Τρίτη, Σεπτεμβρίου 29, 2020

Άκου μάνα!

Μάνα 

2 σχόλια:

Εξύμνoς είπε...

Την καλησπέρα μου!! Είπα να κάνω ένα πέρασμα να δω ποια blogs κινούνται ακόμα από τα παλιά...

Πολύ ενδιαφέρουσα η επιστήμη της ψυχολογίας και το ανακάλυψα τα τελευταία χρόνια όταν γνώρισα μια ψυχολόγο και μάλιστα είμαστε μαζί μερικά χρόνια. Δεν πίστευα ποτέ οτι θα με γοητεύσει τόσο αυτός ο χώρος και οτι θα με κάνει να διαβάσω και αρκετά βιβλία αυτού του περιεχομένου! Εγώ ο μηχανικός! :) Πολύ σωστό βέβαια και δεν είχα σκεφτεί ποτέ οτι υπάρχει ο όρος αυτός (mother blame). Το πρόβλημα υπάρχει όταν έχει και όνομα βέβαια. Σίγουρα από όσα έχω ακούσει και διαβάσει κι εγώ (αλλά απ όσα έχω ζήσει κιόλας) για πάρα πολλά θέματα ο μίτος της Αριάδνης καταλήγει στην μάνα. Είναι μια αλήθεια. Από εκεί και πέρα... ιδανική μάνα δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει ποτέ. Νομίζω οτι αρκεί να προσπαθεί για το καλύτερο και να δίνει αγάπη.

Καλό βράδυ!

Sophia Choleva είπε...

καλησπέρα παλιόφιλε . Ναι έχεις δίκαιο απλά τα ρίχνουμε όλα στη μάνα αλλά πραγματικά δεν έχουμε αναλογιστεί τι περνάει αυτός ο άνθρωπος που όλες οι ευθύνες και τα βάρη πέφτουν εξολοκλήρου πάνω του. Βέβαια αν δεν το ζήσεις δεν μπορείς καν να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται , αν δεν μπεις σε αυτή τη θέση δηλαδή, αρά αντί να μένουμε μόνο στο ότι φταίει για όλα αυτή η έρμη μάνα μήπως και να δούμε τι την κάνει να φτάνει σε αυτό το σημείο και να φταίει για όλα ρε γαμώτο; Μηπως πολύ απλά γιατί τα κάνει και όλα; Την καλημέρα μου