Άκου μάνα!
Εκεινη
Τρένο φεύγει — μια αγκαλιά κρατάει ολόκληρη εποχή. Αγαπήθηκαν αληθινά, χωρίς φόβο, χωρίς εγγυήσεις. Εκείνος έφυγε — άλλος κόσμος, άλλος εαυτός, αλήθεια. Εκείνη έμεινε, κρατώντας τη ζωή της σαν τετράδιο. Δυο παιδιά κοιμούνται, κι εκείνη γράφει μόνη να μην ξεχαστεί. Εκείνη δεν ακολουθεί. Στο μόνο που αυτός τα κατάφερε πιο πολύ — ήταν στα χρήματα. Καθαρή ψυχή, μα στις ρωγμές της λάμπει λίγη φωτιά. Εκείνη γελά — όσοι πέρασαν καλά δεν έμαθαν τίποτα.
Σχόλια
Πολύ ενδιαφέρουσα η επιστήμη της ψυχολογίας και το ανακάλυψα τα τελευταία χρόνια όταν γνώρισα μια ψυχολόγο και μάλιστα είμαστε μαζί μερικά χρόνια. Δεν πίστευα ποτέ οτι θα με γοητεύσει τόσο αυτός ο χώρος και οτι θα με κάνει να διαβάσω και αρκετά βιβλία αυτού του περιεχομένου! Εγώ ο μηχανικός! :) Πολύ σωστό βέβαια και δεν είχα σκεφτεί ποτέ οτι υπάρχει ο όρος αυτός (mother blame). Το πρόβλημα υπάρχει όταν έχει και όνομα βέβαια. Σίγουρα από όσα έχω ακούσει και διαβάσει κι εγώ (αλλά απ όσα έχω ζήσει κιόλας) για πάρα πολλά θέματα ο μίτος της Αριάδνης καταλήγει στην μάνα. Είναι μια αλήθεια. Από εκεί και πέρα... ιδανική μάνα δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει ποτέ. Νομίζω οτι αρκεί να προσπαθεί για το καλύτερο και να δίνει αγάπη.
Καλό βράδυ!