Η ζωή ξέρει...
Έτσι κι αλλιώς τα πράγματα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά. Η ζωή ξέρει κι εγώ την εμπιστεύομαι.
Αναρτήσεις
Πάει καιρός
Πάει καιρός που μπολιάστηκε του δέντρου η ρίζα κι οι αλητάμπουρες τριγύρω μου γινήκαν κυρίζα, ωριμάσανε, σαπίσανε και πέσανε, άλλοι παντρύτηκαν και πήγανε και δέσανε_ ντροπή φορέσανε και βρήκανε πολλές δικαιολογίες, κάποιοι ανταμώνουνε μονάχα τις αργίες, σα παναγίες που κεντάν τα σάβανά τους, φτύσαν το δρόμο που είχαν χρόνια μες στα σωθικά τους. Στα πρακτικά τους γράφεται μόνο ό,τι δε σαλεύει κι αν έμεινε κανείς τρελός εδώ να το παλεύει να γυρεύει παλιές εικόνες κι αρώματα και τα θαμμένα όνειρα μας στα χώματα. Τρελοκαμώματα για όσους ράψαν μπαλώματα στα τρύπια βράδια τους που ζούνε στα παπλώματα. Όσοι δε το βγαλαν δεν είχαν τσίπα, ενώ το είδανε το φίδι να κοιμάται στην τρύπα. Πάει καιρός που όλα τα βλέπαμε καλά γενικά και πιστεύαμε πως όλοι είναι καλά αρσενικά. Τώρα γινήκαμε από αδέρφια γειτόνοι και ξένοι, ανταμώνουμε, όταν κάποιος πεθαίνει. Πάει καιρός και τώρα εδώ στη γη του κανενός σοβαρευτήκαμε χωρίς να καταλάβουμε πως_ ...
Burnin' And Lootin'
Χθες για εμένα ήταν μια υπέροχη και σημαντική μέρα της ζωής μου και σίγουρα όχι επειδή γιόρταζα... Ξέρουν όσοι θέλω να ξέρουν :) Χθες λοιπόν κάπου στους πρόποδες του Ολύμπου άκουγα στα τέρματα το Burnin' And Lootin' τελικά ήταν τόσο προφητικό ή μήπως όχι; This morning I woke up in a curfew; O God, I was a prisoner, too - yeah! Could not recognize the faces standing over me; They were all dressed in uniforms of brutality. Eh! Υ.Σ Ευχαριστώ όλους όσους με θυμήθηκαν χθες... πραγματικά νομίζω σπάσατε όλα τα ρεκόρ με θυμήκαν μέχρι και οι πέτρες ακόμα και η Ρόζα... Ναι μου συνέβει κι αυτό χθες όταν ένα άγνωστό νούμερο με κάλεσε στο κινητό. Το σήκωσα και μια γλυκιά γυναικία φωνή μου είπε: Σοφία μου χρόνια σου πολλά ότι επιθυμείς η Ρόζα είμαι... Ευχαριστώ πολύ Ρόζα μου της είπα προσπαθώντας να καταλάβω ποια μπορεί να ήταν αν και το Ρόζα δεν μου έλεγε τίποτα. Βέβαια όταν μου είπε, για πες τα νέα σου... Τα παιδιά σου τι κάνουν; Εμείς εδώ όπως τα ξέρεις, αρχίσαμε φροντι...
Human Behavior
Κάθε φορά που γνώριζε κάποιον του έκανε πάντα την ίδια ερώτηση. "Ποιο είναι το μυστικό σου;" Είναι σαν να ήξερε πως όλοι έχουμε μέσα κάτι θαμμένο. Όσο πιο πολλές λακκούβες, όσο πιο πολλά σκαψίματα άλλα τόσα και τα μυστικά μας. Χαίρομαι τους ανθρώπους που μιλούν γι αυτά ανοιχτά και είναι και μερικοί που με το "καλημέρα σας" τους πιάνει λογοδιάρροια και στα πετάνε όλα στη μούρη. Είναι δικό σου θέμα μετά πως θα το διαχειριστείς εκείνοι ήδη το έχουν ξεφορτωθεί από πάνω τους κι ακόμα κι αν είναι τόσο βαρύ που δεν ξεφορτώνεται τουλάχιστον το μοιράζουν και ελαφραίνει. Μπορεί και η δικιά σου ζωή να θυμίζει ταινία του Ξανθόπουλου αλλά το χειρότερο σου είναι να σε συμπονέσουν και να σε λυπούνται αν και μεταξύ μας κι εσύ θα έκανες ακριβώς το ίδιο στη θέση τους. Κι έτσι σωπαίνεις, κρατάς καλά το μυστικό για πάρτη σου και μετά οι άλλοι αναρωτιούνται. Πως εσύ με την τόσο "φυσιολογική" ζωή σου τους κάνεις παρέα και τους σκουπίζεις τα δάκρυα; Βέβαια κι εσύ για να ρί...
