Ο χρόνος δεν αλλάζει. Τον Δεκαπενταύγουστο γιορτάσαμε ξανά την αφελή μας πίστη , και το πρωί της επομένης κοιμηθήκαμε μ’ ένα μεθυσμένο, βλακώδες χαμόγελο στα χείλη …
Μαζεύονται πάντα τον Δεκαπενταύγουστο , θαρρείς την ίδια ώρα και κατηφορίζουν εδώ και τόσα χρόνια τον ίδιο δρόμο . Πως τον περιμένουν τον Δεκαπενταύγουστο !
Ναι οι καταστηματάρχες τον περιμένουν για να αρμέξουν !
Νυχτερινός ουρανός με χειμωνιάτικες διαθέσεις , προμηνύει, πως ο Σεπτέμβρης πλησιάζει απειλητικά ντυμένος σαν νυφούλα , μέσα σε άσπρα σύννεφα και κάτω από τις δαντέλες του , κρύβει ένα περίστροφο και περιμένει καρτερικά την ώρα του... Άραγε θα οπλίσει ;
Το Αυγουστιάτικο φεγγάρι έφερε και πάλι τον καύσωνα λίγο πριν ρίξει την αυλαία του , ίσως πάλι ήθελε να εναντιωθεί με όλες του τις δυνάμεις , στον καταθλιπτικό και φθινοπωρινό Σεπτέμβρη που έρχεται, ίσως ο Αύγουστος να προσπαθεί να μας μάθει για ακόμα μια φορά, πως είναι τρόπος ζωής να είσαι στρατιώτης του θετικού !
Επιστροφή στην πόλη, καύσωνας… Δίπλα μου πέρναγαν σα χαμένοι διάφοροι, με άδεια σκοτεινιασμένα μάτια. Πολλοί μιλούσαν μόνοι τους « Πρέπει αύριο να δώσω τη δόση για το δάνειο , γαμώ την πουτάνα μου»!Συσσωρευμένα πρέπει που ξεχάστηκαν για λίγο μέσα στη ραστώνη του καλοκαιριού .
Τρέξε μικρούλη, θα κλειστούμε και πάλι στην τεράστια κλωβομηχανή μας , τα κεφάλια μέσα, αλλά μη ξεχάσεις να ελπίζεις πως τα Αυγουστιάτικα φεγγάρια θα ξαναρθούν , γιατί αλλιώς θα σε κατακλύσει ο τρόμος .
Τέτοια εποχή πάντα μελαγχολώ , γιατί θα ξυπνήσω ένα πρωινό κι έξω θα βρέχει, θα ξυπνήσω ένα πρωινό και δεν θα είσαι εκεί , για να νιώσω την αισιοδοξία που με πλημμυρίζει καμιά φορά, όταν κολλάς πάνω μου και με φιλάς στο στόμα, όταν κολλάω πάνω σου και σε σκάβω με το στήθος μου .
Τροχιές που συναντήθηκαν από σύμπτωση ! Έξω ο αέρας θα λυσσομανά , τα κλαδιά θα γέρνουν και θα υποκλίνονται στο φεγγάρι, μα εγώ και τότε με μια κούπα καφέ και με ένα βιβλίο στο χέρι θα πρέπει να μείνω άγρυπνη , και θα αρχίσει να μοιάζει ο χρόνος χωρισμός και η νύχτα θα πέφτει , μα δεν θα τρίβομαι πάνω σου, ούτε θα είσαι εκεί για να σου πω «κρυώνω», θα τυλίγομαι σε κουβέρτες και θα τρίβομαι με σημειώσεις!!!!
Ο Σεπτέμβρης θα σφύζει από γεγονότα και έμπρακτη ζωή, κι αν συναντηθήκαμε από σύμπτωση, δεν είναι αυτό που μας έκανε να αισθανθούμε, αλλά η προσπάθεια ,ας για να συμπορευθούνε οι τροχιές μας …
Μη φοβάσαι όμως Commendatore, μας περιμένει στο τέλος αυτής της δύσκολης ένα «Φάντασμά της όπερας» καλά εσένα σε περιμένει κι ένα Βερολίνο, αλλά στο τέλος δεν θα αλλάξει τίποτα , ότι εποχή και να μπει , πάντα θα έχουμε φίλους ή συμφοιτητές ή συνεργάτες που βλέπουν τηλεόραση ενώ εμείς κάποια ταινία της κουλτουροσυμφοράς !
Ήρθε η ώρα να διπλώσεις σφιχτά την αιώρα, να τσουρουφλιστείς τελευταία φορά για φέτος από τις νότες της θάλασσας . Μπορείς να φοράς και στην πόλη το αντιηλιακό σου, για να σου θυμίζει ο αρωματικός υδρογονάνθρακας , αφρώδη χάδια κάτω από κοκκοφοίνικες …
