Όλα είναι δρόμος και κυρίως ανηφορικός γιατί καλά τα Yolo αλλά κάποια στιγμή μπαίνεις στην πραγματική ζωή και καταλαβαίνεις (...) είτε μπεις στα είκοσι είτε στα σαράντα είτε όποτε, γιατί αν δεν μπεις μην θαρρείς πως μας ξεγέλασες μάλλον εσύ είσαι ο χαμένος καθώς πέρασες από εδώ και δεν πήρες χαμπάρι τίποτα!
Κι όμως αυτή η πραγματική ζωή όσο τραχιά κι αν είναι, τελικά είναι ωραία και είναι ακόμα πιο ωραία γι' αυτούς που αν και έχουν πλήρη επίγνωση της δυσκολίας και της ματαιότητας της την παλεύουν τη ζωή, τη ζουν, προσπαθούν και τραβούν την ανηφόρα, κατακτούν βουνοκορφές ενίοτε οροσειρές ολόκληρες κι από εκεί η θέα είναι απέραντη, αυτό δεν σημαίνει ότι πάντα βρίσκονται σε αυτές, αλίμονο, τις περισσότερες μέρες απλά σκαρφαλώνουν ή αν προτιμούν αλλάζουν σπορ και τραβούν κουπί κάνοντας rafting στον Αχέροντα...
Σε αυτό το ατελείωτο κουπί της ζωής σας εύχομαι να βρείτε ανθρώπους που να ξέρουν να κωπηλατούν, να έχουν μάθει να κατακτούν κορυφές γιατί αλλιώς είτε θα σας τραβήξουν στον πάτο ή αν είστε μάγκες και δεν χαμπαριάζετε, θα βρεθείτε πριν καλά καλά το καταλάβετε να τραβάτε μόνοι σας την ανηφόρα και εντάξει δεν έγινε και τίποτα αφού το γνωστό "μόνοι ερχόμαστε και μόνοι φεύγουμε" είναι ίσως από τις ελάχιστες απόλυτες αλήθειες της ζωής αλλά στη διαδρομή ρε παιδιά, στη διαδρομή; Θες με κάποιον να μοιραστείς τούτη τη θέα, για αυτό να βρείτε σωστούς συνοδοιπόρους για μια ωραία διαδρομή...
P.S "I am learning how to compromise the wild dream ideals and the necessary realities without such screaming pain." Sylvia Plath
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου