Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Χριστουγεννιάτικες Ραψανοselfies 25/12/2014 Εύχομαι πως θα'ρθει ο καιρός που  θα ξημερώσει η μέρα που θα φωνάξω δυνατά : Δεν έχω τίποτα να κάνω και το κάνω! Άραγε θα έρθουν ποτέ ξανά αυτες οι μέρες;

Και ένα τελευταίο μήνυμα: Ο χρόνος είναι χασάπικο τί να κάνουμε; ― Νίκος Καρούζος ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΥΜΕΝΟΣ

Σαββατοκύριακο Νοεμβρίου στη Ραψάνη, με καλή παρέα, απίστευτες γεύσεις και κρασί άφθονο να ρέει... Παράδεισος επί γης :)

Κοίτα πως κατάντησε η ζωή μου!!!!

Αφίσα κάτω από το σπίτι μο, που από ότι διαπίστωσα αργότερα, έχει κατακλύσει όλη τη Λάρισα! 

Γυρνούσα σπίτι, ήμουνα στο αυτοκίνητο με τον μπαμπά, έξω έβρεχε καρέκλες και έτσι απλά μου το ξεφούρνισε, " ο Θανάσης είχε πεθάνει απ'τις πέντε το πρωί ". Το έπαιζα ψύχραιμη και σκληρή, όπως ξέρω, έχω τον τρόπο μου. Μόλις με άφησε σπίτι και έφυγε έβαλα τα κλάματα, ξέρεις αυτά τα γοερά, που νιώθεις ότι σου ξεσκίζουν τη σάρκα από μέσα. Μετά παγωμάρα, πέφτει μια μαύρη κουρτίνα, είναι τόσο κλισέ και τόσο μαύρη, θολώνουν όλα, δεν υπάρχει διέξοδος κινδύνου. Μόνο μεγαλώνεις, μόνο αυτό συμβαίνει κι εσύ νιώθεις όλο πιο μετέωρος και πιο χαμένος και δεν μιλάς πια, δεν γράφεις, δεν ξεσπάς σε τρώει μια βουβαμάρα.  Είχα ξεχάσει πόσο λυτρωτικό είναι το κλάμα κι άλλο τόσο το γράψιμο κι άλλο τόσο να ακουμπάω πάνω στο στέρνο σου και να ηρεμώ. Για να μη μας χαλάσουν το Πάσχα, λέει. Εγώ έκλαιγα από το πρωί, πες το προαίσθημα, πες το όπως θες και τον Δημήτρη παίζει να μην τον έχω δει ποτέ πιο ζορισμένο στη ζωή μου και κατά τα άλλα κάναμε σαν να μην συμβαίνει τίποτα, αυτό ήταν το γαμώτο σ...

Words move, music moves Only in time; but that which is only living Can only die. Words, after speech, reach Into the silence. Only by the form, the pattern, Can words or music reach The stillness, as a Chinese jar still Moves perpetually in its stillness. Not the stillness of the violin, while the note lasts, Not that only, but the co-existence, Or say that the end precedes the beginning, And the end and the beginning were always there Before the beginning and after the end. And all is always  now . Words strain, Crack and sometimes break, under the burden, Under the tension, slip, slide, perish, Decay with imprecision, will not stay in place, Will not stay still. Shrieking  voices Scolding, mocking, or merely chattering, Always assail them. The Word in the desert Is most attacked by  voices  of temptation, The crying shadow in the funeral dance, The loud lament of the disconsolate chimera. T. S. Eliot - Four Quartets (fragment)

Δεν  έχουμε ορκωμοσίες, χαρές και πανηγύρια ... Έφτασε χθες με courier των ΕΛΤΑ στο σπίτι! 

Πλένω τάφους. Αυτή είναι η δουλειά μου τα τελευταία χρόνια. Παλιότερα όργωνα νησιά και παραθαλάσσια πουλώντας ρόκες. Τώρα μεγάλωσα βέβαια και είπα να αράξω σε ένα σίγουρο λιμάνι. Αναμφίβολα οι δουλειές μου απαιτούσαν λίγο κόπο και μου προσέφεραν πολλά κέρδη αλλά η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν με ενδιέφεραν τα χρήματα.  Κάποτε μου είχαν προτείνει μια θέση τραπεζοκόμου σε κέντρο αποκατάστασης, φυσικά και δεν μπήκα καν στον κόπο να το συζητήσω.  Εκεί παλεύεις με την κατάντια του ανθρώπου, σκληρά πράγματα. Εδώ ακόμα και ο πόνος είναι λυτρωτικός. Μ' αρέσουν τα μνημόσυνα και τα τρισάγια, τζάμπα φαί και ευκαιρία να δούμε και λίγο κόσμο στο νεκροταφείο. Τώρα το καλοκαίρι φοράω το σομπρέρο μου για να μην με τσουρουφλάει ο ήλιος παίρνω το λάστιχο και πιάνω δουλειά. Αγαπάω πολύ τη δουλειά μου, την κάνω με αγάπη και ευλάβεια, φυσικά και δεν καθαρίζω όλους τους τάφους παρά μονάχα αυτούς για τους οποίους πληρώνομαι.  Αγαπημένη μου πτέρυγα είναι αυτή που βρίσκεται φάτσα κάρτα στο ...

Θα έρθει μια μέρα που θα σας ρίξω έναν τεράστιο (μ)πουλο και θα φύγω,προς το παρόν κάνω μια μέρα ακόμη υπομονή!

Παρδαλό κατσίκι  Κάπως έτσι περάσαμε και σήμερα  golden beach hotel 

Το παιδί της crest και το κεφάλι της κ. Στάμου, λίγο πριν αρχίσει η παρουσίαση 4/6/2014- Μεταπτυχιακό Δημιουργικής γραφής- Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας- Φλώρινα

ΦΑΣΜΑ ΘΗΣΕΩΣ ΕΝ ΟΠΛΟΙΣ ΚΑΘΟΡΑΝ, ΠΡΟ ΑΥΤΩΝ ΕΠΙ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΦΕΡΟΜΕΝΟΝ Για τους μεγάλους, για τους ελεύθερους, για τους γενναίους, τους δυνατούς, Αρμόζουν τα λόγια τα μεγάλα, τα ελεύθερα,τα γενναία, τα δυνατά, Γι αυτούς η απόλυτη υποταγή κάθε στοιχείου, η σιγή, γι αυτούς τα δάκρυα, γι αυτούς οι φάροι, κι οι κλάδοι ελιάς, και τα φανάρια Όπου χοροπηδούνε με το λίκνισμα των καραβιών και γράφουνε στους σκοτεινούς ορίζοντες των λιμανιών, Γι αυτούς είναι τ' άδεια βαρέλια που σωριαστήκανε στο πιο στενό, πάλι του λιμανιού, σοκάκι, Γι αυτούς οι κουλούρες τ'άσπρα σκοινιά, κι οι αλυσίδες, οι άγκυρες, τ'άλλα μονόπετρα, Μέσα στην εκνευριστικιάν οσμή του πετρελαίου, Για να αρματώσουνε καράβι,ν'ανοιχτούν, να φύγουνε, Όμοιοι με τραμ που ξεκινάει, άδειο κι ολόφωτο μέσ'στη νυχτερινή γαλήνη των μπαχτσέδων, Μ'ένα σκοπό του ταξειδιού: π ρ ο ς τ' α σ τ ρ α. Γι αυτούς θα πω τα λόγια τα ωραία, που μου τα υπαγόρευσε η Έμπνευσι...

Αύριο μπαίνει Ιούνης ...

4 Ιουνίου που γεννήθηκε ο Παραράς 4 Ιουνίου που γνώρισα τον Γιάννη 4 Ιουνίου που έχει γενέθλια ο Θανάσης και η Ελίνα

Καλημέρα κόσμε! Ποτέ δεν είναι αργά για ένα restart! Καλό ψόφοοοο για αύριο..

Παίζω κρυφτό, μετράω από μέσα. Πέντε, δέκα, δεκαπέντε, είκοσι, εικοσιπέντε, φτου και βγαίνω. Νιώθω λες και ξέχασα τις λέξεις. Πάω από την αρχή, μπουσουλάω. Ξαναβρίσκομαι στο εφηβικό μου δωμάτιο, σαν να γράφω με μανία ημερολόγια, σαν τούτη να είναι η πρώτη μου ανάρτηση. Ψάχνω στα τυφλά να βρω λίγη από την ηδονή εκείνων των χρόνων, με βοηθάει η σιωπή και ο γνώριμος ήχος από το ρολόι που είχα στο φοιτητικό μου σπίτι. Σκευοφόρος με γρανάζια η Σοφία κάνει νάζια. Ξεκινάω ανώδυνα, ρίχνω μια ματιά έξω από το καβούκι μου. Ποιος σας είπε ότι είμαι έτοιμη να βγω έξω; Σκέφτομαι τις μέρες που έβγαζα κάλους στα ακροδάχτυλα από την κιθάρα και μαύρους κύκλους στα μάτια γράφοντας για ώρες μπροστά από μια οθόνη. Ναι, τότε που τιναζόμουν από το κρεβάτι τα βράδια για να γράψω και να ξαλαφρώσω, τότε που το καθετί ήταν αφορμή για γραφή.  Εντάξει τώρα το βλέπω πιο καθαρά από ποτέ πως ο χρόνος είναι χρήμα και το χρήμα είναι χρόνος, πως με την κωλοδουλειά δεν έχω χρόνο για τίποτα αλλά ας μην κρύβομαι αλ...

Μόλις υπέβαλα το Ε1  μου και έχω και επιστροφή! Χθες η καλύτερη μαμά του κόσμου είχε γενέθλια, δηλαδή η δικιά μου.  Χρόνια πολλά μανούλααααααα! Γιορτάζεις και την Κυριακή δεν σε ξεχνάω! Στις 4 Ιουνίου παρουσιάζω τη διπλωματική μου στη Φλώρινα και τέλος με την ιστορία του μεταπτυχιακού που κράτησε αρκετό καιρό! Άντε και σε άλλες σπουδές και περιπέτειες από εδώ και πέρα και κατά τα άλλα είμαστε για τα πανηγύρια... Το μαρτυράει και η παρακάτω φωτογραφία από το Παρδαλοκάτσικο.... Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από τον Στέλιο Ματσάγγο κι αν δεν τα ξαναπούμε Άντε και καλό ψόφο.... υ.σ Στην υγεία μας παιδιά... δεν  μετράει τίποτα άλλο πιστέψτε με...

στο γρασίδι ο αδερφός μου ο Δημήτρης κοιτάζει το μέλλον  Μυρίζει γιασεμί  στο σπίτι του ξάδερφού Χρυσόστομου  με καλή παρέα....

Βράχος με παπαρούνα στον κήπο στη Ραψάνη photoshoot by sophie_jamaica

Σύλλογος Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων: 20/4 Ανήμερα την πασχαλιά, Ο Θανασάκης είχε τη δ...

Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα σε όλουςςςς

Ένα βροχερό απόγευμα 

Είναι μεσημέρι και τρώω γεμιστά από προχθές! Από τα χεράκια μου βεβαίως- βεβαίως! Ρίχνω από πάνω και ένα γιαούρτι και ξεγελάω τη πείνα μου! Θα 'θελα πολλές μάπες να γιαουρτώσω αλλά πλέον ούτε το γιαούρτιον με ολίγα λιπαρά δε χαραμίζω! Κοιτάζω τους ιπτάμενους χοντρομπαλάδες γάτους μου που μου ζωγράφισε η Άρτεμις το μεσημέρι που φεύγαμε από τη δουλειά, τη τεράστια στοίβα στο σιδερωτήριο, την άλλη στοίβα από τα πιάτα στο νιπτήρα της κουζίνας και σκέφτομαι ότι και η ανεξαρτησία έχει ουκ ολίγα κακά! Λείπεις μου γράφουν και όταν λένε λείπεις φαντάζομαι δεν εννοούν τη φυσική μου παρουσία αφού με αρκετούς από αυτούς μας χωρίζουν υπερατλαντικά χιλιόμετρα ή έστω 416,2 . Τόσο δεν είναι το Λάρισα- Πύργος; Γράφουν λείπεις και εννοούν αυτή την επικοινωνία μας μέσα από τις λέξεις. Αυτό το χάιδεμα των ψυχών. Κάπως έτσι θέλω να το φαντάζομαι. Γιατί μπορεί εγώ να κάθομαι μέσα στο ανάκατο αυτόνομο δωμάτιο μου και να γράφω στο mac μου, που μόλις πριν δυο μέρες έκανα format ότι αρλούμπα μο...

Πάλι Δευτέρα πρωί, πάλι άδεια και έξω ο καιρός μουντός, βροχερός, χειμωνιάτικος! Γράφω από το καινούργιο μας σπίτι. Δεν έχουμε κλείσει ούτε μήνα. Προσωρινά κλέβω λιγάκι από το conn-x  κάποιου γείτονα. Έχω ήδη κάνει αίτηση και χθες(μα δουλεύον και Κυριακή;) ήρθε ένα τύπος από τον ΟΤΕ και ενεργοποίησε τη γραμμή και περιμένουμε πότε θα σώσουνε οι τύποι από τη Cyta! Που θα μου πάει θα προσαρμοστώ κάποτε στα νέα δεδομένα κυρίως όσον αφορά τη δουλειά και θα βρω τρόπο να κλέβω μέσα στις καθημερινές μου λίγο χρόνο και για μένα. Νομίζω πως βρίσκομαι σε καλό δρόμο, σιγά-σιγά επανέρχομαι... Δε ζητάω και πολλά, λίγο ελεύθερο χρόνο για απομόνωση, σκέψη και δημιουργία, όχι πολλά :) Καλή εβδομάδα σε όλους από το καινούργιο μας σπίτι! 

Είναι Δευτέρα, είναι πρωί και νιώθω υπέροχα. Είχα τόσο καιρό να ζήσω ένα πρωινό. Εδώ και τέσσερις μήνες καθηλωμένη σε μια καρέκλα εξυπηρετώντας χιλιάδες κόσμου, όσο να'ναι αλλοιώθηκε η εικόνα των πρωινών μου. Σήμερα, σηκώθηκα χορτασμένη από ύπνο κι ας κουνήθηκα γύρω στις πέντε και κάτι από τον σεισμό. Ξύπνησα και επιτέλους έξω είχε φως και δεν με ένοιαζε καθόλου που ήταν συννεφιασμένο! Άνοιξα τα βλέφαρα μου χωρίς  την βοήθεια του ενοχλητικού ήχου του ξυπνητηριού και απόλαυσα τον καφέ μου με την ησυχία μου ακούγοντας  το blue moon  από τη φωνή της Billie Holiday που απλώθηκε στο δωμάτιο, δηλαδή ονειρεμένα πράγματα που για μένα δεν είναι πλέον ούτε αυτονόητα, ούτε δεδομένα! Τι κι αν πήγα πάλι πρωί-πρωί στη ΔΕΗ, τι κι αν είχε μια ουρά σιδηρόδρομο; Όλα πήγανε καλά, δεν έχασα την υπομονή μου,τέλειωσα γρήγορα και ω ναι!!!Είδαμε το φως το αληθινό! Επιτέλους έγινε η σύνδεση για το νέο μας σπίτι! Γύρισα με το τέσσερα. Είδα κίνηση στους δρόμους, τα παιδιά από τα Mikel να έχο...