Γιάννη προκοπή δεν κάνει! Εγώ τον Γιάννη τον βρήκα για την προκοπή δεν ξέρω! Χθες ημέρα αργίας ουζάραμε με ζευγάρι φίλων που αν και έχουν και οι δυο δουλειά θέλουν απεγνωσμένα να την κάνουν από το Ελλάντα με ελαφρά και πείτε μου εσείς ένα σοβαρό λόγο για να μη το κάνουν! (ήδη έχουν αργήσει αρκετά) Δουλεύουμε κάτι τρελά ωράρια για να βγάζουμε τη δουλειά που κάποτε έβγαζαν δέκα άτομα και να είμαστε μια ζωή στο μεροδούλι, μεροφάι, χωρίς καμία προοπτική να κάνουμε την προκοπή που λέγαμε παραπάνω. Ακόμα κι αν είσαι από τα golden boys της εποχής μας, παίρνεις δηλαδή 700 ευρώ, χαχαχα, εδώ γελάμε και βάζουμε και τα κλάματα μαζί, δεν πρόκειται όχι αυτοκίνητο να πάρεις ποτέ αλλά ούτε καν το μπρελόκ για τα κλειδιά! Τώρα βέβαια αν θέλουμε απλά να περάσουμε μια από τις καλύτερες και πιο δημιουργικές δεκαετίες της ζωής μας 30-40 δηλαδή με το να κουτσοπορέψουμε τη ζωούλα ...