Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Περασμένες δέκα. Xθες ήταν Χριστούγεννα και η Μαριάνθη αύριο θα πάει για δουλειά. Το σπίτι της μυρίζει τσίπουρο και καμμένο λίπος απ'την τηγανιά. Δεν έχει ούτε δυο μήνες που πάει για δουλειά και τα βράδια ονειρεύεται ότι παραιτείται.... Συνέχεια 

 Ελάτη- Περτούλι- Νεραϊδοχώρι... 30/11/2013- 01/12/2013  Ήρθε ο χειμώνας και έχουν αλλάξει όλα... decay.gr

8 χρόνια εκπαιδευμένοι στο οίδημα... Ελεύθερος άνθρωπος είναι αυτός που έχει ελεύθερο χρόνο κι εγώ δεν έχω πια αλλά που θα πάει θα τον ξαναβρω και θα επανέλθω ε; 13-11-2005

έτσι κάπως για να κλείσει ο μήνας .... Διαβάστε εδώ 

Στοπ δε πάρλινγκ εντ δε μίρλινγκ "άνω" και \κάτω\ τελεία και παύλα και απ'όλα.. αï μπόρντ όλ δε σεϊμ σιτ! στη γωνία ¨ με κλειστά μάτια ^ και μαρμελάδα στ'αυτιά ( όταν γράψει ) δι εντ _- ον δε σκριν [] θα σηκωθώ να φύγω ---> πίσω στη γωνία < τόσο πηχτή αηδία {{{ σο σαντ σο σαντ :( ψευτιές με λέξεις(ψψψ) με εικόνες :P με βρισιές :0 ξερατά στην οθόνη:----- μόνη- μόνη- μόνΟι -ιιι-

Έτσι κι αλλιώς τα πράγματα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά. Η ζωή ξέρει κι εγώ την εμπιστεύομαι. 

Πάει καιρός που μπολιάστηκε του δέντρου η ρίζα κι οι αλητάμπουρες τριγύρω μου γινήκαν κυρίζα,  ωριμάσανε, σαπίσανε και πέσανε,  άλλοι παντρύτηκαν και πήγανε και δέσανε_ ντροπή φορέσανε και βρήκανε πολλές δικαιολογίες,  κάποιοι ανταμώνουνε μονάχα τις αργίες,  σα παναγίες που κεντάν τα σάβανά τους,  φτύσαν το δρόμο που είχαν χρόνια μες στα σωθικά τους. Στα πρακτικά τους γράφεται μόνο ό,τι δε σαλεύει  κι αν έμεινε κανείς τρελός εδώ να το παλεύει  να γυρεύει παλιές εικόνες κι αρώματα και τα θαμμένα όνειρα μας στα χώματα. Τρελοκαμώματα για όσους ράψαν μπαλώματα  στα τρύπια βράδια τους που ζούνε στα παπλώματα. Όσοι δε το βγαλαν δεν είχαν τσίπα,  ενώ το είδανε το φίδι να κοιμάται στην τρύπα. Πάει καιρός που όλα τα βλέπαμε καλά γενικά και πιστεύαμε πως όλοι είναι καλά αρσενικά. Τώρα γινήκαμε από αδέρφια γειτόνοι και ξένοι,  ανταμώνουμε, όταν κάποιος πεθαίνει. Πάει καιρός και τώρα εδώ στη γη του κανενός σοβαρευτήκαμε χωρίς να καταλάβουμε πως_ ...

Χθες για εμένα ήταν μια υπέροχη και σημαντική μέρα της ζωής μου και σίγουρα όχι επειδή γιόρταζα... Ξέρουν όσοι θέλω να ξέρουν :) Χθες λοιπόν κάπου στους πρόποδες του Ολύμπου  άκουγα στα τέρματα  το   Burnin' And Lootin' τελικά ήταν τόσο προφητικό ή μήπως όχι; This morning I woke up in a curfew; O God, I was a prisoner, too - yeah! Could not recognize the faces standing over me; They were all dressed in uniforms of brutality. Eh! Υ.Σ Ευχαριστώ όλους όσους με θυμήθηκαν χθες... πραγματικά νομίζω σπάσατε όλα τα ρεκόρ με θυμήκαν μέχρι και οι πέτρες ακόμα και η Ρόζα... Ναι μου συνέβει κι αυτό χθες όταν ένα άγνωστό νούμερο με κάλεσε στο κινητό. Το σήκωσα και μια γλυκιά γυναικία φωνή μου είπε: Σοφία μου χρόνια σου πολλά ότι επιθυμείς η Ρόζα είμαι... Ευχαριστώ πολύ Ρόζα μου της είπα προσπαθώντας να καταλάβω ποια μπορεί να ήταν αν και το Ρόζα δεν μου έλεγε τίποτα. Βέβαια όταν μου είπε, για πες τα νέα σου... Τα παιδιά σου τι κάνουν; Εμείς εδώ όπως τα ξέρεις, αρχίσαμε φροντι...

Διαβάστε το άρθρο εδώ 

Κάθε φορά που γνώριζε κάποιον του έκανε πάντα την ίδια ερώτηση. "Ποιο είναι το μυστικό σου;" Είναι σαν να ήξερε πως όλοι έχουμε μέσα κάτι θαμμένο. Όσο πιο πολλές λακκούβες, όσο πιο πολλά σκαψίματα άλλα τόσα και τα μυστικά μας. Χαίρομαι τους ανθρώπους που μιλούν γι αυτά ανοιχτά και είναι και μερικοί που με το "καλημέρα σας" τους πιάνει λογοδιάρροια και στα πετάνε όλα στη μούρη. Είναι δικό σου θέμα μετά πως θα το διαχειριστείς εκείνοι ήδη το έχουν ξεφορτωθεί από πάνω τους κι ακόμα κι αν είναι τόσο βαρύ που δεν ξεφορτώνεται τουλάχιστον το μοιράζουν και ελαφραίνει. Μπορεί και η δικιά σου ζωή να θυμίζει ταινία του Ξανθόπουλου αλλά το χειρότερο σου είναι να σε συμπονέσουν και να σε λυπούνται αν και μεταξύ μας κι εσύ θα έκανες ακριβώς το ίδιο στη θέση τους. Κι έτσι σωπαίνεις, κρατάς καλά το μυστικό για πάρτη σου και μετά οι άλλοι αναρωτιούνται. Πως εσύ με την τόσο "φυσιολογική" ζωή σου τους κάνεις παρέα και τους σκουπίζεις τα δάκρυα; Βέβαια κι εσύ για να ρί...

Μερικές από τις υπέροχες φωτογραφίες της Μαρίας photoshoot by Maria Gogou

Διαβάστε εδώ 

Το βίντεο  που έφτιαξα για το βιβλίο του Gregg Hurwitz, Είσαι ο επόμενος, στην ιστοσελίδα  www.diavasame.gr

από τη δράση που έγινε στη βιβλιοθήκη στις 26/8/2013 Πορτρέτα Φωτογραφιζόμαστε και επιζωγραφίζουμε τα πορτρέτα μας σύμφωνα με το στυλ Warhol.

κάτι ξέραν οι Κένταυροι ....

Πίσω στην πόλη η βία έχει αρχίσει να κυλάει σταθερά στο αίμα της. Η φτώχεια και η ανέχεια έχει έρθει στο σπίτι, όλοι πια το ξέρουν. Δεν το βλέπεις  μόνο στις εφημερίδες και στην τηλεόραση. Η πραγματικότητα από τους δρόμους έκανε σάλτο στην εξώπορτα σου, άνοιξε, μπήκε μέσα και κάθησε δίπλα σου στον καναπέ ενώ βουλιάζατε παρέα βλέποντας σε επανάληψη σειρές του ενενήντα... Διαβάστε τη συνέχεια εδώ 

Διαβάστε το νέο άρθρο μου στο decay.gr που ουσιαστικά δεν είναι τίποτα άλλο από ένα καλωσόρισμα στην νέα διαδικτυακή φωλιά μου!!!

Κουνούπια, ζέστη, παραλία... Για ρίξτε μια ματιά και από Σεπτέμβρη που επιστρέφω θα με βρείτε εδώ 

Επιστροφή στην πόλη με βροχή...

το ακούω μαζί με την απογευματινή μπόρα... 

http://www.lifo.gr/tv/the-tube/1490

Δεν είχαμε τελειώσει καν το καρπούζι. Μετρούσαμε αστέρια και μαύρα κουκούτσια στην  πιατέλα, όταν το χώμα μύρισε. Βρισκόμασταν στην πλατεία του χωριού δίπλα από την εκκλησία, βράδυ, κάπου μέσα στην καρακαμπίλα. Πήρε να βρέχει δυνατά κι όμως κανείς δεν έφυγε. Άνοιξαν κάποιοι προνοητικοί τις ομπρέλες τους και θα ήμασταν ωραία εικόνα για τα απελπισμένα γκαρσόνια, που πατούσαν τρεχάλα να μαζέψουν τα άλλα τραπέζια και να βάλουν τους    βρεγμένους θαμώνες μέσα στο μαγαζί. Τρώγαμε καρπούζι στη βροχή αγκαλιασμένοι κάτω από τις πολύχρωμες ομπρέλες μας, ξεφορτώναμε όλες τις έγνοιες στα ποτήρια μας, τραγουδούσαμε δυνατά, έτσι κι αλλιώς άλλος θα πλήρωνε! Να ζήσουν τα παιδιά φωνάζαμε και τσουγκρίζαμε τα ποτήρια μας, και στο δικό μου εκείνο το βράδυ εμφανίστηκε η θειά μου η Λέλα. «Παιδί μου η ζωή θέλει υπομονή»μου είπε, μα εγώ δεν είχα, ούτε και τούτοι οι καιροί. Οι σιδερένιες καρέκλες μας βούλιαζαν κι ανοίγανε τρύπες στο χώμα σαν τυφλοπόντικες. Απολαμβάναμε τη βροχή, τ...

Κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Λογείον www.logeion.gr Ο Μάικ πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. Εγκαταλείφθηκε σε ηλικία 4 ετών και μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο. Κανένας δεν τον αναζήτησε, ενώ έχει αποσπασματικές αναμνήσεις από τους γονείς του. Σήμερα, ως ενήλικος, ζει τη ζωή που πάντοτε επιθυμούσε. Είναι παντρεμένος με τη γυναίκα της ζωής του και έχει μια οχτάχρονη κόρη. Η εταιρεία του πρόκειται να ολοκληρώσει ένα «πράσινο» πρότζεκτ, έναν οικισμό με οικολογικά σπίτια. Τότε συμβαίνει κάτι που αλλάζει τη ζωή του: Κάτι από το παρελθόν του, κάτι που ο ίδιος δεν θυμάται, επιστρέφει για να προκαλέσει τρόμο στην οικογένειά του.  Ο Μάικ, μαζί με τη βοήθεια του Σεπ, ενός επικίνδυνου ανθρώπου ―αλλά και μοναδικού φίλου του― θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να προστατέψει την οικογένειά του και να μάθει ποιος κρύβεται πίσω από την τρομακτική απειλή, Είσαι ο επόμενος.   video made by Sophia Choleva

Νύχτα με δροσιά, σουβλάκια στον Άγγελο, frozen yogurt και Madrugada μετά από ατελείωτες ώρες editing... Από αύριο γυρνάω στη διπλωματική μου που είναι όντως πια στα τελειώματα :) Αυτό είναι ευτυχία....  

Πλατιά Άμμος  Πάει και το τριήμερο. Κυβέρνηση έχουμε,  να και τούτη την ώρα ακούω τον Παπαδάκη να λέει για τον ανασχηματισμό και το "νέο" κυβερνητικό σχήμα...  Έχω γυρίσει στην πόλη.Τακτοποιώ δουλειές που εκκρεμούν, περιμένω δουλειές που εκκρεμούν και ζω μια ζωή που διαρκώς εκκρεμεί. εκκρεμώ εκκρεμείς εκκρεμεί . . . Τα Λαρισαϊκά μας παράλια βούλιαξαν το τριήμετο και ήταν μια αηδία και μισή,γι' αυτό κι εγώ κατεβαίνω Δευτέρα, Τετάρτη και κάθε αγία καθημερινή. Έτσι κι εμείς αφήσαμε τις κατουρημένες παραλίες και πήραμε τα βουνά . . . Ραψάνη, φεγγαράδα, ακρίδες, ησυχία και δροσιά ...

.... το πρώτο μπάνιο για φέτος στη θάλασσα 17 Ιουνίου...