Μάθε παιδί μου γράμματα !

Κρατάω στα χέρια μου το πρόγραμμα σπουδών της σχολής μου ! Ναι κυρίες και κύριοι , μετά από τρία χρόνια λειτουργίας της, είπαν να βγάλουνε και πρόγραμμα σπουδών ! Το τι περάσαμε αυτά τα τρία χρόνια δε λέγεται , είμαι από τους πρώτους που μπήκαν σε αυτή τη σχολή που άνοιξε πρώτη φορά το Σεπτέμβριο του 2003 , περιττό να πω ότι έχουμε κάνει θαύματα , και τεράστια άλματα, αυτή η σχολή , κακά τα ψέματα θα χρωστάει για πάντα πάρα πολλά σε μας, για τους περισσότερους φοιτητές πολλά πράγματα είναι δεδομένα , εμείς δεν είχαμε καν ούτε αυτά , αφού όταν ήρθαμε ακόμα τρίβανε τα πλακάκια του κτιρίου , κι εμείς καταφέραμε πολλά πράγματα πέρα και από τα δεδομένα !
Όταν πέρασα εδώ το τι δούλεμα έφαγα από γνωστούς και φίλους ,δε λέγεται , τι κράξιμο Θεέ μου ! Τα πρώτα χρόνια ήταν όντως αρκετά δύσκολα , τώρα σιγά-σιγά αρχίζω και λέω , τελικά δεν έκανα λάθος , αυτή η σχολή στο μέλλον να μου το θυμηθείτε έχει να δώσει πολλά !
Σας δίνω παρακάτω μια μικρή γεύση , για το τι κάνουμε εμείς εδώ στο τμήμα Πληροφορικής και Μ.Μ.Ε στους Αγίους Τόπους !

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ


Γνωστικό αντικείμενο του τμήματος : Το περιεχόμενο σπουδών του Τμήματος καλύπτει το γνωστικό αντικείμενο σύγχρονες τεχνολογίες των Πληροφοριακών Συστημάτων στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας . Σκοπός του προγράμματος σπουδών είναι η δημιουργία στελεχών με εξειδικευμένες γνώσεις και ικανότητες στην ανάπτυξη , υλοποίηση και διαχείριση των σύγχρονων πληροφοριακών συστημάτων , πλαισιωμένες με επιστημονικές γνώσεις στον τομέα της μαζικής επικοινωνίας .
Αποστολή του τμήματος :Οι μεταλλαγές που συντελούνται στην δομή και τον χαρακτήρα των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας , έχουν καταστήσει την τεχνολογία καθοριστικό παράγοντα τόσο στον οργανωτικό μετασχηματισμό τους , όσο και στην ανάπτυξη νέου «τύπου» Μέσων (π.χ διαμόρφωση ηλεκτρονικής γραφής στο διαδίκτυο, δημοσιογραφία online . Σύμφωνα με όλες τις δημοσιευμένες έρευνες , υπάρχει αυξανόμενη ζήτηση στελεχών που να έχουν την δυνατότητα διεπιστημονικής προσέγγισης στον χώρο των ηλεκτρονικών Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας . Αποστολή του τμήματος είναι να προσφέρει ένα οργανωμένο και σύγχρονό πρόγραμμα σπουδών που θα προετοιμάζει εξειδικευμένα στελέχη τα οποία θα μπορούν να λειτουργούν στο υπό διαμόρφωση νέο τεχνολογικό περιβάλλον των ΜΜΕ !
Περιγραφή του πτυχίου του τμήματος : Οι πτυχιούχοι του Τμήματος με την ολοκλήρωση των σπουδών τους , αποκτούν τις απαραίτητες επιστημονικές τεχνολογικές γνώσεις , ικανότητες και δεξιότητες έτσι ώστε :
· Αναλύουν , σχεδιάζουν και υλοποιούν εφαρμογές πολυμέσων
· Παράγουν προϊόντα όπως ταινίες , διαφημιστικά , ντοκιμαντέρ, video clips και υλικά παρουσίασης .
· Επεξεργάζονται το παραγόμενο οπτικοαουστικό υλικό (post-production)
· Δημιουργούν γραφικά υπολογιστών σε δύο και τρεις διαστάσεις καθώς επίσης και συνθετικές ταινίες ( animation)
· Αναπτύσσουν δικτυακές εφαρμογές και διαχειρίζονται δικτυακούς ιστοτόπους .
· Παράγουν ράδιο-τηλεοπτική εκπομπή μέσω διαδυκτίου
· Έχουν την γραφιστική και σελιδοποιητική επιμέλεια και την προεκτυπωτική εποπτεία κάθε είδους εντύπου (εφημερίδες , περιοδικά, αφίσες , διαφημιστικά φυλλάδια , κλπ)
· Έχουν την γραφιστική επιμέλεια ηλεκτρονικών μέσων επικοινωνίας (newsletters, παρουσιάσεων κλπ)
· Χειρίζονται ολοκληρωμένα συστήματα διαχείρισης δημοσιογραφικής ύλης που αυτοματοποιούν ολόκληρη την ροή εργασίας μιας εφημερίδας .
· Γνωρίζουν τον τρόπο επιτυχούς επικοινωνίας με τον θεατή , ακροατή , αναγνώστη .
· Προγραμματίζουν και αυτοματοποιούν την λειτουργία και την ροή των εργασιών στις μονάδες ΜΜΕ .
· Εγκαθιστούν και χειρίζονται προγραμματίζουν εύρος υπολογιστικών συστημάτων και περιφερειακών ήχου, εικόνας , βίντεο .

Δεν μετανιώνω για το κράξιμο που έφαγα όταν ήρθα να σπουδάσω εδώ , πάντα κάτι το άγνωστο και το καινούργιο το κριτικάρουμε αρνητικά ή έστω το βλέπουμε με καχυποψία , τώρα πια βλέπω ότι καλά έκανα και δεν τα παράτησα αν και βρέθηκα πολλές φορές , σε αυτό το δίλλημα !

Δημιουργική Αϋπνία

Τις τελευταίες μέρες , με ταλαιπωρούν οι αϋπνίες μου , η βροχή που από χθες το βράδυ δεν λέει να σταματήσει να σαπίζει τα πάντα, αλλά είναι τόσο όμορφες αυτές οι ώρες της αγρύπνιας μου , γιατί τόσο καιρό κοιμόμουνα τον ύπνο του δικαίου και ήρθε η ώρα να ξυπνήσω … Άνοιξα τα μάτια μου για τα καλά και τώρα πια δε λέω να τα κλείσω με τίποτα …Επιτέλους είδα φως σε μερικά μυαλά και μπήκα !
Ατελείωτες ώρες δημιουργικής αϋπνίας , μαζί με ανθρώπους που με έφεραν σε πολλαπλούς και απανωτούς πνευματικούς οργασμούς , πόσο στεναχωριέμαι που τους είχα δίπλα μου και άργησα τόσο πολύ να τους ανακαλύψω..
Δεν το κρύβω ότι έχω φτάσει στα πρόθυρα υπερκόπωσης , αφού κοντά μια βδομάδα τώρα κοιμάμαι το πολύ 3 με 4 ώρες το εικοσιτετράωρο , κι όμως δεν θα άλλαζα με τίποτα την τρεχάλα με το παγωτό στο χέρι μέσα στην βροχή , τις μπύρες και το παρεάκι στου Αντρέα , το αγκάλιασμα της Τάνιας , το αληθινό ευχαριστώ της Χριστίνας , ούτε τον δωδεκάωρο διάλογο με τον Γείτων (είναι αυτό που λένε με μερικούς έχεις πρόβλημα επικοινωνίας και δεν ξέρεις τι να πεις και με άλλους , όσα και να πεις δεν θα είναι ποτέ αρκετά !)…
Τις τελευταίες μέρες , άρχισα να νιώθω ότι ξαναζώ , άρχισε να επιστρέφει το χρώμα στα πράγματα γύρω μου, άρχισα να γίνομαι πάλι , η καλή , παλιά Σοφία , να ανοίγομαι ! Σε λίγες μέρες θα ανηφορίσω με ένα Σομπρέρο για Θεσσαλονίκη , θα κάτσω κοντά στις δύο βδομάδες , και έχουμε κάνει τα κουμάντα μας με τον Γείτων , να κάνουνε μια μικρή συνάντηση , όση πιστή προσέλθετε , (θα γράψω σχετικά με το θέμα πιο αναλυτικά εκείνες τις μέρες).
Γιώργο , τσίφτη μου , μην παραπονιέσαι , τέλη Οκτώβρη , θα φροντίσω να έρθω στην Αθήνα κανένα τετραήμερο , δεν θέλω να έρθω τώρα αν κι έχω χρόνο , θέλω να χαθώ στην πόλη που ξέρω πως σίγουρα θα με κάνει όχι απλά να χαμογελάω δυνατά , αλλά θα μου φέρει πίσω τα πιο ζωηρά χρώματα που μου κλέψανε !
Αυτοπροσκαλούμαι λοιπόν , και σε μια ενδεχόμενη συνάντηση με μπλόγκερς στην Αθήνα , δεν έχω ξαναζήσει παρόμοια εμπειρία και θα ήθελα να δω , πως μπορεί να συνυπάρξει στο ίδιο τραπέζι , ένα κράμα ανθρώπων , από 18 μέχρι φεύγα , που να είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, κι όμως να έχουνε τόσα πολλά να πούνε!
Εγώ σας αποχαιρετώ κάπου εδώ , ακούγοντας Tom Waits και «I Hope That I Don't Fall In Love With You»
Well I hope that I don't fall in love with you'Cause falling in love just makes me blue,Well the music plays and you display your heart for me to see,I had a beer and now I hear you calling out for meAnd I hope that I don't fall in love with you.Well the room is crowded, people everywhereAnd I wonder, should I offer you a chair?Well if you sit down with this old clown, take that frown and break it,Before the evening's gone away, I think that we could make it,And I hope that I don't fall in love with you.Well the night does funny things inside a manThese old tom-cat feelings you don't understand,Well I turn around to look at you, you light a cigarette,I wish I had the guts to bum one, but we've never met,And I hope that I don't fall in love with you.I can see that you are lonesome just like me, and it being late,You'd like some some company,Well I turn around to look at you, and you look back at me,The guy you're with has up and split, the chair next to you's free,And I hope that you don't fall in love with me.Now it's closing time, the music's fading outLast call for drinks, I'll have another stout.Well I turn around to look at you, you're nowhere to be found,I search the place for your lost face, guess I'll have another roundAnd I think that I just fell in love with you.

Που οδηγεί αυτή η σκάλα ;

Γεννήθηκα ακριβώς στα μέσα της δεκαετίας του 80, τότε που οι άνθρωποι αναρωτιόντουσαν:Μήπως είμαι fashion victim;Τότε που άρχισε να ακούγεται συχνά το:Ποια είναι αυτός;και άλλες τόσες φράσεις…

Μια δεκαετία που δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα από αυτή αλλά επειδή ήμουν η μικρότερη σε ένα ολόκληρο σόι,είχα τόσους συγγενείς αλλά μετέπειτα και φίλους να μου την περιγράφουν κάπως έτσι...

Let’s go Brazilian –Α.Ε.Λ Forever- Τις Κυριακές τρώω στης μητέρας μου –Είμαι χάλια έχεις τίποτα να μου δώσεις –Ο Άγιος Βασίλης είναι αλήθεια –Let’s go camp –Σκληρός δίσκος –Βρήκα σε ευκαιρία όλα τα παλιά των Boney_M-Είναι trans –Κόκα,κρακ,αίμα, μάσκα οξυγόνου,σύριγγα,σκληρό νόμισμα-Παίζει στο χρηματιστήριο για να ξεχάσει-Είμαι παραγωγός ραδιοφώνου-Είμαι ντι-τζει –Είμαι σταρ- Θα μείνω μέσα-Φεύγω για Αφρική θέλεις τίποτα;-Χτες το βράδυ είδα ένα U.F.O- Ο Bob Dylan έχει φάρμα-Το έχετε και σε μαύρο;- Ξέβαψε το ρίμελ .Τσούζει το μάτι μου,γαμώτο!-Κλαίω.Φταίει ο εξαερισμός ή εκείνο το τηλεφώνημα;-Μα καλά αλήθεια ζει μέσα σε ένα θάλαμο οξυγόνου;

Εγώ αρχίζω να θυμάμαι κάπου εκεί κοντά στο θάνατο του Σιδηρόπουλου και μετά,τότε που ανοίγουν ιδιωτικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί και τα ιδιωτικά κανάλια το ένα μετά το άλλο.Θυμάμαι τη θεία μου να με έχει αγκαλιά και να βλέπουμε στην τηλεόραση τον Ρουβά να τραγουδάει «1992 μαζί κι αυτό το χρόνο μαζί εμείς οι δυο»,θυμάμαι τον Τράγκα να κάνει τις εκπομπές του χωρίς αναισθητικό όντως,την Κανέλη να λέει ειδήσεις,τον Τριανταφυλλόπουλο να κάνει την Ζούγκλα και τον Κούγια να βγαίνει από τότε στα κανάλια.Tην υπόθεση με την Παναγωπούλου,τον Σπύρο Παπαδόπουλο με την Κουλιανού να κάνουν το Fantastico,to Ciao ANT1 με τον Μαρίνο,την Κορομηλά με το ΜΠΡΑΒΟ και τους μάγους της…

Αλήθεια αν κάτσω και απορυθμίσω όλα αυτά που θυμάμαι θα με πάρει το βράδυ μιας και είναι ξημέρωμα …Μεγάλωσα απότομα,μέχρι τα εννιά μου άκουγα όπως όλα τα παιδία της ηλικίας μου Ρουβά και θαύμαζα την Αλίκη Βουγιουκλάκη,από τα δέκα μου και μετά όμως,άρχισα να συμπεριφέρομαι αρκετά απροσάρμοστα για την ηλικία μου.

Άκουγα Σιδηρόπουλο,Άσιμο,χόρευα μόνο με το ντισκό τσουτσούνι στα παιδικά πάρτυ!!! Άκουγα,Μωρά στη Φωτιά,Ξύλινα Σπαθιά,Τρύπες,έβλεπα φανατικά Comfuzio στην ΕΡΤ3 και στα έντεκα μου έσβηνα τα κεράκια τραγουδώντας δεν θέλουμε θλιμμένους στην γιορτή μας!

Τελικά πολλοί παράγωντες με επηρέασαν,σε όλη την πορεία της ζωής μου για να γίνω αυτό που έγινα,καλό ή κακό δεν έχει σημασία.

Από τη μια πρώτοι και καλύτεροι οι γονείς μου, ο αδερφός μου ο Δημήτρης,η κατά οχτώ χρόνια μεγαλύτερη ξαδέλφη μου,το Comfuzio,που αντί να βλέπω στην τηλεόραση τον Λυκούργο με την Καρολίνα στο Disney club,έβλεπα,τον Παραρά και τον Κανάκη,κι αντί να διαβάζω «Κατερίνα», διάβαζα «Βαβέλ»…

Δεν ξέρω τι φταίει,ίσως το γέρικο περιβάλλον που είχα τριγύρω μου,ίσως το ότι και βιολογικά,ωρίμασα γρήγορα αφού πριν καν κλείσω τα έντεκα,έπρεπε να μάθω για τις σερβιέτες και τα σουτιέν,αυτό είναι που λέμε ανάπτυξη.

Με επηρέασε και ο δάσκαλος που είχα στην πέμπτη και έκτη δημοτικού,να είναι καλά ο κύριος Μπίλης όπου κι αν βρίσκεται.Φανατικός γαύρος,αντί να μας μαθαίνει γράμματα, έφερνε το «Φως»,κάθε μέρα και ήμασταν όλοι στην τάξη ενημερωμένοι για τα μπασκετικά και ποδοσφαιρικά θέματα.Ακόμα θυμάμαι τις απειλές του,όταν ερχότανε πάνω σε μένα και σε αλλά δυο παιδιά το Θανάση που ήταν Παναθηναϊκός όπως κι εγώ και στον Ηλία που ήταν ΠΑΟΚ,πως αν δεν αλλάζαμε ομάδα,δεν θα μας έβαζε 10 όπως σε όλα τα άλλα παιδιά, οι απειλές του δεν έπιασαν,αλλά και εμείς δεν χάσαμε τα δεκάρια του..

Θυμάμαι ακόμα τα παρατράγουδα του ΠΑΟΚ με τον Βουλινό και το 1-0 του Παναθηναϊκού με τον Άγιαξ!Τότε είναι που άρχισα να ακούω και reggae. Πέθανε ο Παραράς και είναι κάτι,που τολμώ να πω,πως δεν το ξεπέρασα ποτέ,ήθελα με κάποιον τρόπο να τον θυμάμαι συνέχεια,η αφορμή που άρχισα να ακούω reggae λοιπόν,ήταν ο θάνατος του Αντώνη,αυτός με μύησε στην reggae …

Το Comfuzio είναι η μοναδική ελληνική εκπομπή που δεν έχασα ούτε ένα επεισόδιο της, και τις έγραφα όλες στο βίντεο,όταν πια τις είχα δει όλες τις εκπομπές πάνω από τριακόσιες φορές την κάθε μια,παρατήρησα ότι ο Αντώνης είχε μια τρομερή αδυναμία σε κάποιον κύριο Bob Marley,δεν άργησα να τον ανακαλύψω…

Επίσης στα δεκατρία μου ένα πενθήμερο ταξίδι στην Θεσσαλονίκη,όπου σπούδαζε τότε η ξαδέλφη μου ήταν καταλυτικό,για το πώς θα άρχιζα να βλέπω τη ζωή από εκεί και πέρα, μια βραδιά στο «Άλλοθι» και μια στο «Bullshit» στα λαδάδικα,ήταν αρκετές για να με αλλάξουνε!Κάθε πράγμα στον καιρό του που λένε,πέρασα την εφηβεία μου,έτσι όπως αξίζει να την περάσει κανείς,με επανάσταση,φασαρίες και παντιέρες,αλλά ήδη στα δεκαέξι μου είχα σοβαρευτεί αρκετά,ώστε να μην δοκιμάσω κανένα από τα άπειρα ναρκωτικά,που περνούσαν καθημερινά μπροστά από τα μάτια μου,στο σχολείο αλλά και παντού,κούνια που τους κουνάει μερικούς,ότι αυτά δεν συμβαίνουν στην πόλη μας,αλλά σίγουρα σε κάποιον άλλο πλανήτη!

Στα μαθητικά μου χρόνια με επηρέασε επίσης,κι ο καθηγητής των θρησκευτικών που είχαμε ο κύριος Μπάρλος,ο οποίος από ότι θυμάμαι έχει γράψει ένα-δυο βιβλία θρησκευτικών από αυτά που διδάσκονται στα σχολεία, όπως και ο κύριος Ράπτης ο καθηγητής των Λατινικών στην κατεύθυνση,που είναι σαν να τον ακούω ακόμα και τώρα να μου λέει "οι καιροί ου μενετοί" Σοφία,πόσο δίκαιο είχε τελικά…

Με τα πολλά –πολλά,φτάσαμε στο σήμερα,που τολμώ να πω,πως έχει λιγότερα χρώματα από το χθες,η δεκαετία του ενενήντα φαντάζει στο μυαλό μου,η δεκαετία με τις περισσότερες αλλαγές,.Σήμερα πια,τα περισσότερα τριγύρω μου,μου φαίνονται,στάσιμα και επαναλαμβανόμενα,τι κι αν στην δικιά μου ζωή οι μεγάλες αλλαγές ήρθαν μετά το 2003.

Τώρα πως εγώ έφτασα να σπουδάζω δημοσιογραφία,ενώ όπως έχω πει και πολλές φορές στο παρελθόν,ότι ήμουνα πιτσιρίκι όταν φώναξα για πρώτη φορά το «Αλήτες,ρουφιάνοι,δημοσιογράφοι»,είναι ένα άλλο θέμα,ίσως να το επιδίωξα,ίσως και να έτυχε,γιατί πολύ απλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο εκτός από αυτό,βέβαια τα όνειρα όταν πραγματοποιούνται πολλές φορές απομυθοποιούνται κιόλας,όπως ας πούμε με την εκπομπή στο ράδιο ή άλλα τόσα που ήθελα να κάνω και τελικά κάποια στιγμή τα κατάφερα …

Γενικά πάντως νιώθω τυχερή,που κατάφερα να γνωρίσω τόσο διαφορετικούς ανθρώπους στην πορεία της ζωής μου και να ζήσω τόσες ξεχωριστές εμπειρίες,ξέρω οι μεγαλύτεροι θα μου πείτε και που είσαι ακόμα...
Έχω τοσα πολλά ακόμα να απομυθοποιήσω,μα οι μύθοι στη ζωή δεν τελειώνουν ποτέ,οπότε δεν φοβάμαι.

Κλείνω με δυο λόγια του Μιχάλη Λεάνη,που ειπώθηκαν δια στόματος Μιχάλη Μούτα, κάποτε στην ελληνική τηλεόραση από την συχνότητα του Star channel ………

«Και τώρα ήρθε η ώρα για λίγο σουρεαλισμό του κώλου …Που οδηγεί αυτή η σκάλα;Μήπως σε ένα ταξίδι στην Καβάλα ;»

Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια

Μένω στον πέμπτο κι από πάνω μου ο ουρανός … Βγήκα έξω στη βεράντα με τις φόρμες να πάρω αέρα … Ο Ανδρέας από απέναντι έχει σβηστά τα φώτα ,μάλλον θα λείπει , καμιά φορά μου δίνει σιγουριά όταν βλέπω τα φώτα του ανοιχτά , γιατί ξέρω πως υπάρχει κάποιος απέναντι , που αν ουρλιάξω θα με ακούσει … Σήκωσα τα μάτια προς τα πάνω άπειρα αστέρια στον ουρανό , εκείνη η στιγμή ήταν μοναδική άρχισαν να κυλούν τα δάκρια στα μαγουλά μου , όχι από λύπη , ένιωθα πως γινόμουνα ένα με τον ουρανό , ότι δεν υπήρχε κανείς και τίποτα ανάμεσα μας …
Σήμερα αγαπημένο μου μπλοκάκι , ξύπνησα καλές έξι το απόγευμα , με έναν πονοκέφαλο που δεν λέει ακόμα και τώρα να φύγει … Ξύπνησα και συνειδητοποίησα ότι ήμουν παντού πιασμένη , αυτά παθαίνεις όταν φοράς ξώπλατο και κάθεσαι κοντά στον εξαερισμό …
Άνοιξα το κινητό και μου ήρθαν μηνύματα με καμιά δεκαριά κλήσεις ,το σταθερό έτσι κι αλλιώς το είχα βγάλει από την πρίζα , όλοι είχαν πάει για φαγητό για καφέ ,όλοι είχαν ξυπνήσει σίγουρα νωρίτερα από εμένα και με ψάχνανε από τη Θεσσαλονίκη κι από τη Λάρισα … Μόλις έβαλα το σταθερό στην πρίζα εκεί έγινε το έλα να δεις , και όχι τίποτα άλλο ήθελα να παραγγείλω γιατί με είχε κόψει η λόρδα και δεν με άφηναν , κάποια στιγμή τα κατάφερα…
Τα λαχταριστά μου μπιφτεκάκια κατέφθασαν την ίδια ώρα με τον Ανδρέα ,μετά αλλάξαμε πούλια στο τάβλι κι άλλαξε και η τύχη μου , μιας που αυτό το παιδί δεν μπορώ να το κερδίσω με τίποτα στο τάβλι , τουλάχιστον σήμερα , τελείωσε ο αγώνας με ισοπαλία ! Μετά με έσυρε μέχρι τα Goody’s της Πλατείας Καράγιωργα , να πάρω λίγο αέρα βρε παιδί μου , εκεί ήταν και οι γνωστοί Ινδιάνοι και έδιναν την παράσταση τους συγκεντρώνοντας πλήθος κόσμου τριγύρω τους , άρχισα να αναρωτιέμαι αν είναι οι ίδιοι που έχω πετύχει παντού, από την Ερμού στην Αθήνα , από την ταχυδρομείου στη Λάρισα κι αν δεν με απατά η μνήμη μου, τους έχω δει και στην Πάτρα και στη Θεσσαλονίκη… Θα ανέβαζα και την αντίστοιχη φωτογραφία , αλλά η συνεννόηση μπουζούκι πάει σύννεφο με τον φίλο Αντρέα !
Μια μέρα χαμένη , μια μέρα που δεν έκανα απολύτως τίποτα , κι όχι τίποτα άλλο έχει πάει δυο κι εγώ τώρα αρχίζω και ξυπνάω για τα καλά , κι όμως πρέπει επειγόντως να πέσω για ύπνο , γιατί αύριο έχω μια σημαντική συνάντηση στις 11 και πρέπει οπωσδήποτε να είμαι εκεί … Τα τσιγάρα τα ποτά και τα ξενύχτια έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια που λένε , εμένα σίγουρα μου χάλασαν την επόμενη μέρα κι έτσι όπως πάει το πράγμα σίγουρα και την μεθεπόμενη !
Καληνύχτα Σοφάκι ή μάλλον καλή νύστα , γιατί η νύχτα μια χαρά είναι , ώρα για ύπνο πάλι …

Πότε τον παίρνεις , πότε τον τρως;

Πότε τον παίρνεις , πότε τον τρως είναι λίγος ο μισθός ! Μπήκα στο σπίτι , πατώντας στις μύτες , λες και θα ξυπνούσα κανέναν , δεν έχω συνηθίσει τα τακούνια έτσι κι αλλιώς , κι ο θόρυβος που κάνουν είναι ξένος στα αυτιά μου , μου τη σπάει … Επιτέλους έδαφος , τα αυτιά μου βουίζουν , βρωμάω από πάνω μέχρι κάτω τσιγαρίλα , πάλι ήπια σήμερα , περισσότερο από ότι έπρεπε , κρατιέμαι , ποιος αγοράζει άλλο πληκτρολόγιο τώρα , δεν είμαστε για έξοδα …
Ας βγάλω και την σεξουαλιζέ μπλούζα μην την λερώσω , τελικά είμαι κάργα συντηρητική , από το πρώτο έτος μου την είχε κάνει δώρο η Γιάννα και σήμερα την φόρεσα πρώτη φορά , την θεωρούσα πολύ προκλητική για να τη βάλω, αλλά φαίνεται πως έχω αρχίσει και απελευθερώνομαι !Όσο για τη μέση μου, δεν το συζητώ , στο δρόμο περπατούσα σκυμμένη , όχι τίποτα άλλο θα με παρεξήγησαν κι όλας ότι ήθελα τίποτα να μου έρθει και στηνόμουνα , αλλά ο πόνος ήταν αβάσταχτος , ευτυχώς ήταν ο Ανδρέας με τη Δέσποινα μαζί μου και με σέρνανε … Γέρασα και δεν το πήρα είδηση και η Μανωλοπούλου μέσα στην ερημιά , κι ο Ανδρέας εκεί να επιμένει να τραβάει βιντεακι , καθώς περπατάμε στη μέση του δρόμου και τραγουδάμε το top λαϊκό άσμα «Πότε τον παίρνεις , πότε τον τρως είναι λίγος ο μισθός !» Ξέμαθα από club κούνημα και ελληνάδικα στο καπάκι , ναι τελικά δεν ντύνομαι μόνο συντηρητικά , διασκεδάζω και ζω πολύ συντηρητικά , ξέρω ότι αν με διαβάσουν αυτοί που με ξέρουν καλά και με έχουν φάει στη μάπα χρόνια τώρα θα αρχίσουν να με γιουχάρουνε , αλλά επειδή ξέρω ότι κανείς από αυτούς δεν θα με διαβάσει γιατί και οι φίλοι μου είναι συντηρητικοί , μπορώ να λέω και να παραπονιέμαι για ότι γουστάρω …
Ναι γιατί για μερικούς η ζωή μου μπορεί να φαντάζει χολιγουντιανή ταινία , αλλά για μένα τίποτα δεν είναι αρκετό , θέλω καινούργια επεισόδια , θέλω το «Η Σοφία εν δράση νούμερο 4»! Ήδη ξεκίνησε και περιμένω με αγωνία τη συνέχεια του σεναρίου , μακάρι να με ντουμπλάρει και κανένας κομπάρσος στις επικίνδυνες αποστολές , γιατί δεν βλέπω η μέση μου να αντέχει για πολύ ακόμα ! Μόνο που στην απαρχή του «Η Σοφία εν δράση νούμερο 4», βλέπω κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου(κύριε σεναριογράφε , μήπως να το αλλάζαμε αυτό ;) , κάτι που δεν το είχα σαν πρωταγωνίστρια στο «Η Σοφία εν δράση νούμερο 1,2,3» , υποτίθεται ότι απελευθερώνομαι , κι όμως κάτι δεν πάει καλά … Παλιότερα όταν ήθελα κάτι δεν με κρατούσε κανείς , ότι ήθελα το διεκδικούσα και στο τέλος τις περισσότερες φορές το έπαιρνα, τι στο καλό πρωταγωνίστρια ήμουνα, βέβαια υπήρχαν και φορές που έσπαγα τα μούτρα μου , αλλά αυτά συμβαίνουνε και στις καλύτερες πρωταγωνίστριες …Τώρα πρέπει να με βγάλανε σε πιο light έκδοση , πιο συνεσταλμένη ίσως, όχι μόνο ντρέπομαι να πω αυτό που θέλω , αλλά κάνω κάτι χειρότερο , προσπαθώ να πείσω τους πάντες γύρω μου ότι δεν το θέλω και καθόλου μάλιστα …
Λοιπόν καιρός να βγάλω τον στόκο , και να πάω να ξεραθώ για ύπνο μέχρι αύριο το απόγευμα … Εδώ θα είμαστε και θα δούμε όλοι μαζί τι θα γίνει τελικά στη συνέχεια του «Η Σοφία εν δράση νούμερο 4»

Καλημέρες …

Μια σιωπή φωτογραφίζω

"Μια σιωπή φωτογραφίζω σου τη δείχνω και μου λες έχει πάρει φως δε βλέπεις την αλήθεια για το χτες.Νόμιζα πως ήταν τύψεις άγγιγμα στον ουρανό πτώση είναι ψιθυρίζεις που δεν έχει τελειωμό...Κοίταξε με δυο φορές μια στα μάτια μια στα χείλη η αλήθεια σου μικρή ένα δάκρυ σου έχει φύγει"...

Πάρε το δρόμο που σου πρέπει τον ανήφορο !

…Οι αλιγάτορες θα εμφανιστούν πίσω σας χωρίς να το περιμένετε και θα σας κόψουν τα πόδια , εκτός και αν εξερευνήσετε την περιοχή πριν ξεκινήσετε …
Διάβασμα, διάβασμα και πάλι διάβασμα … Σημειώσεις σε μια χαρτοπετσέτα , κι όλα άρχισαν να φαντάζουν και πάλι δυνατά …
Θα μου πεις και τι είναι ο απαισιόδοξος , αισιόδοξος με εμπειρία , αυτή η εμπειρία , αυτή η απαισιοδοξία αν θες, με λύτρωσε, και πάμε πάλι πίσω από την αρχή , όπου θυμήθηκες αυτό που είχες ξεχάσει, η ουσία φίλε μου είναι στην αισιοδοξία … Σερνόμουν στα πατώματα , μα δεν εγκατέλειψα ούτε για μια στιγμή , βρήκα τη δύναμη μέσα από τον πάτο μου , τι κι αν όλα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο, βρήκα τουλάχιστον κάτι που όχι απλά με πήγαινε μπροστά , αλλά πήγαινε και πολύ καλά ! Εκεί που έλεγα πως κάποιος θεός με περιπαίζει , τελικά μου το επιβεβαίωσε, κι αυτή τη φορά τουλάχιστον για καλό, τι κι αν όλα και όλοι αυτό το διάστημα το μόνο που ήθελαν ήταν να με γαμήσουν και να με δείρουνε , εγώ γάμησα και έδειρα στην εξεταστική ! Είδα κι εγώ από κάπου άσπρο φως , αύριο το μαρτύριο μου τελειώνει και δίνω δυο μαθήματα , μέχρι στιγμής ότι μα ότι έχω δώσει το έχω περάσει , κι αν εξαιρέσεις δυο 5, τα άλλα είναι από 8 και πάνω , οπότε που καταλήγουμε , στο ότι αν καταφέρω και περάσω και τα άλλα δυο που δίνω αύριο , δεν έχω καν δεύτερη εξεταστική και το δεύτερο ενδεχόμενο είναι να έχω το πολύ δυο για την άλλη! Σιγά – σιγά πλησιάζω τον στόχο και η ανακούφιση που νιώθω είναι τρομερή , λυτρωτική … Ύστερα από όλα αυτά έρχεται και το party , για να γλεντήσω το ότι επιβίωσα , για να φωνάξω ότι νίκησα …
Το βουνό φαινότανε μεγάλο , τελικά δεν ήτανε, όλα είναι στο μυαλό , το θέμα είναι να ξέρεις να επιβιώνεις ,να ξέρεις να παλεύεις , να μην τα παρατάς, να μάθεις αναρρίχηση, να ξέρεις από ανηφόρες κι ας είσαι από τη Λάρισα…
…Αυτοί οι αλιγάτορες ζουν συνήθως στις άκρες της εμπειρίας σας , στα σκοτεινά μέρη του μυαλού σας και γενικά να ξέρετε πως ποτέ δεν λειτουργούν έτσι όπως υπόσχονται …

Εμείς τελειώνουμε κι όλα τώρα αρχίζουν

• Έγκριση επαγγελματικών δικαιωμάτων απόφοιτων
  Τι γίνεται με τα επαγγελματικά δικαιώματά μου; Τι θα μπορώ να κάνω όταν πάρω το πτυχίο μου;

http://150.140.167.24:8000/atei_pyrgou/index.php?option=com_content&task=view&id=40&Itemid=32

• Έγκριση Προγράμματος Σπουδών Τμήματος
  Τι γίνεται με το περιεχόμενο σπουδών του Τμήματος; Έχει εγκριθεί ή ακόμα τίποτα;

http://150.140.167.24:8000/atei_pyrgou/index.php?option=com_content&task=view&id=39&Itemid=32

• Το πρώτο ανεπίσημο portal του ΤΕΙ Πύργου είναι γεγονός !
  
  http://150.140.167.24:8000/atei_pyrgou

Άντε γεια

Υ.Σ 1 Με ρωτάς που βρίσκομαι , και σου λέω στην Τζαμάικα , λες πως δεν με πιστεύεις και πως στην Τζαμάικα δεν έχει roaming…Έφτασε η ώρα μου να σας αποχαιρετήσω !
Υ.Σ 2 Έξω βρέχει και γελάω δυνατά , τα πράγματα ήρθαν χειρότερα από ότι τα περίμενα , όταν σταματήσει η μπόρα θα επανέλθω …
Υ.Σ 3 Αγαπημένη μου , μακάρι να είχες τα κότσια να στείλεις το comment σου από το άλλο σου profile , αλλά δεν τα διαθέτεις κι αυτό είναι προφανές!
Υ.Σ 4 Για μένα μπορείς να γράφεις ότι θέλεις , αν θέλεις να προσβάλεις τρίτους ξέρεις που πρέπει να πας , δεν σου επιτρέπω να λερώνεις το μπλοκ μου , με τα κόμπλεξ σου αν θες να πεις οποιονδήποτε μαλάκα , να πας να του το πεις στα μούτρα του κι όχι από εδώ μέσα !

Σου χαλάω τη μάνα

Σου χαλάω τη μάνα dimitri_alco_hol ! Δεν ξέρω τώρα εκεί οι Siciliani
τι κάνουν , πως είναι στη Messina , και που σπαταλάς τις ώρες και τις μέρες σου , που ξενυχτάς και που μπέκρο πίνεις, αλλά αυτά που θα διαβάσεις σε αυτό το post σίγουρα θα σε ξαφνιάσουν ! Σήμερα όπως ξέρεις γιορτάζω –γιορτάζω με ακούτε που το φωνάζω που θα έλεγε και ο Καλλίρης του ενενήντα , με έχει πάρει και η κουτσή Μαρία από το πρωί να μου πει χρόνια πολλά , και μου χαλάσανε τον ύπνο οι γαμημένες οι Μαρίες , γιατί χθες έπεσε άφθονό ξενύχτι και αλκοόλ , κι εσύ το αίμα μου, ο αδερφός μου ακόμα να πάρεις ,ντροπή σου …
Λοιπόν χθες το απόγευμα είπα , απόψε θα πάρω το τρένο και μη με ρωτάς που πηγαίνω .. Και η μαμά ; Πέτα τη μαμά από το τρένο; Όχι πάρε και τη μαμά μαζί σου στο τρένο , η litsa_hol εκεί που έχει μάθει να ταξιδεύει με την μπέμπα, τώρα την έβαλα σε ένα τρένο της κακιάς ώρας , τόσα χρόνια πάνω στα τρένα έχουν δει τα απίστευτά τα μάτια μου ,ειδικά σε αυτό το καημένο το δίκτυο του ΟΣΕ στην Πελοπόννησο , αλλά βαγόνια που πάνω να λένε ΣΕΚ και όχι ΟΣΕ , λογικό είναι να μην είχα ξαναδεί !Κι όμως το έπαθα κι αυτό, αν είναι δυνατόν !ΕΛΕΟΣΣΣΣΣΣ!
Γίναμε ένα με την ιστορία , στα μέσα του ταξιδιού ανοίγει κι ένα ντουλάπι και γκαπ πάει και σκάει με δύναμη το ένα πορτάκι στο κεφάλι της litsas_hol , άσε σου λέω θα την χάναμε τη μάνα κι εγώ δεν μπορούσα να ηρεμίσω μετά από τα γέλια !Εγώ ευτυχώς είχα μαζί μου και το iPod ,και καθώς έβλεπα τη μάπα μου στο πίσω μέρος και γυαλιζόμουνα , είδα κι αυτό που είχες χαράξει στο iPod “JahLoves sophie_jamaica by dimitris_alco_hol” και συγκίνήθηκα , βρε ξενιτεμένε μου ! Φτάσαμε στην Πάτρα , πανικός στους δρόμους , κόσμος και κοσμάκης , αυτοκίνητα , κορναρίσματα , ένας μικρός πανικός , και που δεν την πήγα την litsa_hol , μέσα στην νεολαία και τον φοιτητόκοσμο , να βλέπεις τη μάνα να ανεβαίνει τα σκαλιά στη Γεροκωστοπούλου , να περνάει στις 2 το πρωί από την Ραδινού, φάγαμε κλασσικά στο signore του σκασμού και μετά , πήγαμε και αράξαμε στην πλατεία Όλγας , εκεί να δεις , στο Διεθνές , άκρως φοιτητικό στέκι τη μάνα μας να δίνει τα ρέστα της !!!
Βάλε κι άλλο ούζο , ναι –ναι η litsa_hol μετά το παγωτάκι αμάρτησε και ήπιε και αλκοόλ !!!!Εγώ είχα πιει ήδη τρία καραφάκια μόνη μου και είχα πιει και κάτι μπύρες στο signore , και να’ σου να βλέπεις τη μάνα στις κούνιες στην πλατεία Όλγας , ναι-ναι εγώ και η μάνα σου κουνιόμασταν ξημερώματα στις κούνιες της πλατείας !
Πήγαμε στο σταθμό ξημερώματα για να πάρουμε το τρένο της επιστροφής , όλοι ήταν φτιαγμένοι , αυτός στα εκδοτήρια , μου έλεγε καθώς έβγαζα το εισιτήριο μου , κοπέλα μου , εγώ τώρα θα ήθελα να γαμήσω όλο τον κόσμο , αλλά δεν μπορώ , τι να κάνω; Ο μπάρμπας πρέπει να είχε πιει τα κέρατα του , με το χαρακτηριστικό γαλάζιο πουκάμισο ανοιχτό μέχρι κάτω σχεδόν και τις άσπρες τρίχες ιδρωμένες να κολλάνε στο στέρνο του… Μαύροι , Πακιστανοί , νταβατζίδες, παιδιά που μόλις έχουν τελειώσει το σχολείο και κάνουν όνειρα πως θα ταξιδέψουν σε όλη την Ελλάδα και μετά και σε όλο τον κόσμο , κακόμοιρη Γερμανοί τουρίστες , πρεζάκια , πουτάνες και τρελές , όλοι μαζί ! Το απίστευτο δεν στο είπα μου ήρθε ένα μήνυμα του με 6 μέρες καθυστέρηση , δεν ξέρω αν ο από εκεί ψηλά , με περιπαίζει , αλλά έτσι κι αλλιώς δεν αλλάζει τίποτα , και που είσαι εσύ ο τσαχπίνης που ξέρω ότι θα με διαβάσεις , να είσαι σίγουρος πως κρατάω τα καλά , και από τώρα κι όλας η συνέχεια μου φαίνεται λαμπρότατη το ίδιο εύχομαι και για την δικιά σου , αλλά μην ξεχάσεις ποτέ ότι δεν μετανιώνω για ότι κι αν έχω πει , δεν μετανιώνω , έχω όλα τα δίκια με το μέρος μου και το ξέρεις , αλλά ξέρω ότι είσαι τόσο εγωίσταρος που μπορεί και πάλι να θέλεις να βγεις από πάνω, βγες δεν με νοιάζει πια !!!!
Γυρίσαμε που λες ξημερώματα στον Πύργο , μας την έπεσαν και στο δρόμο είδες σουξέ η μάνα μας , αλλά ο άνθρωπος δεν αλλάζει, η μάνα για να εξιλεωθεί , πήρε αμέσως τη λειτουργία της και πήγε κατευθείαν στην εκκλησία , κατευθείαν !
Από ότι μου είπε το μεσημέρι , έπεσε πάνω σε επίσημα πράγματα , κατάθεση στεφάνων, μπάντες , δήμαρχοι , νομάρχες, στρατιωτικοί , πανικός !
Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω την Νούλα , για το χθεσινό τηλέφωνο , δεν ξέρω γιατί δεν την έπιαναν τα ουίσκια , να ευχαριστήσω τον Ανδρέα , που με συγκίνησε με το τηλεφώνημα του , και όλους όσους με θυμήθηκαν και θα με θυμηθούν , τους ανταποδίδω τις ευχές , εύχομαι για όλους σας τα καλύτερα και μην ξεχνάτε πάνω από όλα να έχουμε την υγεία μας και ανθρώπους , από καλή πάστα δίπλα μας, που να αξίζουν τον κόπο , όλα τα άλλα θα έρθουν ! Γιώργο τσίφτη , ετοίμασε το σπίτι , κοίτα μην έρθω και τραπεζώνεις ακόμα την γειτόνισσα, μόνο εμένα πρέπει να τραπεζώνεις γιατί είμαι η μια η μοναδική και η καλύτερη , και ξέρω θα κατέβω από εκεί πάνω γιατί γλιστράει !

Μυρίζει Μανούλα

Ξεκινάμε πάλι από την αρχή !Το σπίτι μυρίζει χλωρίνη , όλα τα τασάκια είναι πεντακάθαρα , η μπουγάδα είναι απλωμένη , και τι δεν έπλυνα και οι δυο βεράντες μου είναι τίγκα στο ρούχο, τα σεντόνια, τα στρίνγκ, της κακομοίρας δηλαδή ! Το ψυγείο είναι γεμάτο φρούτα και λαχανικά και υγιεινά φαγητά, οι ντουλάπες μου όλες ταχτοποιημένες , όλα στην εντέλεια , παντού μυρίζει καθαριότητα , δεν υπάρχει πουθενά σκόνη, μα ποιον πάω να κοροϊδέψω ; Την ίδια μου τη μάνα , αφού ξέρει καλύτερα από τον καθένα , πόσο τσαπατσούλα και αχαΐρευτη είμαι , και ότι ποτέ δεν τρώω υγιεινά , αλλά τέλος πάντων , σε μια ώρα θα είναι εδώ, έχει να έρθει από τον περασμένο Νοέμβριο στο σπιτάκι μου οπότε είπα να την καλοδεχτώ στα καθαρά !
Όσον αφορά εμένα, πρόλαβα και όχι απλώς με καθάρισα , με έγδαρα με το Πιγκόλ και όποιος δεν κατάλαβε με την βούρτσα , που καθαρίζουμε τον απόπατο(εγώ βέβαια δεν είχα ποτέ γκόμενα κόρη μπιντέμπορα , αλλά απόψε έκανα μερικά σεμινάρια στα είδη υγιεινής), κι αυτό γιατί ξέρω πως στεναχωριέται η μάνα μου όταν βλέπει πως δεν είμαι στα καλύτερα μου, και με τίποτα δεν θέλω να δω τη μάνα μου στεναχωρημένη, για οποιονδήποτε λόγο… Δυστυχώς δεν της πήρα τίποτα , είμαι ίδια ο πατέρας μου , τώρα που ο bill_hol , βρίσκεται μαζί με τον αδερφό μου στη Σικελία , και περιπλανιούνται , είπε κι αυτή να έρθει να δει την μοναχοκόρη της ! Περιττό να πω ότι μου έφυγε ο τάκος , σήμερα έγραφα δυο μαθήματα , από τη μια να γράφω για τους σκηνοθέτες , το γκρο πλάνο , τη γενική άποψη, περί ηχοληψίας , πλατό , πιλότους , περιπτώσεις που ανατρέπεται η κανονική ροή προγράμματος , για τα fade in και fade out και άλλα ένα σωρό και από την άλλη να έχω επεξεργασία σήματος , να γράφω για φάσματα , πυκνότητες , συναρτήσεις και για τους κωλό μετασχηματισμούς του Fourier ! Μετά ήρθα σπίτι άυπνη , αλλά πήγα super market , και μετά γαμήθηκα στο καθάρισμα ! Πάλι είχαμε παράπλευρές απώλειες , σήμερα έμαθα πως άλλοι τόσοι τα παράτησαν για να πάνε στην Αθήνα και να γραφτούνε σε κάποια ιδιωτική σχολή δημοσιογραφίας , δεν ξέρω αν πρέπει να πω καλά έκαναν ή όχι , έτσι κι αλλιώς το πρόγραμμα σπουδών αυτής της σχολής είναι ότι να’ ναι , έχει λίγο από όλα , άπειρα μαθήματα δημοσιογραφίας , λίγα μαθήματα καθαρής πληροφορικής , λίγα μαθήματα ηχοληψίας , μα στην πλειοψηφία τους είναι μαθήματα γραφιστικής, μέχρι στιγμής έχω κάνει καμιά δεκαριά μαθήματα στησίματος μιας εφημερίδας ή ενός περιοδικού , μέχρι και μαθήματα μακέτας ,καλά να μην μιλήσω για την διαχείριση ανθρωπίνων πόρων , τα μαθήματα διαφήμισης , επιχειρησιακής επικοινωνίας , δημοσιών σχέσεων ! Δεν το κρύβω ότι πέρυσι το καλοκαίρι ήμουν κι εγώ ένα βήμα πριν να τα παρατήσω και να πάω στην Αθήνα , τελικά δεν το έκανα , οι λόγοι δεν ήταν πολλοί , από τη μια σίγουρα ο Πύργος δεν παλεύεται ,ειδικά όταν έρχεσαι από μια μεγαλούπολη , το παθαίνεις το πολιτισμικό σου σοκ , έχεις μάθει αλλιώς και εδώ γνωρίζεις σε όλο του το φάσμα τη σημαίνει επαρχία ! Από την άλλη ήταν κι ένας άντρας στην Αθήνα , και πάνω από όλα ήθελα να φύγω για να μπορώ να είμαι μαζί του !Τώρα πια αν όλα πάνε καλά μου απομένουν 8 μήνες και Finito la mousica , passato la fiesta, αλλά ακόμα και χρόνος να πάει δεν με πειράζει πια συνήθισα και έμαθα καλά ότι μερικές αποφάσεις στη ζωή μας είναι καθοριστικές και πρέπει να τις παίρνουμε για τον εαυτό μας και μόνο γιατί αυτόν σίγουρα θα τον κουβαλάμε για πάντα μαζί μας …
Τελικά κάθισα και δεν μου βγήκε σε κακό, καλά τα λέει ο Μάνος , μου βγαίνει η δημιουργικότητα, όταν βγαίνω από δύσκολες καταστάσεις , ειδικά όταν με πιστεύω λίγο περισσότερο , καταφέρνω αυτά που θέλω … Κατάφερα μέσα στον τελευταίο χρόνο, μέσω ενός προγράμματος και χάρη στο Γιάννη το Δράκο , να κάνω εκπομπή στο ραδιόφωνο και από Οκτώβρη, θα επιστρέψω πάλι εκεί , μέχρι να φύγω από εδώ θα επιδιώξω να δουλέψω και σε κάποια εφημερίδα, μιας κι εδώ τα πράγματα είναι παράδεισος σε σχέση με την Αθήνα ή αλλού , ζητάνε δημοσιογράφους στις εφημερίδες αβέρτα, βέβαια δεν θα μιλήσω για μισθούς και τρέξιμο, τελικά κι εδώ κόλαση είναι, βιάστηκα να μιλήσω !Τώρα τι θα γίνει μετά από εδώ δεν με απασχολεί ακόμα, έχω τόσα στο κεφάλι μου , εξάλλου είμαι κατά των μακροπρόθεσμων σχεδίων , ποτέ δεν ξέρεις τι σου συμβαίνει άσε που συνήθως σου βγαίνουν και ξινά τα μακρινά ταξίδια …
Το σίγουρο είναι ότι στις εκλογές θα βρίσκομαι στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης και θα μετράω ψήφους , σκοπεύω να πάω μέρες νωρίτερα αφού η ξαδέλφη έχει κλείσει κατάσταση και έχει να πέσει πολύ αλκοόλ !

Όχι άλλο ξύλο …

Τους ανθρώπους με τους οποίους σπατάλησα στιγμές της ζωής μου , τους εκτίμησα και τους αγάπησα όλους , μηδενός εξαιρουμένου … Δεν έχει σημασία βέβαια αν στην πορεία της ζωής με πολλούς από αυτούς χαθήκαμε, αν μερικοί στη συνέχεια με απογοήτευσαν ή τους απογοήτευσα , αν άλλοι με πρόδωσαν ή τους πρόδωσα , αν άλλοι εξαφανίστηκαν ή εξαφανίστηκα !
Στο προηγούμενο post έγραφα, πως ένα από τα κριτήρια ωριμότητας είναι το κατά πόσο ο καθένας μας εκτιμάει όσα και όσους έχει όταν τα έχει και όχι όταν τα χάσει !
Όσον αφορά τους ανθρώπους που είχα όπως είπα και παραπάνω τους εκτίμησα όλους όσο τους είχα, μερικούς από αυτούς συνέχισα να τους εκτιμάω και αφότου τους έχασα , άλλους πάλι όχι , μα ποτέ δεν εκτίμησα κάποιον μονάχα όταν τον έχασα …
Από την άλλη δεν συνέβη το ίδιο με πολλά πράγματα και φάσεις που πέρασα στη ζωή μου , γιατί πολλές ευκαιρίες ή ακόμα και δυσκολίες δεν τις εκτίμησα τότε που έπρεπε , παρά μονάχα στο μέλλον , όταν είδα πως μου έμαθαν πολλά οι δυσκολίες ή πως υπάρχουν και χειρότερα ή όταν πια ήταν αργά και είχα αφήσει πίσω μου μια ευκαιρία να περάσει ανεκμετάλλευτη…
Βέβαια , τίποτα δεν μπορεί να σου απαγορεύσει να θέλεις περισσότερα από όσα έχεις ή να διεκδικείς το καλύτερο από τη ζωή σου και από τους ανθρώπους γύρω σου…
Μπορεί όμως πολλοί από εμάς να πήγαμε για τα πολλά και να χάσαμε και τα λίγα, αλλά ενδεχομένως αυτό ακριβώς να μας άξιζε, να τα χάσουμε όλα δηλαδή …
Η αχαριστία και η απληστία μας μερικές φορές μπορεί να μας οδηγήσουν στην απόλυτη καταστροφή κι αυτό γιατί δεν είχαμε εκτιμήσει μέσα μας σωστά τα όσα και όσους είχαμε …
Επειδή είμαι από αυτούς του ανθρώπους που εκτιμάω τον καθένα γι’ αυτό ακριβώς που είναι, πολλές φορές έχω την απαίτηση από τους γύρω μου να με εκτιμάνε και εκείνοι , όμως την εκτίμηση του άλλου δεν μπορείς να την επιβάλλεις αλλά μονάχα να την κατακτήσεις, βέβαια όπως είπα και πιο πάνω ο παράγοντας αχαριστία είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μας και πολλές φορές μπορεί να κάνεις τα πάντα για κάποιους ανθρώπους αλλά ποτέ να μην εκτιμήσουν τίποτα από όσα έκανες ή πέρασες μαζί τους , ούτε ποτέ να σε εκτιμήσουνε σαν άνθρωπο για τον απλούστατο λόγο το ότι είναι αχάριστοι , τότε νομίζω ότι έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και αντιλαμβάνεσαι ότι πρέπει να πάψεις να ασχολήσε μαζί τους γιατί έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν πρόκειται να εκτιμήσουν κάτι …
Δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλό ή κακό ένα στοιχείο του χαρακτήρα μου. Είναι ελάχιστες οι φορές που κάποιοι άνθρωποι με φτάνουν στα άκρα μου, αλλά όταν φτάσω εκεί , παύουν και να υπάρχουν για μένα … Με διακατέχει πολλές φορές μια απογοήτευση , γιατί είναι κρίμα να διαγράφεις έτσι ανθρώπους με τους οποίους έζησες πολλά πράγματα μαζί τους , κι όμως έτσι είμαι εγώ … Έχω τεράστια υπομονή αλλά όταν αυτή στερεύσει , δεν καταλαβαίνω τίποτα, γι’ αυτό και έχω διαγράψει ελάχιστούς ανθρώπους από τη ζωή μου και κυρίως όσους έπαιξαν μαζί μου μέχρι τα άκρα … Γίνεται ένα εκλειπτικό delete από το νου και από την καρδιά μου , με απίστευτα αποτελέσματα , ειλικρινά μετά από καιρό δεν θυμάμαι πολλά πράγματα γι’ αυτούς του ανθρώπους, οπότε φυσικό επόμενο είναι και να μην νοιάζομαι καν για την ύπαρξη τους . Δεν ξέρω αν αυτό είναι αυθυποβολή , αν είναι μια ανάγκη του εαυτού μου να βρει έναν τρόπο για να προχωρήσει μπροστά , αλλά όσοι με θύμωσαν ή με πλήγωσαν σε ακραία και επαναλαμβανόμενα επίπεδα τους διαγράφω παντελώς από τη ζωή μου, γιατί φυσικά με όσους παρεξηγήθηκα ή με πλήγωσαν ή θύμωσα μαζί τους σε φυσιολογικά πλαίσια, απλά τους συγχωρώ… Δεν έχω τάσεις εκδίκησης , ούτε ποτέ θέλησα να επιστρέψω το κακό που μου έκαναν , γιατί μετά από καιρό έχω πάψει και να το θυμάμαι κι αυτό είναι απόλυτα λογικό αφού για μένα αυτοί οι άνθρωποι δεν υπάρχουν πια , άρα και δεν με αφορούνε…
Πολλές φορές έχω ακούσει πολλούς να λένε ότι όταν φτύνεις κολλάει κι αυτή η μέθοδος έχει δείξει ότι όντως είναι αποτελεσματική και πιστεύω πως βασίζεται πάνω στο ότι οι περισσότεροι από εμάς εκτιμάμε κάτι όταν το χάνουμε περισσότερο από ότι όταν το είχαμε… Μόνο που εγώ δεν την εφάρμοσα ποτέ στη ζωή μου και ούτε πρόκειται να την εφαρμόσω για τους εξής απλούς λόγους :
Δεν με ενδιαφέρει αν κάποιος με εκτιμήσει όταν με χάσει , αν δεν με εκτίμησε όσο με είχε , τότε το μοναδικό που εκτιμάει από εμένα είναι η απουσία μου και ευχαρίστως μπορώ να του την προσφέρω για πάντα …
Δεν μπορώ να αδιαφορήσω , για την αδιαφορία , όταν νοιάζομαι έναν άνθρωπο , τον νοιάζομαι πραγματικά , κι αν αυτό το εκτιμάει έχει καλός , αν θέλει να αδιαφορήσω για να με εκτιμήσει τότε δεν αξίζει τον κόπο..
Και τέλος , το χειρότερο για κάποιον είναι να δει γυρισμένη την πλάτη μου , γιατί όταν την γυρίσω, την γυρίζω μια και καλή και φεύγω με ταχύτητα φωτός…
Μερικές φορές μετανιώνω μόνο για το γεγονός , ότι δεν εκτίμησα εγώ η ίδια τον εαυτό μου , σε καταστάσεις που τελικά μου έδειξαν στην πορεία , ότι είμαι αρκετά δυνατή για να αντιμετωπίσω πολλά και το ότι κρύβω τεράστια αποθέματα υπομονής και αγάπης μέσα μου .. Μετανιώνω που μερικές φορές έφτυσα την ίδια μου τη ζωή, και δεν πήρα από τους τόπους ή τις καταστάσεις που έζησα όσα είχαν να μου προσφέρουν , αλλά πολλές φορές έψαχνα επίγειους παραδείσους , σε μακρινούς τόπους και σε ανθρώπους που πίστευα ότι είναι καλύτεροι από εμένα και έχω να μάθω πολλά από αυτούς , αλλά στο τέλος αποδεικνυόταν , ότι όλα αυτά ήταν μύθοι που τρέφονταν από την τεράστια δύναμη και πίστη που είχα εγώ σε αυτούς … Μύθοι που όταν απομυθοποίησα πια , είδα μια κόλαση και μικρούς ανθρώπους , που τη δύναμη που είχαν πάνω μου εγώ τους την είχα δώσει κι εγώ τους είχα αφήσει να την έχουν !
Θα κλείσω αυτό το λογύδριο μου με ένα τελείως άσχετο με το θέμα περιστατικό που μου συνέβη σήμερα το μεσημέρι πάλι έξω από την πόρτα του σπιτιού μου .
Είδα στην πόρτα τον δικηγόρο που μένει από κάτω μου, νεότατος και αρκετά εύθυμος χαρακτήρας, τόσα χρόνια πια εδώ όποτε τον συναντάω έχω το θάρρος να του μιλάω στον ενικό και να μιλάμε περί ανέμων και υδάτων …
Φορούσε γυαλιά ηλίου και είχε ένα κολάρο στο λαιμό του ενώ περπατούσε με δυσκολία … Χαμογελαστή τον ρώτησα που είχε γκρεμοτσακιστεί πάλι , που είχε πέσει εν ολίγοις … Εκείνος σήκωσε τα γυαλιά και είδα και τα δυο του μάτια μελανιασμένα και μου είπε δεν έπεσα μου την έπεσαν ! Δεν το διάβασες στις εφημερίδες μου είπε ; Είχαν βάλει μπράβους και πήγαν μέσα στο γραφείο και τον ξυλοφόρτωσαν … Δεν ρώτησα τίποτα άλλο , ούτε γνωρίζω περισσότερα για το γεγονός , αλλά και μετά τα χθεσινά περιστατικά , κατέληξα πως τώρα τελευταία παίζει αρκετό ξύλο εκεί έξω, δεν κρύβω πως φοβήθηκα , και τώρα σιγά-σίγα αρχίζω και καταλαβαίνω γιατί υπάρχει η όποια φήμη υπάρχει στην υπόλοιπη Ελλάδα για τους Πελοποννήσιους και πόσο μάλλον για τους Πυργιώτες …

Εμάς ποιος θα μας «διαβάσει» ;

Εμάς ποιος θα μας ρίξει έναν αγιασμό ; Άλλοι βέβαια τον τρώνε και ζορίζονται άλλοι πάλι τον τρώνε και δροσίζονται ! Ακριβώς πίσω από το σπίτι μου υπάρχει σχολείο αλλά δυστυχώς βρισκόμουν στο πέμπτο όνειρο όταν κάποιος μουσάτος καλοκάγαθός παππούλης θα έχωνε τον βασιλικό μέσα στο νερό και θα κατέβρεχε μαθητές και καθηγητές .. Πέρασαν προ πολλού και για μένα τα μαθητικά χρόνια και θυμάμαι πως όπως πάντα βρισκόμουν αρκετά πίσω για να με φτάσει το αγιασμένο ύδωρ !
Σήμερα όμως έπρεπε να ξυπνήσω να εισβάλω στο σχολείο και να αρπάξω αμέσως από τα χέρια του παπά το μπολάκι με το νερό ή ακόμα κι αν δεν προλάβαινα να έχωνα το κεφάλι μου μέσα και να λουζόμουνα με αυτό !!!
Πρέπει να βρούμε επειγόντως έναν παπά να μας διαβάσει !!! Τις τελευταίες μέρες γίνονται τα πιο κουλά πράγματα , με αποκορύφωμα σήμερα το βράδυ όταν βρισκόμουνα κάτω από το σπίτι μου με δυο φίλους μου . Για να μην τα πολυλογώ στα καλά του καθουμένου έρχεται ένας μπάρμπας και αρχίζει να την λέει σε έναν από τους δυο φίλους μου, αυτός άλλο που δεν ήθελε , αρπαγμένος και πιεσμένος από την κωλοξεταστική άρχισε να χώνει κι αυτός στον μπάρμπα ενώ το καλύτερο πράγμα που είχε να κάνει ήταν να αδιαφορήσει … Ήταν η αρχή του τέλους , έγινε της Πόπης , μετά από αρκετά μπινελίκια , του στυλ , άντε και γαμήσου , μόνο μαζί σου , πιάστηκαν στα χέρια και τα μπουνίδια άρχισαν να πέφτουν βροχή ! Είχα μείνει ακίνητη σε απόσταση αναπνοής να παρακολουθώ το δράμα που εξελισσότανε μπροστά μου , φώναζα συνεχώς το όνομα του φίλου μου και του έλεγα να μην του δίνει σημασία και να σηκωθούμε να φύγουμε , αλλά αυτός είχε γίνει κατακόκκινος και δεν άκουγε τίποτα , μόνο βαρούσε !Τα φώτα από την απέναντι πολυκατοικία άρχισαν να ανάβουν το ένα μετά το άλλο , και διάφοροι άλλοι θεατές παρακολουθούσαν το σκηνικό από τα μπαλκόνια τους ! Το σκηνικό τελείωσε όταν κατέβηκαν, κάποιοι από την δικιά μου πολυκατοικία και ο μπάρμπας έφυγε αλλά συνέχιζε να βρίζει , μέχρι να χαθεί στην άκρη του δρόμου … Περιττό να πω, το πώς με κοιτούσανε οι άλλοι ένοικοι της πολυκατοικίας και ζητούσανε εξηγήσεις για το τι είχε γίνει ! Τι μπορείς να πάθεις τελικά στο άσχετο και από εκεί που δεν το περιμένεις , και χωρίς να φταις κι όλας , να σου την πέσει ένας άγνωστος στο δρόμο και χωρίς λόγο να σε σαπίσει και στο ξύλο ! Ανεβήκαμε στο σπίτι μου μετά άρον –άρον , και μετά από λίγο κάναμε θεραπεία γέλιου , γιατί όλοι σήμερα είχαμε πλακωθεί με κάποιον ή μάλλον μόνο εγώ δεν είχα πλακωθεί αν και το προηγούμενο βράδυ είχα φτάσει ένα βήμα πριν το εγκεφαλικό και αν μου δινότανε η ευκαιρία ήθελα κι εγώ να ρίξω πολύ ξύλο ! Είμαι κι εγώ από αυτούς τους ανθρώπους που δεν θες να δεις την άλλη πλευρά μου , υπομένω τα πάντα , αλλά όταν φτάσω στα όρια μου καλύτερα να μην είστε κοντά , σήμερα έχασα την ευκαιρία μου , τώρα που το σκέφτομαι έπρεπε να πέσω κι εγώ πάνω στο γέρο και να τον αρχίσω με κλωτσιές στην «οικογένεια», θα μου πείτε τι μου έφταιγε ο άνθρωπος ; Ναι είμαι κατά της βίας κι όλων αυτών των παρανοϊκών καταστάσεων , αλλά προχθές καλύτερα που έμεινα σπίτι μου ,γιατί είχα ξεπεράσει τα όρια μου και ο άσχετος κοσμάκης δεν μου φταίει σε τίποτα ! Το πρωί η άλλη φίλη μου που ήταν μπροστά στο σκηνικό , είχε βριστεί άγρια με αυτήν που μένει από κάτω της γιατί ενώ της έχει κάνει αρκετές παρατηρήσεις αυτή βάζει στο τέρμα κάθε πρωί Μαργαρίτη , Βολάνη ή άλλους λαϊκούς αηδούς και δεν την αφήνει ούτε να κοιμηθεί , μα ούτε και να διαβάσει , σήμερα δεν άντεξε και βγήκε εκτός εαυτού , με αποτέλεσμα να πάει στην πόρτα της και μόλις άνοιξε , άρχισε να την στολίζει με διάφορα, καθόλου κολακεύτηκα επίθετα!
Τα πνεύματα πρέπει να ηρεμίσουνε , γιατί δεν αντέχω άλλο να βρίσκομαι κάθε μέρα στην τσίτα , και ο καλύτερος τρόπος είναι η αδιαφορία … Όταν πάψετε να ασχολείστε , με ότι σας τη σπάει , νομίζω πως όλα θα γίνουν καλύτερα , βγάλτε έξω από τη ζωή σας ότι σας ενοχλεί κατά το «Έξω πούστη από την παράγκα» !
Παραπονιόμουνα όλο το καλοκαίρι γιατί ήταν το πιο ήρεμο και ήσυχο που είχα περάσει , μα τώρα το νοσταλγώ ! Λένε ότι συνήθως εκτιμάς αυτό που δεν έχεις .
Συνήθως βέβαια, γιατί εγώ ξέρω ανθρώπους που εκτιμούν και τιμούν όσους και όσα έχουν . Αυτό άλλωστε θεωρώ είναι ένα από τα κριτήρια της ωριμότητας του καθενός, δηλαδή το κατά πόσον εκτιμά αυτό που έχει , όταν το έχει και όχι όταν το χάνει …
Είναι κάτι μέρες περίεργες , που πας για τα πολλά και χάνεις και τα λίγα , πάντα και παντού θα υπάρχουν αδικίες και κακοτυχίες, τώρα γιατί πάνε και πέφτουν όλες απάνω μας αυτό δεν μπορώ να το απαντήσω ! Αλλά έτσι κι αλλιώς δεν ξέρω κανέναν που να έχει υπογράψει συμβόλαιο με την τύχη , εκτός από το παπί Γκαστόνε !

Η sophie_jamaica φιλοσοφεί ή απλώς _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ ;

Τι γίνεται όταν όλα ξανοίγουν ;
Τι γίνεται όταν από τις πολλαπλές πλύσεις , ο εγκέφαλος σου ξεθωριάζει;
Ναι γιατί μιλάμε για πλύσεις εγκεφάλου…
Ιδέες , ιδανικά, πιστεύω… Ένιωσες την ανάγκη να πιστέψεις στους ανθρώπους και μετά είπες να εξιδανικεύσεις , μερικούς από αυτούς … Ένιωσες την ανάγκη να πιστέψεις σε κάποιο Θεό και να ακολουθήσεις πιστά , όσους διακήρυτταν για Εκείνον…Ένιωσες την ανάγκη να πιστέψεις σε μια πολιτική ιδεολογία , να ενταχτείς σε κάποιο κόμμα , να ανήκεις κάπου βρε αδερφέ ….
Πίστευες , πάλευες για όλα αυτά, για έναν καλύτερο κόσμο , ήθελες να πιστεύεις πως διάλεξες το σωστό μετερίζι … Όλα ήταν αγνά , αυτός που ερωτεύτηκες ήταν για σένα τα πάντα , δεν χωρούσε η λέξη προδοσία … Ήταν το ιδανικό , δεν είχες κάνει λάθος , είχες πιστέψει τόσο σε εκείνον, είχες τυφλωθεί . Θα μπορούσες να πεθάνεις για εκείνον , αλλά δεν θα μπορούσες με τίποτα να τον προδώσεις ..
Τώρα τι κάνεις όμως ;Εδώ είναι το μεγάλο δίλλημα … Όταν ξυπνήσεις από τον λήθαργο σου , να πεις ναι ή όχι στην αλήθεια; Μπορείς να φοβάσαι να δεις κατάματα την αλήθεια , γιατί όλα όσα μέχρι τώρα πίστευες και πάλευες γι’ αυτά , καταρρίφθηκαν … Ακόμα και ο Θεός που πίστευες και φώναζες γι’ αυτόν, ξεθώριασε , έφαγες στη μάπα όλη την σαπίλα και έμεινες αποχαυνωμένος , τι να πεις τώρα στα παιδιά που σε κοιτάνε και τους έλεγες γι’ αυτόν τον υπέροχο Θεό σου ! Που θα στηριχτούνε τώρα , αφού οι άνθρωποι αποδείχτηκαν σάπιοι , αλλά και ο Θεός σου το ίδιο … Να τους πεις να πιστέψουν που ; Στην πολιτική σου ιδεολογία , πάνε οι χαρούμενες μέρες που κουνούσε ο κόσμος σημαιάκια , ξύπνησαν … Όχι δεν ξύπνησαν απλά αποχαυνώνονται ακόμα περισσότερο … Αυτό γίνεται …
Γιατί όλα ισοπεδώθηκαν , ήρθε η ώρα να αποκαλυφθούν όλα …
Γιατί ο χ-ψ μαλάκας που σου έταξε τα αστέρια και σε έβγαζε σε χλιδάτα εστιατόρια και σου άναβε κεριά στο σπίτι και σε πήγαινε ταξίδια , και σου έλεγε πως σ’ αγαπούσε και έλεγε ΘΑ-ΘΑ-ΘΑ , δεν ήθελε τίποτα άλλο από το να σου ανοίξει τα πόδια κοριτσάκι , μα εσύ τον πίστεψες και θα πέθαινες για εκείνον …
Κι εσύ κύριε που γελάς και νομίζεις πως είσαι μάγκας , πόσες φορές δεν πίστεψες και δεν λάτρεψες μια γυναίκα , που της έδωσες τα πάντα , αυτή πήρε ότι ήθελε από εσένα , και μια ωραία πρωία , σαν καλή τσουλίτσα , σηκώθηκε και σε άφησε με το πουλί στο χέρι … Άντε γεια κύριε μαλάκα σου είπε και έκλεισε την πόρτα!
Εσύ καημένη , μάνα , νοικοκυρά και καλή σύζυγος πόσες φορές , δεν πήγες σε κατηχητικά , δεν πήγες σε χριστιανικές εστίες , για να εξομολογηθείς , στον άγιο μαλάκα πατέρα που στην έπεσε ή τριβόταν πάνω σου που μαστουρωνότανε άμα έλαχε , ή την έβρισκε με αγοράκια , είχε γεμάτη την τσέπη , και είχε μια τεράστια κοιλιά για να σου πει , με μια τεράστια υποκρισία στα μάτια τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνεις…
Κι εσύ νεαρέ που θα αλλάξεις τον κόσμο, που πηγαίνεις στις πορείες και κουνάς τα σημαιάκια και φωνάζεις , για μια μίζα , για ένα παράθυρο για λίγο λάδωμα , για μια αρπαχτή….
ΌΧΙ.. Δεν φταίνε οι ιδέες , δεν φταίνε οι Θεοί , ούτε οι ιδεολογίες …
ΌΧΙ .. Δεν φταίει η αγάπη ή ο έρωτας …
ΌΧΙ .. Δεν φταίει η πολιτική …
ΌΧΙ .. Δεν φταίνε οι μαλάκες που ερωτευτήκαμε …
Φταίμε ΟΛΟΙ … Φταίμε για τη σαπίλα που υπάρχει παντού , φταίμε που γαμήσαμε ότι είχαμε και δεν είχαμε , Θεούς , συναισθήματα, συνανθρώπους, πιστεύω , ιδεολογίες …
Τι γίνεται όταν όλα ξεθωριάζουν ; Και αλήθεια τι κάνεις όταν πια καταλαβαίνεις πως ότι υπερασπίστηκες με όσο πάθος και αγάπη είχες , ήταν σάπιο και βρώμικο , βγαίνεις δημοσίως και παραδέχεσαι πως έκανες λάθος ή μήπως δεν σε παίρνει και απλά πλέον συνεχίζεις και υποκρίνεσαι πως το πιστεύεις ;

Όχι άλλο Santa Massa...

Ξύπνησα λίγο πριν το τέλος , λίγα λεπτά πριν σηκώσουνε την κούπα οι Ισπανοί …
Με την τσίμπλα κυριολεκτικά στο μάτι , άνοιξα την τηλεόραση κάτι που δεν κάνω σχεδόν ποτέ … Είχε φροντίσει η μπασκετόφιλη ξαδέλφη να με ενημερώσει μια μέρα πριν .. Είχα σηκώσει το τηλέφωνο βαριεστημένη και άυπνη και τότε ήταν που την άκουσα να ουρλιάζει και να χαίρεται που θα το έκαιγε την Κυριακή !
Βρέθηκα σε σύγχυση , δεν ξέρω τι συμβαίνει 600 χιλιόμετρα βόρια από εδώ , αλλά αυτή τη φορά όχι και μοναδική βέβαια νόμιζα πως βρισκόμουνα σε άλλον πλανήτη ..
Τι θα έπρεπε να κάψουμε την Κυριακή ; Με τα πολλά αφού βεβαιώθηκε ότι ζω , με ενημέρωσε για το τι γίνεται στον πλανήτη γη και φυσικά για τα μπασκετικά !
Βλέπετε 1.92 η ξαδέλφη , ίσως έχει ένα λόγο παραπάνω από κάθε άλλη γυναίκα για να παρακολουθεί το άθλημα …
Μόλις είχα ξυπνήσει και είχα βεβαιωθεί ότι δεν χρειαζόταν να κάψουμε τίποτα αυτή την Κυριακή , άφησα την Τ.V ανοιχτή και με μηχανικές κινήσεις πήγα να φτιάξω τον σπέσιαλ φραπέ μου στην κουζίνα … Τότε είναι που ξαναχτύπησε το τηλέφωνο …
Ήταν ο Ανδρέας από απέναντι… Όπως και χθες και προχθές και γενικά τις τελευταίες μέρες που έχει αρχίσει η εξεταστική …
-Έλα ξύπνησες;
-Ναι έχω κανένα μισάωρο !
-Α! Ωραία κι εγώ μόλις τώρα …
-Ρε Αντρέα πεινάω …
-Ωραία ντύσου θα πάμε για μάσα !
- Θέλω πίτσα , δεν μπορώ άλλο Santa Massa !
-Ωραία σε μισή ώρα θα είμαι κάτω από το σπίτι σου .
- Που λες να πάμε, Milano ;
-Μπα που να τρέχουμε , άσε που θα είναι κλειστά τώρα , πάμε el Greco !
- Ωραία και μετά ερχόμαστε εδώ και διάβασμα ε, μην ξεχνιόμαστε !
-Οκ, τα λέμε …
Η μισή ώρα είχε περάσει κι εγώ ήμουνα ακόμα με τις πιτζάμες και κολλημένη στο pc μου , αλλά όπως πάντα , φόρεσα ότι βρήκα μπροστά μου και βγήκα από το σπίτι !
Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη του ασανσέρ , γύρω από το στήθος μου δυο τρία κατακόκκινα κυκλάκια είχαν εμφανιστεί ! Τι τα ήθελα κι εγώ τα ντεκολτέ ;Φρίκη!
Λες και με είχε ρουφίξει κι εγώ δεν ξέρω τι … Αμέσως κατάλαβα ότι είχαν μείνει σημάδια από τα βεντουζάκια από το καρδιογράφημα που είχα κάνει την Παρασκευή!
Το προσπέρασα, βρήκα τον Αντρέα να περιμένει από κάτω, έλα δεν έχουμε χρόνο πρέπει να πάω σε μια κοπέλα να πάρω σημειώσεις του είπα, με κοίταξε κάπως , έλα μωρέ μέχρι την Νομαρχία θα πάμε … Δεν είπε τίποτα ο καημένος και πήγαμε … Βέβαια κάτσαμε περίπου 1 ώρα και κάτι, ήπιαμε τον καφέ μας , μας είπε και τα νέα της(ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ) , ότι το πάει σοβαρά με τον Άγγελο και μείναμε κι εμείς κάγκελο !
Α! Να πάμε και να πάρω και ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ , έχει το φάντασμα της Όπερας και το θέλω, του είπα !Πάλι δεν είπε τίποτα , πήγαμε στο γνωστό μέρος λιώσαμε διαβάζοντας τα μισά περιοδικά στο χέρι , αυτός με τα HI-TECH , κι εγώ διάβαζα τη Γαλέρα που δεν πίστευα ότι θα μπορούσα ποτέ να βρω εδώ…
Αφού φάγαμε σαν τα ζώα , και λύσαμε για ακόμη μια φορά το Κυπριακό , κάποια στιγμή είπαμε να πάμε προς το σπίτι … Περιττό να πω πως περισσότερη ώρα τρώγαμε στα διαλλείματα, παρά στο διάβασμα , εγώ κρατούσα χαρακτήρα , εκείνος βαριότανε ανελέητα , και με το δίκιο του , τα είχαμε κάνει και την προηγούμενη βδομάδα , έδινε και στις 5 αύριο , με τα χίλια ζόρια τον έπεισα και κάποια στιγμή τελειώσαμε .. Τότε ήταν που χτύπησε το τηλέφωνο και πάλι, ήταν η μάνα μου για να μου αναγγείλει το γάμο της χρονιάς ! Ναι ο Φώτης παντρεύεται !Αμάν, λέω, πως το λένε στην άλλη ! Δεν το σκέφτηκα καθόλου , πήρα τη Νούλα και της το ανακοίνωσα , άρχισε να ανασαίνει βαριά , έβαλε τα κλάματα και στο τέλος κανείς δεν έδινε σημεία ζωής , από την άλλη γραμμή !Η Νούλα είχε σωριαστεί !Ευτυχώς στο σπίτι ήταν η αδερφή της !Ο Αντρέας είχε όρεξη για κουβεντούλα , αλλά εγώ έδινα αύριο και στις 9:30 και στις 5, οπότε αφού είχε περάσει και η ώρα την έκανε με ελαφρά !
Δεν είχα βέβαια τίποτα να διαβάσω , να και ένα μάθημα που δεν έχει ύλη , αρκεί να παρακολουθούσα τι γινόταν γύρω μου από τέλη Μαΐου μέχρι και σήμερα ! Κάθισα στον καναπέ , άναψα τσιγάρο κι άρχισα να διαβάζω αραχτή την εφημερίδα μου…
Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν με επηρέασε η ήττα της εθνικής , ίσως γιατί έχω συνηθίσει στη ζωή μου , να φτάνω στην πηγή και να μην πίνω νερό ! Δεν αναρωτιέμαι γιατί η ξαδέλφη τελικά δεν πήρε ποτέ παραμάζωμα τα αποδυτήρια , ούτε γιατί στα 29 της κρατάει μέσα της έναν ενθουσιασμό που εγώ νομίζω πως έχασα νωρίς …
Δεν με ξάφνιασε το ότι δεν γύρισα να αλλάξω μπλούζα όταν είδα τα σημάδια στο στήθος μου , ούτε του ότι ακόμα και όταν με κοίταξα στον καθρέφτη απεριποίητη δεν ένιωσα καμία ανασφάλεια … Δεν ξέρω γιατί χάρηκα που παντρεύεται ο Φώτης , ούτε ποτέ κατάλαβα γιατί η άλλη λιποθύμησε… Δεν μου φάνηκε περίεργο που η συμφοιτήτρια μου θα άφηνε τον Πειραιά για χάρη ενός Πυργιώτη , ούτε το ότι ονειροβατούσε, είδα πολλά από τον παλιό μου εαυτό πάνω της !
Τέλος δεν ξαφνιάστηκα όταν δεν κατάφερα να με πίσω και πάλι να κοιμηθώ , ούτε ότι είναι 4:30 το πρωί κι αντί να βρίσκομαι στο πέμπτο όνειρο , εγώ κάθομαι και γράφω αυτές τις λέξεις

Το Τρένο

Όταν θα'ρθείς να με ξεθάψεις απ'τις στάχτες
και διώξεις από πάνω μου όλη τη σκουριά
και ξαναβάλεις τις ρόδες μου σε ράγες
και εγώ αρχίσω να κυλάω ξανά

Τότε οι λύπες θα με ψάχνουν
και άνεργες θα θρηνούν
Θα πέφτουν μανιασμένες οι βροχές
και θα ρωτούν

Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε
τα άλλα τρένα να περνούν

Είναι κάτι μέρες

Στίχοι: Σταμάτης Σπανουδάκης
Μουσική: Σταμάτης Σπανουδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς

Είναι κάτι μέρες που με προσπερνάνε
φεύγουνε και πάνε κάπου βιαστικά
Κι είναι κάτι άλλες που δεν λεν να φύγουν
πόση πίκρα κρύβουν πόση μοναξιά
Κι είναι κάτι μέρες που δεν έχει άλλες
ούτε πιο μεγάλες, ούτε πιο μικρές

Είναι κάτι μέρες που όλα είναι δικά σου
είμαι εδώ κοντά σου κι όπου θες με πας
Κι είναι κάτι άλλες που δεν σ' αναγνωρίζω
κι ούτε σου χαρίζω όσα μου χρωστάς

Είναι κάτι μέρες που η ζωή με παίρνει
πλάι σου με φέρνει και δεν είσαι εκεί
Κι είναι κάτι άλλες που μόνος μου γυρίζω
ξάφνου σ' αντικρίζω μόνη σου κι εσύ

Μια σκέψη μου 'ρθε στο μυαλό
μ' αυτήν σ' αφήνω, γεια σου
Μονάχα όσα έδωσες
για πάντα είναι δικά σου

Κλειστό λόγω ταχυκαρδίας …