Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Παρδαλό κατσίκι  Κάπως έτσι περάσαμε και σήμερα  golden beach hotel 

Το παιδί της crest και το κεφάλι της κ. Στάμου, λίγο πριν αρχίσει η παρουσίαση 4/6/2014- Μεταπτυχιακό Δημιουργικής γραφής- Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας- Φλώρινα

ΦΑΣΜΑ ΘΗΣΕΩΣ ΕΝ ΟΠΛΟΙΣ ΚΑΘΟΡΑΝ, ΠΡΟ ΑΥΤΩΝ ΕΠΙ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΦΕΡΟΜΕΝΟΝ Για τους μεγάλους, για τους ελεύθερους, για τους γενναίους, τους δυνατούς, Αρμόζουν τα λόγια τα μεγάλα, τα ελεύθερα,τα γενναία, τα δυνατά, Γι αυτούς η απόλυτη υποταγή κάθε στοιχείου, η σιγή, γι αυτούς τα δάκρυα, γι αυτούς οι φάροι, κι οι κλάδοι ελιάς, και τα φανάρια Όπου χοροπηδούνε με το λίκνισμα των καραβιών και γράφουνε στους σκοτεινούς ορίζοντες των λιμανιών, Γι αυτούς είναι τ' άδεια βαρέλια που σωριαστήκανε στο πιο στενό, πάλι του λιμανιού, σοκάκι, Γι αυτούς οι κουλούρες τ'άσπρα σκοινιά, κι οι αλυσίδες, οι άγκυρες, τ'άλλα μονόπετρα, Μέσα στην εκνευριστικιάν οσμή του πετρελαίου, Για να αρματώσουνε καράβι,ν'ανοιχτούν, να φύγουνε, Όμοιοι με τραμ που ξεκινάει, άδειο κι ολόφωτο μέσ'στη νυχτερινή γαλήνη των μπαχτσέδων, Μ'ένα σκοπό του ταξειδιού: π ρ ο ς τ' α σ τ ρ α. Γι αυτούς θα πω τα λόγια τα ωραία, που μου τα υπαγόρευσε η Έμπνευσι...

Αύριο μπαίνει Ιούνης ...

4 Ιουνίου που γεννήθηκε ο Παραράς 4 Ιουνίου που γνώρισα τον Γιάννη 4 Ιουνίου που έχει γενέθλια ο Θανάσης και η Ελίνα

Καλημέρα κόσμε! Ποτέ δεν είναι αργά για ένα restart! Καλό ψόφοοοο για αύριο..

Παίζω κρυφτό, μετράω από μέσα. Πέντε, δέκα, δεκαπέντε, είκοσι, εικοσιπέντε, φτου και βγαίνω. Νιώθω λες και ξέχασα τις λέξεις. Πάω από την αρχή, μπουσουλάω. Ξαναβρίσκομαι στο εφηβικό μου δωμάτιο, σαν να γράφω με μανία ημερολόγια, σαν τούτη να είναι η πρώτη μου ανάρτηση. Ψάχνω στα τυφλά να βρω λίγη από την ηδονή εκείνων των χρόνων, με βοηθάει η σιωπή και ο γνώριμος ήχος από το ρολόι που είχα στο φοιτητικό μου σπίτι. Σκευοφόρος με γρανάζια η Σοφία κάνει νάζια. Ξεκινάω ανώδυνα, ρίχνω μια ματιά έξω από το καβούκι μου. Ποιος σας είπε ότι είμαι έτοιμη να βγω έξω; Σκέφτομαι τις μέρες που έβγαζα κάλους στα ακροδάχτυλα από την κιθάρα και μαύρους κύκλους στα μάτια γράφοντας για ώρες μπροστά από μια οθόνη. Ναι, τότε που τιναζόμουν από το κρεβάτι τα βράδια για να γράψω και να ξαλαφρώσω, τότε που το καθετί ήταν αφορμή για γραφή.  Εντάξει τώρα το βλέπω πιο καθαρά από ποτέ πως ο χρόνος είναι χρήμα και το χρήμα είναι χρόνος, πως με την κωλοδουλειά δεν έχω χρόνο για τίποτα αλλά ας μην κρύβομαι αλ...