 |
| 20/02/2020 |
Γέννησα το carnival boy ανήμερα Τσικνοπέμπτης σε χρόνο dt, παραλίγο θα με έβγαζαν σαν ιστορία στις ειδήσεις,γέννησε στο δρόμο, στο ταξί, στο ασανσέρ. Θυμάμαι να παίρνω τηλέφωνο την γυναικολόγο μου και αστειευόμενη να της λέω ,"έρχεται για κοψίδια ο παίκτης". Οι υπέρηχοι τον έβγαζαν από την αρχή κάνα δυβδόμαδο μεγαλύτερο, ο τελευταίος τον έβγαζε στις 38 εβδομάδες γύρω στα 4100, οπότε ένας πανικός με είχε κυριέψει για το πως θα βγει!
Έφυγα από το σπίτι στις 08:40 για να πάω στην κλινική που απέχει 900 μέτρα από το σπίτι μου, όταν έφτασα γινότανε το αδιαχώρητο από γέννες, προγραμματισμένες και απρογραμμάτιστες και διάφορα άλλα χειρουργεία που έμεινα άναυδη όταν μου είπανε να περιμένω γιατί δεν υπήρχε κρεβάτι ακόμη έτοιμο να με βάλουν! Παίζει να περίμενα ένα τέταρτο σίγουρα μέχρι να μπω, δεν κοίταξα ώρα αλλά πρέπει να είχε πάει εννιά και κάτι, εννιάμισι.
Μετά από τις καθιερωμένες ερωτήσεις και μέχρι να βάλω τη ρόμπα μου και τα σχετικά διαδικαστικά η διαστολή από τρία πήγε στο εφτά και θα γεννούσα πραγματικά πριν προλάβει η γιατρός μου να έρθει με μια από τις μαίες να με έχει πραγματικά πανικοβάλει προφανώς γιατί εγώ όντως γεννούσα αλλά δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω ότι θα γινότανε τόσο γρήγορα .
Δεν είχα προλάβει καν να ξαπλώσω, δεν είχε έρθει η γιατρός μου, είχα κάνει μια επισκληρίδιο πριν ένα λεπτό που προφανώς δεν έπιασε και στην τελική τσάμπα μου την έκαναν. Γέννησα τόσο γρήγορα με τη γιατρό ίσα που πρόλαβε, νιώθοντας έναν απίστευτο στιγμιαίο πόνο, ουρλιάζοντας, με μια από τις μαίες να μου κλείνει το στόμα για να μην βγάζω τον αέρα ή να μην τρομοκρατήσω τις άλλες που γεννούσαν παραδίπλα δεν ξέρω αλλά πάλι καλά που γέννησα αμέσως γιατί πραγματικά αν συνέχιζε θα έτρωγε ξύλο και είχα όλες μου τις αισθήσεις αυτή τη φορά τα ένιωσα όλα στο έπακρο.
Μόλις γέννησα τον παιδαρά μας στις 10:20 το πρωί, γιατί πραγματικά περί παιδαρά πρόκειται, σοκαρίστηκα από το πόσο αδύνατος μου φαινότανε σε σύγκριση πάντα με την Βασιλική που γεννήθηκε σχεδόν μισό κιλό λιγότερο αλλά τελικά δεν ήταν μόνο δική μου αίσθηση και η παιδίατρος μόλις σήμερα που ήρθε σπίτι για τον δει μου επιβεβαίωσε ότι είναι αδύνατος για το ύψος του.
Τώρα που γράφω αυτές τις αράδες, έφτασε τα 4040 μόνο με θηλασμό και 55,5 εκατοστά μέσα σε 11 μέρες, ενώ γεννήθηκε 3830 κιλά και 54 εκατοστά. Αυτή τη φορά ελπίζω κάτι να έκανα και το παιδί να μου μοιάσει! Σίγουρα αυτό που έχει πάρει από εμένα και είναι ήδη εμφανές είναι τα χείλη και τα σχιστά μάτια, γιατί η κόρη μου αν και πραγματικά πανέμορφη, είναι κατάξανθη με ίσια μακριά μαλλιά και πράσινα, ολοστρόγγυλα μάτια , ε δε λες ότι μου μοιάζει, αυτή τα πήρε όλα από τον μπαμπά.
Αφού γέννησα πραγματικά πολύ εύκολα άκουσα τις μαίες να σχολιάζουν με τη γιατρό για το πόσο εύκολο και καλό τοκετό είχα, σχεδόν δεν χρειάστηκε καν να μου κάνουν ράμματα και γενικά ακόμα και τώρα δεν πονάω καθόλου σε σχέση με την πρώτη γέννα που πέρα ότι κράτησε ώρες ολόκληρες και τα ράμματα με πονούσαν για αρκετές μέρες μετά. Τελικά αν και μεγάλο το μωρό ήταν ο τέλειος τοκετός στις 39 εβδομάδες και 4 ημέρες που γέννησα και προφανώς ήταν τόσο εύκολος και γρήγορος γιατί ήταν ο δεύτερος και είναι γενικά παραδεκτό πως η δεύτερη γέννα είναι και η ευκολότερη.
Γέννησα και αμέσως ένιωσα μια τεράστια ανακούφιση γιατί σε αυτή την εγκυμοσύνη ομολογουμένως ταλαιπωρήθηκα αρκετά είναι η αλήθεια σε σχέση με την πρώτη και εκτός από την ίδια την φύση της εγκυμοσύνης και οι συνθήκες αυτή τη φορά σίγουρα δεν ήταν οι ίδιες αφού έγιναν πολλές αλλαγές μέσα σε αυτούς τους εννιά μήνες , πέρασα δυο φουλ απαιτητικές εξεταστικές και ένα σωρό ιώσεις συν και το πιο σημαντικό από όλα ότι είχα ένα πανέξυπνο δίχρονο να θέλει όλη την φροντίδα και την προσοχή μου.
Σε αυτή την εγκυμοσύνη έβαλα δώδεκα κιλά ενώ στην πρώτη είχα βάλει μόλις οκτώ και έντεκα μέρες μετά τη γέννα έχω χάσει ήδη τα εφτά! Θηλάζω αποκλειστικά και γενικά και αυτό το παιδί φαίνεται προς το παρόν να είναι σαν και το πρώτο μου, δηλαδή ήσυχο, φαγανό και με πρόγραμμα.
Αν την πρώτη φορά στην αρχή μου φαινόντουσαν όλα βουνό, τώρα όλα φαντάζουν πραγματικά πολύ πιο εύκολα αν και ομολογουμένως περνώντας στην επόμενη πίστα η δυσκολία ανέβηκε, τώρα πιο κουραστικός είναι ο συνδυασμός του μεγάλου με το μικρό παιδί και οι ανάγκες και των δυο που πρέπει να καλύπτεις παράλληλα αλλά το να έχω νεογέννητο για κάποιο περίεργο λόγο μου φαίνεται πια παιχνιδάκι. Τι σου κάνει η πείρα ε; αχαχαχα...
Όσο για εμένα σε αυτή τη φάση της ζωής μου, νιώθω πλήρης και απόλυτα ευτυχισμένη μόνο και μόνο αν προλαβαίνω να κοιμάμαι, να τρώω και να κάνω ένα ζεστό μπάνιο και όσο αυτά τα έχω σε συνδυασμό με τα μικρά μου αγκαλιά τίποτα παραπάνω δε θέλω.
Ξέρω πια ότι τίποτα δε κρατάει για πάντα κι αυτή είναι μια φάση που θα περάσει σαν αστραπή και αν φαίνεται τρομακτικό το να φέρνεις ζωή σε έναν κόσμο όπως είναι ο σημερινός, η πρώτη ανάσα ενός μωρού ίσως να είναι και η μόνη απάντηση απέναντι σε όλο αυτόν τον τρόμο...
Σε αυτή την εγκυμοσύνη έβαλα δώδεκα κιλά ενώ στην πρώτη είχα βάλει μόλις οκτώ και έντεκα μέρες μετά τη γέννα έχω χάσει ήδη τα εφτά! Θηλάζω αποκλειστικά και γενικά και αυτό το παιδί φαίνεται προς το παρόν να είναι σαν και το πρώτο μου, δηλαδή ήσυχο, φαγανό και με πρόγραμμα.
Αν την πρώτη φορά στην αρχή μου φαινόντουσαν όλα βουνό, τώρα όλα φαντάζουν πραγματικά πολύ πιο εύκολα αν και ομολογουμένως περνώντας στην επόμενη πίστα η δυσκολία ανέβηκε, τώρα πιο κουραστικός είναι ο συνδυασμός του μεγάλου με το μικρό παιδί και οι ανάγκες και των δυο που πρέπει να καλύπτεις παράλληλα αλλά το να έχω νεογέννητο για κάποιο περίεργο λόγο μου φαίνεται πια παιχνιδάκι. Τι σου κάνει η πείρα ε; αχαχαχα...
Όσο για εμένα σε αυτή τη φάση της ζωής μου, νιώθω πλήρης και απόλυτα ευτυχισμένη μόνο και μόνο αν προλαβαίνω να κοιμάμαι, να τρώω και να κάνω ένα ζεστό μπάνιο και όσο αυτά τα έχω σε συνδυασμό με τα μικρά μου αγκαλιά τίποτα παραπάνω δε θέλω.
Ξέρω πια ότι τίποτα δε κρατάει για πάντα κι αυτή είναι μια φάση που θα περάσει σαν αστραπή και αν φαίνεται τρομακτικό το να φέρνεις ζωή σε έναν κόσμο όπως είναι ο σημερινός, η πρώτη ανάσα ενός μωρού ίσως να είναι και η μόνη απάντηση απέναντι σε όλο αυτόν τον τρόμο...
