Το συνειδησιακό μου Πλημμελειοδικείο

Να θυμάσαι πως το σπίτι συνήθως θα είναι ακατάστατο,σπάνια θα επικρατεί η τάξη όπου θα βρίσκομαι εγώ τριγύρω, τα λιωμένα κεριά θα υποδηλώνουν κι αυτά με την ύπαρξη τους πως κάποτε τα άναψα για να κάνω ατμόσφαιρα για μένα, γιατί εδώ και καιρό μοιράζομαι μαζί τους τα βράδια μου, δυο τρία μπορεί να τα άναψα για να ρουφούν τον καπνό των ατελείωτων μοναχικών τσιγάρων μου.

Να θυμάσαι ότι μπορεί να δυσκολεύομαι να θυμηθώ αλλά δεν ξέχασα ποτέ τίποτα,με ρώτησες αν μπορείς να τα παρατήσεις όλα και να έρθεις να κατοικήσεις στην ίδια στέγη μαζί μου,ξέχασες όμως να ρωτήσεις αν μπορείς να κατοικείς στη ψυχή μου,στο σώμα μου.

Να θυμάσαι πάντα ότι όσα σου εκμυστηρευτικά εκείνο το ξημέρωμα που τρώγαμε μαζί εκείνους τους λουκουμάδες δεν ήταν απλά στάχτες μέσα μου που έθαψα,μα ήταν μια φωτιά που έκαιγε και ποτέ δεν θα σβήσει.

Να θυμάσαι πως το σπίτι μου είναι άδειο τα βράδια,μα τις μέρες περνούν χιλιάδες πόδια και πατούνε το χαλάκι της εξώπορτας μου.Το σπίτι γεμίζει κόσμο,τα γέλια των φίλων μου μαζεύονται στους τοίχους και τα βράδια όταν κοιμάμαι τα ακούω.Κάποτε θα το αφήσω το σπίτι αυτό,μα όχι και ότι έζησα εδώ.Έξω θα έχει ενοικιαστήριο,αργά ή γρήγορα θα γίνει κι αυτό μα εγώ θα έχω φύγει πολύ μακριά,θα ταξιδεύω για άλλες πολιτείες.

Μη ζητάς να σου πω που θα με βγάλει ο δρόμος,καμιά φορά όταν κάνεις μακρινά πλάνα, στο δρόμο χάνεσαι και αδιέξοδο μπορεί να βρω,μα δεν θα γυρίσω να κοιτάξω πίσω,θα κάνω μαθήματα αναρρίχησης και τον πιο ψηλό τοίχο θα τον περάσω.Δεν μπορεί να γίνουν όλα σωστά σε αυτή τη πορεία,θα υπάρχουν και σφάλματα είναι κι αυτά μέσα στο πρόγραμμα…

Κάποτε θα περάσω κι εγώ από το συνειδησιακό μου πλημμελειοδικείο,μπορεί να φτάσω μέχρι και το τριμελές,μα και πάλι θα το περάσω κι αυτό είτε με αθωώσω είτε όχι και θα προχωρήσω.Δεν έχουμε τις ίδιες πορείες και ούτε θα της αποχτήσουμε,γιατί ονειρευόσουνα μονάχος.Δε φταις εσύ που ονειρεύεσαι τον παράδεισο μα ούτε εγώ που βλέπω ακόμα εφιάλτες. Θέλεις να με κρατήσεις,μα εγώ είμαι άμμος που ξεγλιστράει μέσα από τα δάχτυλα σου!Έχουμε όμως κάτι κοινό κυνηγάμε κάτι και οι δύο αλλά σε άλλη κατεύθυνση εσύ και σε άλλη εγώ!

Μην ξεχάσεις πως στην καρδιά μου κατοικεί ένα στοιχείο με τη μορφή του Απόλλωνα,μέρα και νύχτα.Τα βράδια βγαίνει από την καρδιά μου και εμφανίζεται μπροστά μου,με πιάνει από το χέρι και χορεύουμε ατελείωτα μπλουζ μέχρι το ξημέρωμα.Είναι μέσα μου,μαζί του ξυπνάω,μαζί του κοιμάμαι,είναι μέσα μου και τρέφεται από τον έρωτα μου κι έτσι θα ζει μέσα μου όσο θα αναπνέω,όπου κι αν πάω θα τον κυοφορώ.Ναι καμιά φορά με πονάει, κλωτσάει δυνατά και εσύ ήσουν αυτός που έμπηγα τα δόντια μου στο σώμα του από τον πόνο,εσύ άκουγες τους λυγμούς μου και χάιδευες με στοργή τα μαλλιά μου για να ξεχαστώ ,πάντα στο τέλος με έκανες να γελάω,να ξεχνιέμαι.

Να θυμάσαι πως αν καμιά φορά θα κλαίω θα μαζεύω τα δάκρυα μου για να σου τα προσφέρω,αν θα γελάω,θα μαζεύω τα γέλια μου και θα σου τα στέλνω όσο μακριά κι αν είσαι.Όταν θα προχωράω μπροστά,όλες τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μου θα τις αφιερώνω σε σένα,μα μη μου ζητάς να σου αφιερώσω εμένα,γιατί δεν θα μπορέσω ποτέ να το κάνω .

Τα Κύθηρα πότε δεν θα τα βρούμε

Τα Κύθηρα πότε δεν θα τα βρούμε

Κάτσε στην πέτρα του γιαλού
βάλε το χέρι αντήλιο
πάρε μια χούφτα θάλασσα
πάρε μια χούφτα ήλιο
και πλύνε μου το πρόσωπο
και πλύνε μου το πρόσωπο.

Τα Κύθηρα πότε δεν θα τα βρούμε
το χάσαμε το πλοίο της γραμμής
στα κύματα του Αιγαίου θα χαθούμε
δυο κύματα που σβήσανε κι εμείς.

Πάλι καλά που έγινε ο σεισμός και ξύπνησα και μπήκα σε μια σειρά για να διαβάσω! Βέβαια επειδή εδώ που βρίσκομαι ο σεισμός δεν σημαίνει και τίποτα, τουλάχιστον 3 φορές το μήνα μας κουνάει , στην αρχή ούτε καν που σηκώθηκα από το κρεβάτι λέω θα σταματήσει , αλλά τι πράγμα ήταν αυτό βρε παιδί μου , όλα τα άδεια μπουκάλια που είχα στην κουζίνα( έκανα κι εγώ μια συλλογή) να σου πέσανε και άντε μάζευε σπασμένα γυαλιά μετά , το αστείο είναι ότι παίρνω τηλέφωνό τους δικούς μου και μετά από λίγο αρχίζει να κουνάει κι εκεί σου λένε τι γίνεται μας έφερε το σεισμό ! Τεσπά , αφού ζω ακόμα καλά είναι , σας αφήνω και πάω να διαβάσω γιατί δυστυχώς η εξεταστική δεν καταλαβαίνει ούτε καν από σεισμούς !

Κάποιο άγριο τσιμπούσι στο «Κουτούκι του Θωμά»

Αν διάβαζα τόσο συχνά όσο γράφω σε αυτό εδώ το μπλοκ,θα μου έλεγα και μπράβο αλλά πρέπει να έγινε αυτό που φοβόμουν,εμφανίστηκε και πάλι ο καλός παλιός εαυτός μου.Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη Σοφία που είναι γυναίκα του κεφιού και δεν υπολογίζει,έτσι τον βρίσκει τον καιρό,έτσι τον αρμενίζει την πάω πολύ βρε παιδί μου γιατί αυτή είμαι εγώ,αλλά τώρα βρήκε να βγει στην επιφάνεια που αρχίζω από τη Δευτέρα εξεταστική ;

Όχι τίποτα άλλο,είμαι ή του ύψους ή του βάθους,ή πιάνω κάτι από τα μαλλιά και δεν το αφήνω με τίποτα ή πιο συχνά λέω δε βαριέσαι.Εμείς να είμαστε καλά,την υγεία μας να έχουμε και όλα θα γίνουν κι αν δεν γίνουν δεν θα πεθάνουμε κιόλας!

Από τότε που γύρισα στην ολυμπιακή γη ,το μόνο που κάνω είναι να κοιμάμαι,να βγαίνω, να διαβάζω χιλιάδες πράγματα άσχετα με τα μαθήματα,μέχρι και τον ενοποιημένο τηλεφωνικό κατάλογο Αχαΐας – Ζακύνθου-Ηλείας –Κεφαλληνίας διάβασα βρήκα και το όνομα μου και πολύ χάρηκα .


Πότε θα διαβάσω κανένα μάθημα δεν ξέρω εντάξει αύριο θέλω δε θέλω πρέπει να τον στρώσω κάτω γιατί δε με βλέπω καλά .Α! και το άλλο που το πας πήρα την καθηγήτρια μου στα Αγγλικά για να της πω χρόνια πολλά για τη γιορτή της και μου λέει πότε θα σε δούμε εσένα μια βδομάδα νωρίτερα έφυγα το Δεκέμβριο αυτό το μήνα δεν προβλέπεται να πάω,θα κάνω κανένα ιδιαίτερο με τη Λένα και έξω από την πόρτα.

Εντάξει Σοφάκι μην ανησυχείς αν διάβασες αυτά που είπαμε για τις γιορτές δεν έχεις πρόβλημα! Ε; Πως είπατε εγώ δεν έμαθα καν τι έπρεπε να διαβάσουμε στις γιορτές ούτε και διάβασα τίποτα αχαχαχαχαχαχαχα!Εντωμεταξύ,μου αρέσει που έφυγα από τη Λάρισα από τις 4 του μηνός και καλά για να διαβάσω, και αντί για διάβασμα εγώ πάλι εισιτήριο έβγαλα και τσούπ- τσούπ χωρίς αποσκευές αυτή τη φόρα , να σου το Σοφάκι σε αεροδρόμια, στο Κηφισό, σε παλιά γνώριμα μέρη.

Εντάξει εδώ έχω μεγάλο άλλοθι που δεν έβγαλα τα μάτια μου στο διάβασμα , αλλά και εδώ που γύρισα πάλι ξύπνησα στις τέσσερις το απογευματάκι μαμήθηκα στο μπίρι –μπίρι στο τηλέφωνο για ώρες με την ξαδέλφη μου με φραπεδούμπα και τσιγαριά στο χέρι ενώ εκείνη έβριζε μια Βολιώτισσα και για πρώτη φορά δυσκολευόμουνα να βρίσω άνθρωπο από τη γη της Μαγνησίας και να φωνάξω Κ.Κ.Μ.Β!

Βγήκα μετά με τη Μαίρη για καφέ στο Chant ant ,αραλίκι ατελείωτο το βράδυ είχε κλείσει η Γιάννα (ούι θυμουσιάρη Βολιώτη ) στο «Κουτούκι του Θωμά», παρεμπιπτόντως ήρθα και δεν το πίστευα άνοιξαν ένα σωρό κλαμπάκια,ρεμπετάδικα κανά δυο oriental, ένα καινούργιο μαγαζί το «R» , με πολύ ψαγμένη και προσεγμένη μουσική και διακόσμηση , άντε να δω που θα βρουν τον κόσμο να τα γεμίσουνε , γιατί καλά τώρα στις γιορτές που έλεγε ο Αντώνης ότι είχε κόσμο , τώρα που θα φύγουνε όλοι οι μετανάστες για την Αθήνα να δούμε τι θα κάνουν!

Είπα κι εγώ να μην πάω με άδεια χέρια κι επειδή είπαμε είμαι ή του ύψους ή του βάθους από την τσιγκουνιά , άρχισα τα κουβαρνταλίκια , πήγα σε ένα ανθοπωλείο έκανα μια ανθοδέσμη πολύ σπέσιαλ μιλάμε , αλλά για πολύ καλή μου τύχη ο ανθοπώλης ήταν νεαρός σπούδαζε στη Λάρισα και έμενε ένα δρόμο πιο κάτω από το πατρικό μου, και αρχίσαμε και με αυτόν το μπίρι-μπίρι, καλά ο τύπος δεν έβαζε γλώσσα μέσα, την ιστορία της ζωής του μου είπε και δώσε Viva Larissa fortsa Thessalia, μου έκανε μια καταπληκτική ανθοδέσμη μιλάμε έβαλε τα κέρατα του μέσα ο τύπος ήταν τεχνίτης και μου λέει επειδή είσαι από Λάρισα δίνεις 10 ευρώπουλα και είμαστε εντάξει!

Οπότε φτάνω αργοπορημένη στο «Κουτούκι του Θωμά» με την ανθοδέσμη αγκαλιά , και οι άλλοι κάνανε ήδη άγριο τσιμπούσι. Τι γαρίδες σπέσιαλ, τι μύδια , τι σαγανάκια , τι ποικιλίες , τι σαλάτες , και άφθονό κόκκινο κρασάκι!

Και καθώς εγώ έτρωγα τον άμπακο, η κλασσική γκόμενα άρχισε την γκρίνια (καημένε Ευάγγελε ) είδες η Σοφία μου έφερε τέτοια ανθοδέσμη κι εσύ ούτε ένα τριαντάφυλλο δεν μου έχεις φέρει , με έχεις μόνο για να σου μαγειρεύω να πλένω τα πιάτα , ούτε έξω δε με βγάζεις (σχόλιο δικό μου : Γιατί μαρή σκυλί είσαι να σε βγάλει για κατούρημα;) μόνο για το sex κλπ και το παραλήρημα δεν είχε τέλος. Συγνώμη ρε Βάγγο αν ήξερα ότι θα σου δημιουργούσα πρόβλημα δεν θα έπαιρνα τίποτα!

Από την άλλη ο Αντώνης , ο Κώστας , ο Θοδωρής και η Μαρία να τρώνε λες και ήτανε στο χωράφι και έσκαβαν όλη μέρα μια από τα ίδια κι εγώ και κάναμε πως δεν ακούγαμε! Καθόμουνα και δίπλα στον Κώστα που ήτανε έτοιμος να σκάσει μόλις είδε το μαρκάρισμα όπως έχουν και τα μοσχάρια στο λαιμό και λύσσαξε!

Το γλέντι συνεχίστηκε στο «Fuego» με τρελά σφυνάκια, απίστευτο κόσμο, φαίνεται δεν έφυγαν ακόμα οι ιμιτασιόν Αθηναίοι , μετά λίγο «Αγορά» γιατί όλοι λίγο πολύ κρύβουμε ένα σκυλί μέσα μας , και δώσε άντρας 100% και ιστορίες για αγρίους , βέβαια η εορτάζουσα εγκατέλειψε νωρίς και έσυρε φυσικά και τον άβουλο γκόμενο της γιατί ήταν όπως εγώ πριν λίγες μέρες χωμένη μέσα στα σκατά του άγχους, αύριο πρέπει να ξυπνήσουμε 8 το πρωί να διαβάσουμε!

Σιγά-σιγά το διαλύσαμε κι εμείς.Τώρα είμαι σπίτι ψηλό κομμάτια σας γράφω, είναι πέντε το πρωί και προβλέπεται να την πέσω, μη σου πω θα βγω και αύριο και θα πάω κατευθείαν να γράψω με τα λουλούδια στο κεφάλι , μιας και γράφω πρωί-πρωί Δευτέρας !

Τελικά βρε παιδιά σας αγαπώ κάργα γιατί μου φτιάχνετε το κέφι, ξέρω ότι είναι λίγο δύσκολο να διαβάσετε κάποτε όσα γράφω, γιατί πάντα σνομπάρατε την κατά τη γνώμη σας σοφιστικέ φύση μου,αλλά δεν πειράζει γιατί έτσι κι αλλιώς πάντα σας τα έλεγα όλα και στη μάπα αλλά δυστυχώς πάντα με αγνοούσατε.

Δε βαριέσαι, δεν μπορούμε να έχουμε όλοι τις ίδιες ανάγκες, ούτε να βρίσκουμε την ουσία στα ίδια πράγματα ! Αλλά ναι σας αγαπώ γιατί σε δύσκολες στιγμές ήσασταν εκεί , γιατί πάντα μαγειρεύατε και φέρνατε και στην ανεπρόκοπη εργένησα φίλη σας σε τάπερ να τρώει, γιατί μου δανείζατε λεφτά για να ζήσω όταν γυρνούσα κάποιο Οκτώβρη, ταπί και ψύχραιμη από τη Σαντορίνη , γιατί πάντα φροντίζατε να μου βρίσκεται σημειώσεις και κοντά σε εσάς να περνάω κι εγώ κανένα μάθημα !

Για όλα αυτά και άλλα τόσα δεν πειράζει που κράτησα αρκετές φορές φανάρι , δεν πειράζει που κάθε φορά που χωρίζατε ήμουν ο βράχος που δεχότανε όλα τα ξεσπάσματά σας , δεν πειράζει που ήθελα δεν ήθελα έπρεπε να σας συμβουλέψω για το σωστό , λες και εγώ το ήξερα , και να σας τα ξανά φτιάξω.

Δεν πειράζει που ξημεροβραδιάζεστε στο σπίτι μου, γράφετε συνέχεια DVD στο pc μου, φέρνεται συνεχώς ούζα ή ότι άλλο πίνετε γινόμαστε λιάρδα καμιά φορά σχεδόν και καθημερινά και φεύγετε έχοντας αφήσει το σπίτι μου βομβαρδισμένο, αφού θα έχετε παίξει ξύλο κανά δυο φορές μπροστά μου !

Είστε οι άνθρωποί που γεμίζεται έστω και έτσι την καθημερινότητα μου, για αυτό σας αγαπάω!


Είμαι γυναίκα του κεφιού και δεν υπολογίζω έτσι τον βρίσκω τον καιρό, έτσι τον αρμενίζω, στο ένα χέρι το τσιγάρο , στο άλλο το μπεγλέρι !

Cutty sark «Follow your heart»

Τρελή κι αδέσποτη παρόλη την αγάπη, έτσι σε θέλω κι έτσι είσαι αληθινά έλα σαν όνειρο στο άδειο μου κρεβάτι έλα εδώ κάτω στη θλιμμένη μου καρδιά. Τελικά τι Άγιος Δημήτριός- Άγιος Αντώνιος βοήθεια μας , πως φαίνεται ο άνθρωπος που του έχουν πάρει το μυαλό, δεν πειράζει ήμουν ένα βρεγμένο παπί που έκανε tour με το μετρό , Άγιο Δημήτριο μου είπε ο φίλος Γιώργος , (γεια σου Γιωργάρα τσίφτη , αλάνι και καραμπουζουκλή, την άλλη φορά που θα μου πεις πως θα βγω για Jamaica, ελπίζω να μην μου έχουν κλέψει το μυαλό !) Άγιο Αντώνιο άκουσα εγώ επηρεασμένη από το τραγούδι που μου είχε βάλει πριν λίγο ο φίλτατος Νικολάκης και βρέθηκα τελικά με λάθος Άγιο αλλά δεν πειράζει τον βρήκα τον δρόμο μου ! Όλα τελικά γίνονται για κάτι που αγνοούμε . Ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ μήπως θα έπρεπε να είχα κάνει αυτό αντί για το άλλο , γιατί αν είχα κάνει το άλλο ίσως τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά προς το καλύτερο τώρα ή μήπως καλά που έκανα αυτό γιατί αν είχα κάνει εκείνο που μου είχε πει αυτός, δεν θα ήταν όλα όπως είναι τώρα, γιατί εγώ άκουσα την άλλη ! Όχι δεν θα παίξουμε την κολοκυθιά .
Άφησα το Johnnie και έπιασα το Cutty sark «Follow your heart»
Μια ζωή ακούω αυτό που μου προστάζει η καρδιά μου και ενίοτε η λογική μου !Ναι , ίσως , ποιος ξέρει αν δεν έκανα πάντα του κεφαλιού μου, και ίσως αν είχα κάνει άλλες επιλογές στο παρελθόν για τη ζωή μου πολλά πράγματα να ήταν διαφορετικά σήμερα . Καμιά φορά μερικές αποφάσεις είναι καθοριστικές για τη μετέπειτα πορεία μας , δεν πιστεύω ότι υπάρχουν σωστές και λάθος αποφάσεις , καλύτερα να κάνεις και τη λάθος κίνηση από το να μην κάνεις τίποτα , σημασία έχει όπως έχω πει πολλές φορές , να προχωράς παρακάτω, με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες, αλλά κι αυτές μέσα στη ζωή είναι κάτι θα χάσεις , κάτι θα κερδίσεις ! Δεν είναι ότι πιστεύω ότι δεν πρέπει να ακούμε και τους άλλους και να μην δεχόμαστε συμβουλές , αλλά η ζωή και οι αποφάσεις είναι δικές μας, στο τέλος είτε αποτύχουμε είτε επιτύχουμε είναι καθαρά προσωπική μας υπόθεση. Τουλάχιστον εγώ πάντα άκουγα με προσοχή τι μου λέγανε οι άλλοι , αλλά πάντα επικρατούσε η δική μου βούληση στο τέλος .
Κάθε εμπόδιο για καλό . Όχι δεν ζω αυτή τη στιγμή μια ιδανική κατάσταση , θα μπορούσα να πω, πως ποτέ δεν την έζησα, εξάλλου για να φτάσεις το ιδανικό δεν είναι μια εύκολη υπόθεση , προϋποθέτει πολλές θυσίες , δάκρυα , φθορά και πάνω από όλα και λίγη τύχη. Στο κάτω-κάτω έχω μια βαθιά πίστη μέσα μου, πως όταν το αξίζεις το ιδανικό, κάποτε παύεις να το κυνηγάς και έρχεται και σε βρίσκει μόνο του, μπορεί να μην είναι ακριβώς έτσι όπως πίστευες πάντα πως θα είναι το ιδανικό για σένα , αλλά σίγουρα έρχεται ! Είναι το γνωστό , ότι θέλει να έρθει ας έρθει αλλιώς ας προσπεράσει ! Ιδανικό ή όχι αυτό που ζω σήμερα με κάνει να νιώθω όμορφα και να μην μετανιώνω για τις επιλογές μου . Με κάνει να βλέπω πιο καθαρά κάποια πράγματα και να τολμώ να πω, πως ναι, ένα παρελθόν που εμπεριέχει δάκρυα , κόπους , θυσίες , φθορά είναι η εγγύηση πως ότι έκανες στο παρελθόν όχι απλά άξιζε τον κόπο , αλλά ότι έχτισες τις καλύτερες βάσεις για το αύριο! Ίσως το 2006 να μου έκανε την έκπληξη γιατί ξεκίνησε, πολύ καλύτερα από ότι φανταζόμουν , γιατί μου θύμισε όλα τα όμορφα που είχα ζήσει και με μια αδικαιολόγητη μανία τα είχα θάψει. Τελικά αυτό το ταξίδι ήταν η καλύτερη αρχή που θα μπορούσα να δώσω σε αυτή τη χρονιά , με έκανε να καταλάβω ότι κάποιοι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας για να μείνουν για πάντα , μερικοί παραπονιούνται πως όσο κι αν έψαξαν δεν τους βρήκαν ποτέ, δεν υποστηρίζω ότι είναι το πιο εύκολο πράγμα , αλλά στα δύσκολα κρύβονται και τα καλά . Δεν έχει σημασία το πώς βρίσκονται στη ζωή σου , ακόμα κι αν κάποτε τους χάσεις για καιρό θα είναι πάντα εκεί για να σου κρατήσουν το χέρι. Μπορεί να κανείς μήνες και χρόνια να τους δεις , μα κάθε αντάμωμα θα είναι μια άνοιξη, θα τους αγκαλιάζεις και θα νιώθεις λες και δεν πέρασε ούτε μια στιγμή από τότε που τους αποχωρίστηκες και ας πέρασαν χρόνια . Μπορεί να τους αποχωριστείς ξανά και ξανά και θα έχεις πάντα αυτό το σπάνιο συναίσθημα της χαρμολύπης , γιατί μπορεί να τους αφήνεις αλλά μέσα σου θα υπάρχει η ελπίδα της αντάμωσης, η ελπίδα πως κάποτε τα πράγματα θα φτιάξουν και θα ζήσεις το ιδανικό κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους που αγάπησες όσο τίποτα και που σου χάρισαν το δικαίωμα στην ευτυχία . Όσο κι αν αργήσει η στιγμή της αντάμωσης ή
η εκπλήρωση των κόπων για το ιδανικό, ακόμα κι αν καμιά φορά δεν έρθει και ποτέ , πιστέψτε με, το ότι συναντήσατε τέτοιους ανθρώπους στη ζωή σας είναι θείο δώρο !

Υ.Σ Η αγάπη μακροθυμεί , χρηστεύεται , η αγάπη ου ζηλοί , η αγάπη ου περπερεύεται , ου φυσιούται , ουκ ασχημονεί , ου ζητεί τα ευατής , ου παροξύνεται , ου λογίζεται το κακό , ού χαίρει επί τη αδικία , συγχαίρει δε τη αληθεία , πάντα στέγει , πάντα πιστεύει , πάντα ελπίζει , πάντα υπομένει . Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει !
Απόστολός Παύλος προς Κορινθίους .

Happy End!

Τελευταία μέρα και για φέτος , επιβάλλεται το happy end! Μια τέτοια χρονιά σαν το 2005 θα έπρεπε να έχει ένα συγκλονιστικό ανεπανάληπτο τέλος , κι όμως όσο συγκλονιστικό κι αν ήταν το 2005 βλέπω να ρίχνει αυλαία ήσυχα και απλά !
Αυτή η χρονιά ξεκίνησε με εμένα πάνω σε ένα τρένο με προορισμό του την Αθήνα , και μετά από λίγες ώρες ολομόναχη έπαιρνα από τους Αμπελόκηπους το μετρό για Δουκίσσης Πλακεντίας –Αεροδρόμιο κι έτσι βρέθηκα στο Ελ. Βενιζέλος . Όχι Άννα. Δεν ήμουνα εγώ για αεροπλάνα. Δεν θα έφευγα εγώ , όπως και δεν έφυγα και ποτέ , ήμουν εκεί και περίμενα τον Υιό του Θεού το μονογενή!!
Τολμώ να πω ότι μέσα στο 2005 έφαγα τρομερή αναβάθμιση , μέχρι και τη στάχτη από τα τσιγάρα μου στα τασάκια του Φουαγιέ της Λυρικής έριξα ! Αυτή η χρονιά με ερωτεύτηκε και την ερωτεύτηκα κι εγώ! Με απογείωσε , με κολάκεψε, με ταπείνωσε , με πρόδωσε, με απογοήτευσέ , με προσγείωσε και με έκανε να απογειωθώ ξανά ! Ήταν μια χρονιά του υπερθετικού . Μεγάλη αγάπη, μεγάλες στιγμές , μαζί με μεγάλους ανθρώπους . Μεγάλα λόγια , αλλά και μεγάλες πράξεις , μεγάλες ιδέες και μεγάλα ταξίδια , μεγάλες απώλειες , μεγάλη πίκρα και ένα φραπέ μέτριο με-γάλα , μερικές αξίες δεν αλλάζουν με τίποτα ότι χρονιά κι αν μπαίνει! Στην τελική μένει μόνο η μεγάλη καρδιά , δεν πάει στο καλό και η Ιπποκράτους ; Κοπελιά, δικός σου είναι ο τσαχπίνης ;Μπράβο-μπράβο και δώσε ναυτάκι Συριανό με την τραγουδιάνα!
Κλείνω τα μάτια όμως , και το μόνο που μένει είναι οι καλές στιγμές με όλους τους ανθρώπους, που βρέθηκαν κοντά μου και αυτή τη χρονιά και μου χάρισαν ανεπανάληπτες στιγμές , που σπατάλησαν μαζί μου το χρόνο τους και βρέθηκαν κοντά μου και στις κακές και στις καλές μέρες μου. Το δεύτερο μισό του 2005 από τον Ιούλιο και μετά συνεχίστηκε σε λιμάνια, καμπίνες, με ατελείωτα ξημερώματα στον Πειραιά , ατελείωτες τσικουδιές στα Χανιά, με εμένα να έχω κάνει το Πειραιάς –Ηράκλειο Πειραιάς –Χανιά, Πειραιάς –Ρέθυμνο, Παγκράτι –Κολιάτσου! Αυτό το καλοκαίρι ήταν από τα καλυτερότερα μου κι ας τελείωνε ο Ιούλιος , κι ας βρισκόμουν στη Σίνα με ένα τρελό που ήθελε ντε και καλά να μου βαρέσει τατουάζ ! Έτσι κι αλλιώς από όλη τη χρονιά μόνο εκείνο το καυτό Κυριακάτικο μεσημέρι να θυμάμαι 24/07, στα Everest στο Κολωνάκι μονό εγώ, εσύ και τα περιστέρια , να έχουμε λιώσει από το γέλιο , μου φτάνει για να έχω ακόμα ένα υπέροχο χαμόγελο στα χείλη ακόμα και τις δύσκολές στιγμές, και να μπορώ να πω, πως ναι, γνώρισα μέσα σε αυτή τη χρονιά ανθρώπους που άξιζαν τον κόπο !Ήρθε και ο Σεπτέμβριος χωρίς ιδιαίτερο άγχος, αφού με βρήκε να χρωστάω μονάχα ένα μάθημα και μέχρι αρχές Οκτωβρίου να ταξιδεύω από πρωτεύουσα στην συμπρωτεύουσα και πάει λέγοντας ! Αλλά το σκηνικό από τον Οκτώβρη και μετά άρχιζε να αλλάζει ήρθε η ώρα, έπρεπε να κρατήσω μια υπόσχεση που είχα δώσει 26 Μαΐου κάπου στην Αθήνα ,πως από εδώ και εμπρός θα κοιτάξω εμένα και μόνο εμένα , τα σχέδια μου , και θα κάνω ότι μπορώ για να πραγματοποιήσω επιτέλους τα όνειρα μου . Νόμιζα πως δεν είχα στόχους και όνειρα , αλλά δεν ήταν έτσι, μάλλον είχα πάρα πολλά που περίμεναν στη σειρά και επειδή δεν γινότανε κανένα ,είχε αρχίσει και με είχε πάρει από κάτω, κι όμως να που σιγά-σιγά όλα αλλάζουν! Το 2005 ήρθε να κλείσει με αρκετή δουλειά , αρκετές ευθύνες , χωρίς ταξίδια ούτε καν μέχρι την Πάτρα, αλλά καθηλώθηκα μόνο στη διαδρομή Τ.Πετροπούλου- Ρ. Φεραίου! Αλλά παρ’ όλα αυτά μου χάρισε τη Rock Αποπλάνησή στον αέρα και αξιόλογες γνωριμίες που με το ζόρι θέλανε να με κάνουν χειμερινή κολυμβήτρια και να με παίρνουν σε εκδρομές στα βουνά! Κι όμως δεν μπορώ να πω πέρασα υπέροχα , αλλά εγώ καγιάκ δεν έκανα, στη μνήμη των Ινδιάνων και του τελευταίου αρχηγού τους Jeronimo!
Υστέρα από όλα αυτά εκείνο που μπορώ να ευχηθώ για το 2006, δεν είναι τίποτα άλλο από το να είναι σαν το 2005 και καλύτερο!

Υ.Σ Και όπως έλεγε και ο Μακρυγιάννης "Μεγάλοι άνθρωποί ,μεγάλα λάθη , οι μικροί θα κάνουν μικρά"

Jagermeister

Είχα πιει μονάχα μια γουλιά και ξάφνου βρέθηκα στην αγκαλιά του! Το χαμόγελο του ζεστό έφτανε μέχρι τα αυτιά ,είχα τόσα χρόνια να τον δω αλήθεια.. Ο άντρας που με φιλούσε σταυρωτά ήταν ο Γιώργος απ’τα καλύτερα παιδιά , γι’αυτό και παρεξηγημένος ! Μετά από τόσο καιρό απουσίας δεν υπήρχε τίποτα κοινό στον ορίζοντα προς συζήτηση κι όμως υπήρχε μια γλυκιά αγάπη και έκπληξη στα μάτια μας . Έσπασε την αμηχανία και άρχισε να σχολιάζει το Room’s , το καινούργιο μπαράκι στη Βενιζέλου στο οποίο και βρισκόμασταν, το έθαβε κανονικά όπως κάνει συνήθως με όλους και με όλα, το ότι μου είπε ότι έλαμπα εκείνο το βράδυ με έκανε όντως να λάμπω γιατί καλή κουβέντα από το στόμα του ακούς μια φορά στα 30 χρόνια !Δεν περίμενα να τον δω είναι αλήθεια από τότε που πέθανε και η μητέρα του έγινε πλέον μόνιμος κάτοικός Αθηνών και δεν πατούσε το πόδι του στη Λάρισα! Όταν τον ρώτησα τι κάνει, χωρίς σκέψη μου απάντησε! Ζω τη ζωή μου στην Αθήνα Σοφάκι ! Πάει κι αυτός είπα από μέσα μου, άλλος ένας ημιτανσίον βέρος Αθηναίος !Πάντα τον αγαπούσα τον Γιώργο , κι ας ήταν ιδιότροπός και δύσκολος άνθρωπός. Δεν πρόκειται ποτέ να τον ξεχάσω γιατί ήταν εκείνος που μου έμαθε να ακούω ρέγκε ήταν αυτός που πρώτη φορά άκουσα στο σπίτι του Bob Marley όταν ήμουν 11 ετών . Ψαχνόμουνα ρωτούσα από εδώ κι από εκεί ,πιτσιρίκι πράγμα, καλέ μήπως ξέρει κανείς ποιος είναι αυτός ο Bob Marley που λάτρευέ ο Αντώνης Παραράς . Ο Γιώργος ήξερε γιατί άκουγε ο πατέρας του, και ο πιο σημαντικός λόγος που δεν θα πάψω ποτέ να τον αγαπάω, είναι η πιο πιστή απομίμηση Αντώνη Παραρά εν ζωή ! Α! και George που είσαι εύχομαι και γρήγορα με το χαρτί στο χέρι έχει ανάγκη η Ελλάδα φυσικούς σαν κι εσένα !
Γενικά το προχθεσινό βράδυ ήταν αλλόκοτο , γεμάτο απρόοπτες συναντήσεις , με ανθρώπους που ίσως η μνήμη λησμόνησε , η καρδία όμως ποτέ δεν έπαψε να τους φιλάει μέσα της ! Επίσης μια συνάντηση κορυφής χθες ήταν με τον Απόστολέ το αυγό σου η αλλιώς Αυγουλιέρα, ο οποίος τελείωσε και φεύγει το Φεβρουάριο για φαντάρος !Αμάν γλέντια! Δεν θα ξεχάσω τον Αποστόλη γιατί ήταν αυτός που μου γνώρισε τον Τόλη ,μεγάλο frontman ,που με τυράννησε για χρόνια! Να’ ναι καλά όμως γιατί τώρα πια έχω έναν αληθινό φίλο! Η συνέχεια στο πρώην Καφωδείο νυν Αγορά(αυτά παθαίνεις όταν λείπεις καιρό από ένα μέρος, όλα αλλάζουν κι εσύ τα θυμάσαι αλλιώς)ήταν εξαιρετική και εξαιρετικά συνηθισμένη ! Εμείς και εμείς η Ήρα η Ισιδώρα, ο Χρύσανθός , ο Αλέξης , η Χλόη, η Κατερίνα και εγώ να τραγουδάω μαζί με την κομπανία , πίνοντας ούζο "όλο ούζο-ούζο-ούζο το βαρέθηκα φέρτε μου ένα τσιγαράκι που το ορέχτηκα" Ήπια αρκετά και τα αποτελέσματα γνωστά . Ξημέρωσε δεύτερη μέρα Χριστουγέννων και το μεσημέρι με βρήκε ξαπλωμένη δίπλα στο τζάκι στο σπίτι στη Ραψάνη(ναι ναι όπως το κρασί του Τσάνταλη από εδώ βγαίνει )να χαζεύω τη φλόγα και να βλέπω στο mega Άγρυπνος στο Σιάτλ ! Το απόγευμά με βρήκε να ρουφάω τον καφέ μου στην παραλία του Πλαταμώνα με θέα το γνωστό τραγουδισμένο από τον Μητροπάνο κάστρο και το βράδυ όταν γύρισα στη πόλη προσπαθούσα να διαβάσω όχι με μεγάλη επιτυχία το παραδέχομαι! Χάλασε και το usb το καλώδιο από την ψηφιακή μου και μου σπάσανε λίγο σήμερα τα νεύρα , αλλά δεν πειράζει αύριο θα πάρω καινούργιο γιατί έχω βγάλει τόσες φωτογραφίες και θέλω να ανεβάσω καμία !Μου έφτιαξέ η διάθεση από την άλλη γιατί σήμερα πήρα κι άλλο δώρο με κούριερ από το Ρέθυμνό αυτή τη φορά ! Σ’ευχαριστώωωωωωωωωωωωωω Μιχάλη υπόσχομαι να ανταποδώσω σύντομα με ένα κοτεράκι !
Λοιπόν κάπου εδώ σας φιλώ σταυρωτά γιατί πρέπει να πάω να παίξω λίγο ταβλάκι να ξελαμπικάρω, έχω ραντεβού με την άλλη για καφέ και θα την στήσω !

Υ.Σ Xapla μην πιεις σαν και εμένα και πάθεις τίποτα, να προσέχεις !

Εις υγείαν

Κι όμως χρονιάρες μέρες , νομίζω πως είμαστε ο λαός με την ασθενέστερη μνήμη! Πριν λίγο καιρό πανικός με τα πτηνά και σήμερα οι περισσότεροι τσακίσαμε από μια κότα ή γαλοπούλα γεμιστή ή όχι ! Κοίτα να δεις βρε παιδί μου.. Βέβαια αν θέλω να μιλήσω για την αφεντιά μου, ποτέ δεν ήμουν φαν του κοτόπουλου , αλλά και τότε που γινότανε ο χαμός εγώ εξακολουθούσα να τρώω και μου τι λέγανε. Να δω σήμερα τι φάγανε όλοι αυτοί !
Χρόνια πολλά και επίσημα και ανήμερα Χριστουγέννων, το κλίμα εδώ όπως το περίμενα ! Ξύπνησα φάγαμε οικογενειακά ξανακοιμήθηκα, βέβαια μέσα στον ύπνο μου με πήραν και καμία δεκαριά άτομα για χρόνια πολλά, ούτε γιορτή να είχα και σε λίγο θα ετοιμαστώ γιατί έχουν κλείσει τραπέζι στο «Καφωδείο» .. Για να εξηγηθώ το καφωδείο είναι και γαμώ τα ρεμπετάδικα, έχω υπέροχές αναμνήσεις και χαλάλι ότι χρήμα κι αν μου φύγει απόψε! Τύψεις νιώθω μόνο για χθες … Χθες γύρισα το πρωί γιατί ήμουν σε γνωστό μπουζουκερί της Λάρισας πρώτο τραπέζι πίστα ,έτοιμη να πεθάνω από τις αναθυμιάσεις λες και ήμουνα σε διαδήλωση με δακρυγόνα τέτοιο καπνό στη μάπα πρώτη φορά έφαγα , τα μάτια μου δάκρυζαν και δεν μπορούσα να διακρίνω την κατά τα άλλα συμπαθέστατη τραγουδιάνα και τα μπαλέτα, και δώστου το λέλουδο και δώστου δύο μπουκάλια σπέσιαλ μας βγήκε ο κούκός αηδόνι και να πεις ότι χόρεψα κι όλας ή ότι έγινα λιάρδα όπως τότε στα γενέθλια μου να πεις χαλάλι! Τελικά είμαι ή του ύψους ή του βάθους σε όλα ! Νιώθω επίσης τύψεις που δεν τα κατάφερα να μην μπω στον πειρασμό. Μου έφερε η αγαπημένη ξαδέρφη και με το ένα πόδι πια μέσα για να γίνει δικαστίνα , με τις ευχές μου ,έχω ήδη δυο δικαστές θείους αλλά και με μια πρώτη ξαδέρφη στο δικαστικό σώμα θα νιώθω περισσότερη ασφάλεια !Μου έφερε λοιπόν το cd από το άστρα και όραμα Ερωτική Αστρολογία, ε, δεν άντεξα. Ναι το παραδέχομαι ασχολήθηκα διεξοδικά μαζί του, πειράζει; Αφού μέχρι αύριο ούτε κι εγώ δεν θα θυμάμαι τι μου έλεγαν για το μέλλον μου, αμάν πια . Κάποια στιγμή θα επανέλθω και με το Δημοσιογράφοι Νίτζα νούμερο 2, απλά το αναβάλω λόγω ημερών ας είναι ελαφρό το κλίμα προς το παρόν κι ας αρκεστώ , σε ένα είδος ημερολογιακής γραφής , γιατί μέρες που είναι δεν αξίζει τον κόπο να μπω σε ένα φαύλο κύκλο που έχουν δημιουργήσει κάποιοι του κρίνε για να κρίνεις . Εις υγείαν λοιπόν, σήμερα θα πιώ στην υγεία του xapla ;)

«Οι βλάβες της ζωής μου»

Σας στέλνω την καλησπέρα μου και τις ευχές μου για να περάσετε υπέροχα αυτά τα Χριστούγεννα , μαζί με τους ανθρώπους που αγαπάτε, από τη νύφη του βορά ! Το σκηνικό γνώριμο πια, όπου κι αν πάω όπου κι αν ταξιδέψω(με κίνδυνο της ζωής μου και τον συνεπιβατών μου….) δεν μπορώ να αντισταθώ στην πρόκληση ενός πληκτρολογίου, το ακούω πάντα να με καλεί, να με προστάζει να γράψω!
Λοιπόν ας μπούμε κατευθείαν στο ψητό… Τελικά πρέπει να μου απαγορεύσουνε την πρόσβαση στα μεταφορικά μέσα κάθε είδους, γιατί καλά εγώ πλέον το έχω πάρει πρέφα ότι η γκαντεμιά είναι συνώνυμο του ονόματος μου, και έχω μάθει και στην ταλαιπωρία και σε όλο τα κουλά απρόοπτα που μου συμβαίνουν στα ταξίδια μου , αλλά οι έρμοι οι συνεπιβάτες μου δεν φταίνε σε τίποτα. Ειλικρινά άμα κάτσω και γράψω όλες τις βλάβες τις οποίες έχω ζήσει σε μέσα μεταφοράς γράφω βιβλίο!(δεν είναι κακή ιδέα, θα γράψω ένα βιβλίο με τίτλο «Οι βλάβες της ζωής μου»!!! ). Ευτυχώς που δεν έχω ανέβει ακόμα σε αεροπλάνο, και έτσι που το βλέπω ούτε θα το επιχειρήσω ! Τελικά κατέφθασα μια μέρα αργότερα στη Θεσσαλονίκη, γιατί είχα άλλες εκκρεμότητες στη Λάρισα όπως κομμωτήρια και ψώνια. Αρκετά σοβαροί λόγοι για να αναβάλω κατά μια μέρα αυτό το ταξίδι! Αν είναι ποτέ δυνατόν χάλασε το τρένο με το οποίο ταξίδευα χθες πριν καν φτάσουμε στους Νέους Πόρους !Εγώ ήξερα το λόγο, ήμουν εγώ επιβάτης! Με μια ώρα και καθυστέρηση περιμέναμε στη μέση του πουθενά να έρθει μηχανή από τη Λάρισα να μας μαζέψει και νόμιζα πως αυτά συμβαίνουν μόνο στα τρένα της Πελοποννήσου είχα να πάθω του ίδιου τύπου βλάβης σε τρένο από τις 11/9/2004 συμβολική μέρα, έχω μάθει όλες τις βλάβες απέξω! Ελπίζω το τρένο της επιστροφής μου να μην εκτροχιαστεί !Τουλάχιστον είχα γνωστούς στο τρένο και λέγαμε και καμιά μαλακία !Με βόλεψαν και τα εισιτήρια από το Σεπτέμβριο και πήρα το 10 και κατέβηκα στη γνωστή στάση στη Καμάρα ! Έφτασα έφαγα κλασσικά και από τα Goody’s της Εθνικής Αμύνης! Πήραμε από το καινούργιο Movieland στη Σβώλου το «a lot like love» σε κάποιο σημείο της ταινίας ο πρωταγωνιστής Ashton Kutcher λέει το ότι να φιλάς καπνιστή είναι σαν να γλείφεις τασάκι!(κάπου το έχω ξανά ακούσει εγώ αυτό!)Πληροφοριακά αναφέρω πως ο Ashton Kuther είναι ο νυν άντρας της Demi Moore και κατά δεκαπέντε χρόνια μικρότερος της . Γαμώτο τελικά αυτά τα χαζό αισθηματικά μου αρέσουν πολύ ,μακάρι να γινόντουσαν όμως και στην πραγματικότητα μακάρι να είχα κι εγώ στη ζωή μου το happy end αυτής της ταινίας , θα δούμε μετά από εφτά χρόνια αχαχαχαχαχα! Συνεχίσαμε το βράδυ μας στον «Αέρα» Αριστοτέλους και Νίκης γωνία, όχι ακριβώς γωνία αλλά λέμε τώρα ! Και για το τέλος της χθεσινής μέρας είχαμε μια κοινωνικοπολιτική συζήτηση μέχρι το πρωί και μετά νάνι ! Σήμερα ξύπνησα απόγευμα και το πρόγραμμα δεν προβλέπει κάτι το ιδιαίτερο! Δεν ήταν όνειρο της ζωής μου να πάω στη συναυλία του Ρέμου στο ΠΑΛΑΙ ΝΤΕ ΣΠΟΡ, που τα έσοδα της θα διατεθούν για την αποκατάσταση της ΧΑΝΘ μετά από την πυρκαγιά αλλά θα πάω γιατί θα μπω δωρεάν με κάρτα VIP PASS GUEST, ας είναι καλά η Βασιλική που δουλεύει στο Κοσμοράδιο !Δεν ξέρω αν φταίνε οι μέρες, αλλά τον τελευταίο καιρό έχω γίνει υπερβολικά χαζό συναισθηματική, τώρα που σας γράφω έχω αγκαλιά τον αrgoodaki πατούσα και δεν θέλω να τον αποχαιρετιστώ με τίποτα, αρκετούς αποχαιρετισμούς έχω ζήσει και τον argoudaki πατούσα δεν θα τον αφήσω με τίποτα! Είμαι καταδικασμένη στη σιωπή αυτή τη στιγμή μιας και υπάρχει απόλυτη προσήλωση στην ΤV κάθομαι και σας γράφω γιατί έχουμε σύναξη στο σπίτι του όγδοού και βλέπουν όλες Βέρα στο δεξί, αχ τι τραβάω! Μέχρι και ο Στράτος από τη Βέρα στο δεξί πάει Θεσσαλονίκη !Όλοι οι δρόμοι οδηγούν Θεσσαλινίκη….

Γράφω ταξιδεύοντας αν και συνήθως γράφοντας ταξιδεύω..

Ταξιδεύω με εισιτήριο το χρόνο και συνεπιβάτη μου το φθόνο που έλεγε και ο Μιχάλης Λεάνης δια στόματος Μιχάλη Μούτα . Γράφω ταξιδεύοντας αν και συνήθως γράφοντας ταξιδεύω. Σας γράφω με τα παραδοσιακά μέσα στυλό και χαρτί διασχίζοντας την όμορφη Πάτρα , καθισμένη σε μια λάθος θέση και αγναντεύω τη γέφυρα , που σε λίγο θα περάσω και θα αφήσω πίσω μου την Πελοπόννησο .
Δεν είναι η πρώτη φορά που γράφω πάνω σε ένα λεωφορείο, γιατί συνήθως τα ταξίδια μου ήταν μακρινά και ας ήταν τα περισσότερα εντός Ελλάδας . Τελευταία φορά που έγραφα πάνω σε ένα λεωφορείο , θυμάμαι πως αγνάντευά το κάστρο του Πλαταμώνα . Τότε άφηνα πίσω μου τη Θεσσαλονίκη με προορισμό μου την Αχαϊκή πρωτεύουσα . Τώρα όμως περνάω τα τούνελ που μου θυμίζουν Ιταλία και Angona ,λες και κάνεις την ίδια διαδρομή από το λιμάνι της Angona για Camerino και Urbino και από το λιμάνι της Πάτρας για Πύργο και Ολυμπία .
Αυτή τη φορά όμως επιστρέφω και η διαδρομή γνωστή. Πάτρα- Ρίο- Αντίρριο – Ναύπακτος-Γαλαξίδι- Ιτέα- Άμφισσα- Γραβιά –Μπράλλος –Λαμία- Βόλος – Λάρισα!
Γιούπι ! Περνάω τη γεφυρούλα , γεια σου Ρίο ,bye-bye Πελοπόννησος ! Πάνω από το αυλάκι έχει άλλο αέρα όπως και να το κάνουμε . Τι όμορφα ,κάθε φορά τη χαζεύω σαν να είναι η πρώτη φορά κι όμως την έχω περάσει αμέτρητές φορές . Από την άλλη και η εποχή του ferri –boate είχε το δικό της γούστο . Με το γνωστό τύπο με το ακορντεόν να με συνοδεύει σε όλες τις διαδρομές μου με το άσμα «Άστα τα μαλλάκια σου ανακατεμένα!»
Ούπς ! Μόλις κάναμε στάση στη Ναύπακτο, πανέμορφο μέρος . Μακάρι να μπορούσα να κάτσω παραπάνω από τη στιγμή. Έξω ήδη αρχίζει και βραδιάζει λέω να κάνω ένα διάλειμμα και να συνεχίσω να διαβάζω το βιβλίο μου «Αμφίδρομη Επικοινωνία Έντυπων ΜΜΕ και Internet.» Σας αφήνω για λίγο και επανέρχομαι .
Τσούπ , να’ μαι ήρθα, δεν σας έλειψα το ξέρω. Στις δέκα προβλέπεται να έχω φτάσει Λάρισα . Κατευθείαν μπανάκι - φαγάκι-μπλοκάκι και κατά τη μία όχι νανάκι, γιατί έχω έξοδο. Ποίος είπε ότι είμαι κουρασμένη; Προς το παρόν κοιτάω το ολόγιομο φεγγάρι,(βρε λες να έχει πανσέληνο ; Μπα…Είχε χθες .) τρώω τα εφόδια μου , όπως μηλόπιτες ,σάντουιτς ,μπισκότα, σοκολάτες , πίνω νερά, χυμούς . Φαίνεται αυτή τη φορά το έκανα από αντίδραση. Τις περισσότερες φορές που επέστρεφα, δεν είχα φράγκο ούτε για ένα μπουκαλάκι νερό , και τώρα το παραξεφτύλισα. Τα νεύρα μου αρχίζουν και σπάνε έχω μασήσει δέκα χιλιάδες τσίχλες , έχω φάει τα μισά εφόδια , ΘΕΛΩ ΤΣΙΓΑΡΟΟΟΟΟ! Ευτυχώς δεν θέλω να κατουρήσω, μαζί αυτές οι δύο ανάγκες είναι θάνατος .Γι’ αυτό σου λέω τρένο, μπορεί να το απαγόρευσαν κι από εκεί το κάπνισμα αλλά τουλάχιστον επιτρέπεται το κατούρημα , και όλο και κάποια πατέντα θα βρεθεί και θα φουμάρεις στο τέλος .Χμ, στο δεξί μου χέρι είναι πλέον η Λιβαδειά , εμείς πορευόμαστε στην ευθεία όμως και όπου να΄ ναι θα φανεί και η Λαμία… Ου-ο-Ου! Πώρωση να βλέπεις την εθνική φωτισμένη δεν ξέρω πια χιλιόμετρα Αθηνών –Λαμίας βλέπω από ψηλά και τη Λαμία τίγκα στο φωτάκι βρε παιδί μου. Άντε σας αφήνω κατεβαίνω στον «Πιασιάκο» να καπνίσω όσο προλαβαίνω ! 21:30 θα έχω φτάσει ο τύπος είναι γκαζοφονιάς ……..
Περνάω τα σύνορα …Μόλις αφήσαμε πίσω μας τα διόδια της Πελασγίας , μπήκαμε δηλαδή στην Αυστρία ,εμμμμ… συγνώμη στο νομό Μαγνησίας ήθελα να πω. Λοιπόν κάπου εδώ σας κλείνω και συνεχίζω από σπίτι με μπανάκι φαγάκι και μετά μπλοκάκι και γρήγορα γιατί θέλουμε να βγούμε και έξω.(Συνέχεια)….. Λοιπόν έχω αράξει μετά από άγριο ντερλίκωμα, μου είχαν έκπληξη, βλέπεις ο father είχε γενέθλια και εγώ η αχαΐρευτη κόρη ούτε που το θυμόμουν και είχαμε εδώ τούρτες κεράκια και ιστορίες ! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΠΑΜΠΟΥΛΗ!!!!! Λοιπόν κάπου εδώ σας αποχαιρετώ, πάω για τσουτσούλωμα και έξω. Αυτό θα πει κρύο 6 βαθμούς έχει έξω, την Κυριακή φεύγω για Θεσσαλονίκη !Μάκιααααααααααααααα. ;)

Y.Σ Εξαιτίας του χρόνου που με πιέζει έγιναν πολλές περικοπές από το πρωτότυπό !

Η ζωή τραβάει την ανηφόρα ...

Το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι! Μωρέ το καλό το παλικάρι μπορεί να ξέρει κι άλλο μονοπάτι και λιγότερο δύσκολο και όχι τόσο ανηφορικό όπως το μονοπάτι που διάλεξα εγώ , αλλά από ότι ήδη αχνοφαίνεται καλός έκανα και πήρα την ανηφόρα ! Αλάνι για μένα, όποιος κάθεται και του έρχονται όλα όπως τα θέλει ! Και η ζωή τραβάει την ανηφόρα που λέει και ο Ρίτσος. Τόσο καιρό σας παραπονιόμουνα , και μετά συγχωρήσεως, σας τα είχα πρήξει συνέχεια με τα ίδια και τα ίδια. Σας έλεγα ότι μου βγαίνει η πίστη , ότι δεν έχω χρόνο να ανασάνω και όλα τα σχετικά ! Αλλά από ότι ήδη κατάλαβα, όλο αυτό είχε κάποιο νόημα . Ας ξεκινήσουμε από τη σχολή, που μου έφαγε το συκώτι .Ένα μάθημα το έχω περάσει και με βαθμό το Δημιουργικό σχεδιασμό Μακέτας ,από τώρα !Βέβαια για να μπορώ να λέω τώρα ότι το πέρασα μου έσπασε η χολή ,έπαθα 2-3 κρίσεις πανικού για να τα προλάβω όσα ήθελα ο Στεργίου, κι αυτός όντως ζητούσε εξωφρενικά πράγματα σε ελάχιστο χρόνο! Ακόμα και ένα εργαστήριο που θα βαθμολογηθούμε με αρνητική βαθμολογία, δηλαδή στο ένα λάθος έξω δυο σωστά, κι εκεί έχω ελπίδες κι ας είναι β…ούρτσα ! Δεν κάνω μεγάλες δηλώσεις από τώρα γιατί δυστυχώς σε αυτή τη ζωή μετριόμαστε εκ του αποτελέσματος! Τι κι αν παίξεις καλύτερη μπάλα σε έναν αγώνα , άμα δεν βάλεις γκολ δεν έχει νόημα ! Τι κι έτρεχα σε αυτό το εξάμηνο σαν το σκυλί παρακολουθούσα ότι περισσότερο μπορούσα ,έκανα όλες τις εργασίες κι ας μην είχα χρόνο να φάω !! Αν δεν τα πάμε καλά στην εξεταστική ποιο το νόημα όλων αυτών; Είπαμε δυστυχώς δίνουμε μεγάλη σημασία στο αποτέλεσμα ,πάντα θέλουμε περισσότερα! Κι όμως και το ταξίδι έχει νόημα για να φτάσεις στο στόχο σου ! Το ταξίδι για μένα έχει και την περισσότερη σημασία ,μέσα από αυτό ήδη βγαίνεις πιο ώριμος ! Αρκεί να μη μένεις στον ίδιο σταθμό για πολύ ! Θα μου πείτε και πέρυσι που δεν ζορίστηκα πήρα πολλά μαθήματα και που ήμουν φλου ! Να λοιπόν και ο παράγοντας τύχη !Όπως και να το κάνουμε παίζει και αυτός μεγάλο ρόλο, αν και βέβαια δεν μπορώ να συγκρίνω τα περσινά μαθήματα με αυτά που έχω τώρα! Και με την εκπομπή διαλέξαμε το δύσκολο δρόμο, και καλά, για να έχουμε ποιότητα και ελευθερία έκφρασης και να είναι μια παραγωγή εξολοκλήρου δικιά μας . Κι εδώ πιέστηκα αρκετά, και ας γούσταρα την όλη φάση τρελά . Είχες των κάθε τατάκα να σου λέει το μακρύ του και το κοντό του, εδώ χρειάζονται οι καλές δημόσιες σχέσεις ! Κι όμως μετά από τόσα χρόνια που έκανα την Rock Αποπλάνηση σπίτι μου ,τώρα βγαίνει στον αέρα ! Σιγά –σιγά τα πράγματα μπαίνουν στη σειρά τους , κι αλήθεια σας το λέω αγαπημένα μου παιδιά , κανένας δεν ήρθε να μου χτυπήσει την πόρτα και να μου τα φέρει έτοιμα ,ούτε κατέβηκε ο Άγιος Βασίλης με τα δώρα και μου έκανα ότι ρουσφέτι του ζήτησα . Για να γίνουν όλα αυτά χρειάστηκε άπειρος χρόνος ,άπειρο δόσιμο ψυχής σε όλα , τρομερή υπομονή . Χρειάστηκε να βρω πολλές αρετές που μου ήταν άγνωστες ,να προσπαθήσω όσο μπορούσα για να τα κατακτήσω αυτά . Βέβαια παραμέρισα πολλά άλλα πράγματα όπως την προσωπική μου ζωή , τον ελεύθερο μου χρόνο, τον ύπνο μου. Θα μου πείτε στην τελική αξίζουν όλες αυτές οι θυσίες ; Στην τελική δεν κέρδισα και κανένα μετάλλιο , αυτό που έπρεπε να κάνω έκανα. Κι όμως για μένα είναι άθλος, που προγραμμάτισα το χρόνο μου που πιέστηκα για να έχω αυτά τα αποτελέσματα . Στην τελική μερικές φορές, πρέπει να υποχρεώνουμε τον εαυτό μας να μπεί στη διαδικασία της επιλογής, της προτεραιότητας . Πολλά καρπούζια σε μια μασχάλη δε γίνεται. Κάτι πρέπει να θυσιάσουμε. Θέλω να πάω μπροστά , θέλω να προχωρήσω, να δω τα όνειρα μου να πραγματοποιούνται . Και όπως μου έλεγε και πάντα ο φίλος Νικολάκης , τα όνειρα θα πάρουνε εκδίκηση !
Και όντως για να πάρουν εκδίκηση δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα , κι όμως γίνεται, αρκεί να μην μένεις παθητικός σε αυτά που θέλεις . Πρέπει να τα διεκδικείς κάθε μέρα. Δεν μπορεί , κάποτε θα σου κάτσει και εσένα ένα! Με το να κάθεσαι να κλαις πάνω από το χυμένο γάλα( κι αυτό μου το έλεγε ο Νικολάκης ) δεν γίνεται τίποτα . Προχωράμε λοιπόν . Κανείς δεν μας είπε πως ο δρόμος είναι στρωμένος με ροδοπέταλα . Πόσο μάλλον μας έχουν εγγυηθεί για το αντίθετο . Κολυμπάμε στα βαθιά λοιπόν και δεν μπορεί κάποτε θα βρούμε και το ομορφότερο λιμάνι για να αράξουμε , για να λιαστούμε !!

Who can say where the road goes

Who can say where the road goes, where the day flows, only time, and who can say if your love grows as your heart chose, only time… Αγαπημένοι και ταλαιπωρημένοι μου αναγνώστες, η sophie_jamaica είναι εδώ για να σας δώσει κουράγιο και να δείτε πως υπάρχουν και χειρότερα εκεί έξω ! Σας γράφω με ανοιχτή μπαλκονόπορτα και ας είναι Δεκέμβρης ,πέρα από το ότι έχει ζέστη δεν άνοιξα τα παράθυρα γιατί έχω εξάψεις και ούτε περνάω την κλιμακτήριο! Ναι ο καιρός εδώ είναι ανώμαλος όπως και ο τόπος και οι άνθρωποι ,αλλά αυτό εμένα ποτέ δεν με πείραξε γιατί ποτέ κι εγώ δεν θεωρούμουνα και από τους πολύ νορμάλ, λίγο τρελή, λίγο νιαου-νιαου, λίγο νεκρόφιλη, όλα τα είχα ! Σήμερα στις αποθήκες του ΟΣΕ πίσω ακριβώς από το σπίτι μου έχουν συναυλία κάτι συγκροτήματα από τη σχολή και όχι μόνο, και παίζουν καλά ροκάκια ! Δεν αξιώθηκα να πάω αν και με τραβούσαν γιατί έκανα την εργασία του Παναγιωτόπουλου, περί Διαχείρισης Ανθρωπίνων Πόρων και τα σχετικά! Μπορεί να μου βγήκε η πίστη ,αλλά πάλι έγραψα η ρουφιάνα, με θαυμάζω!!!!! Τελικά έχω γίνει και μεγάλη φλωρίμπα πρέπει κάποιος να με επαναφέρει στην τάξη ! Κι έτσι λοιπόν είπα να κάτσω να γράψω αυτό το μπλοκ ακούγοντας κλασσικά ελληνικά και ξένα κομματάκια rock που έρχονται από το μπαλκόνι μου. Με τη μουσική που μεγάλωσα ουσιαστικά ,με τη μουσική που ωρίμασα !!!! Ω! Να τώρα παίζουν ένα από τα αγαπημένα από Τρύπες και αφιερώνεται εξαιρετικά στον dimitri_alco_hol : Εδώ δεν πιάνουν οι κατάρες δεν πιάνουν οι ευχέςεδώ το τώρα ζητιανεύει λίγη πίκρα απ' το χτεςεδώ οι άγγελοι δεν κλαίνε ούτε γλύφουν πληγέςεδώ η θλίψη δεν κερδίζει ποτέ Εδώ οι μέρες ταξιδεύον σαν χελώνες νεκρέςκι εγώ τρικλίζοντας τις ακολουθώεδώ οι σκέψεις ζωντανεύουν ναυάγια πυρκαγιέςκαίγομαι ολόκληρος εδώ και ξανασβήνω εδώ Εδώ οι νύχτες δεν διψάνε γι' άλλες άγριες γιορτέςμονάχα σκιάχτρα τραγουδάνε με καρδιές δανεικιέςεδώ πεθαίνουν νυσταγμένοι οι τελευταίοι εραστέςεδώ η θλίψη δεν κερδίζει ποτέ Χμ… Ανέφερα πριν ότι η συναυλία γίνεται στις παλιές αποθήκες του ΟΣΕ. Σε αυτό, κάνω μια παύση για να πω ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους ανθρώπους που δούλεψαν για να αλλάξει ριζικά ο χώρος αυτός(μέσα σε αυτούς και ο φίλος μου και συμφοιτητής μου Loon που με τις εικαστικές του παρεμβάσεις, όντως άλλαξε το χώρο ) και να φιλοξενεί πλέον σε καθημερινή βάση πολιτιστικά δρώμενα . Όντως τόσο καιρό έμενε ένας τόσο μεγάλος χώρος ανεκμετάλλευτος. Δεν ξέρω από πού να αρχίσω και που να τελειώσω. Από το 8 Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Πύργου-Ολυμπίας, από τη συναυλία που πρώτα έδωσε εδώ η ορχήστρα της Δ.Ε.Η, (μη γελάτε εγώ είχα πάει και οι τύποι από τη Δ.Ε.Η μαμούσαν!),από τις εκθέσεις φωτογραφίας πάμπολες που έχουν περάσει, από τη συναυλία punk συγκροτημάτων όπως οι Χάσμα, οι Kill the Cat και οι Τίποτα. Μην γελάτε. Σας φαίνονται δεδομένα και απλά; Ο Πύργος είναι επαρχία, και επαρχία με όλη τη σημασία της λέξης ,οπότε όλα όσα αναφέρω πριν ένα χρόνο κι όλας φάνταζαν όνειρο θερινής νυχτός !!!! Συνεχίζω με την έκθεση Ζωγραφικής με έργα από σπουδαστές της σχολής μας από το πρώτο εξάμηνο από το μάθημα ελεύθερου σχεδίου(μη γελάσετε και πάλι, πήρε να εκθέσει και δικά μου έργα παλιά, που μου τα είχε κάνει όμως ο φίλος μου ο Εvans!!!!!) Βέβαια η έκθεση θα γίνει 22/12 και ναι δεν θα είμαι εδώ γιατί τελικά μαζευτήκανε υπογραφές και το τμήμα θα κλείσει 16/12 !!!Γιούπι ! Σαλόνικα σου’ρχομαι ! Επιτέλους !Φτύστε με μονάχα να μην με ματιάσετε και γίνει πάλι κάτι και δεν πάω, θα γίνει πανικός !!! Όσο για τη σημερινή μέρα, ήμουν από το πρωί στο πόδι για κάτι δουλίτσες 11-1 μάθημα Τεχνολογίες Εκπομπής C > R , Χωρητικότητα καναλιού μεγαλύτερη η ίση (δεν μου έβγαινε στο σηματάκι ) του ρυθμού εκπομπής !!! Τρέχα γύρευε ! Ξέγνοιασα από τα μαθηματικά και άρχισα της Φυσικές, τα κύματα και τα δίκτυα στα γεράματα ! Αφού είπαμε βλέπω φυσική και φρικάρω ! Το μικρότερο βαθμό που είχα γράψει στις πανελλήνιες στη Φυσική ήταν !!!! Γκρρρρρρρ……. Τα νεύρα μου !!!!!χεχεχε! Το κορυφαίο όμως δεν το είχα ζήσει ακόμα … Από τις 1:00 μέχρι τις 6:30 ,χωρίς να φάω τίποτα, ούτε να πιω, χωρίς να κατουρίσω , ήμαρτον χωρίς να καπνίσω το σημαντικότερο (η φρικαρισμένη!) κλείστηκα σε ένα τυπογραφείο και με το φίλο Σάκη καθόμασταν πεντακόσιες ώρες στο Corel να κάνουμε τη μακέτα γάλακτος για τον άλλο το μαλάκα τον μην πω τώρα ! Ναι καλά ακούσατε έφτιαξα κουτιά για φρέσκο γάλα για εταιρίες ήμαρτον! Εδώ κι αν μου βγήκε η πίστη ! Θα μου πείτε βέβαια τώρα καλά κορίτσι μου, εσύ σπουδάζεις κάτι συγκεκριμένο ή είσαι πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης ! Το δεύτερο είμαι ούτως η άλλως, και πολυτεχνίτισσα όσο κι αν με βάζουν με το ζόρι να γίνω δεν γίνομαι !!! Αλλά αυτά κάνουμε εδώ ότι να’ναι είναι η σχολή έχει τα πάντα μέσα και τα περισσότερα δεν τα πολύ γουστάρω. Αλλά τέτοια φλωρούμπα που είπαμε ότι έγινα, θα δεις το καλό μονάχα που βλέπω είναι ότι θα περάσω αρκετά μαθηματάκια πάλι ! Άντε σιγά-σιγά να κλείνουμε! Οι εργασίες μια-μια, σιγά-σιγά παίρνουν το δρόμο τους ,λιγοστεύουν οι εκκρεμότητες και αργά αλλά σταθερά ο δρόμος για το αλλού και για την απόδραση που ζητούσα πλησιάζει ,μου φαίνεται θα αγγίξω τις βαλίτσες μου και θα βάλω τα κλάματα από χαρά αυτή τη φορά ! Λοιπόν φιλιά στις γλάστρες χαιρετισμούς στο πιάνο !!!!! Πάω για νάνι αύριο ξημερώνει μέρα με πολύ δουλεία αλλά δεν κωλώνω πια ,οι μέρες φτάνουν !!!!!Καληνύχτα
Who can say where the road goesWhere the day flows, only timeAnd who can say if your love growsAs your heart chose, only timeWho can say why your heart sighsAs your love flies, only timeAnd who can say why your heart criesWhen your love lies, only timeWho can say when the roads meetThat love might be in your heartAnd who can say when the day sleepsIf the night keeps all your heartNight keeps all your heartWho can say if your love growsAs your heart chose- Only timeAnd who can say where the road goesWhere the day flows, only timeWho knows? Only time

Ταν τάααν… Παρακαλώ ένα χειροκρότημα

Πάρτε τα όπλα και καθαρίστε τους ! Εγώ προς το παρόν θα πάρω την σφουγγαρίστρα μου και θα τους καθαρίσω όλους….τους χώρους του σπιτιού μου. Ξύπνησα με όρεξη για καθαριότητα σήμερα, πρέπει είπα να κόψω το κάπνισμα και πρέπει με κάτι να ασχοληθώ ,έχω βέβαια πολύ πιο σημαντικά πράγματα από το καθάρισμα , αλλά είπαμε αυτά τα ανέλαβε ο κόκορας προσωρινός ! Πολλές φορές είπα πως θα το έκοβα αλλά σκατά , μετά από δυο ώρες θα καπνίζω και πάλι είναι πρωί ακόμα και έχω αντέξει χωρίς τσιγάρο ! Όπως μου είπε και ο συνεπιβάτης –συνταξιδιώτης μου από τον τέταρτο της πολυκατοικίας που κατεβαίναμε μαζί με το ασανσέρ ο κ. Παντελής, «κουράγιο» αλλά στα ζακυνθινά από ότι μου είπε γιατί δεν κατάλαβα και τίποτα ,φαντάσου με το που με είδε, μου είπε κουράγιο στα ζακυνθινά. Τόσο πολύ κουρασμένη φαίνομαι πια; Κατά τα άλλα είναι ένα ηλιόλουστο πρωινό Δευτέρας που προσπαθώ να φερθώ στον εαυτό μου όσο πιο ήπια μπορώ, γιατί πλέον χρήζω ειδικής μεταχείρισης.. Μια σπίθα να μου βάλεις θα ανατιναχτώ ολόκληρη και θα ανοίξω στον ουρανό σαν πολύχρωμο πυροτέχνημα. Η άνοδος μου στον ουρανό εντυπωσιακή, μα όταν θα πέσω θα ψάχνω να βρω και πάλι τα κομμάτια μου για να αναδιοργανωθώ, αλλά εκεί βρίσκεις τα όρια σου την ώρα που θα ανατιναχτείς .Τι νόημα θα είχε να ήμασταν πάντα ευτυχισμένοι ,να κάναμε πάντα ότι κάναμε κάθε χρόνο, να αγαπούσαμε συνέχεια τους ίδιους ανθρώπους ! Δεν ανησυχώ ,γιατί τελικά για μένα δεν μετριέσαι από τις επιτυχίες αλλά από τα λάθη και κάποια στιγμή συνειδητοποιείς πως μερικά ελαττώματα δεν θα καταφέρεις ποτέ να τα διορθώσεις –συγνώμη, μαμά! Το υπέροχο Σαββατοκυριακάκι μου , μου έδωσε να καταλάβω καλά κάτι , ότι έμεινα μακριά από τον κόσμο τη στιγμή που τον χρειαζόμουν περισσότερο, ότι μου δημιούργησα τύψεις ,ενοχές, υπαρξιακές κρίσεις και κάλεσα τον εαυτό μου να αντιμετωπίσει οτιδήποτε φοβάται ή νόμιζε ότι δεν είναι ικανός να κάνει. Πώς λέγεται αυτό; Τέλος εποχής . Τελευταίος μήνας του χρόνου και ούτε που με νοιάζει να κάνω κανένα απολογισμό για την περασμένη χρονιά, αλήθεια έχω περάσει και καλύτερα χρόνια! Εδώ και αρκετό καιρό έχουν πέσει οι τίτλοι τέλους . Τέλος εποχής. Είναι το καθαρτήριο προτού ξαναβγείς στον κόσμο περισσότερο ισορροπημένος ψυχολογικά και έτοιμος να ξαναγεννηθείς για ακόμα μια φορά ! Φεύγει και το 2005, ακόμα δεν μπήκαμε στο Δεκέμβρη κι εγώ βιάζομαι να την διώξω την κωλοχρονιά , γιατί βρίσκομαι στα πρόθυρα υπερκόπωσης και ότι λάμπει γύρω μου είναι τεχνητό . Δεν θα κατασκηνώσω στις γιορτές μπροστά από την τηλεόραση τρώγοντας πίτσες και βλέποντας το δελτίο καιρού, αν και για λίγο θα το κάνω κι αυτό, μου έλειψε! Τι να πρωτοκάνω σε 3 βδομάδες !!! Αλλά θα περπατάω σε ένα κατασκότεινο δάσος σφυρίζοντας ένα χαρούμενο σκοπό χωρίς να φοβάμαι . Θα κάνω μια βουτιά στον ωκεανό χωρίς να πέσω στα σαγόνια του Καρχαρία . Θα φιλήσω στο στόμα ένα βάτραχο που πιθανόν να μεταμορφωθεί σε πρίγκιπα! (Αν και τον έχω βρει τον πρίγκιπα μου , πριν πέντε μήνες καθισμένο σε μια πολυθρόνα του Castello στο Ηράκλειο, κι όμως είχα ερωτευτεί μια πλάτη ενός ξένου , μονό αυτό μπορούσα να δω την πλάτη του , που από τότε και στο εξής δεν μου την γύρισε ποτέ κι όμως εγώ το πρώτο που είχα ερωτευτεί ήταν η πλάτη του ….) Ξέρω πια ότι φοράω αλεξίσφαιρό στις κακίες και τη ζήλια του κόσμου, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είμαι και ο Ράμπο! Το τρίπτυχο που αναβοσβήνει με νέον γράμματα αυτή την εποχή στη ζωή μου λέει «Ανάγκη για Ουσιαστικές –Έντονες –Μεταμορφωτικές Σχέσεις που φτάνουν μέχρι το μεδούλι» Πάθος για σεξουαλική αποφόρτιση. Η δημιουργικότητα μου κοχλάζει και νιώθω και πάλι ζωντανή, αν και είναι μέρες που ξέρω ότι νιώθεις όπως κι εγώ ! Πως δηλαδή; Ότι περιστοιχίζεσαι από μεγάλους μαλάκες και δεν θέλεις να ξέρεις κανέναν μας . Είναι απολύτως φυσιολογικό το ίδιο σκεφτόμαστε κι εμείς για σένα ! « Ταν τάααν… Παρακαλώ ένα χειροκρότημα»

Strangers in the night

Αποφάσισα να τα φορτώσω σιγά-σιγά, λίγα-λίγα στον κόκορα !Φοβάμαι μήπως το παρακάνω, αλλά εντάξει δεν τα έχω φορτώσει όλα ακόμα, πάνω στο καημένο κοκοράκι. Όχι τίποτα άλλο, να μην με γιουχάρουνε οι ζωόφιλοι …
Απίστευτο κι όμως αληθινό είχα 2 μήνες να φύγω βράδυ από το σπίτι μου και να γυρίσω ξημερώματα ,με ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη ,μια σακούλα με μια κρέπα από το Αλαντίν στο χέρι, με το στόμα μου ξερό από τα δυο πακέτα τσιγάρα και τα ατελείωτα Johnnie cola, τις μπύρες, τα ούζα και τα διάφορα κερασμένα σφυνάκια, σχηματίζοντας οχταράκια μέχρι να πάω στο μπάνιο και πέφτοντας ξερή για ύπνο με τα ρούχα ! Τελικά το να ξεφύγεις είναι εύκολο ακόμα και χωρίς να κάνεις ούτε ένα βήμα πιο μακριά από εκεί που είσαι ! Τι χορός ήταν αυτός χθες, απίστευτός και ατελείωτος , τι ξύδια μαγικά που με απελευθέρωσαν και μου θύμισαν τον παλιό καλό μου εαυτό! Φταίει βέβαια και η παρέα , οι καβαλιέροι μου και τα 4 μαγαζιά που αλλάξαμε, ξεκινώντας από χώρους με heavy metal ρυθμούς για να καταλήξουμε σε 2 μπουζούκια πρώτο τραπέζι πίστα το πρώτο κυριλάτο ,το άλλο τελείως παρακμιακό με την καλύτερη φάση ,ακούγοντας για το ριγέ σακάκι το σταυροκουμπωτό! Κακά τα ψέματα είχα πολύ καιρό να το παρακάνω, να ζήσω όπως παλιά στον υπερθετικό κι αυτό βέβαια δεν ήτανε τίποτα! Τα άλλα όμως παραλείπονται τα ξέρει μονάχα η νύχτα του Σαββάτου ! Κι όμως πήγα και έγραψα σήμερα με την τσίμπλα στο μάτι, ήπια πεντακόσιους καφέδες από το πρωί μέχρι και τον τελευταίο απογευματινό με τον Κώστα και τη Μαρία . Όχι δεν θα το κρύψω ότι χάρηκα που πολλοί άντρες με τον τρόπο τους έδειξαν πως με επιθυμούν, όπως και να το κάνεις, σπάσανε τη μονοτονία μου, μου φτιάξανε το ηθικό και τους ευχαριστώ γι’αυτό !!! Βέβαια όπως είπα και στον αγαπημένο μου Κωστή, αυτά που λες πάνω στο μεθύσι σου, έλα να μου τα πεις και μέρα! Βέβαια ήρθε, και από χθες το πρωί δε με άφηνε να κοιμηθώ από τα μηνύματα . Όπως και να έχει νιώθω γοητευμένη, αλλά τι να κάνουμε, είμαι αλλού, ακόμα κι αν αυτό το αλλού δεν υπάρχει στην καθημερινότητα μου, αλλά είναι μέσα στη ψυχή μου και δε βγαίνει με τίποτα !Αγαπητέ Θοδωρή σε ευχαριστώ για τα χθεσινά σου στολίδια, Δημήτρη, Αντώνη, Σοφία, Μαίρη, Γιάννα , Βαγγέλη , Μαρία ,σας ευχαριστώ που σπαταλήσατε το βράδυ σας μαζί μου, μέσα στην τρέλα και στις μαλακίες ! Α! και Κώστα επειδή ξέρω ότι θα το διαβάσεις, δεν πουλάω τρέλα, αυτή είμαι εγώ , ίσως αν με γνωρίσεις καλύτερα καταλάβεις ! Από αύριο τα κεφάλια και πάλι μέσα, ζω όντως την χειρότερη φάση της ζωής μου, τέτοια πίεση δεν είχα νιώσει ποτέ ! Λένε κάποιοι για την τελευταία χρονιά στο λύκειο με τις πανελλήνιες ότι πιέστηκαν ,εγώ πάλι όχι!!!! Από ότι θυμάμαι εκείνη η χρονιά και μέχρι και το καλοκαίρι που πέρασε , έζησα τις καλύτερες στιγμές μου ! Έχει ο καιρός γυρίσματα όμως , αλλά δεν φοβάμαι, τι να φοβηθώ εξάλλου είμαι με το στομάχι γεμάτο ,με τα τσιγάρα μου, τα πατατάκια μου και βλέπουμε με τη Ζωή DVD ,με ωραία υπόθεση! Λέει για κάποιον που είχε 30 εκατοστά πέος και έκανε καριέρα στις τσόντες, ποιότητα ;) Το αυτί μου πήρε κάποιους να λένε ότι η εξεταστική μας θα αρχίσει 9/1, όποιος διαδίδει αυτές τις ράδιοαρβύλες να πάει να μαμηθεί γιατί μου έκοψε το αίμα μόλις το άκουσα. Ευχαριστώ :Ρ Τίποτα νεότερο από το μέτωπό ,να σου πω την αλήθεια δεν έχει και σημασία να τα γράφεις αυτά που σου συμβαίνουν , το ότι τα έζησες ήταν το καλυτερότερο απ’ όλα ! Δανεικές εμπειρίες δεν υπάρχουν. Σας αφιερώνω το τραγούδι που παίζει τώρα στο pc μου από τον Frank Sinatra! Καληνύχτα σας καλή σας εβδομάδα όπου κι αν βρίσκεστε …..
Strangers in the night exchanging glancesWond'ring in the night what were the chances We'd be sharing love before the night was through Something in your eyes was so inviting Something in you smile was so exciting Something in my heart told me I must have you Strangers in the night Two lonely people, we were strangers in the night Up to the moment when we said our first hello little did we know Love was just a glance away, a warm embracing dance awayand Ever since that night we've been together
Lovers at first sight, in love forever It turned out so right for strangers in the night Love was just a glance away, a warm embracing dance away Ever since that night we've been together Lovers at first sight, in love foreverI t turned out so right for strangers in the nightDooby-doooby-doo

Υ.Σ Τελικά στη ζωή μετανιώνεις περισσότερο γι'αυτά που δεν είπες παρά γι' αυτ'α που δεν έκανες ...

Εγώ ότι είχα να το πω το είπα, και γαμώ του όζοντος την τρύπα.

Ήρθε η ώρα για μια βουτιά στον ωκεανό του πενταγράμμου …. Κι όμως εκεί δεν υπάρχει τίποτα , μονάχα μια μελωδική σιωπή !!! Δεν υπάρχει ούτε οξυγόνο , μα δεν το έχω ανάγκη. Εκπαιδευτικά στο να μην πνίγομαι , κι από τη μύτη να με πιάσεις ,δεν θα σκάσω ... Ξαποσταίνω για λίγο πάνω στον υποβρύχιο καναπέ μου, όλο το δωμάτιο είναι γεμάτο από υπέροχες νότες (τι κομματάρα είναι αυτή που παίζει τώρα ;Αχ τι μου θύμισε….)κι όταν ανεβαίνω στο ταβάνι πιάνομαι από αυτές , σαν σε απομεινάρια κάποιου πλοίου που μόλις βυθίστηκε, για να ξεκουραστώ. Φως δεν υπάρχει πουθενά, μονάχα κάτι κεριά επιμένουν να καίνε ακόμα …
Τα μαλλιά και το δέρμα μου υγρά και απαλά , οι πόροι του κορμιού μου ανοιχτοί και εκτεθειμένοι . Σίγουρα θα μπορούσε κάποιος να πιστέψει, πως κολυμπούσα για ώρες , κι όμως είναι έντονη και χαλαρωτική η ευωδιά από το αφρόλουτρο Παπουτσάνη , και από το σαμπουάν Elvive της L’oreal !!!

Απόλυτη ηρεμία, χαλααααααάρωση ….

Βρέχω τα χείλη μου , με λίγο Johnnie on the rocks, θα μπορούσε να μοιάζει και με αλατόνερο.

Τι σημασία έχει;

Μουσική, να κάτι από τα πολλά που αγαπούσα και παραμέλησα .Από τους ήχους των κυμάτων που προσπέρασα , μέχρι τις συγχορδίες που έπαιζα στην ακούρδιστή κιθάρα μου,(πάει κι αυτή)! Α, δεν σας το είπα; Κατάφερα να τη σπάσω ή μάλλον να την θρυμματίσω !!! Πάει κάμποσος καιρός από τότε , κι ακόμα δεν αξιώθηκα να κάνω δώρο στον εαυτό μου μια καινούργια κιθάρα! Όπως και να το κάνεις , πιστεύω πώς είναι ακόμα μεγαλύτερη ηδονή κι από το να γράφεις. Καμιά φορά οι λέξεις κουράζουν, λέμε πολλά με αυτές και εννοούμε λίγα και απλά, ενώ η μουσική τα λέει όλα και δεν παρερμηνεύει…
Προς το παρόν , μου φτάνουν οι νότες που χορεύουν πάνω σε μακρινά τάστα και τρυπώνουν για να σπάσουν ευχάριστα την απόλυτη ησυχία που κυριαρχεί εδώ κάτω .
Ήχοι jazz και blues , κατάφεραν να νικήσουν το χρόνο και να με κάνουν να επιπλέω στο απόλυτο κενό .Μπόρεσα να δαμάσω τις σκέψεις μου . Δεν υπάρχει τίποτα για να νοιαστώ ,μόλις βρήκα το θησαυρό που έψαχνα εδώ κάτω . Βρήκα την ηρεμία μου, τον ύπνο μου και δεν τον αφήνω για τίποτα πια . Κάπου εδώ σας αποχαιρετώ . Ο Μορφέας ήρθε και με πήρε στην αγκαλιά του, παραδίνομαι …
Πόσο μου είχε λείψει αυτή η αγκαλιά ; Καιρός να ονειρευτώ ξανά …


Καληνύχτα σας….


Υ.Σ Δεν υπάρχει δρόμος για την ελευθερία, η ελευθερία είναι ο δρόμος μου!
Αέρα Πατέρα

As Tears Go By

Τελικά δεν άντεξα. Τόση πίεση, τόσο άγχος… Ο εαυτός μου με εκδικείται … Εκεί που ήμουν μια χαρά, τελείως ξαφνικά άρχισαν κάτι αφόρητοι πόνοι στην καρδιά και εδώ και 2 ώρες σχεδόν κλαίω ασταμάτητα, χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος . Ελπίζω κάποια στιγμή να ηρεμήσω. Αύριο είναι μια δύσκολή μέρα και πρέπει οπωσδήποτε να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου. Από τις 8:30 το πρωί μέχρι τις 5:30 το απόγευμα δε θα μπω σπίτι μου, ούτε μετά τις 5:30 θα μπω γιατί έχω δώσει τα κλειδιά σε μια φίλη για να βγάλει τα ματιά της, μετά πρέπει να κάνουμε κι άλλο πιλότο και ούτε ξέρω πότε θα μπω σπίτι μου… Την Κυριακή θα γράφω όλη τη μέρα … Ειλικρινά δεν αντέχω άλλο.. Φταίω κι εγώ, τον τελευταίο καιρό έχω αφήσει τους πάντες και τα πάντα να με καβαλήσουν .Στο προηγούμενο μπλοκ ήμουν στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού ! Ε , τώρα τον έπαθα….. Ο λόγος που γράφω τώρα εδώ είναι γιατί είναι 4 το πρωί όσους έπαιρνα τηλέφωνο όλοι κοιμόντουσαν στο msn δεν είναι κανείς για να μιλήσω. Πότε θα έρθει εκείνη η Παρασκευή;Δεν αντέχω άλλο….It is the evening of the day, I sit and watch the children play. Smiling faces I can see. But not for me.I sit and watch As tears go by My riches can't buy everything I want to hear the children sing All I hear is the sound Of rain falling on the ground I sit and watch As tears go by It is the evening of the day I sit and watch the children play Doin' things I used to do They think are new I sit and watch As tears go by

Βγάλτε το δα από τα Μουδανιά!

Άνοιξα μηχανικά την πόρτα . Κατευθύνθηκα προς το ασανσέρ . Τον τελευταίο καιρό συνήθως πάω από τις σκάλες κι ας μένω στον πέμπτο, λέω πως γυμνάζομαι. Έβαλα τα ακουστικά θα άκουγα και πάλι το ίδιο τραγούδι, το ίδιο τραγούδι από τους Radiohead που ακούω σχεδόν κάθε πρωί πριν πάω στη σχολή(Creep). Ποιος είπε πως οι φοιτητές κάνουνε διακοπές; Πρέπει να του κάνουμε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση. Το ταξίδι μέχρι το ισόγειο ατελείωτο, κάτι ψάχνω μέσα στις τσέπες μου, όχι δε είναι εισιτήριο, δεν περνάει ελεγκτής από εδώ, αναπτήρα έψαχνα, πάλι δεν κοιμήθηκα καλά το βράδυ. Ξύπνησα στο παραπέντε από τον μελωδικό ήχο που έβγαινε από το ξυπνητήρι του κινητού μου. Της αϋπνίας το ανάγνωσμα πρόσχωμεν . Τέλος διαδρομής . Έφτασα στο ισόγειο. Πόσο με χαλάνε τα κρύα πρωινά, ούτε καφέ πρόλαβα να πιω, ανάβω το πρώτο τσιγάρο και έπονται κι αλλά πολλά, πότε η νικοτίνη δεν μου είναι αρκετή . Κατευθείαν για καφέ στο κυλικείο και στο καπάκι μάθημα.. Όλα μηχανικά. Είμαι κυκλωμένη από υπολογιστές, τα καλώδια από τα ποντίκια τυλίγονται πάνω μου κι εκεί που πνίγομαι , αρχίζει το μάθημα κι εγώ βυθίζομαι, δεν μιλάω ποτέ για το κρύο, αλλά τον τελευταίο καιρό ντύνομαι μόνο με χιόνι…. Αλλά ακόμα και μπροστά από την οθόνη, εγώ βλέπω ορίζοντα , όπως και ο διπλανός μου, είναι ο μόνος τρόπος για να συνυπάρξουμε… Συνεχίζω να πνίγομαι χωρίς να νοιάζεται κανείς, εξάλλου όποιος σώσει τον εαυτό του σώθηκε ….. Με διακόπτει η σπαστική φωνή μιας συμφοιτήτριας, όσο εγώ προσπαθούσα να πνιγώ , που όλο νάζι και χάρη ζητάει σημειώσεις κι εγώ λέω ναι. Έτσι είναι, δεν σε εκπαιδεύουν να λες όχι , αυτό είναι δική σου ευθύνη . Σιγά-σιγά ο εγκέφαλος μου μπαίνει σε λειτουργία , δεν σκέφτομαι πια ποντίκια να με πνίγουν, ούτε βλέπω κανέναν ορίζοντα στην οθόνη, μόνο το Cool Edit υπάρχει μπροστά, σε λιγάκι θα έχω φτιάξει κι όλας την δικιά μου δημιουργία, διάρκειας 1,5 λεπτού και πολύ είναι. Προσγειώνομαι στο πληκτρολόγιο, το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι μετά πρέπει να πάω από τη βιβλιοθήκη. Οι καιροί ου μενετοί, ο Νοέμβρης φεύγει. Η βδομάδα των παθών αρχίζει, από τις 12/12 και μετά κάθε μέρα παραδίδω και μια εργασία.. Και αλίμονο να έχω κάνει μία ολοκληρωμένη. Τέλος μαθήματος. Χτυπάει το κινητό, η Έλλη, το θέμα για την άλλη εκπομπή, νιώθω λες και θα μας λογοκρίνουνε. Η γενιά μας η γιάπικη, της λέω. Κανένας λογικός συνειρμός στη συζήτηση μας. Απορώ κι αν κατάλαβε τι της έλεγα, το μόνο που άκουγα ήταν ένα, ωραία-ωραία, πάρα πολύ ωραία. Που σκατά το είδε το ωραίο; Τέλος συζήτησης. Σκέφτομαι. Πώς θα αναλύσω εγώ αυτό το θέμα, ότι κι αν πω αποποιούμαι της ευθύνης, ιδέα της Ζωής ήτανε. Εγώ την μόνη επαναστατικού περιεχομένου τοποθέτηση της εποχής μου που ξέρω, είναι αυτή του Πανούση «ΒΓΑΛΤΕ ΤΟ ΔΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΟΥΔΑΝΙΑ» Κάποια περισσότερα κατηγορώ θα έχει εκείνη για τη γενιά μας, λόγω ΚΝΕ !!! Το κινητό θα χτυπήσει ξανά και ξανά , θα μου προτείνουν καφέ πάλι στα ίδια και τα ίδια, θα πάω σε έναν έτσι και στα γρήγορα, θα κερδίσω στο τάβλι, για να χάσω αλλού. Θα φάω το γνωστό σάντουιτς από το Αλαντίν στο χέρι για να γεμίσω την άδεια κοιλιακή μου χώρα, το μόνο που θα λείπει από μέσα είναι τα πόδια του delivery boy! Και μετά η ιστορία είναι ίδια και απαράλλακτη…. Θα τρέχω, θα τρέχω, θα τρέχω …. Μου λείπει ένα ταξίδι. Δεν θα προλάβω να πω την επιθυμία μου και το Τζίνι θα βγει από το στομάχι μου(φταίει η coca-cola light),κι αμέσως θα πραγματοποιήσει την επιθυμία μου.
Μόλις έχω φτάσει λίγο έξω από την εξώπορτα της ετοιμόρροπης πολυκατοικίας όπου διαμένω. Θα μπω μέσα και ανοίγοντας την πόρτα του ασανσέρ θα απολαύσω το μακρύ ταξίδι μου μέχρι τον πέμπτο . Θα μπω στο σπίτι θα κλείσω την πόρτα και με όση δύναμη μου απέμεινε θα φωνάξω «ΒΓΑΛΤΕ ΤΟ ΔΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΟΥΔΑΝΙΑ»
Τέλος Νοέμβρη.

Υ.Σ «Το παρελθόν δεν είναι πάρα η αρχή μιας αρχής , και όλα όσα υπάρχουν και έχουν υπάρξει ,δεν είναι παρά το αχνό φως της αυγής» Χέρμπερτ Τζόρτζ Γουέλς

Πύργος- Καλαμάτα

ΠΥΡΓΟΣ- ΚΑΛΑΜΑΤΑ



Τραγούδι : Πύργος- Καλαμάτα
Από το δίσκο : TIGRE SPORAKIA
Συμμετέχουν : ΤΑΚΙ ΤΣΑΝ-ΕΙΣΒΟΛΕΑΣ
FM RECORDS

Το επόμενο απόσπασμα από το άσμα Πύργος- Καλαμάτα, αφιερώνεται με πολλή αγάπη στοργή και Protherm στους απανταχού Πυργιώτες και Καλαματιανούς! Σημειώνω ότι το τραγούδι με εκφράζει απόλυτα. Καθώς τώρα πια μπορώ να καταλάβω πως νιώθουν οι Πυργιώτες , μιας κι επειδή σπουδάζω εδώ στην πηγή της χασισοποτείας έχω νιώσει στο πετσί μου το κράξιμο που τρώνε ! Τους συμπαραστέκομαι, αυτό το τραγούδι είναι μια απάντηση σε όσους τραβάνε ζόρι με τους κάτω από το αυλάκι!




Είμαι απ’ τον Πύργο , κι εγώ απ’ τη Καλαμάτα

Κάτω απ’ τo αυλάκι , με λένε Λιάκο , με λένε Τάκη ….

Ο μπαμπάς μου είναι απ’ τον Πύργο, νομό Ηλείας
Από την πηγή της χασισοποτείας , αν είσαι ντόπιος
Θα με νιώσεις απευθείας, όπως και ο γιος της θειάς
μου της Μαρίας.

Όπου πω , ότι είμαι από τον Πύργο ,
με κοιτάνε καλά-καλά και από εκεί
και πέρα με βλέπουν στραβά, στραβά-Αλέξης
πάρε μια ανάσα πριν τα παίξεις , πυργιώτικα
τσιγάρα θα σε πάνε μακριά …..


Στο χωρίο, μου κάνανε τρελό προξενιό
Μια κοπελιά, με δύο σπίτια καλά,
αρκετά στρέμματα, τίγκα λάδι και ελιά
αλλά, άλλαξε γνώμη μόλις είδε τατουάζ ..

Λοιπόν σεβασμός στην Καλαμάτα,
Έχουν κάτω απ’ το αυλάκι και στην Κρήτη μάγκα,
Κόρινθο-Ναύπλιο-Τρίπολη και Πάτρα ,κάνετε τα
Κουμάντα σας και βγάζετε κιλά …
Ντουμάνια σαν αυτά ταξιδεύουν Ολλανδία.
Πύργος –Καλαμάτα είναι άλλη κατηγορία
Την πίνουν οι τουρίστες και μας κάνουν την κυρία

Ένα –δυο τρεις , τρία –δυο μια
Τζούρα φτάνει πούστη για να πάθεις
Αμνησία , πάντοτε μπλεξίματα με την αστυνομία
Είμαι από τον Πύργο και σε παρακαλώ,
Ποτέ σου μην το δεις αυτό σαν κάτι κακό…..


Είμαι απ’ τον Πύργο , κι εγώ απ’ τη Καλαμάτα
Κάτω απ’ τα αυλάκι , με λένε Λιάκο , με λένε Τάκη ….

H Rock Αποπλάνηση στα Fm

Νοέμβριος 2005
Πύργος Ηλείας

ΑΝΑΦΟΡΑ
· Τίτλος εκπομπής: Rock Αποπλάνηση
· Επιμέλεια - Παραγωγή και Παρουσίαση :

Χάιτα Ζωή Χολέβα Σοφία

Φιλοσοφία εκπομπής: Η Rock Αποπλάνηση εντάσσεται στο τετράμηνο πρόγραμμα «Ηλεία Κοινωνία Συμμετοχής, Διαλόγου και δημιουργίας» Είναι μια ραδιοφωνική παραγωγή που γεννιέται από μη επαγγελματίες . (Προαιρετικά αναφέρουμε τα παρακάτω) Βγαίνει για ένα δίωρο μια φορά την εβδομάδα ζωντανή ή μαγνητοφωνημένη(η τελική μορφή μπορεί να δεχθεί αναδιαμορφώσεις.)
Η εκπομπή έχει νεανικό χαρακτήρα καθώς απευθύνετε σε νέους και νέες του νομού, αλλά και σε όλους τους πολίτες της Ηλείας. Στο πρόγραμμα της περιλαμβάνει ενναλακτικά ποιοτικά ροκ-έντεχνα και όχι μόνο τραγούδια, που δεν προσβάλλουν την αισθητική των ακροατών, θέματα προς συζήτηση και ανάλυση με την συμμετοχή των ακροατών (στην περίπτωση που η εκπομπή θα βγαίνει ζωντανά) .
Η εν λόγω εκπομπή σκοπό έχει να ψυχαγωγήσει αλλά και να αφυπνίσει- προβληματίσει τους ακροατές της με θέματα που απασχολούν την κοινωνία μας και κυρίως τους νέους ανθρώπους . Την επιμέλεια των θεμάτων καθώς και του μουσικού προγράμματος της εκπομπής, από κοινού αναλαμβάνουν η Χολέβα Σοφία και η Χάιτα Ζωή.
Αναφέρουμε προαιρετικά πως όταν η εκπομπή θα παράγεται ζωντανά, η πρώτη μια ώρα θα περιλαμβάνει προεπιλεγμένο μουσικό πρόγραμμα από τους παραγωγούς και έκθεση του θέματος που θα υπάρχει κάθε φορά προς συζήτηση. Στη δεύτερη ώρα της εκπομπής το μουσικό πρόγραμμα θα μπορεί να διαμορφώνεται από τους ακροατές καθώς επίσης προβλέπεται να υπάρχει και η τηλεφωνική συμμετοχή τους που σκοπό θα έχει την έκθεση της άποψης τους στο θέμα της εκπομπής.
Στην περίπτωση που η εκπομπή θα είναι μαγνητοφωνημένη οι παραγωγοί αναλαμβάνουν εξολοκλήρου το μουσικό πρόγραμμα, εκθέτουν και αναλύουν τα θέμα της κάθε εκπομπής και στην κάθε περίπτωσή που αυτό είναι εφικτό έχουν καλεσμένους ακροατές ή ειδικούς για συζήτηση του εκάστοτε θέματος.

Επιμέλεια αναφοράς Χολέβα Σοφία .
Πύργος Ηλείας 26/11/2005

Παραζάλη

Καλά το είχα καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά με το άτομο μου,αλλά είναι αυτό που λένε,άμα σε πιάσει κρίση όλα τα άλλα τα ξεχνάς!

Ήθελα ταξίδια,περιπέτειες και Dolce Vita ! Καλά είπα εγώ ότι έχω ξεμωραθεί τελείως…Το Σάββατο του Αγίου Στυλιανού μεγάλη η χάρη του , δίνω τα προκαταρτικά για το Proficiency του Michigan,(ξέρω-ξέρω κάλιο αργά παρά ποτέ), αλά μεταξύ μας δεν έχω και πολλές ελπίδες οπότε καλό είναι και το ποτέ!

Μετά έχουμε του Cambridge , 4/12 και 12/12, θα έλεγα τι θα πάρω και τότε αλλά ας μην γίνομαι άλλο κυνική,κι ας είναι το κύριο χαρακτηριστικό μου ! Δεν ξέρω αν υπάρξει ελπίδα για το Μάρτιο, αλλά σίγουρα υπάρχει μία για το Μάιο με το κρατικό! Μάλλον επειδή δεν το έχω πάρει στα σοβαρά , είχα μεταθέσει τις ημερομηνίες στο μυαλό μου.
Απλά το όλο σκηνικό με σοκάρει , έχω χάσει τελείως τον εαυτό μου, πάλι είμαι μόνο με 5 ώρες ύπνο κι αυτό όχι γιατί το κωλοβάραγα , αλλά γιατί πλέον οι 24 ώρες δεν μου φτάνουν. Νιώθω να πνίγομαι, το ένιωσα αρκετά αυτό τον καιρό, προσπάθησα να απωθήσω τις σκοτούρες και τις υποχρεώσεις από το μυαλό μου αλλά να που βγαίνουν όλα μπροστά μου και ο χθεσινός ενθουσιασμός στη σκέψη της φυγής μετουσιώθηκε με μιας σήμερα σε απογοήτευση, δεν χρησιμοποιώ τη λέξη απόγνωση, θα το κάνω πολύ μελό .

Τελικά ότι ψάχνουμε βρίσκουμε , και από αυτό που έχουμε πάντα μας λείπει το αντίθετο. Έτσι κι εγώ είχα κουραστεί από τη νωθρότητα μου, είχα κουραστεί να μένω στάσιμη και να νιώθω ότι αφήνω το χρόνο μου να σπαταλιέμαι άδικα…. Τότε ήμουν ανέμελη και πάντα κουρασμένη, αλλά η κούραση μου είχε μια γλύκα τέτοια που καμία σχέση δεν έχει με το βάρος που νιώθω τώρα στη ράχη μου. Τότε έκλεινα τα μάτια μου μονάχα σε λεωφορεία και τρένα για να συναντηθώ με αγαπημένα πρόσωπα , για να θαυμάσω όλα όσα μου κρατούσαν ακόμα μυστικά, για να μάθω πράγματα που δεν υπάρχουν σε εγχειρίδια ,και που οι εξετάσεις για αυτά δεν έχουν ημερομηνίες .

Αυτές τις εξετάσεις , τις δίνουμε κάθε μέρα. Τότε νόμιζα πως σπαταλώ το χρόνο μου, τώρα πια νοσταλγώ εκείνες τις μέρες και πιστεύω πως ξοδεύομαι σε έναν τρόπο ζωής ο οποίος δεν μου κάνει . Αλλά δεν θα κάνω και πάλι το ίδιο λάθος, δεν θα μιζεριάσω άλλο πια , γιατί όλα όσα έκανα μέχρι τώρα στη ζωή μου ήταν προσωπικές επιλογές , γιατί όταν ψάχνεις την ευτυχία στο παρελθόν ή σε αυτά που θα έρθουν, κάνεις το μεγαλύτερο λάθος. Η ευτυχία είναι εδώ, η ζωή είναι παράσταση, δεν είναι πρόβα.

Μια ζωή βιαζόμουν, μια ζωή έτρεχα για να προλάβω τους άλλους που είχαν πετύχει περισσότερα από εμένα , μιας και ήμουν και η μικρότερη στο σόι , μια ζωή έκανα πράγματα πρίν την ώρα τους και να που κατέληξα, να είμαι στα 20 μου και να ακούω στο τηλέφωνο κάποιον να μου λέει τι μιζεριάζεις έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου να είσαι ασυνεπής!

Ήμαρτον!Κανονικά στην ηλικία μου έπρεπε να με παρηγορούνε για το αντίθετο,ότι έχω ολόκληρη ζωή μπροστά μου για να είμαι συνεπής! Μιας και δεν το αποφεύγω, βλέπω που με πάει στο να πέσω στα σκληρά , δεν πειράζει θα αφεθώ ελεύθερη, και θα βγάλω στη φόρα όλα τα σπασμένα ,λύτρωση... Σήμερα θα οργιάσω μελαγχολικά, αυτό μου το επιτρέπω, στην καινούργια μου πραγματικότητα μέχρι και να νιώθω ξέχασα, μέχρι και να αποφεύγω να μην είμαι καλά , μου απαγόρευσα υποσυνείδητα .
Τουλάχιστον κατάφερα ότι κι αν κάνω να το κάνω για μένα… Είναι ανοησία να κάνουμε κάτι για να αποδείξουμε στους άλλους ότι αξίζουμε και να μας πούνε και μπράβο, πάρτε το χαμπάρι ότι οι περισσότεροι εκεί έξω είναι λιγόψυχοι. Όλοι θέλουν να υποτιμούν μονίμως τους γύρω τους , για να πάρουν αυτοί κάποια αξία , αλλά έτσι είναι στους τυφλούς καλός είναι και ο μονόφθαλμος. Αυτό είναι αγαπητοί μου στη ζωή μου έχω γνωρίσει όλων των ειδών τα φρούτα.

Ανθρώπους ντόμπρους και ειλικρινείς (μετρημένοι στα δάχτυλα) , που όταν κάνεις το σωστό θα σε παραδεχτούν και στο λάθος δεν θα πέσουν να σε φάνε, αλλά ούτε και θα σου χαϊδέψουνε τα αφτιά . Και αυλή έχω, λογιών –λογιών φαμφάρες έχω ακούσει , λίγοι ήταν εκείνοι που με θαύμαζαν ανιδιοτελώς(αν και δεν υπάρχει λόγος ) και τους ευχαριστώ, όλοι οι άλλοι πούλαγαν παραμύθι, αλλά κουτόχορτό δεν τρώμε πια.. Αυτοκριτική δικέ μου, μεγάλο πράγμα . Για αυτό και δεν πήραν τα μυαλά μου αέρα, μονάχα εγώ ξέρω τι αξίζω και δεν θέλω άλλη καμία αναγνώριση εκτός από αυτή του εαυτού μου για να προχωράω μπροστά. Το ξέρω πολύ σκληρό να είσαι μόνος σου ακόμα και στην αναγνώριση, υποτίθεται ζούμε σε μία κοινωνία και έχουμε ανάγκη το καλό λόγο του άλλου, αλλά ας όψεται ….Και φυσικά να σημειώσω ότι όταν μιλάω για αυτοκριτική εξαιρούνται οι λέξεις-εκφράσεις 1)Έπαρση- 2)Ξέρεις ποιος είμαι εγώ-3)Ποιος τους γαμάει τους άλλους εγώ είμαι ο καλύτερος και δεν έχω ανάγκη κανέναν, κτλ.

Από την άλλη άμα άκουγα κι αυτούς που ενώ βρισκόμουν στο γκρεμό εκείνο που κάνανε ήταν να με σπρώχνουν με μανία κι άλλο για να πέσω, τώρα έπρεπε να μην πιστεύω πια καθόλου στον εαυτό μου και να θεωρώ πως είμαι μια μηδαμινότητα . Πρόσφατα κι όλας το ένιωσα από κάποιον αυτό, αυτός ο κύριος Ψ ας πούμε, καθώς του ανακοίνωνα ένα επίτευγμα μου, το πρώτο πράγμα που έκανα είναι όχι απλά να μετριάσει το μέγεθος του βήματος μου, αλλά με κάθε τρόπο να υποβιβάσει το οτιδήποτε μπορεί να κάνω εγώ, γιατί στο μυαλό του με έχει περάσει ως και εγώ δεν ξέρω τι , οπότε και το Νόμπελ να έπαιρνα, το πρώτο πράγμα που θα μου έλεγε θα ήταν, πως κάποιο λάθος έχει γίνει . Αυτοί οι άνθρωποι αν τους πάρεις στα σοβαρά (που δεν πρέπει γιατί είναι οι πιο γελοίοι απ’ όλους ) σε βάζουνε σε ένα επικύνδυνω τριπάκι , αν είναι και άτομα που έκανες το λάθος να αγαπάς την έβαψες φιλαράκο.

Θα προσπαθείς συνεχώς να κάνεις τα πάντα για να σε αναγνωρίσουνε, κάτι που έπρεπε να ξέρεις πως δεν θα το κάνουνε ποτέ, γιατί αυτοί ζούνε στη δικιά τους σχιζοφρένεια και δυστυχία ότι μπορούν να τα κάνουν όλα καλύτερα από τον καθένα και στο τέλος θα φτάσεις να αυτοξεφτυλιστείς και να έχεις χάσει κάθε ίχνος του εαυτού σου και όχι μόνο αυτό αλλά ήδη θα έχεις πειστεί ότι είσαι πράγματι χαζός και δικέ μου, για μένα θα είσαι. Αφού δεν το πήρες χαμπάρι νωρίτερα. Εγώ ξέφυγα κι αυτό το μπλοκ το γράφω πια σε μια ελεύθερη ζωή που απέχτησα, μακριά από αυλικούς και σχιζοφρενείς, ελπίζω να ξεφύγετε κι εσείς αδέρφια .

Το ταξίδι όμως δεν τελειώνει εδώ το δυσκολότερο από όλα είναι να τα βρεις με τον εαυτό σου, κι αυτός είναι ο καινούργιος προορισμός μου ,γνώριμος βέβαια , αρκετά γνώριμος !

Υ.Σ Τα ταξίδια δεν ακυρώνονται απλά αναβάλλονται !

Vulgus vult decipi

Έχουν ξεφύγει τελείως !!! Ο καθένας λέει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι . Έτσι-Έτσι. Δεν γαμιέται; ….Δεν βαριέσαι; Λέγε μαλακίες στον όχλο – γουστάρει ! (ελεύθερη μετάφραση του λατινικού “ Vulgus vult decipi” Τι έλεγα στα προηγούμενα μπλοκ , για τη ρουτίνα της ζωής μου, ε; Έτσι-έτσι, βαρέθηκα τόσες μηχανικές κινήσεις , τόση συνέπεια, όταν όλοι γύρω μου είναι ασυνεπείς και ο καθένας κάνει ότι γουστάρει . Λόγια –λόγια –λόγια , για να πορωθείς να κάνεις κάτι καλό, να σου γαμηθεί ο Δίας , να είσαι αυθεντικός και μετά, να σου τη λένε κι από πάνω. Ποιοι; Τα άτομα που βοήθησες, αυτό είναι αχαριστία .. Δεν θα συγχυστώ. Εδώ και καιρό το έχω πάρει χαμπάρι, ότι όλα σου έρχονται από εκεί που δεν τα περιμένεις και αλήθεια είναι, ότι δεν πολύ ξαφνιάστηκα. Αλληλεγγύη σου λέει μετά… Πού ρε ; Ο καθένας κοιτάει μονάχα το τομάρι του . Αλλά δεν πειράζει , παραμύθι στο παραμύθι θα πουλήσω κι εγώ.. Απλά η αχαριστία ήταν μια αφορμή, για να βγει η κούραση μου. Κουράστηκα. Κουράστηκα να είμαι συνεπής και εντάξει σε όλα , ευχαριστώ, δεν θα ακούσω και από κανέναν. Τι κάνουμε Σοφάκι; Καιρός να κάνω κανένα ταξιδάκι αναψυχής, τόσες φορές μου είπε ο Στέργιος να πάω στη Χαλκίδα, που πήρε μετάθεση, να τον προλάβω πριν φύγει για την Κω, (Χάνομαι χωρίς ελπίδα, μέρα νύχτα στη Χαλκίδα στο δικό σου το περίπου και στα ρεύματα του Ευρίπου. Η ψυχή μου θα σαλπάρει στα νερά τα σκοτεινά η παλίρροια θα με πάρει και δεν θα με δεις ξανά! Περπατώ στην παραλία γίνομαι του κόσμου λεία ναυαγός χωρίς σανίδα που κι απόψε δε σε είδα! Ξέρω πως δεν έχω ελπίδα εδώ πέρα στη Χαλκίδα οι τρελοί μείναμε λίγοι κι ο Σκαρίμπας έχει φύγει, που λέει και ο Λιδάκης ) να κατέβουμε και σε καμία πρωτεύουσα να γουστάρουμε. Να αρχίζω να γράφω και τίποτα εκεί που δεν πιάνει το μελάνι και θα δεις που όλα καλά θα πάνε πάλι .Εδώ κάνω μια παρένθεση . Όσο για το πρόγραμμα «ΗΛΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ, ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ» το Σάββατο βγήκαμε στον αέρα πριν την έναρξη του προγράμματος, λόγω μεγάλης εκτίμησης που τρέφει ο κ. Δράκος σε μας, γιατί αν το καθυστερούσαμε κι άλλο θα μας έφευγε ο γάμο- ενθουσιασμός , και γιατί ήμασταν οι μόνοι που είχαμε κάνει πιλότο(demo δηλαδή) είχαμε κατέβει με ολοκληρωμένο πρόγραμμα, στη τελευταία συνεδρίαση κτλ. Μένει η ανάθεση από πλευράς Νομαρχιακής αυτοδιοίκησης , να πέσει το χρήμα στους σταθμούς και στα κανάλια που θα στηρίξουν το πρόγραμμα δηλαδή. Σε κάποιο άλλο μπλοκ θα τα πω κι αυτά. Πότε βγαίνει το πρόγραμμα επίσημα, ποιοι άλλοι συμμετέχουν, μέρες –ώρες –σταθμοί που θα βγαίνουμε, η φιλοσοφία της εκπομπής, τα θέματα που βγάζουμε στον αέρα για συζήτηση με τη συμμετοχή των ακροατών και τόσα άλλα. Ως εδώ , δεν θέλω άλλες σκοτούρες στο κεφάλι μου, αυτό το μπλοκ θέλω να το αφιερώσω, μόνο στη τεμπελιά, στο αραλίκι και σε μένα, πουθενά αλλού . Υποχρεώσεις, άγχος , πίεση, μαλακίες. Που είναι ο παλιός καλός εαυτός μου, που δεν νοιαζότανε για όλα αυτά; Δε θα μπει ο Δεκέμβρης, θα μας μπει, υπόσχομαι να το ξεφτιλίσω για τα καλά και να θυμηθώ τον παλιό καλό καιρό. Θα αλλάζω το ένα λεωφορείο μετά το άλλο, θα κάνω Dolce vita, θα πίνω στη υγεία του Vivere Pericolosamente, θα κάνω ότι έλεγα πως δεν θα κάνω, αν και ξέρω πως μετά θα γυρίσω στα ίδια σκατά, χρειάζομαι επειγόντως ένα διάλλειμα … Όχι τίποτα άλλο έχει και (σκρουτζό)-καιρό, ανάβουν τα καλοριφέρ μόνο το βράδυ, ευτυχώς πήρα κι εγώ ένα ηλεκτρικό σώμα και βολεύτηκα . Κι όταν θα πέσει η νύχτα , δεν θα τριφτώ επάνω σου αγάπη μου, ούτε θα σου πω «…κρυώνω…» , αλλά θα πάρω το μπουκάλι που αγόρασα το πρωί και θα μου ξαναγεμίσω το ποτήρι… Απόψε θα γίνω σκνίπα και θα ταξιδέψω με εισιτήριο το χρόνο και συνεπιβάτη μου το φθόνο! Λοιπόν αρκετά μου χάιδεψα τα αφτιά , κάπου εδώ να κλείσω γιατί σε 2 ωρίτσες έχω εργαστήριο είχα και άλλες 4 το πρωί , και αφού γυρίσω πρέπει να ξεσκιστώ στο διάβασμα για αύριο το απόγευμα , έχω και πρωινό ξύπνημα αύριο και πάλι τρέξιμο. Που να πήγαινα και στις θεωρίες ; ΕΛΕΟΣ. Πως τα κατάφερα και τα έκανα έτσι ! Χτύπησε και το θυροτηλέφωνο ο Βαγγέλης είναι, τι θέλει κι αυτός τώρα; Άντε πίνω τον καφέ μου, ανάβω και την Marlboria μου και σας αποχαιρετώ ,μόλις εντόπισα στο χάρτη τον Άγιο Ελευθέριο που έψαχνα, πάνω από τα κάτω Πατήσια, κάτω από τα Άνω Πατήσια !!!


Υ. Σ Νομίζαμε ότι κάναμε έρωτα ενώ στην πραγματικότητα μας πήδαγαν!!!