Ζαγοροχώρια Ιωαννίνων

2ήμερο στη Φλώρινα

Φτάνουμε Φλώρινα πολύ νωρίτερα από ότι είχαμε προβλέψει στηριζόμενοι σε όσα είχαμε δει στο ιντερνετ.

Σε δυόμισι ώρες είχαμε μπει ήδη στο ξενοδοχείο και είχαμε φτάσει και δυο ώρες νωρίτερα από την εξέταση.

Μακάρι να μην δούλευα την Παρασκευή και να μην είχα άλλες υποχρεώσεις και να είχα πάει στη Φλώρινα νωρίτερα, εκείνο το ξενύχτι μου στοίχισε.

Όταν άρχισα να γράφω προσπαθούσα απλά να μην λιποθυμήσω και απαντούσα στα θέματα εντελώς διεκπαιρεωτικά , ίσως να φταίει που τα βρήκα και ψηλό αδιάφορα.

Το πιο όμορφο από όλα όμως ήταν εκείνο το Σοφία που άκουσα καθώς καθόμουνα μόνη μου στο κυλικείο της σχολής και έπινα τον γαλλικό μου. Γυρνάω το κεφάλι μου σκεφτόμενη, πόσο φίρμα είμαι ρε γαμώτο !!! Για να διαπιστώσω ότι ήταν η Μάχη, συμμαθήτρια μου από το Λύκειο που ήμασταν μαζί στην ίδια τάξη της κατεύθυνσης!

Δεν ήμασταν πολλά άτομα, στο σύνολο 95 , τα λιγότερα από τότε που άρχισε να γίνεται το μεταπτυχιακό αλλά αν σκεφτείς ότι οι θέσεις είναι μόνο 25 και πάλι πολλά ήταν. Όσο για το μέσο όρο ηλικίας των εξεταζομένων , δεν έχω να σχολιάσω και πολλά ένιωθα απλά ότι δεν έχω βγάλει δόντια!

Στην συνέντευξη μπήκα προ τελευταία σήμερα μιας και μας πήρανε αλφαβητικά ήταν μια μοναδική εμπειρία και το διασκέδασα αρκετά, έβλεπα ότι υπάρχει απόλυτη επικοινωνία μεταξύ μας, το ίδιο εξέφρασαν και εκείνοι, φάνηκε να τους ενθουσίασα με την παρουσία μου αλλά όχι τόσο με το γραπτό μου, αφού ο κύριος Σουλιώτης μου είπε , ότι το γραπτό μου δεν ανταποκρινότανε σε εκείνο που έβλεπε απέναντι του και περίμενε περισσότερα από εμένα, οπότε συμπέρασμα τα σκατώσαμε στα γραπτά !

Τεσπά και τώρα που γράφω πτώμα είμαι και αύριο πρέπει να ξυπνήσω πάλι να πάω στην κωλοδουλειά , αν με πάρουνε δεν ξέρω, το κόβω πιο πολύ στο να μην αλλά μέσα μου είμαι ακόμα αισιόδοξη, ποτέ δεν ξέρεις….

Υ.Σ Δεν είχε καθόλου κρύο, μας έκανε υπέροχες ηλιόλουστες μέρες. Η Φλώρινα είναι πολύ μικρότερη από ότι την θυμόμουν και την φανταζόμουν και πολύ πιο όμορφη , έχει τέλειο κλίμα, σίγουρα καλύτερο από τη Λάρισα και απίστευτο φαγητό αν και προσπαθούσα όσο μπορούσα να μην χαλάσω τη δίαιτα! Αααα και από τιμές δεν το συζητώ, πάμφθηνη! Το μόνο που με χάλασε γιατί με ξύπνησαν ήταν μια πορεία στο κέντρο της πόλης στις 2 το πρωί! Μα πορεία στις 2 το πρωί;;;;;; Κι όμως αν δεν με ξυπνούσαν σίγουρα θα μου άρεσε περισσότερο όλο αυτό!

Διακοπές στην Άνδρο!

Παραλία Της Γριάς το Πήδημα
Άνδρος,ένας προορισμός που για να είμαι ειλικρινής ούτε που είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου να τον επισκεφτώ,να είναι καλά τα περσινά ξενογαμήσια της Μενεγάκη με τον Ματέο και η Ελεάνα με το Στέλιο που φέτος ήταν δάσκαλοι στο δημοτικό σχολείο Κορθίου της Άνδρου!

Συνήθως στα ταξίδια μου είμαι οργανωτική και διαβασμένη για το μέρος που πρόκειται να επισκεφτώ και αν καμιά φορά δεν το έκανα,θα είχα την ασφάλεια οργανωμένων συνταξιδιωτών που θα το έκαναν εκείνοι για μένα.

Αυτή την φορά δεν είχα τίποτα,πήγαμε πιο φλου και από το φλου και πέρασα απίστευτα όμορφα και ξέγνοιαστα.Να φανταστείς είχα εκτυπώσει κάποιες πληροφορίες από το internet στη δουλειά και δεν είχα κάνει τον κόπο να τους ρίξω μια ματιά, το μόνο που είχα κοιτάξει ήταν πως θα βγούμε από την Αθηνών-Λαμίας για Ραφήνα.

Δεν θα σας πω όμως όλα αυτά τα γλυκανάλατα για τα απίστευτα ηλιοβασιλέματα,τα άσπρα σπιτάκια,τις χρυσές αμμουδιές,τις απομονωμένες και μαγευτικές παραλίες,τα ωραία φαγητά,τα απίστευτα μουσεία και τα άπειρα μονοπάτια προς εξερεύνηση.Τώρα αν την έχετε δει και Κακλαμανάκης νομίζω ότι η Άνδρος είναι το καταλληλότερο μέρος για διακοπές!

Ναι η Άνδρος είναι ένα πανέμορφο νησί,μεγάλο θα έλεγα περίπου 300 και βάλε χιλιόμετρα,γι αυτό και θα σε συμβούλευα να πάρεις όχημα μαζί σου,αν και οι δρόμοι που θα συναντήσεις είναι μόνο για γαϊδούρια!

Ίσως να γράψω κάποιο άλλο πόστ με ταξιδιωτικές οδηγίες και ποιες παραλίες είναι οι καλύτερες για να επισκεφτείς,τώρα θέλω να σου πω τον πόνο μου για όλα όσα δεν μου άρεσαν στο νησί!

Δεν μου άρεσε που έβαζαν κάπαρη πάντα στην χωριάτικη,εντάξει μπορεί να παράγουν κάπαρη αλλά δεν χρειάζεται να μας φλομώσουν,δεν μου άρεσε που στις οργανωμένες παραλίες περίμενες μια ώρα για να έρθουν να σου πάρουν παραγγελία(χωρίς να έχει κόσμο), δεν μου άρεσαν καθόλου τα «Φρουτάλια» που έφαγα στο Νημποριό(εντάξει εδώ μπορεί να φταίω κι εγώ και η μπόρα που είχε πιάσει εκείνη την ώρα,γιατί παρήγγειλα να φάω το παραδοσιακό τους πιάτο σε μια παρακμιακή ταβέρνα)αηδία απερίγραπτη που δεν θυμίζει σε τίποτα νησιώτικη συνταγή. Ομελέτα με πατάτες,χωριάτικο λουκάνικο κι όλα αυτά τηγανισμένα σε λίπος χοιρινού!

Αυτό όμως που πραγματικά με εξόργισε και μου θύμισε Πελοπόννησο ήταν άλλο.Είχα την αίσθηση ότι δεν βρίσκομαι σε ένα τουριστικό μέρος,αλλά στο παραθεριστικό μέρος των Ανδριωτών –μέτοικων Αθηνών,που έρχονται στο χωριό τους και θέλουν μόνο να ξεκουραστούνε,δεν γουστάρουν τουρισμό,πως το λένε!


Ε μόνο αυτό μπορώ να φανταστώ,όταν στις τρις το μεσημέρι σε όλη τη χώρα υπήρχε μόνο μια ταβέρνα για να φας ανοιχτή,όλες οι άλλες κλείνανε το μεσημέρι και ανοίγανε το απόγευμα, ενώ εννιά η ώρα το πρωί ήταν ανοιχτά,γιατί είναι λογικό εννιά το πρωί να πας να φας σουβλάκι!

Όσο για συγκοινωνία;Ανύπαρκτη,ευτυχώς είχαμε δικό μας όχημα,από το Κόρθι που μέναμε και για Χώρα και για το Γαύριο που είναι το λιμάνι είχε μόνο 2 δρομολόγια την ημέρα με το τελευταίο να είναι 2:30 το μεσημέρι!Όσο για κόσμο,η αλήθεια είναι ότι δεν είχε,ήταν τίγκα στους ελληνοαμερικάνους,Ανδριώτες μέτοικους Αμερικής δηλαδή!

Αν εξαιρέσεις όλα αυτά,οι παραλίες ήταν απερίγραπτες,όπως αυτή της «Γριάς το πήδημα» ή αυτή της Χρυσής άμμου ή η παραλία στο Συνετί και τα Πίσω γιάλια. Η νυχτερινή ζωή στο Μπατσί, στη Χώρα, στο Κόρθι και αλλού ήταν ικανοποιητική,οι τιμές λογικές και φθηνές σε πολλές περιπτώσεις,οι ρυθμοί ήταν απίστευτα ράθυμοι,το μαγαζί «Νοσταλγία» στην Πλατεία της Χώρας το ερωτεύτηκα,το παγωτό επίσης που έφαγα στο ζαχαροπλαστείο της πλατείας απερίγραπτα γευστικό.


Μου άρεσε η γενικότερη αρχιτεκτονική της Χώρας,οι εκκλησίες και τα μουσεία της,μου άρεσαν τα όμορφα μονοπάτια που γύμνασαν την γάμπα μου,ανηφόρα-κατηφόρα μέχρι να φτάσουμε στις μαγευτικές παραλίες.

Σας συνιστώ ένα σκαφάκι,που δεν είχαμε εμείς,γιατί έχω την αίσθηση πως οι καλύτερες παραλίες είναι αυτές που δεν είδαμε γιατί ήταν προσβάσιμες μόνο με πλωτά μέσα,μόνο που κι αυτά ήταν ανύπαρκτα,πως ασπούμε στην Σαντορίνη πληρώνεις καραβάκι και σε πάει,εεεε στην Άνδρο δεν υπάρχει.

Εντάξει μπορεί να νοικιάζανε και ιστιοπλοϊκά ή βαρκούλες και δεν ξέρω κι εγώ τι, μερικοί λέγανε ότι δεν χρειαζότανε καν να έχεις δίπλωμα για ιστιοπλοϊκό και στο δίνανε,αλλά δεν μας λες και θαλασσόλυκους και έτσι κάτσαμε στα αυγά μας!


Αυτά λοιπόν για την πανέμορφη Άνδρο που είναι δίπλα από την Αθήνα (δυο ώρες από Ραφήνα και με super fast μιάμιση) και δίπλα από την Τήνο και τη Μύκονο που μπορείς άνετα να πεταχτείς, πρώτα για όργια στη Μύκονο και μετά για συγχώρεση στην Τήνο) και με αρκετά φθηνά ακτοπλοϊκά εισιτήρια σε σύγκριση με άλλους προορισμούς και με σχετικά φθηνή διαμονή.

Να πας στην Άνδρο,αν σου αρέσει η επικίνδυνη οδήγηση,αν είσαι ή θες να γίνεις Κακλαμανάκης,αν είσαι κουλτουριάρης,αν έχεις δίπλωμα για ιστιοπλοϊκό,αν είσαι περιπατητής και σου αρέσει να ανακαλύπτεις μονοπάτια,αν θες να φας σουβλάκι στις εννιά το πρωί!

Andros summer break 21-28 July 2010

sophie_jamaica and George Dabler at the Agiokampos beach

Μέσα στον ύπνο μου όλο βρέχει,
γεμίζει λάσπη τ' ονειρό μου
είναι ενα σκοτεινό τοπείο
και περιμένω ένα τραίνο.
Ο σταθμάρχης μαζεύει μαραγαρίτες
που φύτρωσαν πάνω στις ράγιες
γιατί έχει πολύν καιρό νάρθη
τραίνο σ' ετούτον το σταθμό
και ξάφνου πέρασαν τα χρόνια
κάθομαι πίσω απ' ένα τζάμι
μάκρυναν τα μαλλιά, τα γένεια σά νάμαι άρρωστος πολύ
κι όμως με παίρνει πάλι ο ύπνος
σιγά-σιγά έρχεται εκείνη
κρατάει στο χέρι ένα μαχαίρι
με προσοχή με πλησιάζει
το μπήγει στο δεξί μου μάτι!

μ.σ

BUCA beach, Velika Larissas

Σε αυτό εδώ το μέρος στις 06/06/09 μέσα στη θάλασσα δώσαμε το πρώτο μας φιλί! Θυμάσαι;

Πάσχα στο σπίτι στο χωριό-Ραψάνη

Bulgaria

Το ξενοδοχείο που μέναμε
http://www.mountain-paradise.org/


Βουλγαρία ακόμα ένα μεγάλο κεφάλαιο…

Ένα ταξίδι που έπρεπε να γίνει,για να σπάσει τη ρουτίνα,«δουλειά-υποχρεώσεις-ψώνια-λογιαριασμοί-σπίτι-έξω,τα ίδια και τα ίδια» Όλα πήγαιναν απίστευτα γκαντέμικα,όταν μια μέρα πριν την εκδρομή,με το που σχόλασα από την δουλειά,δέχτηκα ένα τηλεφώνημα.Η εκδρομή ακυρώνεται,χειρότερα δεν γίνεται...

Στην αρχή ένοιωσα σαν να φεύγει η γη κάτω από τα πόδια μου, προσπάθησα να στεναχωρηθώ δεν γινότανε,είχα κάνει μια συμφωνία με τον εαυτό μου,ποτέ πια στεναχώρια για μαλακίες.

Κι αν δεν πάμε αυτό το Σαββατοκύριακο και τι έγινε,θα πάμε το άλλο.Ο φίλος μου ο Αχιλλέας,βγήκε ζωντανός από απίστευτη τράκα κι εγώ θα μιζεριάζω για μαλακίες;

Ο Γιάννης κατάλαβε την κατάσταση μου και χωρίς να μου πει τίποτα τα κανόνισε όλα εκείνος και τελικά πήγαμε. Αυτό που χάσαμε,ήταν ένα αστέρι από το ξενοδοχείο,αφού το προηγούμενο που είχαμε κλείσει ήταν πεντάστερο ενώ αυτό τετράστερο,αλλά κερδίσαμε 10 ευρώ και πρωινό (όλα τα λεφτά το πρωίνο)!!!!(απορώ πως θα ήτανε το πεντάστερο γιατί τέτοια χλίδα δεν ξαναχάρηκε ο κώλος μου)

Πρώτη φορά λοιπόν που πέρασα τα σύνορα οδικώς.Αν με κούρασε το ταξίδι με το λεωφορείο;Χα-χα-χα,καθόλου,αφού για να φανταστείτε πως τέσσερα χρόνια που έκανα το Πύργος-Λάρισα ήταν περισσότερα χιλιόμετρα από ότι Λάρισα-Bansko.

Η πρώτη εικόνα από Βουλγαρία είναι η ίδια χαρακτηριστική εικόνα που συναντά κάποιος στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ,χωράφια ακαλλιέργητα,σπίτια ετοιμόρροπα που όμως κατοικούνται,εξαθλίωση,Ελλάδα σε ταινίες αρχές του 70,σου δημιουργεί το ακριβώς αντίθετο συναίσθημα,από ότι ένα ταξίδι στις δυτικές χώρες της Ευρώπης.Τελικά εμείς είμαστε σε καλύτερη μοίρα ή αλλιώς υπάρχουν και χειρότερα…

Όταν φτάσαμε στο Bansko είδα την μεγάλη αντίφαση,παντού τριγύρω μου πολυτελή ξενοδοχεία,μαγαζιά με σουβενίρ,όλα γραμμένα σε 3 γλώσσες,Βουλγάρικα-Ελληνικά-Αγγλικά. Μαγαζιά που έπαιζαν ελληνική μουσική,όλα τίγκα στους έλληνες.Ελληνικά κτηματομεσιτικά που πουλούσαν 440 ευρώ/τ.μ,Θεσσαλονικείς με πολυτελείς εξοχικές κατοικίες στο Βansko,ελληνικές επιχειρήσεις που κυρίως νοικιάζανε εξοπλισμό για σκι .Άφθονο αλκοόλ με 4 λέβα δηλαδή 2 ευρώ( κι αυτές ήταν οι τσιμπημένες τιμές για τους τουρίστες.)

Χωρίς να το γνωρίζουμε πέσαμε πάνω και στο επίσημο opening του χιονοδρομικού με αποτέλεσμα να μην χάσουμε τα διάφορα happenings που έγιναν,αλλά και να περιμένουμε μια ώρα στα 2500 μέτρα,κι ενώ είχε σκοτεινιάσει και χιόνιζε ακατάπαυστα.Τελικά κάποια στιγμή μπήκαμε στο τελεφερίκ και γυρίσαμε,κι από εκεί κατευθείαν πήγαμε στο δωμάτιο βάλαμε τα μαγιό μας και πέσαμε στην εσωτερική πισίνα και μετά στο τζακούζι (!!!και μετά και μετά!!!!) ακολούθησε ένα απίστευτο μασάζ με αιθέρια έλαια.

Πραγματικά εκείνες τις ώρες καθώς και όταν είχαμε ανεβεί με το τελεφερίκ από τα 900 μέτρα που είναι το χωριό στα 2500 που ήταν το χιονοδρομικό (περίπου μισή ώρα διαδρομή),ήταν από τις ομορφότερες στιγμές που έχω ζήσει ever.

Χιονοδρομικό, καφές, σκιέρ από όλη την Ευρώπη,αλλά πέντε η ώρα έκλεινε και όταν λέμε έκλεινε,σε έδιωχναν κλοτσηδόν.Τώρα αν ήμουνα η Τζένιφερ Λόπεζ δεν ξέρω τι θα κάνανε, αλλά πέντε κλείνανε,πέντε έπαιρνες τον πούλο από το σαλέ αν δεν ήσουνα Τζένιφερ!

Όταν μπήκαμε οι δυο μας στο τζακούζι και παντού γύρω-γύρω είχε τζαμαρία και έβλεπα έξω τα χιονισμένα δέντρα ενώ το καυτό νερό έπεφτε πάνω στο κουρασμένο μου κορμί και στα ποδαράκια μου που είχαν ξεπαγιάσει από το κρύο και γνωρίζοντας πως όλα αυτά τα πλήρωσα με δικά μου λεφτά και όχι του μπαμπά μου,της πιστωτικής κάρτας,του γκόμενου ή από την περιουσία της μαμάς μου,η απόλαυση ήταν τριπλάσια και καθόλου δεδομένη.

Βέβαια τώρα που γράφω αυτό το post,θυμάμαι και τι περνάω κάθε μέρα για να βγάλω αυτά τα λεφτά,αλλά καταβάθος μ’αρέσει,εξάλλου πάντα ήμουνα μαζόχα,για κάποιο λόγο ποτέ η περήφανη μου φύση δεν άντεχε το να με ζούνε άλλοι(ζώο κανονικό!!!)


Επαναστάτρια χωρίς αιτία( μάλλον με αιτία την ανεξαρτησία μου) γύρισα στην μικρή μας σουίτα,άλλη πλάκα από εκεί,όταν μπήκαμε στο δωμάτιο και είδα,το σαλόνι, την κουζίνα, άλλο ξεχωριστό δωμάτιο,απίστευτη θέα και ζέστη, και ένα μπάνιο,που μέχρι να καταλάβω πως έβγαζε το χλιαρό ή το κρύο νερό είχα καεί σχεδόν ολόκληρη!

Ήπιαμε ένα απίστευτό κρασί που είχε μέσα στο δωμάτιο με φρούτα και μετά μέσα στο ψωλόκρυο βγήκαμε για φθηνό αλκοόλ …Έχω γράψει τόσες λέξεις κι ακόμα τίποτα για να περιγράψω το πόσο υπέροχα πέρασα,το πόση δύναμη μου έδωσε αυτό το ταξίδι,το πόσο ευτυχισμένη με κάνει ο teacher …

Ο γυρισμός δεν άργησε να έρθει,σουβενίρ δώρα για φίλους και μια μικρή στάση στο Σαντάνσκι,στην επιστροφή σκεφτόμουνα την επόμενη εξόρμηση στην Κωνσταντινούπολη,το πόσο δύσκολο είναι να την βγάλει πέρα η γενιά μου,το πόσο πολύ αγαπάω αυτόν τον άνθρωπο που κοιμάται στο δίπλα κάθισμα από εμένα,την επόμενη μέρα στη δουλειά,το πόσο πολύ διψάω να δημιουργήσω δικά μου και όχι να τρώω από τα έτοιμα,το πόσο διψάω να γυρίσω όλον τον κόσμο…

Υ.Σ Ο πατέρας μου αποφάσισε να μου κάνει δώρο για φέτος τα Χριστούγεννα ένα αυτοκίνητο, πειράζει που δέχτηκα και είπα το ναι;;;;; Ανεξαρτησία, ανεξαρτησία, αλλά και τα δωράκια ευπρόσδεκτα, χαχαχαχα! Εμα! Με έχουν φάει τα μέσα μαζικής μεταφοράς!

Bansko-Bulgaria-Dec 09

για φωτό στο fb

Π.Παντελεήμονας Πιερίας

Η ευτυχία είναι εδώ ;

Μια ζωή ταξιδεύω,ταξιδεύω,ταξιδεύω,με το μυαλό,την ψυχή,με τραγούδια,με φιλιά, με σένα, με λίγα λεφτά στην τσέπη,θα γυρίσω τον κόσμο όλο, μέχρι να βρω την αγάπη…(Στα συνοικέσια του Αγγελιοφόρου!)Ωωωω ναιιι!Βρήκα την ευτυχία,για μένα η ευτυχία είναι στα ταξίδια,δεν ζω στη Θεσσαλονίκη,ε και;Κάθε Σαββατοκύριακο μπορώ να είμαι εκεί,όπως αυτό,κάθε μέρα ταξιδεύω,με λέξεις,με γέλια,με φως,με ουρανό!Η ευτυχία είναι εδώ!(;)

Έβγαλα ήδη 200 φωτογραφίες, θα βγάλω και άλλες τόσες το βράδυ, δεν προλαβαίνω να τις ανεβάσω όλες!

Η sophie_jamaica είναι στη Θεσσαλονίκη

Γελοίοι Έρωτες

Έχουν περάσει τρία χρόνια,από τότε που ο Γείτονας με αποχαιρετούσε από το σταθμό των τρένων της Θεσσαλονίκης και για το δρόμο μου έδωσε να διαβάσω το βιβλίο του Μίλαν Κούντερα «Γελοίοι Έρωτες»,το ταξίδι βέβαια εκείνο ήταν τόσο σύντομο,που μου είχε τσακίσει μόνο τη σελίδα 95 και μου είχε ζητήσει να την διαβάσω όσο θα ταξίδευα.

Ακόμα θυμάμαι τόσο έντονα το συνάχι που είχαμε και οι δυο,ήταν Νοέμβρης του 2006 ή Δεκέμβρης δεν θυμάμαι καλά,θυμάμαι πως έπινα βιάστηκα στο σταθμό έναν μέτριο ness που μου έκαιγε τη γλώσσα,και εκείνος καθότανε απέναντι, με αυτό το χαρακτηριστικό σοφιστικέ του ύφος,ενώ εγώ έριχνα κλεφτές ματιές, πάνω αριστερά από το κεφάλι του, στο ρολόι που υπήρχε στο βάθος.

Το βιβλίο δεν μου το χάρισε ποτέ,μου το έδωσε απλά να το διαβάσω,μετά έγιναν πολλά, χαθήκαμε,τον ξαναείδα φέτος το Μάρτιο στα βιαστικά το πολύ να περάσαμε μαζί μια ώρα, σε εκείνη την καφετερία-εστιατόριο-βιβλιοπωλείο 3 σε 1,δεν θυμάμαι πως λεγότανε,σε ένα στενάκι στη Ναυαρίνου.

Να’ μαι τώρα,πάνω από την βαλίτσα,βάζω το iPod στη τσέπη και τους «Γελοίους έρωτες» στην τσάντα μου,ίσως μετά από τόσα χρόνια αξιωθώ να το διαβάσω ολόκληρο σε αυτό το ταξίδι,ίσως κάποτε αξιωθώ να συναντήσω και πάλι τον Γείτονα και να του το επιστρέψω,μέχρι τότε σας φιλώ στα αυτιά,φεύγω πιο μπερδεμένη από ποτέ,κι ούτε που ξέρω τι θα βρω όταν γυρίσω,μια ζωή θα παίζω το παιχνίδι του ωτο-στοπ που λέει και ο Κούντερα…

Να μυρίζω από σένα και ν’αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’αλλού φερμένο
Δεν τ’αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και για μένα.
Οδυσσέας Ελύτης

Μαθήματα Γεωγραφίας

Εχθροί και συνένοχοι καλημέρα σας, εδώ η sophie_jamaica εκπέμπει δυνατά και σας παρουσιάζει την καινούργια,καπότα βίντεο που έφτιαξε «Μαθήματα Γεωγραφίας», η χαρακτηριστική κίνηση του αδερφού μου, με το χέρι,όταν το είδε,τα λέει όλα.
Τώρα αξιώθηκα να κάνω και το βιντεάκι από το βράδυ του Σαββάτου αλλά μου βγήκε μια παπαριά, θα κάνω άλλο!

Τα νέα μου τα ίδια, περιμένω το απόγευμα τον τρελό Θεσσαλονικιό-Σκουλήκι , τον φίλο μου τον Λεωνίδα να τα σπάσουμε, χθες κατάφερα για πολλοστή φορά στη ζωή μου να γίνω ρόμπα και όπως λέει και ο κολλητός μου «Ρε Σοφία, ρε Σοφία, με όποιον πηδιέσαι, δεν είσαι αναγκασμένη να τον ερωτεύεσαι κιόλας, ξεκόλλα!!!»

Αυτή τη στιγμή ρουφάω μια μεγάλη τζούρα φραπέ όμορφου και χαμογελάω δυνατά, χρέος μου είναι να παραμείνω για πάντα “soldato positivo” , για πάντα, γιατί δεν μου επιτρέπεται να κλαίω, παρά μονάχα με γέλια…

Live your myth in Athens

Αθήνα το τελευταίο βράδυ, αύριο φεύγω για τη μαμά πατρίδα..

Βρίσκομαι στην πιο αμήχανη περίοδο της ζωής μου,έγιναν όλα τόσο γρήγορα,τόσο μα τόσο γρήγορα,δεν έχω καταλάβει τίποτα. Ένας φίλος, μου έλεγε ότι τίποτα δεν έγινε γρήγορα, απλά εγώ εδώ και τόσο καιρό είχα αφήσει τα θέλω μου και είχα πέσει σε λήθαργο. Ίσως έχει δίκαιο, δεν ξέρω,η ζωή μου είναι κουλουβάχατα κι από την άλλη ίσως είναι και μερικές από τις πιο κουραστικές και ευτυχισμένες μέρες μου.Κάνω μια νέα αρχή,μια αρχή που ήθελα να γίνει εδώ και ένα χρόνο,ένα χρόνο μετά πραγματοποιείται και ίσως να ήρθε και η ώρα του να γίνει.

Νιώθω ελεύθερη, νιώθω ότι έχω αρπάξει τη ζωή από τα μαλλιά και είμαι έτοιμη να την γ_____ πατόκορφα! Τελευταίο βράδυ στο σπίτι της Χαράς,πάρε το κρεβάτι σου μου είπε και έλα να συγκατοικήσουμε,δεν ξέρω αν θα είναι εύκολο, αλλά υπό αυτές τις συνθήκες θα το δοκιμάσω,τουλάχιστον για αρχή λοιπόν, θα συγκατοικήσω με μια τρελή Γιαννιώτισσα, που η ιστορία μας κρατάει χρόνια από εποχές Πύργου,το δοκιμάζουμε και βλέπουμε.Ανεβαίνω Λάρισα, μαζεύω τα πραγματάκια μου,τις αφίσες του Bob και κατεβαίνω,γιατί αν δεν το κάνω τώρα,ξέρω ότι δεν θα το κάνω ποτέ.

Κατεβαίνω τώρα που επιτέλους οι συνθήκες έγιναν κατάλληλες,και όλα είναι μαζί μου. Ξέρω ότι η Αθήνα είναι ένα μπουρδέλο ίσως το κατάλληλο τοπίο για να πλαισιώσει την αμήχανη ζωή μου, με αδιάφορους και απρόσωπες φάτσες, που ακόμα κι αν πεθαίνεις στη μέση του δρόμου κανείς δεν σταματάει να σε βοηθήσει.Τόσα χρόνια εξάλλου στον Πύργο, στον δικό μου παράδεισο, στη δικιά μου Τζαμάικα , με τις ατελείωτες αμμουδιές,τον απίστευτο ήλιο, τους χαλαρούς ρυθμούς,και το απίστευτό αραλίκι,έρχομαι αντιμέτωπη με την ενήλικη ζωή μου πια, τη δουλειά,τα ένσημα, το τρέξιμο, τα βάσανα και την λαχανιασμένη ανάσα, κάτι όμως μέσα μου, λέει ότι το μεγάλο πάρτι τώρα αρχίζει.

Αύριο ταξίδι για Λάρισα με το τρένο, θα έχω τόσο χρόνο όσο χρειάζεται να αλλάξω γνώμη και είμαι σίγουρη ότι δεν θα το κάνω,γιατί όταν παίρνω αποφάσεις τις παίρνω μαχαίρι(λέμε τώρα). Τώρα δεν έχω περιθώρια για πισωγυρίσματα αρχές του άλλου μήνα πρέπει ήδη να έχω φέρει το κρεβάτι μου εδώ,τον Τζίμη, την τζαμαϊκανή σημαία μου,και το ψηφιδωτό του Bob,και όποιος αντέξει.(να πάρω στρώμα με νερό;)

Τι Απρίλης θα είναι κι αυτός ; Ψεύτης όπως όλοι…

Αθήνα

Έφτασα Αθήνα κι αυτή τη φορά δεν είναι για λίγο, γιούπι! Προς το παρόν σαν την άστεγη, μένω από εδώ και από εκεί, ευτυχώς είπαμε έχω πολλούς φίλους, και είμαι στο τρέξιμο για στέγη. Αφού γύρισα σχεδόν όλη την Ελλάδα σαν τσιγγανόπουλο, κάτι βέβαια που έκανα πάντα προσπαθώντας συνέχεια από κάτι να ξεφύγω, που αν και πάντα ήξερα τι ήταν αυτό, πάντα γυρνούσα εκεί!
Έτσι έγινε και με την Αθήνα, όσο κι αν προσπάθησα να την απαρνηθώ, τελικά με ρούφηξε! Βλέπω Power of ten και τη Σταυρούλα την Κεντιέ την συμφοιτήτρια μου να παίζει και να σκίζει, Βούλα είσαι Θεά! Κερδίζει κιόλας, Θεά ρε Θεά …Πότε θα πάμε Τζαμάικα; Χα-χα-χα
Για άλλη μια φορά η ίδια διαδρομή Πύργος-Αθήνα και αν και είχα τόσο καιρό να την κάνω, σαν να μην άλλαξε τίποτα , το μανάρι εισπράκτορας ανέβηκε κλασσικά στα διόδια του Ρίου, η στάση στο Αίγιο κλασσική.
Αύριο έχει καφέ με την Χαρά στο Θησείο και αραγκλαμαντάν γιατί μια Κυριακή μας έμεινε. Τώρα μόλις παραγγείλαμε καλαμάκια από το «Σκουφά&Ομήρου meat bar»και είμαι σίγουρη ότι θα μου φέρουν σουβλάκια , και όχι καλαμάκια του φραπέ όπως μου φέρανε την προηγούμενη Πέμπτη στη Θεσσαλονίκη και με κορόιδευαν… Τελικά η Βούλα κέρδισε 100 ευρώ, χαχαχα με 100 ευρώ πάμε για σουβλάκια στην αρχή και για την Τζαμάικα βλέπουμε! Φιλιά στις γλάστρες, χαιρετισμούς στο πιάνο!

Δεν έχω τόπο, δεν έχω ελπίδα,
δε θα με χάσει καμιά πατρίδα
και με τα χέρια μου και την καρδιά μου
φτιάχνω τσαντίρια στα όνειρά μου

Νάις μπαλαμό, νάις μπαλαμό
και το λουμνό τ'αφεντικό
νάγια δόμλες ατzέι μπαλαμό

Και τα γκανίκια μας όταν χορεύουν,
με χασταρώματα που σε μαγεύουν,
κουνάνε σώματα και τα πιτέ τους,
μέσα σε κλείνουνε στις αγκαλιές τους.

Νάις μπαλαμό, νάις μπαλαμό,
και το λουμνό τ'αφεντικό
νάγια δόμλες ατzέι μπαλαμό

Kαταθλιπτικιά

Επιστροφή Λάρισα , ανοίγω μπύρα στρίβω τσιγάρο σηκώνω μανίκια και δεν θα σας πω τίποτα για τη Salonika, γιατί κινδυνεύω ,omerta! Στρίμωξα μες στα μπαγκάζια, και διακόσια κιλά ξενύχτι, γέλιο, κουλά και αναπάντεχα, ζω ξανά μετά από τόσα χρόνια φυλακής, δεν μετανιώνω για τίποτα!

Πήρα σοβαρές αποφάσεις, πέντε μέρες «ξεμπουρντάλεμα» στη Θεσσαλονίκη ήταν αρκετές, ναι τελικά κάποια στιγμή θα βγάλω λεφτά γράφοντας, μέχρι τότε τρώω του μπαμπά και ναι κάποια που είχα κρατήσει στη καβάτζα για Τζαμάικα.

Έντεκα χρονών στη Λάρισα όταν η Μάχη με την Μαρία, σε μια γιορτή, σε κάποια γενέθλια μου έφεραν έναν κολοκύθα για κουμπαρά, δραχμές τότε, μετά ευρά, σκοπός να μαζέψω λεφτά να πάω στην Τζαμαικά, ο κολοκύθας έσπασε με το που βρήκα τον πρώτο μου γκόμενο κι έφαγα όλα τα λεφτά της Τζαμάικας σε τηλεκάρτες !

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει πάντα να υπάρχει happy end, αφού στη ζωή υπάρχει σπάνια, ξέρω όμως πως είναι να χαμογελάς και να είσαι αγκαλιά με ανθρώπους που αγαπάς. Η Θεσσαλονίκη μου έκανε καλό σε πολλά και το κυριότερο ότι μέσα στη χλαπάτσα μου έδωσε μια απίστευτή δύναμη να γίνω αισιόδοξη ξανά, και γιατί να μην είμαι αφού τα πράγματα καλύτερα δεν γίνονται, τελικά μήπως να κρατήσω τον τίτλο της δημοσιογραφίνας, μου πάει τελικά, αν είναι να συμβιβαστώ το αφήνω για αργότερα. Η ανάσα παντόφλα από τα τόσα στριφτά , πετάω ψηλά –ψηλά, κούνα τον κώλο σου sophie_jamaica η ευκαιρία είναι μπροστά, σταμάτα να τρως τα λεφτά του μπαμπά, το φαρμακείο είναι για άλλη δουλειά, γάμα την από τα μαλλιά, πριν είναι αργά τώρα που μπορείς… Σήκω φύγε….

Jah love’s sophie_jamaica !

Υ.Σ Δεν έβγαλα ούτε μια φωτογραφία, αλλά έβγαλα τα εσώψυχα μου στο Θερμαϊκό, αυτό είναι αρκετό!

Θέα, Θάλασσα και Δελφικό τοπίο...

Το θέμα είναι πως δεν ήθελα να ανακαλύψω τίποτα … Τι να θέλω δηλαδή . Πριν λίγες ώρες φτάσαμε στο Γαλαξίδι ,άλλοι ορμώμενοι από τα νοτιοδυτικά κι άλλοι από τα βορειοανατολικά …
Ολιγοήμερες διακοπές , στον τόπο που πάντα προσφεύγω όταν θέλω να χαλαρώσω από κάτι , από κάπου να κρυφτώ και ίσως το τέλειο μέρος να διαβάζει κανείς επεξεργασία σήματος !!!
Μένουμε σε ένα ξενοδοχείο που βρήκα από το internet και έχει πολλά διαφορετικά δωμάτια.(όπως και τα περισσότερα ξενοδοχεία, άλλωστε!!!! ) Αλλά μόνο αυτό έχει «δωμάτιο του βαρκάρη» που έχει κρεβάτι βάρκα και έχει και την τιμητική του , δείτε εδώ για να καταλάβετε τι εννοώ http://www.olympicnet.gr/odigos/fokida/artarchodiko/index_gr.htm.
Εγώ φυσικά διάλεξα το «δωμάτιο του σκηνοθέτη» και έχω μείνει ενθουσιασμένη. Αυτή είμαι εγώ , φιλοσοφώ για να φιλοσοφώ , γράφω και ξαναγράφω , για να μάθω τη ζωή κι εμένα, γιατί έτσι γνωρίζω τον κόσμο εγώ , γράφοντας γι αυτόν κι αλήθεια μπορώ και ενθουσιάζομαι ακόμα, κι αλήθεια ποτέ δεν έμαθα τίποτα ….
Τι δουλειά έχω εγώ με επιστήμονες και ειδήμονες , που δεν βλέπουν τα σύννεφα σαν ένα μέρος που είναι απλώς ιδανικό για να πετάει κανείς , αλλά σαν μια ορατή συνάθροιση υδρατμών πού έχουν συμπυκνωθεί σε σταγόνες νερού ή μικρούς παγοκρυστάλλους επάνω σε πυρήνες αλάτων και αιωρούνται σε διάφορα ύψη στην ατμόσφαιρα υποκείμενα στις κινήσεις τού πνέοντος ανέμου; Δε λέω μαγευτικό να μαθαίνεις και να ανακαλύπτεις τον κόσμο και την αλήθεια του , όμως εγώ κοιτάζοντας τριγύρω μου , αντιλαμβάνομαι τον κόσμο σαν ποίηση , τι κι αν αυτό δεν έχει καμία σχέση, ούτε με τη φυσική , ούτε με την σκληρή όψη του πραγματικού κόσμου εκεί έξω , κι αυτός για εμένα δεν είναι τίποτα άλλο , από μια καλή αφορμή για γραφή …

Στις 20 Ιουνίου εγκατέλειψα τη Λάρισα προσωρινώς , και όταν έλεγα τότε προσωρινώς εννοούσα για έξι μέρες, έχουν περάσει κι άλλες έξι κι ακόμα λείπω και θα περάσουν άλλες έξι μέχρι να επιστρέψω πάλι και το αυλάκι πάλι λυσσομανά για να με τραβήξει προς τα κάτω !!!
Θα επανέλθω με καλό φωτογραφικό υλικό από Γαλαξίδι , και πολλές και καλές ιστορίες να σας διηγηθώ . Ανεβάζω και δύο φωτογραφίες , άσχετες μια από τον Πλαταμώνα που είχα πάει για μπάνιο πριν κατέβω εδώ και μια από την Νεάπολη , στη Λάρισα όπου πάω και λέω ότι παίζω τένις τώρα τελευταία !!!!Επίσης σας έχω δύο υπέροχες φωτογραφίες με την αρχοντομουτσουνάρα μου μέσα από το δωμάτιο του σκηνοθέτη που από την βεράντα έχει καταπληκτική θέα , μιας και εκτός από το φαί το μεσημεριανό γυρίσαμε όλοι πτώματα έτοιμοι για βούτα , και ύπνο κάτω από το δροσερό αεράκι του κλιματιστικού και το φοβερό τραγούδι των τζιτζικιών , μόνο που εγώ προτίμησα , το γράψιμο από τον ύπνο … Τα ξαναλέμε σύντομα

Η τελευταία Βαβέλ...

Άκαπνο πρωινό, με το ράδιο στη διαπασών . Εγώ με την αγάπη μάλωσα μου τραγουδάει ο Λιδάκης , από τους 93,6 και την Δημοτική Ραδιοφωνία Λάρισας. Στα δεξιά μου στέκει λαχταριστός , ένας σκέτος φραπές και ήδη η φωνή του Δεληβοριά έχει τρυπήσει τους τοίχους και φτάνει ως την βεράντα όπου κάθομαι και γράφω κάτι ανοησίες στο laptop , ενώ παράλληλα κλέβω την γρήγορη σύνδεση του γείτονα .

Στα αριστερά μου ακουμπισμένο , το πρώτο βιβλίο του Χάρη Χριστοφορίδη , «Ρείβεν σίτυ-Η τελευταία Βαβέλ», πρώτη έκδοση Ελληνικά γράμματα-Μάιος 2008. Ο Χάρης Χριστοφορίδης , γεννήθηκε στη Λάρισα το 1983 και μένει στην Υψηλάντου , κοντά στο φαρμακείο του πατέρα μου . Τώρα βέβαια τελειώνει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Πατρών στο τμήμα Βιολογίας .Έχω διαβάσει μόλις τις 105 από τις 506 σελίδες του βιβλίου και δηλώνω ενθουσιασμένη .

«Ο Χάρης Χριστοφοίδης αξιοποιώντας την ατμόσφαιρα του νουάρ , επινοεί έναν μελλοντικό κόσμο, ο οποίος συνδυάζει τον τρόμο Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ, τη φιλοσοφία της μετα-matrix εποχής , την αγωνία του Φίλιπ Ντικ για την κατάρρευση του πολιτισμού και την απειλή του ολοκληρωτισμού, καθώς και τη μεταφυσική του Έντγκαρ Άλαν Πόε. Ένα μυθιστόρημα με διαρκείς ανατροπές , που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα .»

Την πτυχιακή μου την έχω φορτώσει επιδεικτικά στον κόκορα , και σήμερα το απόγευμα θα ξέρω αν θα πάω αρχές Ιουλίου να την παρουσιάσω ή καλό Σεπτέμβριο, αφού μετά το ταρακούνημα κάτω ενδέχεται να το κλείσουν το μαγαζί για καλοκαίρι .
Κοιτάζω το ωραίο μαύρισμα που μου χάρισε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στο Τρίκερι Μαγνησίας , και θυμάμαι τις απίστευτες γαρίδες που έφαγα στον Μανώλα !
Μόλις έβαλε Θανάση Παπακωνσταντίνου, πάω να ανεβάσω την ένταση ….
Σχεδιάζω την απόδραση μου για το τριήμερο , ενώ τα παγάκια στον φραπέ έχουν ήδη λιώσει .


Στίχοι: Γιώργος Ανδρέου
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης

Τέλος οι συγγνώμες, τα ρολόγια που τρελαίνονται
Τέλος τα τηλέφωνα που μένουν σιωπηλά
Τέλος με τους όρκους που συνέχεια λένε ψέματα
Κι όλα αυτά τα δάκρυα που δεν βγάζουν πουθενά

Τέλος τα τραγούδια στ΄ αυτοκίνητο κι οι βόλτες
Τέλος τα ταξίδια καλοκαίρι σε νησιά
Τσιγάρα, αλκοόλ, ξενυχτισμένα Σαββατόβραδα
Βόλτα στη βροχή τις Κυριακές και σινεμά

Εγώ με την αγάπη μάλωσα

Τέλος οι ανάσες που σαν σύννεφα ενώνουνε
Χείλια διψασμένα για φιλιά συλλαβιστά
Δάχτυλα που ψάχνουν μες στων ρούχων τα υπόγεια
άλλο πια δε θα 'βρουνε τη φλέβα που χτυπά.

Κι όταν θα με καίει της φωνής σου το παράπονο
Κι όταν θα με ψάχνει του κορμιού σου η φωτιά
Μόνος με την νύχτα το σκοτάδι θα μοιράζομαι
Δε με ξεγελάνε της καρδιάς τα μαγικά


Δείτε εδώ !!!!! http://www.eventsguide.gr/site/article.php?aid=4594

Ταξίδι στη Φλωρεντία

During the "A_MAZE" Workshop in Florence, came out the idea, a day during lunch, together with Ruffy and sophie_jamaica, of shooting a short movie about Romeo and Juliet, the classical drama by William Shakespeare in which we would have chosen our parts and acted each one of us in its own language.Because we didn't have so much time, we couldn't shoot it, so I decided to propose you all on this website a very unusual project. The idea is to shoot the short movie using internet; each one of us in its country.Welcome to the group, discussions are open.

Ταξίδι στην Φλωρεντία . Όταν αναχωρούσα μαζί με τον Θωμά από το Μακεδονίας , με την Alitalia για Ρώμη , κουβαλώντας το σαξόφωνο του , αλήθεια είναι ότι δεν είχα ιδέα τι θα με περίμενε στην Ιταλία …

Ουσιαστικά βρέθηκα μόνη μαζί με έναν άγνωστο τρελαμένο μηχανικό του ΕΜΠ , αλλά προπάντων μουσικό, συνθέτη, μαέστρο , πιανίστα, σαξοφωνίστα ,που ως ταλεντάρα ο άνθρωπος δικαίως είχε προκριθεί και εκπροσώπευε τη χώρα μας στο Roots&Routes στη Φλωρεντία στο τομέα των μουσικών , ο Θωμάς και η Καλομοίρα ένα πράγμα !

Δεν μου ήταν ακριβώς και παντελώς άγνωστος , αφού επί δύο βδομάδες βρισκόμασταν στον ίδιο χώρο για δουλειά στο Stage στη Λάρισα, ο καθένας στο πόστο του βέβαια, και δεν θα ξεχάσω ποτέ μα ποτέ την θεϊκή συνέντευξη που μου έδωσε περί swarovski με αφορμή το σκουλαρίκι του !Να σας πω την αλήθεια περισσότερα έμαθα από τα νέα παιδιά και από τις συνεντεύξεις που μου δώσανε παρά από τον Αγγελάκα .

Όταν κάναμε την τράμπα στη Ρώμη για να πάμε Φλωρεντία , στο ίδιο αεροπλάνο στις μπροστινές μας θέσεις καθότανε η αποστολή από Ισπανία , να είναι καλά τα παιδιά , μας βοήθησαν στην συνέχεια δεόντως !!!

Δεν ξέρω τι κάνανε οι άλλες ομάδες , των μουσικών και των χορευτών(ή μάλλον ξέρω…) , αλλά η ομάδα των media ήμασταν και γαμώ τα παιδιά ή μάλλον για να μιλήσω και πιο συγκεκριμένα η δικιά μου υποομάδα στα media γιατί κι εκεί ο καθένας πήρε το πόστο του , ήταν θεϊκή(αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει )

Το ότι πέρασα καλύτερα με τους ξένους παρά με τους Έλληνες , αυτό είναι γεγονός και νομίζω ότι επιβεβαιώνει και έναν κανόνα , ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε λιγάκι κωλόπαιδα βρε παιδί μου, σαν τον Κυριάκο !

Με τον Viktor από την Ουγγαρία , τον Sascha από Γερμανία , τον Lorenzo από Ιταλία ,την Annika και την Saira από Αγγλία , τον Martin,την Pamela, τον Francesco, τον Kuorosh, την Olga , που δουλέψαμε μαζί αλλά και όλα τα παιδιά από τα media , έζησα μια ανεπανάληπτη εμπειρία, που σίγουρα δεν τελειώνει εδώ .

Ο καλός μου φίλος Lorenzo από την Φλωρεντία, που σπουδάζει στο Λονδίνο σκηνοθεσία θεάτρου , μου υποσχέθηκε ότι θα έρθει φέτος το καλοκαίρι στην Ελλάδα , μετά την Κολονία φαντάζομαι …

Ήθελε να γυρίσουμε ένα κομμάτι από τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα του Σαίξπηρ , ουσιαστικά ήθελε να το ξεφτιλίσουμε το πράγμα εντελώς, γι αυτό γούσταρα με τρέλα, μου έδωσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Ιουλιέτας , ενώ εκείνος θα έπαιζε τον Μερκούτσιο και ο Sascha τον Ρωμαίο και βεβαίως ο καθένας θα τα έλεγε στη γλώσσα του! Ελληνίδα Ιουλιέτα, Γερμανός Ρωμαίος και τα μυαλά στα κάγκελα !

Στο δωμάτιο είχα την τύχη και την ατυχία μαζί να μένω με την Έλενα από τον Πλαταμώνα ,η οποία κατέφθασε αργότερα στη Φλωρεντία μέσω Βιέννης . Ένα παιδί θαύμα ερμηνεύτρια όπερας και όχι μόνο , που όσο φωνάρα έχει ,άλλο τόσο ιδιότροπο άτομο είναι , αλλά έτσι είναι οι μεγάλοι καλλιτέχνες !
Οι καλύτερες στιγμές μας ,ήταν σίγουρα όταν οργώσαμε άλλοτε με τα πόδια και άλλοτε με το Opel του Lorenzo όλη την Φλωρεντία , με μια κάμερα στο χέρι , με όλο το ελεύθερο για πειραματισμό , αλλά και με το άγχος της επαγγελματικής δουλειάς , για την Παρασκευή και το Σάββατο που καλύψαμε ζωντανά όλο το show στο Stazione Leopolda .Ανεπανάληπτα συναισθήματα ένιωσα και στο τέλος του show , όταν βρέθηκα με την Annika στα παρασκήνια .

Δεν βρέθηκα ποτέ μπροστά από την κάμερα , αφού αυτή την δουλειά την είχε αναλάβει εξολοκλήρου η Annika. Κάμερα και editing 8 με 12 ώρες την ημέρα επί 8 μέρες ,αλλά και για να μην ξεχνιόμαστε , παρέσερνα τον Sascha και τον Viktor να κάνουμε σκαστά στο καφέ Michelangelo και να πίνουμε καφέ αλλά ελληνικά 3 με 4 ώρες σερί !Δουλεύαμε με Mac τι άλλο, ρίχναμε απίστευτο ιδρώτα και γέλιο , τρώγαμε καλά , σιχάθηκα τις πατάτες και τα μακαρόνια που έτρωγα κάθε μέρα και παραλίγο να με έπειθαν να γίνω vegetarian !

Προσπάθησα να πίσω τον Lorenzo ότι οι Έλληνες , δεν λένε συνεχώς όπα-όπα , αλλά δεν τον έπειθα με τίποτα, θεωρούσε ότι είμαστε μέσα στην τρελή χαρά , ξυπνάμε το πρωί λέμε όπα, το μεσημέρι όπα , και το βράδυ τρία όπα μαζί…. Το μαλάκας μπορεί να το λέμε και πιο συχνά το όπα δεν νομίζω…Επίσης αναρωτιότανε γιατί το μόνο διάσημο από την Ελλάδα πλέον είναι ο γύρος ενώ στην αρχαιότητα είχαμε σε όλους τους τομείς και από έναν διάσημο !Είχε φάει τρελό κόλλημα επίσης με την Θήβα και τον Οιδίποδα , και όσο κι αν προσπάθησα να τον πίσω ότι δεν έχει να δει τίποτα στη Θήβα , να το ξανασκεφτότανε για καμιά Σαντορίνη και τα σχετικά, εκείνος επέμενε ότι το πρώτο μέρος που θέλει να δει με το που έρθει είναι η Θήβα!!!!


Όσο όμορφα πέρασα 8 μέρες στην Φλωρεντία , με σκληρή δουλειά , τόνους πάστα , λίτρα μπύρας , εξάσκηση στα Αγγλικά , γέλια , κούραση και σπασμένα νεύρα , το ίδιο καλά και ανεπανάληπτα πέρασα και στο ταξίδι της επιστροφής , που αν και αυτή τη φορά ήταν οδικός με το αυτοκίνητο του Κώστα και με πλοίο από την Αγκόνα –Ηγουμενίτσα , ήταν απερίγραπτο … Καθόμασταν στο κατάστρωμα , με ολόγιομο φεγγάρι ,ξηρούς καρπούς , άφθονο πάγο , βότκα και λεμονάδα και τον Θωμά να μας παίζει σαξόφωνο . Εκείνο το βράδυ , εγώ ο Κώστας και ο Δημήτρης πρέπει να ήμασταν οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι στη θάλασσα!

http://www.rootsnroutes.tv/fgroup-id9

Από τη Φλωρεντία με αγάπη-From Firenze with love

Η τελευταία φωτογραφία, είναι από το γράμμα του Viktor από την Ουγγαρία , που έγραψε για μένα ενώ πίναμε espresso με δικιά μας πατέντα στο καφέ Michelangelo , στη Φλωρεντία !Αν μπορεί κάποιος ας το μεταφράσει !Ευχαριστώ !