Στη μνήμη της συνονόματης γιαγιάς μου(αν και είχε δύο ονόματα στην πραγματικότητα Κλεονίκη- Σοφία), που την θυμάμαι να το τραγουδάει πάντα χαρούμενη. Μακάρι να είχα πάρει λίγη από την αισιοδοξία που είχε να βλέπει τα πράγματα και την ίδια τη ζωή. Ακόμα ένα ποτηράκι λοιπόν, έτσι κι αλλιώς την αντιπροσώπευε πλήρως το άσμα με καταγωγή από τον Τύρναβο και σύζυγο Ραψανιώτη!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Τα Παιδιά της Παλαιότητας - Τα Πληγωμένα Μηνύματα Αναθεωρημένα (Official...
Τα πληγωμένα μηνύματα, με τα αποσιωπητικά κάποτε σού ’χα πει πως δεν ταιριάζουν πια σε μένα· πως έχω χρόνια να πω πως κάποιος/κάποια, κάτι μ...
-
Σας καλημερίζω όλους , από την πόλη που δεν κοιμάται ποτέ , από την πιο υγρή, καυτή και ιδρωμένη πόλη του πλανήτη , μα φυσικά από την βασίλ...
1 σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου