Στη μνήμη της συνονόματης γιαγιάς μου(αν και είχε δύο ονόματα στην πραγματικότητα Κλεονίκη- Σοφία), που την θυμάμαι να το τραγουδάει πάντα χαρούμενη. Μακάρι να είχα πάρει λίγη από την αισιοδοξία που είχε να βλέπει τα πράγματα και την ίδια τη ζωή. Ακόμα ένα ποτηράκι λοιπόν, έτσι κι αλλιώς την αντιπροσώπευε πλήρως το άσμα με καταγωγή από τον Τύρναβο και σύζυγο Ραψανιώτη!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
Σας καλημερίζω όλους , από την πόλη που δεν κοιμάται ποτέ , από την πιο υγρή, καυτή και ιδρωμένη πόλη του πλανήτη , μα φυσικά από την βασίλ...
-
Όλα είναι δρόμος και κυρίως ανηφορικός γιατί καλά τα Yolo αλλά κάποια στιγμή μπαίνεις στην πραγματική ζωή και καταλαβαίνεις (...) είτε μπεις...
1 σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου