Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

έτσι κάπως για να κλείσει ο μήνας .... Διαβάστε εδώ 

Στοπ δε πάρλινγκ εντ δε μίρλινγκ "άνω" και \κάτω\ τελεία και παύλα και απ'όλα.. αï μπόρντ όλ δε σεϊμ σιτ! στη γωνία ¨ με κλειστά μάτια ^ και μαρμελάδα στ'αυτιά ( όταν γράψει ) δι εντ _- ον δε σκριν [] θα σηκωθώ να φύγω ---> πίσω στη γωνία < τόσο πηχτή αηδία {{{ σο σαντ σο σαντ :( ψευτιές με λέξεις(ψψψ) με εικόνες :P με βρισιές :0 ξερατά στην οθόνη:----- μόνη- μόνη- μόνΟι -ιιι-

Έτσι κι αλλιώς τα πράγματα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά. Η ζωή ξέρει κι εγώ την εμπιστεύομαι. 

Πάει καιρός που μπολιάστηκε του δέντρου η ρίζα κι οι αλητάμπουρες τριγύρω μου γινήκαν κυρίζα,  ωριμάσανε, σαπίσανε και πέσανε,  άλλοι παντρύτηκαν και πήγανε και δέσανε_ ντροπή φορέσανε και βρήκανε πολλές δικαιολογίες,  κάποιοι ανταμώνουνε μονάχα τις αργίες,  σα παναγίες που κεντάν τα σάβανά τους,  φτύσαν το δρόμο που είχαν χρόνια μες στα σωθικά τους. Στα πρακτικά τους γράφεται μόνο ό,τι δε σαλεύει  κι αν έμεινε κανείς τρελός εδώ να το παλεύει  να γυρεύει παλιές εικόνες κι αρώματα και τα θαμμένα όνειρα μας στα χώματα. Τρελοκαμώματα για όσους ράψαν μπαλώματα  στα τρύπια βράδια τους που ζούνε στα παπλώματα. Όσοι δε το βγαλαν δεν είχαν τσίπα,  ενώ το είδανε το φίδι να κοιμάται στην τρύπα. Πάει καιρός που όλα τα βλέπαμε καλά γενικά και πιστεύαμε πως όλοι είναι καλά αρσενικά. Τώρα γινήκαμε από αδέρφια γειτόνοι και ξένοι,  ανταμώνουμε, όταν κάποιος πεθαίνει. Πάει καιρός και τώρα εδώ στη γη του κανενός σοβαρευτήκαμε χωρίς να καταλάβουμε πως_ ...

Χθες για εμένα ήταν μια υπέροχη και σημαντική μέρα της ζωής μου και σίγουρα όχι επειδή γιόρταζα... Ξέρουν όσοι θέλω να ξέρουν :) Χθες λοιπόν κάπου στους πρόποδες του Ολύμπου  άκουγα στα τέρματα  το   Burnin' And Lootin' τελικά ήταν τόσο προφητικό ή μήπως όχι; This morning I woke up in a curfew; O God, I was a prisoner, too - yeah! Could not recognize the faces standing over me; They were all dressed in uniforms of brutality. Eh! Υ.Σ Ευχαριστώ όλους όσους με θυμήθηκαν χθες... πραγματικά νομίζω σπάσατε όλα τα ρεκόρ με θυμήκαν μέχρι και οι πέτρες ακόμα και η Ρόζα... Ναι μου συνέβει κι αυτό χθες όταν ένα άγνωστό νούμερο με κάλεσε στο κινητό. Το σήκωσα και μια γλυκιά γυναικία φωνή μου είπε: Σοφία μου χρόνια σου πολλά ότι επιθυμείς η Ρόζα είμαι... Ευχαριστώ πολύ Ρόζα μου της είπα προσπαθώντας να καταλάβω ποια μπορεί να ήταν αν και το Ρόζα δεν μου έλεγε τίποτα. Βέβαια όταν μου είπε, για πες τα νέα σου... Τα παιδιά σου τι κάνουν; Εμείς εδώ όπως τα ξέρεις, αρχίσαμε φροντι...

Διαβάστε το άρθρο εδώ