Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Ο κλαρινιτζής έπαιζε  ακόμα και οι θαμώνες που φεύγανε του φώναζαν добро утро ( dobro utro). Είχανε και παιδί για να ανοίγει τις σαμπάνιες. Παιδί; Ασπρομάλλης, κοιλαράς με στραβά κουμπωμένο πουκάμισο μέχρι το στομάχι και με το δεξί του τριχωτό στήθος σε κοινή θέα. Μέχρι εκεί έφτανε η προοπτική της βραδιάς.  Στη μέση του πουθενά, κάπου έξω από ένα χωριό του κάμπου αδύνατον να αισθανθώ οτιδήποτε, άκουγα τα λόγια του Θάνου μέσα στο κεφάλι μου " Το κάνω για τη λογοτεχνία" και επέμενα αδιαμαρτύρητα τους χορούς από τις γυναίκες με τα αντρικά σώματα και τους καπετάνιους του κάμπου. Λεπτά πόδια, χοντρές κοιλιές μια άλλη φάρα γυναικών αυτές δεν ξέρω καν από που φερμένες. Το χωριό με τις μεγάλες κοιλιές, πέντε παρά πέντε παρακμή.  Τρομερή η δύναμη της συνήθειας σκέφτηκα, καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμα της, μετά από τόσες ώρες μέσα στο κέντρο του κάμπου η φωνή της παράφωνης τραγουδιάρας με τα ωραία στήθη και τα καλλίγραμμα μπούτια δεν μου φαινότανε παράφωνη πια.  Σ...

Το θυμάμαι εκείνο το απόγευμα. Ήμασταν στο γήπεδο της Ανθούπολης . Μέσα στο γήπεδο αγόρια με σορτσάκια, αυτοί και το ποδόσφαιρο μακρινή σχέση. Γύρω-γύρω από το συρματόπλεγμα, πασατέμπο, ηλιόσποροι, μπινελίκια, υποστήριξη, τσιγάρα και καφέδες από το Mikel σε πλαστικό. Με το που σφυρίζει ο διαιτητής ανοίγω ατάραχη το βιβλιαράκι μου για να δώσω συνέχεια στις απολαυστικές περιγραφές του Φλομπέρ και σαν άλλη Έμμα Μποβαρύ που ασφυκτιά στο μικροαστικό περιβάλλον της επαρχίας δεν δείχνω να πολυνοιάζομαι για τα πρώτα βρισίδια που αρχίζουν να πέφτουν εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Θυμάμαι πως ήταν μια ηλιόλουστη μέρα και προτίμησα να κάτσω στο γαλάζιο fiat punto αδιαμαρτύρητα, με κλειστές τις πόρτες και τα παράθυρα. Το παρμπρίζ του αυτοκινήτου μου παρείχε ανεμπόδιστη  θέα στο γήπεδο αλλά τι να το κάνεις; Είχα πάψει να ασχολούμαι με τη μπάλα από τότε που μου'ρθε περίοδος (δες από την άλωση του Άμστερνταμ με τον Βαζέχα). Δίπλα μου καθότανε η Κατερίνα, εγώ κι εκείνη δυο κόσμοι που...

" Αγαπημένε μου, Σου γράφω από τη μακρινή Γλασκώβη, όπου εδώ και λίγους μήνες έχω εγκατασταθεί. Βαίνω καλώς εις την υγείαν μου, όπως και επί της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας. Θυμάμαι ακόμα τις προετοιμασίες για το μεγάλο ταξίδι που τελικά αποφάσισες να μην ακολουθήσεις. Απορώ αν στάθηκα κι εγώ ένα από τα εμπόδια στη μεγάλη φυγή σου. Με τόσο ενθουσιασμό τακτοποιούσες τις βαλίτσες σου ; Θυμάσαι; Τελικά αποφάσισες να μην επιβιβασθείς στο αεροπλάνο. Διερωτώμαι, χωρίς να καταλήγω πουθενά, ποιος μπορεί να ήτο ο ανασταλτικός παράγων. Ίσως οι φοβίες σου για το ύψος και τον τρόπο μεταφοράς ή η εμμονή σου στην περπατημένη οδό. Μπορεί να ήταν ακόμα ένα τυχαίο συμβάν ή ένας λάθος χρονισμός. Δεν γνωρίζω. Πολύ πιθανή μου φάνηκε η περίπτωση της λάθος επιλογής προορισμού. Θέλησα να σε εκπλήξω με μια αλλαγή πορείας αλλά τελικά ήτο κακή ιδέα. Καλώς ή κακώς βρεθήκαμε και οι δυο σε διάφορο του ιδανικού χώρο. Η απόσταση ξεχειλώνει τα χιλιόμετρα. Ο αμμόκοκκος γίνεται χαλίκι, το χαλίκι πέτρα κα...

Ποτέ δεν έμαθα τι νιώθουνε οι ρίμες όταν οι στίχοι επιστρέφουνε σε μέρη που πεινασμένες ένα άγγιγμα οι μνήμες πάντα διαβάζουνε το ποίημα με το χέρι Γιώργος Ποταμίτης 

Απόψε σε περίμενα... Κάθε βράδυ το ακούω, κάθε βράδυ την ίδια ώρα. Είναι γέρος πια και χήρος και με γυναίκα ξένη για να τον προσέχει. Πρέπει να την βάζει για ύπνο και να σηκώνεται. Εγώ πάνω στο κρεβάτι κάθε βράδυ την ίδια ώρα περιμένω να'ρθει να με πάρει ο ύπνος και τον ακούω να με συνοδεύει με το μπαστούνι του. Τακ μπαστουνιά και σύρσιμο.Μπαστουνιά κι εγώ περιμένω. Δεν ξέρω τι. Τον ακούω να σέρνεται και μου θυμίζει την ζωή μου. Αργό και οδυνηρό σύρσιμο πρωί και βράδυ, σαν μπαστουνιές τη νύχτα που σηκώνουν παρατήρηση αλλά δε μένει πια κανείς κάτω από το κεφάλι μου για να με μαλώσει. Δεν πάει για κατούρημα, νυχτοβατεί , διασχίζει τον διάδρομο, κάθεται για λίγο στο σαλόνι και ξανάρχεται πάνω από το κεφάλι μου και ξέρεις στο παρκέ οι μπαστουνιές είναι πιο δυνατές μπήγονται στα κενά.Κάθε βράδυ σέρνω τις σκέψεις μου, δεν φαντάστηκα ποτέ πως θα'θελε τόσο παρακαλετό η συνέχεια. Οι σκέψεις μου σαν το μπαστούνι σου, κόβουν βόλτες μέσα στο σπίτι, άσκοπα και μετά πέφτουν για ύπνο, κ...

28-12-2011 - 28-12-2012 Τελικά δε μπορέσαμε να κρατηθούμε και σας παρουσιάζουμε τους συμμετέχοντες στη βραδιά, που μας τιμούν με την παρουσία τους και την υποστήριξή τους!!! Σκηνοθετική Επιμέλεια: Άκυς Μητσούλης. Μουσική Επιμέλεια: SemiS PetrakiS Παρουσίαση: Λένα Χαϊδούτη. Ήχος / Φωτισμοί: Νίκος Ντούλας. Κείμενα / Υποστήριξη: Νάνσυ Σπετσιώτη. Video editing: Σοφία Χολέβα. Ζωγραφική: Κατερίνα Κανελλάκου. Φωτογραφία: Γιάνν ης Σταβάρας. Καλεσμένοι: Μαρία Λούκα, Alex Hamel, Κατερίνα Μαγουνάκη. Με σειρά εμφάνισης λοιπόν: Ζωή Μωραΐτη, Παναγιώτης Μπάκας, Vin Doux, Ιάκωβος Παρασκευάς, Art of Dance Show, Alterna Decrease, Φαίη Σούκου, Ηλίας Μπαγιώργος, Μάχη Μακρίδου, Δημήτρης Κατσαβάκης, Αστέρης Κωνσταντίνου, Phase, Sky Pup, ZouBurlesQue the show, Απόστολος, Ηλέκτρα και Δημήτρης Φωτιάδης, Γιώργος Παπαδόπουλος, Οδοιπόροι, Θέμης Σαμαντζής, Έλενα Γκατζά, Δημήτρης Φωτίου, Λίνα Νούτσου, Παναγιώτης Μπαλανίκας. Ευχαριστούμε πολύ τους εθελοντές της βραδιάς: Μάχη Κοντού, Βάλια Σαπουνά, Βάσω Δραγάζη,...

Γράφει η Σοφία Χολέβα. Μπήκε ο καινούργιος χρόνος! Φάγαμε, ήπιαμε, ξενυχτίσαμε, είδαμε φίλους, άνεργους, ξεχασμένους, ξενιτεμένους, οργισμένους, καταθλιπτικούς, ερειπωμένους. Μόνο τους φίλους που δουλεύανε δεν είδαμε, τους έφαγε η δουλειά βλέπετε. Αν πληρώνονταν κιόλας, καλά θα ήτανε. Η εκμετάλλευση φορούσε γιορτινά και τούτα τα Χριστούγεννα!  Διαβάστε τη συνέχεια εδώ  Πηγή:  http://www.artandcity.gr/2013/01/13187.html#ixzz2H69MYIRO   Under Creative Commons License:  Attribution Share Alike