Αφραγκίες

Λοιπόν , σήμερα μου ήρθε μια φαεινή ιδέα … Θα ξεκινάει κάποιος μια ιστορία , θα την γυρνάει σε βιντεάκι και θα δίνει πάσα σε κάποιον άλλο να συνεχίσει την ιστορία και πάει λέγοντας !!!Ξεκινάμε σήμερα εδώ . Αυτή τη φορά με ένα τραγουδάκι , που γράψαμε παρέα εγώ με το Θανάση …Τίτλος του τραγουδιού «Αφραγκίες»Η συνέχεια του τραγουδιού στο μπλόγκ του Θανάση... Αύριο όμως...

Υ.Σ Έτσι θα κάνουμε υπερπαραγωγές , χωρίς καθόλου budget θα κάνουμε μια ταινία που θα αρχίζει από το Kingston και θα τελειώνει στη Melbourne!!!Χα-χα-χα…

O Πολύδωρας στον Πύργο ...

Δείτε εδώ

Η Χαρτορίχτρα

Κάποτε είχε γραφτεί για μένα , ότι βάφω τα νύχια μου , ότι μιλάω συνεχώς για ζώδια και ότι ρίχνω πασίεντζες … Εεεε! Είπα κι εγώ να μην τους βγάλω ψεύτες τους ανθρώπους !!! Την επόμενη φορά θα ανεβάσω ένα βίντεο με το να μου βάφουνε τα νύχια γιατί ομολογουμένως δεν τα βάφω , άρα δεν ξέρω, και όπως και να το κάνουμε θέλω να σας δείξω καμιά καλή τεχνική , εγώ δεν βγάζω σκάρτο πράγμα στο μπλόγκ μου ! Ε και μια μέρα θα αναλύσω και τα ζώδια !

Υ.Σ Αικατερίνη ετοιμάσου … Μια νέα καριέρα ανοίγεται μπροστά σου ! Μανικιούρ –Πετικιούρ Αικατερίνη Β’!!!!

Υ.Σ

Γλένταγες στους ουρανούς
με ζάρια και χαρτιά
Και ξάφνου στα σκοτάδια μας
γκρεμίστηκες με φόρα.

Τώρα κρυώνεις και πεινάς
μ' άστο σε μας
για σένα βράζει αυτή
η άδεια κατσαρόλα

Μη δίνεις σημασία
που όλα γίναν βιαστικά
κι αν επρόλαβες να πεις
δυο τρία λόγια.

Το ξες πως είναι κερδισμένος τελικά
όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα.

Άπλωνες στα σύννεφα μια τσόχα και με μιας,
έναν αιώνα κέρδιζες
ποντάροντας μια ώρα.

Τώρα θυμώνεις , ξεφυσάς κι όλο ρωτάς
που σταματάει αυτή η άγρια κατηφόρα.

Μη δίνεις σημασία
που όλα γίναν βιαστικά
κι αν επρόλαβες να πεις
δυο τρία λόγια.

Το ξες πως είναι κερδισμένος τελικά
όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα.

Δεν πειράζει που δε σου ‘ρθε η ζαριά
τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα
Το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά…
Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ

Μη γκρινιάζεις που δε σου ‘ρθε η ζαριά
τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα
Το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά
Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ

Ηλειακές περιπλανήσεις

Σήμερα πήγαμε εκδρομή με το φίλο μου το Γιώργο στην Αρχαία Ολυμπία και στη Ζαχάρω … Άρε Γιώργο με τη Φωτογραφική σου και τις πειραγμένες ημερομηνίες της !Το βράδυ θα είμαστε όλοι στα Λεχαινά δίπλα από το σταθμό του τρένου, για την παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Σμυρνή ή αλλιώς του γνωστού ΠΡΑΧΤΟΡΑ!

Λασπόγουβα

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι !!!

Στα δεκαοχτώ σου, είσαι στον κόσμο σου , ακόμα πιστεύεις πως ο κόσμος είναι ροζ. Ακόμα και αν δεν είναι, εσύ θα τον κάνεις , και στην τελική ακόμα κι αν δεν τον κάνεις, σίγουρα σου δίνουν το περιθώριο μέχρι τα 22 σου ή έστω κάπου εκεί να μπορείς να ζεις μέσα στον ροζ κόσμο σου. Τότε ξαφνικά τα τρως όλα στη μάπα. Κάποιος έρχεται σε πιάνει από το χεράκι και σου λέει , μην φοβάσαι … Το ξέρει ότι έχεις υψοφοβία κι όμως επιμένει να σε κάνει να κοιτάξεις κάτω … Ε! κι εσύ παρά το φόβο σου κοιτάς… Ωραία είναι , κι ας επιπλέουν τα σκατά στην επιφάνεια κι ας μην είναι και τόσο ροζ όσο νόμιζες … Μετά από εκεί και πέρα , πρέπει να φτιαχτείς , να βρεις δουλειά , σύζυγο και ότι άλλο γουστάρεις και περνάνε τα χρόνια και τα κάνεις όλα αυτά , αλλά δεν αλλάζεις ουσιαστικά , στα 22 σου απλά ψυλλιάστηκες , πήρες μια μυρωδιά , μετά το έκανες βίωμα , συνήθεια, το έζησες στο πετσί σου … Περνούσαν τα χρόνια και ούτε που κατάλαβες πότε έφτασες στα 40 στα 50 και πάει λέγοντας …

Εγώ βρίσκομαι στην αρχή , μόλις που το γεύτηκα , μόλις που μύρισα τη ζωή. Καθόμουνα στην άκρη της βεράντας , με δέος στα μάτια , με τρόμο, κοιτούσα , έβλεπα πως είναι εκεί κάτω… Χίλια χέρια ήρθαν από πίσω, από τα πλάγια , φώναξαν όλοι μαζί ένα Ειιι—Οοοοπ και με έριξαν στα βαθιά ! Χειροκροτήματα , πανικός …

Όταν έσπασε ο κόσμος , εγώ ακόμα κρατιόμουνα από ένα κλαράκι , στα απέναντι δέντρα άλλοι τόσοι συνομήλικοι μου… Τα πόδια μου ακουμπούσαν μέσα στην λασπόγουβα της ζωής … Μπορούσα και κρατιόμουνα ακόμα … Κοίταξα τριγύρω μου λίγο πιο προσεκτικά . Τότε τρόμαξα . Σε άλλα δέντρα ήταν μωρά , παιδιά , γέροντες ,μεσόκοποί .Όλων τα πρόσωπα σκαμμένα όμως … Ποιος ξέρει πόσο καιρό να κρατιόντουσαν από τα κλαριά τους ; Ποιος ξέρει γιατί να βρέθηκαν σε αυτό το σημείο , τόσο νωρίς , τόσο αργά ; Ποιος ξέρει τι φοβούνται το κολύμπι ή τη δυσωδία ; Ποιος ξέρει γιατί αρνούνται να συμβιβαστούν με αυτή τη λασπόγουβα που τους έδωσαν για ζωή; Οι περισσότεροι όμως μου έμοιαζαν όλοι εκεί κάπου στα 22 … Το πότε θα πέσεις στη λασπόγουβα τελικά δεν είναι και τόσο απόλυτο . Να μόνο που φαίνεται πως γύρω στα 22 είσαι σαν το ώριμο φρούτο που πρέπει να πέσει … Σε τέσσερεις μήνες θα πέσω κι εγώ για τα καλά , πόσο ακόμα θα κρατιέμαι …

Υ.Σ Όλα είναι κύκλος σε αυτή τη ζωή … Τον τελευταίο καιρό δεν γράφω στo blog . Ίσως να είναι και αυτό που λέγαμε και με το Χρήστο , όσο περισσότερο ζούμε τόσο λιγότερο γράφουμε και όσο περισσότερο γράφουμε τόσο λιγότερο ζούμε… Για μένα ισχύει κατά κάποιο τρόπο αυτό , γιατί όταν ζω έντονα δεν γράφω … Αλλά αυτή τη φορά δεν είναι αυτό , ίσως να μην είναι μόνο αυτό. Νομίζω πως ότι είχα να δώσω σε αυτό το blog , το έδωσα , στέρεψα … Είναι και κουραστικά πάνω σε αυτό το κλαδί . Αλλά αυτό το blog και (όσοι πέρασαν μέσα από εδώ) , για μένα είναι κάτι περισσότερο από φίλος και γκόμενος , είναι συνήθεια και εθισμός … Έτσι κι αλλιώς κάτι μου λέει , πως μόλις πέσω από το κλαδάκι , τότε είναι που θα έχω να πω περισσότερα , κάτι μου λέει πως τώρα ανοίγονται ουσιαστικά νέοι δρόμοι , να την δούμε λίγο αλλιώς , να την ψάξουμε κάπως αλλιώς … Πάντα θα γράφω , αλλά λίγη μουσική , λίγα βιντεάκια , λίγη τέχνη , ίσως να ήρθε και η ώρα τους να πάρουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο, σε αυτό το blog . Ακόμα κι αν δεν γίνουν όλα αυτά , θα είμαι πάντα εδώ για να σπρώχνω όσο περισσότερο καινούργιο αίμα μπορώ στην μπλογκόγουβα ! Φιλιά στις γλάστρες, χαιρετισμούς στο πιάνο !

Ταινίες για τον Φώτη ...

Trainspotting

Memento

Ποτέ μαζί /Head on

Stand by me

Old Boy

Taxi Driver

Φτηνά Τσιγάρα

Μετά από την πρόταση του Φώτη
Nα μερικές από τις ταινίες που θα ξανά έβλεπα άνετα… Δυστυχώς το παιχνίδι από ότι κατάλαβα ζητάει 7 , μακάρι να μπορούσα να γράψω περισσότερες … Αν και αρκετές υπάρχουν ήδη στο profile μου …

Ο Φώτης και ο Μαύρος κύκλος…

Μόλις έχω καταβροχθίσει την σπέσιαλ ζαμπονοκασερόπιτα μου… Μμμμ …

Από τον γνωστό «….γαύρο….» επί της Πετροπούλου , παρακαλώ τους φίλους Πυργιώτες , να δώσουνε τις λεπτομέρειες που εμένα μου διαφεύγουνε αυτή τη στιγμή για το μαγαζί που γίνεται λόγος !

Ρουφάω την τελευταία γουλιά από την «Λουξ» πορτοκαλάδα μου , όπως και να το κάνεις τόσα χρόνια κάτω από το αυλάκι , αποκτήσαμε καινούργια γούστα , καινούργια κουσούρια … Είναι ώρα να φιλοσοφήσω λοιπόν … Ξέρω σας έλειψαν τα ασύντακτα και ανορθόγραφα κείμενα μου (χε-χε… Άρε Γιώργο … )

Λοιπόν σε λίγο καιρό σας έχω καινούργιο φρούτο και από ότι λένε οι πληροφορίες μου , πρώτο πράγμα , ταξιτζής –ζωγράφος-(όλα θέλετε να τα μαθαίνετε , η συνέχεια είναι πιο συγκλονιστική !!!) που θα του ανοίξουμε blog που θα ανεβάζει τα έργα του , από ότι με ενημέρωσαν τα έχει ήδη σε ηλεκτρονική μορφή τα περισσότερα , αυτός πρέπει να είναι δικός μας , όχι σαν το Θανάση που μου έβγαλε την πίστη !Με τέτοια δασκάλα να μου πεις τι περιμένεις ; (΄Ελα Θανασάκη μου ξέρεις πόσο σ’αγαπάω !!! )

Ala , φέρε το ουισκάκι σου και σε περιμένουμε , πήγες να την βγάλεις με 3 σοκοφρέτες , στη Λαρισαία αυτά βρε ; Λοιπόν κάνε την κατάσταση σου και έλα , καλά-καλά φέρε έστω τους ξηρούς καρπούς !!!! Μεγαλώνει η παρέα Χρηστάρα , μεγαλώνει …. Ελπίζω να χαίρεσαι , έρχονται ένδοξες μέρες για αυτή την ερημούπολη , το λέω , το φωνάζω και το πιστεύω …

Λοιπόν είναι οχτώ το πρωί κι εγώ ακούω Μητροπάνο στα τέρματα , δεν είμαι και σε πολύ καλή κατάσταση όπως καταλαβαίνετε , αν και γενικά την τελευταία περίοδο θα την χαρακτήριζα απλώς άψογη …

Χαίρομαι , για όλα αυτά που ήρθαν , απολαμβάνω τον πανικό που επικρατεί στη ζωή μου , κι αν μερικές φορές γκρινιάζω μην με παίρνετε στα σοβαρά , τραβάτε με κι ας κλαίω είμαι κι εγώ …. Τι συνάντηση κορυφής ήταν κι αυτή η απογευματινή ; Τελικά θα έχω να το λέω ό,τι από αυτό το σπίτι πέρασαν μεγάλες προσωπικότητες (Άρε Λένα…) Α και χαμηλοβλεπούσα μου ο κόσμος είναι τραγικά μικρός το ξέρω !!!

Έστα ακόμα σε περιμένω … Παύλο κι εσένα … Δεν πειράζει ρε παιδιά , εγώ έπαιξα και για πάρτη σας κι ας μην ήρθατε …

Ρε bro , πως τα περνάς στην ξενιτιά εκεί με τη μητέρα ;

Γεωργία μου σε χάσαμε …. Αλλά δεν πειράζει για την τέχνη ρε γαμώτο , χαλάλι ! Ξέσκισε με φόρα …

Τάνια , βάλε Γαλλικό και ξύπνα επιτέλους μια φυσιολογική ώρα στις 5 το πρωί ας πούμε !!!

Μάνοοοο Πηγούνι !

Κώστα μην την ψάχνεις στην Αργυρούπολη ….

Saki , στείλε mail ,με σταθερά κινητά και ακίνητα ! Τι το συζητάς ; Εμείς αν κάτσουμε στο ίδιο τραπέζι θα γίνει της μουρλής … Περιμένω …

Γιώργο μετράω μέρες για να γυρίσουμε μαζί Λάρισα , Βολιώτισσα δεν ήθελες , πάρτα τώρα , εγώ τουλάχιστον ξέφυγα από τη μάστιγα , χα-χα-χα!

Ελίνα μην με παίρνεις ώρες που κοιμάμαι μου τη σπάει …

Θωμά σε συγχωρώ , δεν πειράζει πρέπει να ζήσεις για να μάθεις κι εγώ τις ίδιες μαλακίες με σένα έκανα , μην μασάς προχώρα …

Χρήστο το Πάσχα θα τα πούμε στην Κατερίνη ; Έστω στον Πλαταμώνα κάνε κι εσύ μερικά χιλιόμετρα !

Πάω να την πέσω , και για όσους ξέχασα , μην στεναχωριέστε έχει και συνέχεια …

Καλημέρα …

Φωτογραφική Αποπλάνηση ...

Φωτογραφική Αποπλάνηση

Περίοδος Καταστολής ...

Ο φίλος Θανάσης κάνει τα πρώτα του βήματα στα blogs , πιστεύω ότι θα μας πει πολλά αυτός ο Πειραιώτης στο μέλλον …
Καλή αρχή μεγάλε …
Περίοδος Καταστολής

Νο Woman No Cry

Και τι γίνεται όταν δεν ; Τι γίνεται όταν πιάνεις τον εαυτό σου να φέρεται σαν καθίκι ; Η Τανία μου είπε πως δεν με είχε δει ποτέ πριν να έχω τέτοια φάτσα … Ίσως να έχει και δίκαιο … Δεν έχω ξανά αισθανθεί τόσο χάλια , δυο χτυπήματα κάτω από τη ζώνη ήταν αρκετά για σήμερα … Κάθε φορά όμως που είμαι χάλια ακούω πάντα το ίδιο τραγούδι …

No Woman Νο Cry

Έλα απόψε ....

Αχ τι σας βρήκε …

H sophie_jamaica έπαθε ντουβρουτζά μεγάλο …

Ότι έχω πει μέχρι τώρα ξεχάστε τα όλα , όλα όμως … Είναι η μεγαλύτερη ανάσα που έχω πάρει ποτέ ….Είναι η πρώτη φορά που το παθαίνω , και είναι ωραία ρε γαμώτο , τόσα χρόνια μέσα στις ψευδαισθήσεις, και τώρα … Έτσι κι αλλιώς το ξέρω ότι είναι «Άπιστος …..!!!!»για αυτό και τρέμουν τα πόδια μου , γι αυτό όταν με πλησίασε και με κοιτούσε στα μάτια κόπηκε η αναπνοή μου , γι αυτό γύρισα σπίτι έχοντας ακόμα τη φωνή του να μου τρυπάει το μυαλό … Όλα αρχίζουν και πάλι από την αρχή ….

Είμαι ε...ρ... με τον πιο γνωστό άπιστο …

Κόπα Μπανάνα !

Τη Δευτέρα που μας πέρασε έκανε πρεμιέρα στον Banana 104 η Βασιλική μας !!! Βασιλική γερά με τσαμπουκά ! Κάθε μέρα 6-8 το απόγευμα θα μπορείτε να την απολαύσετε στους 104 στα fm, οι Θεσσαλονικείς βέβαια, αλλά και σε όποιο σημείο του πλανήτη κι αν βρίσκεστε μπορείτε να την απολαύσετε http://www.banana104.gr/ ! Και να μην ξεχνιόμαστε σήμερα είναι και η μεγάλη μέρα , θα μαζευτούμε όλοι εκεί γύρω στις 10 στο γνωστό στέκι, το Κοσμικόν , αν και περίοδος νηστείας εμείς θα φάμε ότι τρώγεται και θα πιούμε ότι πίνετε !

Τα λέμε λοιπόν , καλημέρα σε όλους σας …

Αν ήμουν πόλη , θα ήμουν γραφική !

Τρέχει η πουτάνα η ζωή , τρέχει τόσο γρήγορα …

Οι μέρες είναι τόσο γεμάτες , δεν μπορώ να θυμηθώ πότε ήμουνα Λάρισα , πότε γύρισα από Ιταλία , πότε έπινα μαζί με τον Χρύσανθο τον cappuccino μου στο Λέτσε , πότε λιποθύμησα από το ποτό μέσα στο Ten στο Κολωνάκι , πότε είπα τη μεγαλύτερη μαλακία που έχω πει ποτέ σε άντρα για να αποφύγω κάτι «Ξέρεις εγώ αν ήμουν πόλη, θα ήμουν γραφική» Το ατελείωτο φαί στο Hard Rock , τώρα που είπα φαί , ούτε που θυμάμαι πότε καταβρόχθισα 3 φλογέρες στο Ντερλίσιους, αλλά σίγουρα έμαθα απέξω όλες τις στάσεις του τραμ από Σύνταγμα για Καλαμάκι , ας είναι καλά ο Κώστας που μου εμπιστεύτηκε το σπίτι . Το άλλο που το πας είχα να δω έναν φίλο 3,5 χρόνια και τον συνάντησα στη στάση της Πανόρμου , αυτή η στιγμή θα μου μείνει σίγουρα για πάντα … Η συνάντηση με την Έστα και τον Παύλο στον Memphis , οι sublime , ο ξαφνικός θάνατος του Κώστα ! Τα ατελείωτα βράδια που περνάω με τον Γιώργο, αγκαλιά με τα Jameson , η καταπληκτική οθόνη που μου χάρισε , καταπληκτική όμως λέμε … Το ταξίδι με τον Γιώργο στην Αθήνα που το έκανα πρώτη φορά μέσα σε 2 ώρες ! Ο παραλίγο τραυματισμός των γεννητικών οργάνων φίλου μου , που θα του τα ζεμάταγα με καυτό ness . Με τους κατάλληλους ελιγμούς όμως , που θύμιζαν σπάσιμο μέσης χανούμισσας , την γλίτωσε με έναν μεγάλο λεκέ στον καναπέ , ε και λίγο κάψιμο στο μπούτι ! Τώρα για τον Θωμά και για τον Θανάση τι να πω , από την Πέμπτη και μετά τους τρώω στη μάπα από το πρωί μέχρι το βράδυ , ούτε γκόμενους να τους είχα , αλλά γουστάρουμε τρελά … Να σας δώσω και μια είδηση , ο εγγονός του Ξυλούρη μόλις κατέφθασε στον Πύργο και είναι πια συμφοιτητής μας , και γαμώ τα παιδιά , αν και Κνίτης, σήμερα τον είχαμε και στην πρόβα μας !Η Τάνια έβγαλε τον γύψο από το πόδι και επιτέλους σταμάτησα να κάνω την αδελφή νοσοκόμα… Όσο για τον Χρήστο από την Κατερίνη που ήρθε στον Πύργο και με έψαχνε κι εγώ η κακούργα ήμουνα Αθήνα , θέλω να του υποσχεθώ δημοσίως , ότι θα καλύψω τα 600 χιλιόμετρα που μας χωρίζουν , μιας και αποφάσισε να πάει να μείνει ακόμα πιο μακριά (Θεσσαλονίκη ! ) για τον καφέ που μου ζήτησε !

Υ.Σ Γιώργο , Θανάση , Θωμά , Έστα , Νίκο , Τάνια , Λένα ,Κώστα 1 , Κώστα 2 , Αναστασία , Αικατερίνη , Χρήστο , ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !

Μες στο μπουρδέλο το ΤΕΙ , κοντά στα πέντε χρόνια

Προσπάθησα να μορφωθώ , μα το παλεύω ακόμα.

Με φίλους και συμφοιτητές πάντα μέσα σε όλα

Πηδούσα και μια γκόμενα κι ας ήτανε καριόλα .

Η μάνα μου , μου έστελνε λεφτά για να σπουδάσω

Κι εγώ αντί να διάβαζα κοίταζα να τα σπάσω .

Στο τέλος όμως έμεινα μες στο ΤΕΙ μονάχος

Να κυνηγώ μαθήματα σαν να’ μουν μονομάχος .

Είδα και αποείδα στο ΤΕΙ, πρηστήκανε τα αρχίδια

Ολημερής και ολονυχτής η ίδια η ρουτίνα .

Πόσο θα ήθελα να πω δυο λόγια για τους φίλους

Για όλους μου τους κολλητούς όλους αυτούς τους θρύλους .

Ο Μπίλης το πουστόπαιδο ο διάολος ο μαύρος

Που λέει το ανέκδοτο και κάθεται σαν γλάρος

Και ο Χρήστος ο ψηλολέλεκας με το μακρύ μαλλάκι

Που στο ΤΕΙ δεν γάμησε και του μείνε σαράκι

Και ο Ντάτης που ήταν Αλβανός αλλά παιδί χρυσάφι

Που όταν έβλεπε μουνί το έβαζε στο μάτι

Ο Φώτης το παιδοβούβαλο με το μεγάλο κώλο

Που αν του δώσεις ένα αρνί θα το τσακίσει όλο

Παλιέ μου φίλε γνώριμε , συμμαθητή Νικολαίδη

Γεια σου και σένα Νικολή με το μικρό αρχίδι

Γεια σου και σενα Στέλιο μου με τον μικρό τον κώλο

Που σε γαμούσε συνεχώς ο Νίκος από το Βόλο

Ακολουθεί και βιντεάκι …

Να το κάψεις το κορίτσι …

Όπως θα έχετε καταλάβει , το τελευταίο διάστημα , δεν μ’ αρέσουν οι πολλές κουβέντες …

Ίσως να είναι από τις περιόδους που όχι απλά έχω να πω πολλά ,αλλά πάρα πολλά , απλά δεν ξέρω από πού να αρχίσω . Ίσως αν κάποτε μπορέσω να τα βάλω όλα σε τάξη, να σας διηγηθώ κάτι από τις μικρές μου ιστορίες .Ίσως πάλι επέλεξα μια φορά να κρατήσω κάτι και για μένα …

Ξεκίνησα να γράφω το 2055 , είδα ότι δεν είχε μεγάλη ανταπόκριση γι αυτό και δεν δημοσίευσα την συνέχεια της ιστορίας . Είναι ίσως η ωμότητα του κειμένου που δεν σας άρεσε , δεν μπορώ να ξέρω …Κλείνοντας ήθελα να σας πω μια άλλη μικρή ιστοριούλα !

Όταν πρωτοήρθα εδώ στον Πύργο , ήμουνα σχεδόν κάθε βδομάδα στις εφημερίδες !!!

Με σταματούσανε σε εστιατόρια , καφετέριες , στο δρόμο , σε πορείες , στο κυλικείο της σχολής , στη γραμματεία και με ρωτούσανε συμφοιτητές –συνάδελφοι μου για διάφορα θέματα που αφορούσαν από τα προβλήματα των φοιτητών εδώ μέχρι την καύση των νεκρών κι άλλα χίλια δυο !

Φυσικά πάντα έγραφαν τα δικά τους και όχι ότι τους είχα πει εγώ , αλλά το ζουμί ήταν ίδιο τουλάχιστον ! Εκεί που μου είχαν ανάψει τα λαμπάκια , ήταν εκείνη τη φορά για την καύση των νεκρών που εγώ είχα πει ότι είμαι υπέρ και η συνάδελφος θυμάμαι και ποια ήτανε, έγραψε ότι είμαι κατά !!! Τράβα βρες άκρη μετά … Τεσπα … Αυτή τη φορά τους είπα πολλά και τα περισσότερα τα έκοψαν δεν πειράζει! Σαν γηραιότερη με βάλανε πρώτη στη σειρά , ευχαριστώ ρε παιδιά , τι να σας πω μου κάνατε την καρδιά περιβόλι !!!!

Y. Σ Ένας άλλος λόγος που δεν γράφω είναι οι πρόβες … Σήμερα πάλι από τις 8:30 και μετά θα με χάσει ο κόσμος …Προσωπική άποψη ! Ο μοναδικός στην παρέα που είναι όχι απλά Καλλιτέχνης , αλλά καλλιτεχναράς είναι ο Θωμάς … Η Κατερίνα έχει μια υπέροχη φωνή αλλά θέλει δούλεμα …. Το είδα κριτική επιτροπή εγώ !!! Ο Θανάσης κι εγώ παίζουμε ερασιτεχνικά και αξιοπρεπέστατα , αλλά τον Θωμά δεν τον πιάνουμε με την καμία ! Εκτός από αυτό εμείς είμαστε που φέρνουμε τον κόσμο στο μαγαζί !!! Χα-χα-χα ! Οι κράχτες δηλαδή !