Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Εγώ τελικά χθες ψήφισα demetrios και αυτό ήταν! 

Στη μνήμη σου.

αααα μάζεψα και το δέντρο!  

τουλάστον δώδεκα άτομα σκοτώθηκαν γι αυτό το σκίτσο

Έφτασε η Τεταρτίτσα σχόλασε η βδομαδίτσα ή για να είμαι περισσότερο στο mood της ημέρας, σπίτι χωρίς Γιάννη προκοπή δεν κάνει! Εγώ τον Γιάννη τον βρήκα για την προκοπή δεν ξέρω! Χθες ημέρα αργίας ουζάραμε με ζευγάρι φίλων που αν και έχουν και οι δυο δουλειά θέλουν απεγνωσμένα να την κάνουν  από το Ελλάντα  με ελαφρά και πείτε μου εσείς ένα σοβαρό λόγο για να μη το κάνουν! (ήδη έχουν αργήσει αρκετά) Δουλεύουμε κάτι τρελά ωράρια για να βγάζουμε τη δουλειά που κάποτε έβγαζαν δέκα άτομα και να είμαστε μια ζωή στο μεροδούλι, μεροφάι, χωρίς καμία προοπτική να κάνουμε την προκοπή που λέγαμε παραπάνω.  Ακόμα κι αν είσαι από τα golden boys της εποχής μας, παίρνεις δηλαδή 700 ευρώ, χαχαχα, εδώ γελάμε και βάζουμε και τα κλάματα μαζί, δεν πρόκειται όχι αυτοκίνητο να πάρεις ποτέ αλλά ούτε καν το μπρελόκ για τα κλειδιά! Τώρα βέβαια αν θέλουμε απλά να περάσουμε μια από τις καλύτερες και πιο δημιουργικές  δεκαετίες της ζωής μας 30-40 δηλαδή με το να κουτσοπορέψουμε τη ζωούλα ...

Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης , απ΄ όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία, απ' το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Αυτό το απαίσιο «υπείροχον έμμεναι άλλων», που μας άφησαν οι αρχαίοι. Είμαι εναντίον των βραβείων , γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου -και κάποτε θα πρέπει να απαλλαγούμε από την συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά -και κάποτε θα πρέπει να διώξουμε τα αφεντικά από τη ζωή μας. Είμαι εναντίον των χρηματικών επιχορηγήσεων . Σιχαίνομαι τους φτωχοπρόδρομους που απλώνουν το χέρι τους για παραδάκι. Οι χορηγίες μεγαλώνουν την μανία μας για διακρίσεις και τη δίψα μας για λεφτά· ξεπουλάνε την ατομική ανεξαρτησία μας. Είμαι εναντίον των λογοτεχνικών συντάξεων . Προτιμώ να πεθάνω στην ψάθα, παρά να αρμέγω το υπουργείο -κι ας με άρμεξε το κράτος μια ολόκληρη ζωή. Γιατί να με ταΐζει το Δημόσιο επειδή έγραψα μερικά ποιήματα; Κ...

Ελεάννα- Γιάννης- Σοφία Λάρισα 30-12-2014  Οι μέρες της άδειας τελειώνουν γυρνάω πίσω στην προσωπική μου κόλαση τ'Αγιαννιού. Για όλες αυτές τις μέρες που πέρασαν, γεμάτες φίλους, ταξίδια, ύπνο, καφέδες, συναντήσεις, ταινίες, βόλτες, χιονοπόλεμο, δεν μπορώ παρά να νιώθω ευγνωμοσύνη. Ευτυχώς φέτος ήταν πολλές! Το 2014 για μένα ήταν μια χρονιά αλλαγών και οι αλλαγές όπως ξέρετε ποτέ δεν ήταν εύκολες. Ξεπατώθηκα στη δουλειά, τον Φεβρουάριο μετακόμισα σε δικό μου σπίτι, ανήμερα το Πάσχα χάσαμε τον Θανάση, τέλειωσα το μεταπτυχιακό,  ανέβηκα σε ασθενοφόρο μετά τον δεκαπενταύγουστο, έβλεπα από το παραθυράκι τον κάμπο να τρέχει, ο Γιάννης βγήκε ζωντανός, το αγαπημένο μας punto καταστράφηκε για πάντα.  Έκανα ταξίδια εντός και εκτός, μαγεύτηκα από τους Παξούς, τον Αχέροντα, τη Βαρκελώνη  και φόρεσα για ακόμα μια φορά μπουφάν Ιούνιο στη Φλώρινα! Ήταν μια χρονιά θλίψης που δεν κατάφερα όμως να τη  συνειδητοποιήσω  γιατί απλά δούλευα από το πρωί μέχρι το β...