Overdose λέξεων !

Δεν θέλω να γράψω,να σχολιάσω,να διαβάσω ή να αναλύσω οτιδήποτε μέχρι τις 15 Νοεμβρίου που έχουμε διορία να παραδώσουμε τέσσερεις εργασίες,γίνεται;

Δεν χωράς πουθενά

travel girl

Όταν δεν περιαυτολογείς οι άνθρωποι δεν ξέρουν για σένα κι αν το κάνω αρκετές φορές μέσα από το μπλοκ μου δεν συνηθίζω να το κάνω στην ζωή μου.Για τους ανθρώπους που θεωρώ κοντινούς μου δεν χρειάζεται να τους πω και πολλά για μένα,έχω την αίσθηση ότι πάνω-κάτω ξέρουνε τι κουβαλώ.

Γιατί κάνω όμως αυτό τον πρόλογο θα σας το πω αμέσως τώρα.Έχουν περάσει μόνο λίγα εικοσιτετράωρα από τότε που ξέρω ότι με πήρανε στο μεταπτυχιακό που ήθελα, και οι περισσότεροι ήταν τόσο ξαφνιασμένοι σαν να μην μου το είχανε,σαν να μην περίμεναν ποτέ κάτι τέτοιο από μένα,τους αιφνιδίασα λοιπόν και κάτω από τον αιφνιδιασμό τους διέκρινα ζήλια.

Ζήλια που ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω,αφού οι περισσότεροι όταν τους έλεγα ότι θα πάω να δώσω για το συγκεκριμένο μεταπτυχιακό με κορόιδευαν και τώρα με κολακεύουν, τώρα ανέβηκα στα μάτια τους ακόμα κι αν δείχνουν σαστισμένοι.

Για να μην είμαι άδικη όμως αρκετοί ήταν κι εκείνοι που χάρηκαν πραγματικά με τη χαρά μου και ήταν σίγουροι για την επιτυχία μου και τους ευχαριστώ όχι τόσο γιατί πιστεύουν σε μένα, όσο γιατί με αγαπάνε.

Από την Παρασκευή ξεκινάω λοιπόν και θα είναι δύσκολα και κουραστικά,με αρκετά έξοδα και όσο θα είμαι στη δουλειά θα είναι ακόμα πιο δύσκολα αλλά η ικανοποίηση που θα νιώθω με το να κάνω αυτό που πραγματικά αγαπώ νομίζω ότι θα τα σβήσει όλα τα άλλα.

Κλείνω αυτό το post για να φτιάξω τις βαλίτσες μου για Ζαγοροχώρια και για Φλώρινα ή για Florida που λέει και ο Κώστας!! Μια ολόκληρη εβδομάδα θα τριγυρίζω με μια βαλίτσα στο χέρι, έτσι για να θυμηθώ κάτι από το travel girl που καταπίεσα τα τελευταία χρόνια μέσα μου και από την άλλη Δευτέρα πίσω στη δουλειά, μέχρι και αυτή αρχίζω να βλέπω με άλλο μάτι!

Εύχομαι πάντα να μπορώ να ξαφνιάζω τους ανθρώπους γύρω μου!

Υ.Σ Γιατί σε αυτή την κοινωνία είσαι ότι δηλώσεις και όχι ότι αξίζεις.

ΜΕ ΠΗΡΑΝΕ ΣΤΟ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ!

ΓΙΟΥΠΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ Ούτε στο X factor να ήμουνα!!! Από τους 95 έπρεπε να περάσουν 25 και είμαι κι εγώ μια από αυτούς!!!!!!!

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ
"ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ"
53100 ΦΛΩΡΙΝΑ

Σας ενημερώνουμε ότι έχετε εισαχθεί στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών "Δημιουργική Γραφή" 2010 - 2012.

Συγχαρητήρια.

Η εγγραφή σας καθώς και τα πρώτα μαθήματα θα πραγματοποιηθούν στις 29-31 Οκτωβρίου 2010:

2ήμερο στη Φλώρινα

Φτάνουμε Φλώρινα πολύ νωρίτερα από ότι είχαμε προβλέψει στηριζόμενοι σε όσα είχαμε δει στο ιντερνετ.

Σε δυόμισι ώρες είχαμε μπει ήδη στο ξενοδοχείο και είχαμε φτάσει και δυο ώρες νωρίτερα από την εξέταση.

Μακάρι να μην δούλευα την Παρασκευή και να μην είχα άλλες υποχρεώσεις και να είχα πάει στη Φλώρινα νωρίτερα, εκείνο το ξενύχτι μου στοίχισε.

Όταν άρχισα να γράφω προσπαθούσα απλά να μην λιποθυμήσω και απαντούσα στα θέματα εντελώς διεκπαιρεωτικά , ίσως να φταίει που τα βρήκα και ψηλό αδιάφορα.

Το πιο όμορφο από όλα όμως ήταν εκείνο το Σοφία που άκουσα καθώς καθόμουνα μόνη μου στο κυλικείο της σχολής και έπινα τον γαλλικό μου. Γυρνάω το κεφάλι μου σκεφτόμενη, πόσο φίρμα είμαι ρε γαμώτο !!! Για να διαπιστώσω ότι ήταν η Μάχη, συμμαθήτρια μου από το Λύκειο που ήμασταν μαζί στην ίδια τάξη της κατεύθυνσης!

Δεν ήμασταν πολλά άτομα, στο σύνολο 95 , τα λιγότερα από τότε που άρχισε να γίνεται το μεταπτυχιακό αλλά αν σκεφτείς ότι οι θέσεις είναι μόνο 25 και πάλι πολλά ήταν. Όσο για το μέσο όρο ηλικίας των εξεταζομένων , δεν έχω να σχολιάσω και πολλά ένιωθα απλά ότι δεν έχω βγάλει δόντια!

Στην συνέντευξη μπήκα προ τελευταία σήμερα μιας και μας πήρανε αλφαβητικά ήταν μια μοναδική εμπειρία και το διασκέδασα αρκετά, έβλεπα ότι υπάρχει απόλυτη επικοινωνία μεταξύ μας, το ίδιο εξέφρασαν και εκείνοι, φάνηκε να τους ενθουσίασα με την παρουσία μου αλλά όχι τόσο με το γραπτό μου, αφού ο κύριος Σουλιώτης μου είπε , ότι το γραπτό μου δεν ανταποκρινότανε σε εκείνο που έβλεπε απέναντι του και περίμενε περισσότερα από εμένα, οπότε συμπέρασμα τα σκατώσαμε στα γραπτά !

Τεσπά και τώρα που γράφω πτώμα είμαι και αύριο πρέπει να ξυπνήσω πάλι να πάω στην κωλοδουλειά , αν με πάρουνε δεν ξέρω, το κόβω πιο πολύ στο να μην αλλά μέσα μου είμαι ακόμα αισιόδοξη, ποτέ δεν ξέρεις….

Υ.Σ Δεν είχε καθόλου κρύο, μας έκανε υπέροχες ηλιόλουστες μέρες. Η Φλώρινα είναι πολύ μικρότερη από ότι την θυμόμουν και την φανταζόμουν και πολύ πιο όμορφη , έχει τέλειο κλίμα, σίγουρα καλύτερο από τη Λάρισα και απίστευτο φαγητό αν και προσπαθούσα όσο μπορούσα να μην χαλάσω τη δίαιτα! Αααα και από τιμές δεν το συζητώ, πάμφθηνη! Το μόνο που με χάλασε γιατί με ξύπνησαν ήταν μια πορεία στο κέντρο της πόλης στις 2 το πρωί! Μα πορεία στις 2 το πρωί;;;;;; Κι όμως αν δεν με ξυπνούσαν σίγουρα θα μου άρεσε περισσότερο όλο αυτό!

50 Ways to Leave Your Lover

Είμαι τόσο μα τόσοοοοο χαρούμενη,σε καλό να μου βγει!Αύριο κατά τις πέντε το πρωί θα πάρω το δρόμο για τη Φλώρινα,μακάρι όλα να πάνε καλά αν και είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι τόσο σίγουρη για τον εαυτό μου!Πάω να δώσω εξετάσεις αύριο;Θα πρέπει να περάσω και από συνέντευξη;Προς το παρόν αισθάνομαι σαν να πάω εκδρομή για να συναντήσω φίλους!Μακάρι όλα να πάνε καλά…Φλώρινα σου έρχομαι …

Υ.Σ Όσο για το τραγουδάκι που παίζει το ακούω συνέχεια τις τελευταίες μέρες και δεν θέλω με τίποτα να χωρίσω απλά μ’αρέσει σαν τραγούδι :P

all time αηδίες

Χθες το βράδυ παρήγγειλα μια τονοσαλάτα από το all time στην ηρώων πολυτεχνείου στη Λάρισα, μιας και κάνω δίαιτα και δεν ήμουνα σπίτι μου.Περιττό να πω ότι με το που την άνοιξα μύριζε χειρότερα από τα σκουπίδια μου. Έκανα την απερίγραπτη βλακεία και δοκίμασα μια πιρουνιά όχι παραπάνω και την πέταξα αμέσως στα σκουπίδια.

Μετά από λίγο όταν πήγα να μιλήσω ένιωθα όλο τον ουρανίσκο και τη γλώσσα μου μουδιασμένη,πήγα στον καθρέφτη του μπάνιου και είδα τη γλώσσα μου γεμάτη με κάτι σαν σπυριά. Έκανα εμετό,όχι ότι μου ερχότανε αλλά για να μην πάθω τίποτα χειρότερο, μετά από 3 ώρες και για όλη την βραδιά την έβγαλα στην τουαλέτα αγκαλιά με τη χέστρα και με μια απερίγραπτη διάρροια, σκέτο νερό δηλαδή αφού δεν είχα και τίποτα να βγάλω και όλα αυτά από μόνο μια πιρουνιά.Που να την έτρωγα όλη; Που σίγουρα αν την είχα πάρει σε σως όλο και κάτι θα κάλυπτε τη μυρωδιά και μπορεί και να την έτρωγα και δεν θέλω ούτε καν να φαντάζομαι τι θα είχα πάθει!

Εγώ φταίω που είπα σε συναχωμένο άνθρωπο να μυρίσει και μου λέει πως κάνεις έτσι, απλά ο τόνος μυρίζει και έκανα την βλακεία και έφαγα!Σήμερα προς το παρόν είμαι οκ αλλά έχω ακόμα κάτι τεράστια εξογκώματα στην μέση της γλώσσας μου.
Γιατρέ θα ζήσω;

Υ.Σ Δεν έχω πάθει άλλη φορά τέτοιο πράγμα αν και τρώω χρόοοονια έξω, σοκαρίστηκα!

Τέσσερα

Το λεωφορειάκι μου!
Χαμένες μέρες όσες πάω και γυρίζω στη δουλειά με τα ακουστικά από το iPod στα αυτιά.Αυτά που ακούω, παρατηρώ και μυρίζω καθημερινά στο αστικό είναι απίστευτο υλικό για γράψιμο! Τι κι αν έχω κάτω από το σπίτι,το αυτοκίνητο με το μεγάλο Ν από πίσω να με περιμένει,(πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια που έχω πάρει το δίπλωμα) προτιμώ το αστικό!

Μαζοχισμός το ξέρω κι ας ταλαιπωριέμαι κι ας περιμένω στη στάση κάθε πρωί μέσα στο κρύο, παρέα με τη Χρυσούλα, μια συμπαθέστατη «τρελή», πριξαρχίδο της γειτονιάς που άρχισε μαθήματα ζωγραφικής κάπου στην Καραθάνου και παίρνει κι αυτή μαζί με εμένα το «τέσσερα» κάθε πρωί.

Είμαι απαίσια οδηγός πρέπει να το παραδεχτώ ή μάλλον όχι μια χαρά είμαι αλλά η οδήγηση θέλει όλη την προσοχή μου και δεν με αφήνει παράλληλα να σκεφτώ και να παρατηρήσω, οπότε από το να πατήσω κανα πρωί τη Χρυσούλα και να στραπατσαριστώ κι εγώ , επιμένω φανατικά να πηγαίνω στη δουλειά με το «τέσσερα», που μια χαρά θα πήγαινα και με τα πόδια,αλλά ανάθεμα τις αποστάσεις!

Βράδυ Κυριακής και είναι σαν να το βλέπω μπροστά μου το «τέσσερα» να ξεπροβάλει για να με σώσει από το κρύο και από την πάρλα της Χρυσούλας που θα κοιτάξω να κάτσω όσο πιο μακριά της μπορώ και θα αφήσω την δίπλα θέση από εκείνη αδειανή και θα χαμογελάσω όταν δω τον ανυποψίαστο συνεπιβάτη να κάθεται δίπλα της και εκείνη να του πιάνει την κουβέντα!

Λίγες μέρες έμειναν ακόμα με εμένα πάνω στο «τέσσερα» πάμε για άλλα καλύτερα,σίγουρα καλύτερα αλλά την τελευταία μέρα που θα το πάρω για να πάω στη δουλειά στις 5 Ιανουαρίου 2011 δηλαδή θα ήθελα να υποκληθώ μπροστά σε όλες τις γνωστές φάτσες του «τέσσερα» και να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις υπέροχες στιγμές που μου χάρισαν εδώ και σχεδόν 1,5 χρόνο.Γεια σας παιδιά,μπορεί ποτέ να μην μιλήσαμε μεταξύ μας αλλά κάναμε κάθε πρωί την ίδια διαδρομή,εύχομαι κάποια μέρα να σας συναντήσω ίσως σε ένα άλλο δρομολόγιο!

Αφιερωμένο στον Μενέλαο που δεν με άφησε να το συνεχίσω!

Αξίες

Κι αν ο χρόνος μετράει τη ζωή με τότε, τώρα και θα ,εγώ τη μετρώ με αξίες και άξιζε στα αλήθεια τον κόπο που μετά από τόσα χρόνια κάναμε μια αγκαλιά κι ας παίζανε κλαρίνα από πίσω κι ας φοβόμουν κι ας ήξερα ότι τίποτα δεν θα άλλαζε πια… Άξιζε που δώσαμε στις ψυχές μας αυτή την ανακούφιση που θα κρατήσει για πάντα…

σ.χ

Γιατί γράφω

Γράφεις επειδή το έχεις ανάγκη. Ακόμα κι αν γράφεις αστεία, εύθυμα, ανεβαστικά … υπάρχει μια ανάγκη μέσα σου που σε σπρώχνει προς τα εκεί. Ήσουν ο πιο φτωχός/
άσχημος/ παρεξηγημένος/ μόνος/ αποτυχημένος/ δαρμένος στο σχολείο; Δεν επικοινωνούσες με το περιβάλλον σου; Δε σε καταλάβαιναν οι γονείς σου; Έχεις την τάση να κλείνεσαι σε φανταστικούς κόσμους και να χαζεύεις τα ντουβάρια με τις ώρες; Ήσουν ερωτευμένος/ η με άτομο που σε είχε στο κλάσιμο επί χρόνια; Τότε μπορεί να αισθάνεσαι διακαώς την ανάγκη να γράψεις. (Και μεταξύ μας, αν δεν το κάνεις, δεν θα είσαι και η ψυχή της παρέας ακριβώς…)

Θα πεις, εκατομμύρια άνθρωποι περνάνε τέτοια και χειρότερα αλλά δεν γίνονται συγγραφείς. Ναι, αλλά όσοι γίνονται τελικά συγγραφείς έχουν περάσει εκατομμύρια τέτοια και χειρότερα. Έχουν κάτι μέσα τους που είναι κενό, για λόγους που μόνον πολυετής ψυχανάλυση μπορεί να εξηγήσει(εγώ ξέρω το κενό μου!), έχουν μια τρύπα, ένα αδειανό σημείο στο βάθος της ψυχής τους, μια αδηφάγο ανάγκη επικοινωνίας που δεν τους αφήνει να κλείσουν μάτι. Γράφουν πιστεύοντας ότι θα γεμίσει η τρύπα ή γράφουν επειδή αυτό τους προσφέρει ανακούφιση. Γράφουν επειδή το γράψιμο είναι μεγάλη ικανοποίηση, στα όρια της ευτυχίας, και μόνον όταν γράφεις συστηματικά μπορείς να το καταλάβεις αυτό. Γράφουν επειδή έτσι μόνον βγάζουν άκρη με τη ζωή, με τους άλλους, με οτιδήποτε. Γράφουν επειδή αν σταματήσουν θα πάνε κατευθείαν στο Δαφνί. Τέλος γράφουν επειδή είναι η μόνη λύση.

Μανίνα Ζουμπουλάκη «Πώς να γράψεις» IntroBooks

Το πρώτο κρύο

Χειμώνας ,απ’ τα συρτάρια ξεμύτισαν τα χειμωνιάτικα μου ρούχα.Πλέω μέσα τους.Μόνο ένας ανάποδος άνθρωπος ξεκινάει δίαιτα λίγο πριν το πανωφόρι κρύψει τα πάντα.Το πρώτο κρύο με κάνει και ανατριχιάζω πριν βάλω τις πιτζάμες μου το βράδυ.Οκτώβρης.

Δεν έχω υπάρξει πιο αδύνατη στην ενήλικη ζωή μου και για να σας πω τον πόνο μου,δε λέει μια η ζωή χωρίς αλκοόλ,με παξιμάδια και γιαούρτια!Μπορεί από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να ήμουνα μέσα στην κατάχρηση και να είχα το πολύ τέσσερα-πέντε κιλά παραπάνω,αλλά ζούσα τη ζωή και δοκίμαζα τα πάντα και έτσι γεμάτη από εικόνες, γεύσεις,ταξίδια,μυρωδιές και συναισθήματα,μπορούσα να γράψω,μπορούσα να έχω τον χαρακτήρα που έχω. Δεν μπορείς να δώσεις,όταν δεν δίνεις πρώτα στον εαυτό σου αυτό που θέλει!

Χειμώνας και έρχονται ώρες που δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου,νιώθω πως όσο μεγαλώνω τόσο μεγαλώνει και ένας φόβος μέσα μου,που δεν περιγράφεται.Κάποτε ταξίδευα μόνη μου για το Άμστερνταμ,τώρα φοβάμαι να πάω μέχρι τη Φλώρινα κι όμως θα πάω!

Τώρα πάω για ύπνο από τις δώδεκα αν δεν με έχει πάρει νωρίτερα ο ύπνος στον καναπέ μαζί σου με ανοιχτή τηλεόραση και το αερόθερμο ακόμα να καίει!Τώρα πια προτιμώ να βλέπω τα τρυφερά σου μάτια κάτω από το πάπλωμα όταν ξυπνώ και να πίνουμε μαζί καφέ γαλλικό με γεύση καραμέλα και να μυρίζουν πάντα έτσι οι χειμωνιάτικες Κυριακές μου.

Κάποτε ήμουνα πιο άγρια και οι άνθρωποι που συνάντησα με έκαναν ακόμα πιο σκληρή. Αγριόγατα που τις Κυριακές ξυπνούσε αργά το απόγευμα και το σπίτι μύριζε ξερατά από το προηγούμενο βράδυ.Έτρωγα σίγουρα κάτι «βρόμικο» και μέσα στις καταχρήσεις μέχρι τα μεσάνυχτα είχα μπει σε ένα τρένο χωρίς καν να το πολύ σκεφτώ.

Χειμώνιασε,με αγάπησαν,μαλάκωσα και επιτέλους αδυνάτισα!

"Κανένας μεγάλος συγγραφέας δεν έζησε μια τέλεια, ευτυχισμένη ζωή.Τέτοιες ζωές είναι προνόμια των κακών συγγραφέων." Oscar Wilde