Δεν βρήκα με τίποτα να ανταλλάξω τα αλμυρά φιλιά σου , κι έτσι βρέθηκα να πικραίνω το στόμα μου με μια γουλιά τούρκικού ή έστω ελληνικού καφέ, και μια τζούρα Marlboro lights! Ναι παλιότερα τα χειμωνιάτικα απογεύματα έπινα πιο συχνά το τούρκικό καφεδάκι μου, κοντά σε όποιο βροχερό παράθυρο με έβγαζε ο κάθε χρόνος , οι εκάστοτε υποχρεώσεις , τα εκάστοτε ταξίδια !
Από τότε που μπήκες εσύ στη ζωή μου , βγήκε αυτός !
Αφού μια από τις τελευταίες επιθυμίες σου, είναι όταν με το καλό πάρεις το δρόμο προς τους ουρανούς , να μην πιούμε ελληνικό(τούρκικό) καφέ στην κηδεία σου , για να θυμόμαστε τον συχωρεμένο , αφού ο συχωρεμένος ποτέ στη ζωή του δεν ήπιε τούρκικό (ελληνικό) καφέ και αντί αυτού να πίνουμε όλοι φραπεδιές στη μνήμη σου! Πολλά τα δικά σου και τα δικά μας ψωμιά μέχρι τότε μωρό μου , έτσι το πήρα απόφαση ότι ούτε στην κηδεία σου θα απολαύσω το ελληνοτουρκικό καφεδάκι μου , οπότε τώρα που είσαι εκεί στην κρύα Σκοτία και δεν με βλέπεις , ρουφάω κάτι κλεφτές γουλίτσες στη ζούλα !!
Έχω βάλει στο τέρμα και τον Θανασάκη τον Παπακωνσταντίνου και γουστάρω άσχημα αυτή την ώρα!
Σκέφτομαι και να γυρίσω το φλιτζάνι αλλά δεν έχω κι εγώ γνωστές σαν την Αικατερίνη να μου το πούνε, βλέπεις αυτές οι βρομοδουλειές γίνονται incognito , αχ Ελένη ! Βρε λες να το βγάλω καμιά φωτογραφία να το ανεβάσω να μου πει κανείς που ξέρει το φλιτζάνι ; Σοφία! Σοβαρέψου!
Πάει και ο Απρίλης , δεν ξέρω εσείς πως θα πιάσετε το Μάη , αλλά εμένα με βλέπω να τον πιάνω με το σφουγγαρόπανο!
Λέω να απεργήσω κι εγώ μιας και η Ζωή είναι τάβλα στο κρεβάτι και δεν προβλέπεται να φύγει από την όμορφη Θεσσαλονίκη πριν την Τρίτη –Τετάρτη , αλλά ποιος ξέρει τελευταία στιγμή μπορεί να μου τη βαρέσει και να πάω να κάνω εκπομπή μόνη μου, εξάλλου οι περισσότεροι δεν θα έχουν έρθει ακόμα, τι καλύτερο θα βρω να κάνω το βράδυ της Δευτέρας ; Έπρεπε να ήσουνα από μια μεριά να με έβλεπες με τα καινούργιο σοφιστικέ μου στυλ ! Χε-χε! Θα μου πεις τι τα πήρα τα γυαλιά με 0.25 μυωπία, εεε, ακριβοπλήρωσα και καλά το ειδικό τζάμι για τον υπολογιστή ότι είναι ξεκουραστικά και κάτι τέτοιες αηδίες , εδώ που τα λέμε , με τόσες ώρες που κάθομαι εγώ μπροστά σε pc είτε στη σχολή είτε στο σπίτι χρειαζότανε !
Κάπου εδώ σας αποχαιρετώ ακούγοντας το τραγούδι :
Δεν είμαι άλλος
Πίσω απ’το φως της μουσικής που ταξιδεύεις
είσαι ολόκληρη αργεντίνικο τανγκό
Και μήτε στ’όνειρό σου πια δε με γυρεύεις
όπως παλιά μ’ένα σκοπό χερουβικό
Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
Άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός
Μες τα νεκρά τα καφενεία ρίχνει χιόνι
κι εγώ πενθώ την ερημιά ενός φιλιού
που σαν το ρούχο η αγάπη μας παλιώνει
κι είναι σαν ήχος χαλασμένου πιστολιού
Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
Άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός
Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
Άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός
Σάββατο, Απριλίου 29, 2006
Παρασκευή, Απριλίου 28, 2006
Το πολύ το Κύριε Ελέησον...
Χαρακτηρίζω την σημερινή μέρα , μουντή, κουτσή, στραβή και ανάποδη ! Συννεφιασμένο απογευματάκι Παρασκευής , και η διάθεση μου, δεν ξέρω πως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, απλώς αδιάφορη! Κάθομαι στην γνωστή γωνιά μου , μιλάω στο τηλέφωνο με την άρρωστή εορτάζουσα Ζωή , ξύνω το κεφάλι μπας και κατεβάσει καμιά ιδέα, παραιτούμε από την προσπάθεια , δεν είναι εποχή έμπνευσης !
Ανοίγω τα βιβλία , προσπαθώ να διαβάσω, καμιά όρεξη , κλείνω καφέ για αργότερα και σινεμά για το βράδυ…
Και αφού με ξέρεις το μεγαλύτερο ελάττωμα μου είναι πως δεν ήμουνα ποτέ ιδιότροπη, κουτσή, στραβή και απόλυτη, ίσως αν τα είχα όλα αυτά να είχα καταφέρει να κάνω κάτι ! Ετοιμάζω τα πράγματα για την Κυριακή , φεύγω , τα συναισθήματα μου κι αυτά απροσδιόριστα, χαρμολύπης ίσως ! Εκείνο που θα ήθελα τώρα δεν είναι ούτε μια σοκολατίνα, ούτε ένα γαλακτομπούρεκο , εκείνο που θα ήθελα τώρα ήταν να γελάσω δυνατά , να ζήσω κάτι που θα με έκανα να πέσω κάτω από τα γέλια , αυτό μου έλειψε! Ναι καλύτερα θα ήτανε να γελούσαμε παρέα , και να έπεφτα από τα γέλια στην αγκαλιά σου !
Δεν ξέρω γιατί γράφω σήμερα, δεν έχω τίποτα να πω, απουσία εμπειριών βλέπεται , ξεχάστηκα και δεν τις κυνήγησα αυτή την εβδομάδα , μόνο αρκέστηκα , στον ύπνο, στο φαΐ και στην αραλίκα! Αναρωτιέμαι από την άλλη γιατί χάθηκαν κάποιοι άνθρωποι , Θωμάαααα που βρίσκεσαι ; Να υποθέσω πως βρήκες το Κούθε σου (συγχώρεσε με δεν κατάφερα ποτέ να το μάθω σωστά ), αν είναι έτσι πες το να χαρώ ! Όχι δεν σε κατηγορώ που χάθηκες ίσως χάθηκα κι εγώ, έχω χαθεί πολλές φορές , οπότε δεν μου πέφτει και λόγος ! Την Κυριακή θα ταξιδεύω , αν σε ξεχάσω , σου λέω από τώρα τα χρόνια μου πολλά και εύχομαι όπου κι αν είσαι κι ότι κι αν κάνεις , να είσαι καλά , πάντως αν διαβάσεις αυτές τις γραμμές , περιμένω σχόλιο σου ! Κωνσταντίνε , πως πάει η προσπάθεια σε ποιον μήνα βρίσκεσαι ; Αφού αποφάσισες να το διαβάσεις όλο , με χαρά θα περιμένω τα σχόλια σου στο τέλος αυτής της μαραθώνιας προσπάθειας! Ζωή περιμένω με ανυπομονησία το blog σου !
Ανοίγω τα βιβλία , προσπαθώ να διαβάσω, καμιά όρεξη , κλείνω καφέ για αργότερα και σινεμά για το βράδυ…
Και αφού με ξέρεις το μεγαλύτερο ελάττωμα μου είναι πως δεν ήμουνα ποτέ ιδιότροπη, κουτσή, στραβή και απόλυτη, ίσως αν τα είχα όλα αυτά να είχα καταφέρει να κάνω κάτι ! Ετοιμάζω τα πράγματα για την Κυριακή , φεύγω , τα συναισθήματα μου κι αυτά απροσδιόριστα, χαρμολύπης ίσως ! Εκείνο που θα ήθελα τώρα δεν είναι ούτε μια σοκολατίνα, ούτε ένα γαλακτομπούρεκο , εκείνο που θα ήθελα τώρα ήταν να γελάσω δυνατά , να ζήσω κάτι που θα με έκανα να πέσω κάτω από τα γέλια , αυτό μου έλειψε! Ναι καλύτερα θα ήτανε να γελούσαμε παρέα , και να έπεφτα από τα γέλια στην αγκαλιά σου !
Δεν ξέρω γιατί γράφω σήμερα, δεν έχω τίποτα να πω, απουσία εμπειριών βλέπεται , ξεχάστηκα και δεν τις κυνήγησα αυτή την εβδομάδα , μόνο αρκέστηκα , στον ύπνο, στο φαΐ και στην αραλίκα! Αναρωτιέμαι από την άλλη γιατί χάθηκαν κάποιοι άνθρωποι , Θωμάαααα που βρίσκεσαι ; Να υποθέσω πως βρήκες το Κούθε σου (συγχώρεσε με δεν κατάφερα ποτέ να το μάθω σωστά ), αν είναι έτσι πες το να χαρώ ! Όχι δεν σε κατηγορώ που χάθηκες ίσως χάθηκα κι εγώ, έχω χαθεί πολλές φορές , οπότε δεν μου πέφτει και λόγος ! Την Κυριακή θα ταξιδεύω , αν σε ξεχάσω , σου λέω από τώρα τα χρόνια μου πολλά και εύχομαι όπου κι αν είσαι κι ότι κι αν κάνεις , να είσαι καλά , πάντως αν διαβάσεις αυτές τις γραμμές , περιμένω σχόλιο σου ! Κωνσταντίνε , πως πάει η προσπάθεια σε ποιον μήνα βρίσκεσαι ; Αφού αποφάσισες να το διαβάσεις όλο , με χαρά θα περιμένω τα σχόλια σου στο τέλος αυτής της μαραθώνιας προσπάθειας! Ζωή περιμένω με ανυπομονησία το blog σου !
Τρίτη, Απριλίου 25, 2006
Persona non grata
Βιώνω την λεγόμενη κατάθλιψη των γιορτών …
Δεν έμειναν άλλα αυγά να σπάσω , δεν έμεινε άλλος χώρος στο στομάχι για να το γεμίσω , με αρνιά, κοκορέτσια, κεμπάπ( κι όταν λέω κεμπάπ εννοώ το ωραίο το δικό μας το βορειοελλαδίτικο, όχι αυτό το άθλιο κεμπάπ που είναι σαν μπιφτέκι που τρώνε στην Αθήνα και κάτω από το αυλάκι).
Ίσως είναι και αυτή η δεύτερη αναβολή ενός ταξιδιού που περίμενα με λαχτάρα .
«Persona non grata» η Κοντολίζα , «persona non grata» κι εγώ!
Βρίσκομαι σε μια περίοδο γενικής αποτοξίνωσης από πάρα πολλά πράγματα που λέγονται, και από άλλα τόσα που δεν λέγονται!
Είναι ο φόβος μπροστά στο επικείμενο χάσιμο της αραλίκας .
Είναι οι στίχοι από τους Magic de spell που λένε «τέρμα το διάλειμμα τα κεφάλια μέσα».
Είναι τα «ιδιαζόντως ειδεχθείς» μελλούμενα στην τράπουλα της Ελίνας.
Είναι η απόρριψη, και αναβολή σχεδίων .
Είναι η έλλειψη μιας συγκεκριμένης ταξιδιάρας αγκαλιάς.
Είναι η εύθραυστη υγεία κοντινών μου ανθρώπων .
Είναι η συνεχόμενη έλλειψη πίστης που έχω στις δυνάμεις μου, που επιτείνουν την μελαγχολική μου διάθεση..
Τέλος αν θες, είναι απλά η φυσική εξέλιξη της ζωής, που για να μην καταντάει μονότονη, αλλάζει που και που και μου δείχνει και την άλλη όψη του νομίσματος , ή ακόμα πιο απλά , δεν μπορούν όλα να έρχονται τόσο καλά , πρέπει κι εγώ να έχω κάτι για να παραπονεθώ . Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά είναι φόβοι της στιγμής , είναι πράγματα που έχω ζήσει ξανά και έχω αντιμετωπίσει στο παρελθόν άλλοτε με επιτυχία κι άλλοτε πάλι όχι . Έχω συμφιλιωθεί με το παρελθόν μου κι έχω μάθει πολλά από αυτό , ότι ξέρω κι ότι είμαι αυτή τη στιγμή το οφείλω σε’ κείνο, κι αν έγινα καλύτερος άνθρωπος το οφείλω στις δύσκολες στιγμές του χθες.
Δεν ζω τίποτα άλλο παρά ένα ηλιόλουστο μελαγχολικό απόγευμα του Απρίλη απολαμβάνοντας τη μοναξιά μου .
Δεν έμειναν άλλα αυγά να σπάσω , δεν έμεινε άλλος χώρος στο στομάχι για να το γεμίσω , με αρνιά, κοκορέτσια, κεμπάπ( κι όταν λέω κεμπάπ εννοώ το ωραίο το δικό μας το βορειοελλαδίτικο, όχι αυτό το άθλιο κεμπάπ που είναι σαν μπιφτέκι που τρώνε στην Αθήνα και κάτω από το αυλάκι).
Ίσως είναι και αυτή η δεύτερη αναβολή ενός ταξιδιού που περίμενα με λαχτάρα .
«Persona non grata» η Κοντολίζα , «persona non grata» κι εγώ!
Βρίσκομαι σε μια περίοδο γενικής αποτοξίνωσης από πάρα πολλά πράγματα που λέγονται, και από άλλα τόσα που δεν λέγονται!
Είναι ο φόβος μπροστά στο επικείμενο χάσιμο της αραλίκας .
Είναι οι στίχοι από τους Magic de spell που λένε «τέρμα το διάλειμμα τα κεφάλια μέσα».
Είναι τα «ιδιαζόντως ειδεχθείς» μελλούμενα στην τράπουλα της Ελίνας.
Είναι η απόρριψη, και αναβολή σχεδίων .
Είναι η έλλειψη μιας συγκεκριμένης ταξιδιάρας αγκαλιάς.
Είναι η εύθραυστη υγεία κοντινών μου ανθρώπων .
Είναι η συνεχόμενη έλλειψη πίστης που έχω στις δυνάμεις μου, που επιτείνουν την μελαγχολική μου διάθεση..
Τέλος αν θες, είναι απλά η φυσική εξέλιξη της ζωής, που για να μην καταντάει μονότονη, αλλάζει που και που και μου δείχνει και την άλλη όψη του νομίσματος , ή ακόμα πιο απλά , δεν μπορούν όλα να έρχονται τόσο καλά , πρέπει κι εγώ να έχω κάτι για να παραπονεθώ . Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά είναι φόβοι της στιγμής , είναι πράγματα που έχω ζήσει ξανά και έχω αντιμετωπίσει στο παρελθόν άλλοτε με επιτυχία κι άλλοτε πάλι όχι . Έχω συμφιλιωθεί με το παρελθόν μου κι έχω μάθει πολλά από αυτό , ότι ξέρω κι ότι είμαι αυτή τη στιγμή το οφείλω σε’ κείνο, κι αν έγινα καλύτερος άνθρωπος το οφείλω στις δύσκολες στιγμές του χθες.
Δεν ζω τίποτα άλλο παρά ένα ηλιόλουστο μελαγχολικό απόγευμα του Απρίλη απολαμβάνοντας τη μοναξιά μου .
Σάββατο, Απριλίου 22, 2006
Τι θα κάνω τελικά με το έβδομό χέρι ;
Ξημερώματα Μ.Παρασκεύης χτυπάει το κινητό μέσα στα μαύρα σκοτάδια , το σηκώνω και ακούω βαβούρα, στο βάθος διακρίνω μια φωνή να τραγουδάει:
No, woman, no cry;
No, woman, no cry;
No, woman, no cry;
No, woman, no cry.
'Cause - 'cause - 'cause I remember when a we used to sit
In a government yard in Trenchtown,
Oba - obaserving the 'ypocrites - yeah! -
Mingle with the good people we meet, yeah!
Good friends we have, oh, good friends we have lost
Along the way, yeah!
In this great future, you can't forget your past;
So dry your tears, I seh. Yeah!
No, woman, no cry;
No, woman, no cry. Eh, yeah!
A little darlin', don't shed no tears:
No, woman, no cry. Eh!
Said - said - said I remember when we used to sit
In the government yard in Trenchtown, yeah!
And then Georgie would make the fire lights,
I seh, logwood burnin' through the nights, yeah!
Then we would cook cornmeal porridge, say,
Of which I'll share with you, yeah!
My feet is my only carriage
And so I've got to push on through.
Oh, while I'm gone,
Everything's gonna be all right!
Everything's gonna be all right!
Everything's gonna be all right, yeah!
Everything's gonna be all right!
Everything's gonna be all right-a!
Everything's gonna be all right!
Everything's gonna be all right, yeah!
Everything's gonna be all right!
So no, woman, no cry;
No, woman, no cry.
I seh, O little - O little darlin', don't shed no tears;
No, woman, no cry, eh.
No, woman - no, woman - no, woman, no cry;
No, woman, no cry.
One more time I got to say:
O little - little darlin', please don't shed no tears;
No, woman, no cry.
Και μετά άκουσα μια άλλη φωνή να μου φωνάζει κάποιες λέξεις , που με συγχωρείτε αλλά αυτές ήταν μόνο για τα βελουτέ αυτάκια μου ! Κ Α Ρ Γ Α!
Σνίφ , συγκινήθηκα πάλι , αλλά δεν πειράζει αυτή τη φορά ήταν για καλό !
Επιτέλους οι προσευχές μου εισακούστηκαν και η μαμά βρήκε και έφερε λεμονάδα ΕΨΑ στο ευλογημένο ψυγείο μας !
Το έθιμο του τσιπουράδικου στη Λάρισα καλά κρατεί , και αφού πλέον τείνει να γίνει παράδοση , σήμερα Μ.Παρασκεύη τα τσιπουράδικα της πόλης μετά την περιφορά του επιταφίου ήταν ασφυκτικά γεμάτα , απορώ υπάρχει σε κάποια άλλη πόλη αυτό το έθιμο ;
Αγώνα δρόμου κάναμε σήμερα για να βρούμε μια θέση στα απανταχού καφέ της πόλης , τάματα σε Αγίους , μήπως και βρούμε κάπου να κάτσουμε , μετά από ατελείωτους κύκλους βρήκαμε κάπου να κάτσουμε …. Μετά από ώρα κατάλαβα γιατί εκείνες οι θέσεις ήταν άδειες … Κάτι χαριτωμένα αγοράκια από πίσω μας , λέγανε πως οι Εβραίοι φταίνε για όλα που πέφτει η Μ.Παρασκεύη μαζί με την επέτειο της 21 Απριλίου και δεν μπορούν να το γιορτάσουν όπως θέλουνε !
Με το ένα χέρι μαυρίζω κουτάκια , με το άλλο χέρι φτιάχνω βαλίτσες , με το τρίτο μου χέρι , δεν έχω αλλά κάτι τέτοιες μέρες μου φυτρώνουν και δύο και παραπάνω επιπλέον χέρια , κάνω το σταυρό μου , με το τέταρτο γυρίζω το καλαμάκι από το φραπέ , με το πέμπτο χέρι ρίχνω τα ζάρια στο τάβλι , με το έκτο θα βάλω φωτιά με τη λαμπάδα στα μαλλιά της σπαστικής γριάς από μπροστά , με το έβδομο θα γυρίσω τη σούβλα , μπα έχουμε μηχανάκι γι’ αυτό και με το όγδοό θα σας αποχαιρετήσω!
Υ.Σ Τι θα κάνω τελικά με το έβδομό χέρι ;
Απαντήστε και κερδίστε
Καλή Ανάσταση σε όλους σας !
No, woman, no cry;
No, woman, no cry;
No, woman, no cry;
No, woman, no cry.
'Cause - 'cause - 'cause I remember when a we used to sit
In a government yard in Trenchtown,
Oba - obaserving the 'ypocrites - yeah! -
Mingle with the good people we meet, yeah!
Good friends we have, oh, good friends we have lost
Along the way, yeah!
In this great future, you can't forget your past;
So dry your tears, I seh. Yeah!
No, woman, no cry;
No, woman, no cry. Eh, yeah!
A little darlin', don't shed no tears:
No, woman, no cry. Eh!
Said - said - said I remember when we used to sit
In the government yard in Trenchtown, yeah!
And then Georgie would make the fire lights,
I seh, logwood burnin' through the nights, yeah!
Then we would cook cornmeal porridge, say,
Of which I'll share with you, yeah!
My feet is my only carriage
And so I've got to push on through.
Oh, while I'm gone,
Everything's gonna be all right!
Everything's gonna be all right!
Everything's gonna be all right, yeah!
Everything's gonna be all right!
Everything's gonna be all right-a!
Everything's gonna be all right!
Everything's gonna be all right, yeah!
Everything's gonna be all right!
So no, woman, no cry;
No, woman, no cry.
I seh, O little - O little darlin', don't shed no tears;
No, woman, no cry, eh.
No, woman - no, woman - no, woman, no cry;
No, woman, no cry.
One more time I got to say:
O little - little darlin', please don't shed no tears;
No, woman, no cry.
Και μετά άκουσα μια άλλη φωνή να μου φωνάζει κάποιες λέξεις , που με συγχωρείτε αλλά αυτές ήταν μόνο για τα βελουτέ αυτάκια μου ! Κ Α Ρ Γ Α!
Σνίφ , συγκινήθηκα πάλι , αλλά δεν πειράζει αυτή τη φορά ήταν για καλό !
Επιτέλους οι προσευχές μου εισακούστηκαν και η μαμά βρήκε και έφερε λεμονάδα ΕΨΑ στο ευλογημένο ψυγείο μας !
Το έθιμο του τσιπουράδικου στη Λάρισα καλά κρατεί , και αφού πλέον τείνει να γίνει παράδοση , σήμερα Μ.Παρασκεύη τα τσιπουράδικα της πόλης μετά την περιφορά του επιταφίου ήταν ασφυκτικά γεμάτα , απορώ υπάρχει σε κάποια άλλη πόλη αυτό το έθιμο ;
Αγώνα δρόμου κάναμε σήμερα για να βρούμε μια θέση στα απανταχού καφέ της πόλης , τάματα σε Αγίους , μήπως και βρούμε κάπου να κάτσουμε , μετά από ατελείωτους κύκλους βρήκαμε κάπου να κάτσουμε …. Μετά από ώρα κατάλαβα γιατί εκείνες οι θέσεις ήταν άδειες … Κάτι χαριτωμένα αγοράκια από πίσω μας , λέγανε πως οι Εβραίοι φταίνε για όλα που πέφτει η Μ.Παρασκεύη μαζί με την επέτειο της 21 Απριλίου και δεν μπορούν να το γιορτάσουν όπως θέλουνε !
Με το ένα χέρι μαυρίζω κουτάκια , με το άλλο χέρι φτιάχνω βαλίτσες , με το τρίτο μου χέρι , δεν έχω αλλά κάτι τέτοιες μέρες μου φυτρώνουν και δύο και παραπάνω επιπλέον χέρια , κάνω το σταυρό μου , με το τέταρτο γυρίζω το καλαμάκι από το φραπέ , με το πέμπτο χέρι ρίχνω τα ζάρια στο τάβλι , με το έκτο θα βάλω φωτιά με τη λαμπάδα στα μαλλιά της σπαστικής γριάς από μπροστά , με το έβδομο θα γυρίσω τη σούβλα , μπα έχουμε μηχανάκι γι’ αυτό και με το όγδοό θα σας αποχαιρετήσω!
Υ.Σ Τι θα κάνω τελικά με το έβδομό χέρι ;
Απαντήστε και κερδίστε
Καλή Ανάσταση σε όλους σας !
Τετάρτη, Απριλίου 19, 2006
H κόλαση είναι εξώθερμη και δεν θα παγώσει!
>> >> Apla korufaio!!!!!!!
>> >
>> >> > > >> Η ακόλουθη είναι μια πραγματική ερώτηση που δόθηκε πριν
>> >> > > >> χρόνια
> στο
>> >> > > >> Μετσόβειο Πολυτεχνείο στο τμήμα χημικών μηχανικών. Η
>> >> > > >> απάντηση
> ήταν
>> >> > > >> τόσο εμβριθής ώστε ο καθηγητής την τοιχοκόλλησε στον
πίνακα
>> >> > > >> ανακοινώσεων και έκτοτε έχει γίνει θρύλος
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Ερώτηση:
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Η κόλαση είναι εξώθερμος (αποδίδει θερμότητα)
>> >> > > >>
>> >> > > >> ή ενδόθερμος; (απορροφά θερμότητα);
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Οι περισσότεροι φοιτητές τεκμηρίωσαν τις απαντήσεις τους
>> >> > > >> χρησιμοποιώντας τον νόμο του Boyle, (τα αέρια ψύχονται
όταν
>> >> > > >> εκτονώνονται και θερμαίνονται όταν συμπιέζονται) ή κάποιο
>> >παραπλήσιο
>> >> > > >> φυσικό νόμο.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Ένας όμως φοιτητής, έδωσε την ακόλουθη απάντηση:
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Αρχικά, πρέπει να ξέρουμε πως μεταβάλλεται η μάζα της
>> >> > > >> κόλασης, συναρτήσει του χρόνου. 'Aρα, πρέπει να γνωρίζουμε
>> >> > > >> τον ρυθμό μετακίνησης των ψυχών πρός την κόλαση καθώς και
>> >> > > >> τον ρυθμό
>> >αποχώρησης
>> >> > > >> από αυτήν.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Πιστεύω πως ασφαλώς μπορούμε να υποθέσουμε ότι άπαξ και
μία
>> >> > > >> ψυχή εισαχθεί στην κόλαση, δεν θα αποχωρήσει ποτέ.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Έτσι λοιπόν, καμία ψυχή δεν φεύγει.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Όσο για τον αριθμό των ψυχών που εισέρχονται στην κόλαση,
>> >> > > >> ας εξετάσουμε τις διάφορες θρησκείες που υπάρχουν στον
>> >> > > >> κόσμο
> σήμερα.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Μερικές από αυτές τις θρησκείες, διακηρύσσουν ότι όσοι δεν
>> >> > > >> είναι
>> >μέλη
>> >> > > >> τους, τους περιμένει η κόλαση. Εφ' όσον υπάρχουν
>> >> > > >> περισσότερες
> από
>> >μία
>> >> > > >> τέτοιες θρησκείες και οι άνθρωποι δεν ανήκουν σε
>> >> > > >> περισσότερες
> από
>> >μ
>> >ία
>> >> > > >> θρησκείες, προκύπτει ότι όλες οι ψυχές, πηγαίνουν στην
>> >> > > >> κόλαση.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Λαμβάνοντας τους ρυθμούς γεννήσεων και θανάτων ως έχουν,
> μπορούμε
>> >να
>> >> > > >> αναμένουμε ότι ο αριθμός των ψυχών στην κόλαση, αυξάνεται
>> >> > > >> με
>> >εκθετική
>> >> > > >> μορφή. Τώρα, παρατηρούμε τον ρυθμό μεταβολής του όγκου
στην
> κόλαση
>> >> > > >> διότι ο νόμος του Boyle ορίζει ότι προκειμένου η
>> >> > > >> θερμοκρασία και
> η
>> >> > > >> πίεση στην κόλαση να παραμείνουν σταθερές, ο όγκος οφείλει
>> >> > > >> να αυξάνεται καθώς προστίθενται ψυχές.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Αυτό μας δίνει δύο πιθανότητες:
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> 1. Αν η κόλαση διογκούται με ρυθμό μικρότερο από τον ρυθμό
>> >εισαγωγής
>> >> > > >> των ψυχών σε αυτήν, τότε η θερμοκρασία και η πίεση στην
>> >> > > >> κόλαση
> θα
>> >> > > >> αυξάνεται έως ότου αυτή εκραγεί.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> 2. Βεβαίως, αν η κόλαση διογκούται με ρυθμό γρηγορότερο
από
>> >> > > >> τον
>> >ρυθμό
>> >> > > >> εισόδου των ψυχών σε αυτήν, τότε η θερμοκρασία και η πίεση
>> >> > > >> θα μειώνονται έως ότου η κόλαση παγώσει.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Τι από τα δύο ισχύει λοιπόν:
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Αν αποδεχθούμε αυτό που είπε κάποια πρώην μου προς εμένα,
>> >> > > >> κατά
> την
>> >> > > >> διάρκεια του πρώτου έτους, ότι "...θα κοιμηθώ μαζί σου
όταν
>> >> > > >> παγώσει η κόλαση..." και συνυπολογίσω το γεγονός ότι
>> >> > > >> συνεχίζω να μην έχω πετύχει να έχω σεξουαλικές σχέσεις
μαζί
>> >> > > >> της,
>> >τότε
>> >> > > >> η 2η πιθανότητα δεν μπορεί να ισχύει και έτσι, είμαι
>> >> > > >> σίγουρος
> ότι
>> >η
>> >> > > >> κόλαση είναι εξώθερμη και δεν θα παγώσει."
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Ο φοιτητής έλαβε το μοναδικό 10 !!
>> >
>> >> > > >> Η ακόλουθη είναι μια πραγματική ερώτηση που δόθηκε πριν
>> >> > > >> χρόνια
> στο
>> >> > > >> Μετσόβειο Πολυτεχνείο στο τμήμα χημικών μηχανικών. Η
>> >> > > >> απάντηση
> ήταν
>> >> > > >> τόσο εμβριθής ώστε ο καθηγητής την τοιχοκόλλησε στον
πίνακα
>> >> > > >> ανακοινώσεων και έκτοτε έχει γίνει θρύλος
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Ερώτηση:
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Η κόλαση είναι εξώθερμος (αποδίδει θερμότητα)
>> >> > > >>
>> >> > > >> ή ενδόθερμος; (απορροφά θερμότητα);
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Οι περισσότεροι φοιτητές τεκμηρίωσαν τις απαντήσεις τους
>> >> > > >> χρησιμοποιώντας τον νόμο του Boyle, (τα αέρια ψύχονται
όταν
>> >> > > >> εκτονώνονται και θερμαίνονται όταν συμπιέζονται) ή κάποιο
>> >παραπλήσιο
>> >> > > >> φυσικό νόμο.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Ένας όμως φοιτητής, έδωσε την ακόλουθη απάντηση:
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Αρχικά, πρέπει να ξέρουμε πως μεταβάλλεται η μάζα της
>> >> > > >> κόλασης, συναρτήσει του χρόνου. 'Aρα, πρέπει να γνωρίζουμε
>> >> > > >> τον ρυθμό μετακίνησης των ψυχών πρός την κόλαση καθώς και
>> >> > > >> τον ρυθμό
>> >αποχώρησης
>> >> > > >> από αυτήν.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Πιστεύω πως ασφαλώς μπορούμε να υποθέσουμε ότι άπαξ και
μία
>> >> > > >> ψυχή εισαχθεί στην κόλαση, δεν θα αποχωρήσει ποτέ.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Έτσι λοιπόν, καμία ψυχή δεν φεύγει.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Όσο για τον αριθμό των ψυχών που εισέρχονται στην κόλαση,
>> >> > > >> ας εξετάσουμε τις διάφορες θρησκείες που υπάρχουν στον
>> >> > > >> κόσμο
> σήμερα.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Μερικές από αυτές τις θρησκείες, διακηρύσσουν ότι όσοι δεν
>> >> > > >> είναι
>> >μέλη
>> >> > > >> τους, τους περιμένει η κόλαση. Εφ' όσον υπάρχουν
>> >> > > >> περισσότερες
> από
>> >μία
>> >> > > >> τέτοιες θρησκείες και οι άνθρωποι δεν ανήκουν σε
>> >> > > >> περισσότερες
> από
>> >μ
>> >ία
>> >> > > >> θρησκείες, προκύπτει ότι όλες οι ψυχές, πηγαίνουν στην
>> >> > > >> κόλαση.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Λαμβάνοντας τους ρυθμούς γεννήσεων και θανάτων ως έχουν,
> μπορούμε
>> >να
>> >> > > >> αναμένουμε ότι ο αριθμός των ψυχών στην κόλαση, αυξάνεται
>> >> > > >> με
>> >εκθετική
>> >> > > >> μορφή. Τώρα, παρατηρούμε τον ρυθμό μεταβολής του όγκου
στην
> κόλαση
>> >> > > >> διότι ο νόμος του Boyle ορίζει ότι προκειμένου η
>> >> > > >> θερμοκρασία και
> η
>> >> > > >> πίεση στην κόλαση να παραμείνουν σταθερές, ο όγκος οφείλει
>> >> > > >> να αυξάνεται καθώς προστίθενται ψυχές.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Αυτό μας δίνει δύο πιθανότητες:
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> 1. Αν η κόλαση διογκούται με ρυθμό μικρότερο από τον ρυθμό
>> >εισαγωγής
>> >> > > >> των ψυχών σε αυτήν, τότε η θερμοκρασία και η πίεση στην
>> >> > > >> κόλαση
> θα
>> >> > > >> αυξάνεται έως ότου αυτή εκραγεί.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> 2. Βεβαίως, αν η κόλαση διογκούται με ρυθμό γρηγορότερο
από
>> >> > > >> τον
>> >ρυθμό
>> >> > > >> εισόδου των ψυχών σε αυτήν, τότε η θερμοκρασία και η πίεση
>> >> > > >> θα μειώνονται έως ότου η κόλαση παγώσει.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Τι από τα δύο ισχύει λοιπόν:
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Αν αποδεχθούμε αυτό που είπε κάποια πρώην μου προς εμένα,
>> >> > > >> κατά
> την
>> >> > > >> διάρκεια του πρώτου έτους, ότι "...θα κοιμηθώ μαζί σου
όταν
>> >> > > >> παγώσει η κόλαση..." και συνυπολογίσω το γεγονός ότι
>> >> > > >> συνεχίζω να μην έχω πετύχει να έχω σεξουαλικές σχέσεις
μαζί
>> >> > > >> της,
>> >τότε
>> >> > > >> η 2η πιθανότητα δεν μπορεί να ισχύει και έτσι, είμαι
>> >> > > >> σίγουρος
> ότι
>> >η
>> >> > > >> κόλαση είναι εξώθερμη και δεν θα παγώσει."
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Ο φοιτητής έλαβε το μοναδικό 10 !!
Τρίτη, Απριλίου 18, 2006
« Μπορείς επίσης να θέλεις , ότι θέλεις να θέλεις»
Ξημερώματα Μ.Τρίτης και για να χωνέψω , πίνω σόδα με λεμόνι και διαβάζω Σοπεναουερ « Ο Άνθρωπος – Η κοινωνία»
« Είμαι ελεύθερος αν μπορώ να κάνω ό,τι θέλω»
«ό,τι θέλω»
« Μπορείς επίσης να θέλεις ό,τι θέλεις»
« Μπορείς επίσης να θέλεις , ότι θέλεις να θέλεις»
«Μπορείς να θέλεις ; »
Τώρα πια, με μια πιο σκούρα απόχρωση στα μαλλιά μου , μπορώ να συμβαδίζω περισσότερο με το ύφος του μαγαζιού «The fool» και να φλυαρώ χωρίς φόβο και πάθος γύρω από το γεμάτο φίλους τραπέζι, ρουφώντας τη σοκολάτα από το μεγάλο καλαμάκι !
Αν και πάντα λάτρευα αυτό το πορτοκαλί, μπορείς να το πεις και ξανθό χρώμα που είχα στα μαλλιά μου , με έκανε να αισθάνομαι πιο ανάλαφρη, οι περισσότεροι γύρω μου επέμεναν να σοβαρευτώ , ξεκινώντας με το μαλλί ! Σήμερα σοβαρεύτηκα , αλλά βαθιά μέσα μου ξέρω ότι πάλι με χρόνια με καιρούς ,πάλι πορτοκαλί θα είναι ! Ίσως κατά βάθος να μη θέλω να σοβαρευτώ ! Αυτές τις μέρες εδώ, τρυπώνω και κοιμάμαι τα βράδια στο δωμάτιο του αδερφού μου , ίσως είναι το μόνο μικρό μέρος σε αυτό το τεράστιο άδειο σπίτι. Δίπλα μου ακριβώς στέκεται μια τεράστια βιβλιοθήκη ασφυκτικά γεμάτη , στοίβες βιβλία το ένα πάνω στο άλλο και να φανταστείς ότι ελάχιστα μπορεί να έχω διαβάσει από όλα αυτά ! Μέσα σε αυτό το δωμάτιο λοιπόν τις τελευταίες μέρες , κοιμάμαι ατελείωτες ώρες , αλλά η χλομάδα και οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια δε λένε να υποχωρήσουν , όσο κονσίλερ και να βάλω , όσο ρουζ και να ρίξω στη μάπα δεν με σώζει , πρέπει να πάω για εξετάσεις γιατί με βλέπω να θέλω οπωσδήποτε service ! Η πικρή αλήθεια είναι ότι βαρέθηκα να είμαι μόνη μου , έχει και τις χάρες της η μοναξιά , αλλά ειδικά τέτοιες μέρες γίνεται λίγο σκληρή !
Προσπαθώ να είμαι διαρκώς έξω από το σπίτι να κάνω χίλια δυο πράγματα και το καταφέρνω, να γυρνάω πτώμα και να πέφτω για ύπνο , αλλά όταν μερικές φορές , μένω για ελάχιστές στιγμές σιωπηλή , θυμάμαι όλους εκείνους που θα ήθελα να ήταν εδώ , κλείνοντας τα μάτια ονειρεύομαι ότι βρίσκομαι στην αγκαλιά τους ή άλλες φορές με παίρνει ο ύπνος και τους ξεχνάω εντελώς, άλλες φορές προσπαθώ να θυμηθώ τα μάτια τους , μάταια πάντα, τα έχανα εκεί που μόλις προλάβαινα να τα συνηθίσω, και αλλά βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ από τη λαχτάρα μου για να τα ξανά αντικρίσω !
Και επειδή κοντά πέντε μέρες εδώ κι έχω μπουχτίσει ήδη από ουίσκι, φραπέ, ξενύχτια , αποπνικτική ατμόσφαιρα τσιγαρίλας, δε βλέπω την ώρα να πάρω τα βουνά , να ανέβω στους πρόποδες του Ολύμπου να κάθομαι ώρες στη βεράντα με την υπέροχη θέα , να κάθομαι ακριβώς στην ίδια θέση που καθότανε κάποτε ο Καραγάτσης και αγνάντευέ από την παλιά «Γαστέρνα» ! Ναι το σπίτι μας στη Ραψάνη είναι απλά η θρυλική «γαστέρνα», το καφενείο που άφησε την ιστορία του, ακόμα υπάρχουν τα σιδερένια τραπεζάκια του μαγαζιού , ακόμα θυμάμαι τις υπέροχες τοιχογραφίες , μόνο που τώρα η «γαστέρνα» δεν είναι τίποτα παραπάνω από σπίτι μας !
Υ. Σ Αγαπημένη μου Κ., όσο περνάνε τα χρόνια με λύπη διαπιστώνω , ότι κυριεύεσαι από μονομανίες , ότι το μυαλό σου , όλο και περισσότερο θολώνει , φοβάμαι πως θα έρθουν και χειρότερα , η παράνοια είναι μπροστά σου και δεν την παραδέχεσαι , αλλά πότε ο τρελός παραδέχτηκέ την τρέλα του ; Εγώ εύχομαι να γίνεις γρήγορα καλά, γιατί εσύ διαρκώς βλέπεις , ότι θέλεις να δεις»
« Είμαι ελεύθερος αν μπορώ να κάνω ό,τι θέλω»
«ό,τι θέλω»
« Μπορείς επίσης να θέλεις ό,τι θέλεις»
« Μπορείς επίσης να θέλεις , ότι θέλεις να θέλεις»
«Μπορείς να θέλεις ; »
Τώρα πια, με μια πιο σκούρα απόχρωση στα μαλλιά μου , μπορώ να συμβαδίζω περισσότερο με το ύφος του μαγαζιού «The fool» και να φλυαρώ χωρίς φόβο και πάθος γύρω από το γεμάτο φίλους τραπέζι, ρουφώντας τη σοκολάτα από το μεγάλο καλαμάκι !
Αν και πάντα λάτρευα αυτό το πορτοκαλί, μπορείς να το πεις και ξανθό χρώμα που είχα στα μαλλιά μου , με έκανε να αισθάνομαι πιο ανάλαφρη, οι περισσότεροι γύρω μου επέμεναν να σοβαρευτώ , ξεκινώντας με το μαλλί ! Σήμερα σοβαρεύτηκα , αλλά βαθιά μέσα μου ξέρω ότι πάλι με χρόνια με καιρούς ,πάλι πορτοκαλί θα είναι ! Ίσως κατά βάθος να μη θέλω να σοβαρευτώ ! Αυτές τις μέρες εδώ, τρυπώνω και κοιμάμαι τα βράδια στο δωμάτιο του αδερφού μου , ίσως είναι το μόνο μικρό μέρος σε αυτό το τεράστιο άδειο σπίτι. Δίπλα μου ακριβώς στέκεται μια τεράστια βιβλιοθήκη ασφυκτικά γεμάτη , στοίβες βιβλία το ένα πάνω στο άλλο και να φανταστείς ότι ελάχιστα μπορεί να έχω διαβάσει από όλα αυτά ! Μέσα σε αυτό το δωμάτιο λοιπόν τις τελευταίες μέρες , κοιμάμαι ατελείωτες ώρες , αλλά η χλομάδα και οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια δε λένε να υποχωρήσουν , όσο κονσίλερ και να βάλω , όσο ρουζ και να ρίξω στη μάπα δεν με σώζει , πρέπει να πάω για εξετάσεις γιατί με βλέπω να θέλω οπωσδήποτε service ! Η πικρή αλήθεια είναι ότι βαρέθηκα να είμαι μόνη μου , έχει και τις χάρες της η μοναξιά , αλλά ειδικά τέτοιες μέρες γίνεται λίγο σκληρή !
Προσπαθώ να είμαι διαρκώς έξω από το σπίτι να κάνω χίλια δυο πράγματα και το καταφέρνω, να γυρνάω πτώμα και να πέφτω για ύπνο , αλλά όταν μερικές φορές , μένω για ελάχιστές στιγμές σιωπηλή , θυμάμαι όλους εκείνους που θα ήθελα να ήταν εδώ , κλείνοντας τα μάτια ονειρεύομαι ότι βρίσκομαι στην αγκαλιά τους ή άλλες φορές με παίρνει ο ύπνος και τους ξεχνάω εντελώς, άλλες φορές προσπαθώ να θυμηθώ τα μάτια τους , μάταια πάντα, τα έχανα εκεί που μόλις προλάβαινα να τα συνηθίσω, και αλλά βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ από τη λαχτάρα μου για να τα ξανά αντικρίσω !
Και επειδή κοντά πέντε μέρες εδώ κι έχω μπουχτίσει ήδη από ουίσκι, φραπέ, ξενύχτια , αποπνικτική ατμόσφαιρα τσιγαρίλας, δε βλέπω την ώρα να πάρω τα βουνά , να ανέβω στους πρόποδες του Ολύμπου να κάθομαι ώρες στη βεράντα με την υπέροχη θέα , να κάθομαι ακριβώς στην ίδια θέση που καθότανε κάποτε ο Καραγάτσης και αγνάντευέ από την παλιά «Γαστέρνα» ! Ναι το σπίτι μας στη Ραψάνη είναι απλά η θρυλική «γαστέρνα», το καφενείο που άφησε την ιστορία του, ακόμα υπάρχουν τα σιδερένια τραπεζάκια του μαγαζιού , ακόμα θυμάμαι τις υπέροχες τοιχογραφίες , μόνο που τώρα η «γαστέρνα» δεν είναι τίποτα παραπάνω από σπίτι μας !
Υ. Σ Αγαπημένη μου Κ., όσο περνάνε τα χρόνια με λύπη διαπιστώνω , ότι κυριεύεσαι από μονομανίες , ότι το μυαλό σου , όλο και περισσότερο θολώνει , φοβάμαι πως θα έρθουν και χειρότερα , η παράνοια είναι μπροστά σου και δεν την παραδέχεσαι , αλλά πότε ο τρελός παραδέχτηκέ την τρέλα του ; Εγώ εύχομαι να γίνεις γρήγορα καλά, γιατί εσύ διαρκώς βλέπεις , ότι θέλεις να δεις»
Κυριακή, Απριλίου 16, 2006
Τιμημένο Λαρισαϊκό τσιπουράδικο
Τιμημένο Λαρισαϊκό τσιπουράδικο , τιμημένη θεσσαλική γη , τιμημένη ΑΕΛΑΡΑ! Βρίσκομαι πίσω στη μάνα γη και ήδη νιώθω άλλος άνθρωπος !
Αυτή η πόλη είναι ότι πιο XXL έχω γνωρίσει και μου αρέσει !
Σήμερα Κυριακή των Βαΐων,
«Κυριακή των Βαΐων ανοιξιάτικο βράδυ , σου στέλνω για τη γιορτή σου, καρτ-ποστάλ απ’τον Άδη»
για εμάς, για τους καθολικούς Κυριακή του Πάσχα! Από το πρωί σέρνομαι από το ένα τσιπουράδικο στο άλλο , και τα άτιμα έχουν κάτι μεζέδες σκέτους πειρασμούς , από εκεί στο καπάκι να λιάζομαι στην post square για ατελείωτο φραπέ και το βράδυ έχει Αλκαζάρ , ηδονίζομαι ! Μπορεί να έφυγα αλλά ο νους μου είναι πάντα κοντά στην Ολυμπιακή γη από ότι βλέπω στις ειδήσεις δεν λέει να σταματήσει να κουνάει κάτω , ποιος ξέρει χθες ήταν ο Γιωργάκης στον Πύργο και μπορεί να σταματήσουν τώρα οι σεισμοί ! Πάντως Γιωργάκη να έρχεσαι πιο συχνά στον Πύργο , τόσο κόσμο στην Πλατεία Δικαστηρίων , πρώτη φορά έβλεπα , όλο τον Πύργο να μάζευες δεν θα ήταν τόσοι!Αλήθεια από πού τους φέρατε όλους αυτούς; Είναι ειδικοί κομπάρσοι; Δεν μπορείς να τους πληρώσεις να κάθονται και στις καφετέριες της πλατείας Σάκη Καράγιωργα να μην πάμε και μας πιάνεται η ψυχή, που δεν υπάρχει ψυχή ;
Αλλά ας φύγω από την μιζέρια της Ηλείας και να επανέλθω πάλι εδώ στην κοσμοπολίτικη Λάρισα , ναι μπορεί να είναι η μόνη επαρχιακή πόλη που έχει όλα τα μειονεκτήματα της Αθήνας και κανένα πλεονέκτημα επαρχιακής πόλης , μπορεί να έχει το χειρότερο κλίμα στον πλανήτη , μπορεί να έχουν βγει μέχρι και ανέκδοτά με τους Λαρισαίους και τις καμήλες , αλλά εγώ δεν την αλλάζω με τίποτα! Όσο για το αρνί είμαστε ακόμα σε δίλημμα να το ψήσουμε στον Πλαταμώνα ή στην Ραψάνη ;
Περιμένω τις δικές σας προτιμήσεις θα με βοηθήσουνε αρκετά , ψηφίστε λοιπόν !
Που να ψήσει η sophie_jamaica το αρνί της ;
Α)Στον Πλαταμώνα
Β) Στη Ραψάνη
Γ) Δεν μας παρατάς
Ναι –ναι , ντύνομαι κι έρχομαι !!! Αυτά είναι, προέκυψε κι άλλος καφές σας αποχαιρετώ , την Τρίτη του Πάσχα θα ταξιδεύω για Ιταλία και από εκεί Πάτρα και μετά τα κεφάλια μέσα γιατί 6-7 δίνω και το κρατικό να μην ξεχνιόμαστε!
Αυτή η πόλη είναι ότι πιο XXL έχω γνωρίσει και μου αρέσει !
Σήμερα Κυριακή των Βαΐων,
«Κυριακή των Βαΐων ανοιξιάτικο βράδυ , σου στέλνω για τη γιορτή σου, καρτ-ποστάλ απ’τον Άδη»
για εμάς, για τους καθολικούς Κυριακή του Πάσχα! Από το πρωί σέρνομαι από το ένα τσιπουράδικο στο άλλο , και τα άτιμα έχουν κάτι μεζέδες σκέτους πειρασμούς , από εκεί στο καπάκι να λιάζομαι στην post square για ατελείωτο φραπέ και το βράδυ έχει Αλκαζάρ , ηδονίζομαι ! Μπορεί να έφυγα αλλά ο νους μου είναι πάντα κοντά στην Ολυμπιακή γη από ότι βλέπω στις ειδήσεις δεν λέει να σταματήσει να κουνάει κάτω , ποιος ξέρει χθες ήταν ο Γιωργάκης στον Πύργο και μπορεί να σταματήσουν τώρα οι σεισμοί ! Πάντως Γιωργάκη να έρχεσαι πιο συχνά στον Πύργο , τόσο κόσμο στην Πλατεία Δικαστηρίων , πρώτη φορά έβλεπα , όλο τον Πύργο να μάζευες δεν θα ήταν τόσοι!Αλήθεια από πού τους φέρατε όλους αυτούς; Είναι ειδικοί κομπάρσοι; Δεν μπορείς να τους πληρώσεις να κάθονται και στις καφετέριες της πλατείας Σάκη Καράγιωργα να μην πάμε και μας πιάνεται η ψυχή, που δεν υπάρχει ψυχή ;
Αλλά ας φύγω από την μιζέρια της Ηλείας και να επανέλθω πάλι εδώ στην κοσμοπολίτικη Λάρισα , ναι μπορεί να είναι η μόνη επαρχιακή πόλη που έχει όλα τα μειονεκτήματα της Αθήνας και κανένα πλεονέκτημα επαρχιακής πόλης , μπορεί να έχει το χειρότερο κλίμα στον πλανήτη , μπορεί να έχουν βγει μέχρι και ανέκδοτά με τους Λαρισαίους και τις καμήλες , αλλά εγώ δεν την αλλάζω με τίποτα! Όσο για το αρνί είμαστε ακόμα σε δίλημμα να το ψήσουμε στον Πλαταμώνα ή στην Ραψάνη ;
Περιμένω τις δικές σας προτιμήσεις θα με βοηθήσουνε αρκετά , ψηφίστε λοιπόν !
Που να ψήσει η sophie_jamaica το αρνί της ;
Α)Στον Πλαταμώνα
Β) Στη Ραψάνη
Γ) Δεν μας παρατάς
Ναι –ναι , ντύνομαι κι έρχομαι !!! Αυτά είναι, προέκυψε κι άλλος καφές σας αποχαιρετώ , την Τρίτη του Πάσχα θα ταξιδεύω για Ιταλία και από εκεί Πάτρα και μετά τα κεφάλια μέσα γιατί 6-7 δίνω και το κρατικό να μην ξεχνιόμαστε!
Δευτέρα, Απριλίου 10, 2006
Άρτι αφιχθείσα
Άρτι αφιχθείσα από την πρωτεύουσα γράφω στα γρήγορα αυτό εδώ το post , μπαίνω για μπάνιο και γρήγορα στα expert , χμ… λάθος και γρήγορα στον σταθμό, γιατί έχουμε και μια εκπομπή να κάνουμε, Rock αποπλάνηση σου’ρχομαι ! Ξέρω σας έλειψα(χεχε)λέμε τώρα , αλλά όπως είπα και πιο πάνω η απουσία μου από το blog οφείλεται στην τετραήμερη παραμονή μου στην Αθήνα ! Φτάνουν τα εισαγωγικά , στη συνέχεια παραθέτω ένα μικρό κειμενάκι το όποιο το έγραψα πάνω στο λεωφορείο στην επιστροφή μου στην ολυμπιακή γη !
Κάθομαι στη θέση 32, λεωφορείου που αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι λέξεις , διασχίζει τον ισθμό της Κορίνθου . Τις γράφω στις πρώτες λευκές σελίδες βιβλίου που έχει ως τίτλο «οι συνταγές της Τασίας» και με στυλό που γράφει πάνω του ΕΔΡΑ ΣΕΜΦΕ www.edra.ntua.gr . Φοράω μαύρα γυαλιά κι έχοντας αφήσει αρκετά πίσω μου την Αθήνα , περιπλανιέμαι στον χρόνο . Σε αυτό βοηθάει και το τραγούδι του Γιώργου Δημητριάδη το «Όλα αλλάζουν» που ακούω από το iPod .
Κανένα ταξίδι δεν είναι ίδιο με κάποιο άλλο , ακόμα κι αν η διαδρομή είναι γνωστή, ακόμα κι αν το έχεις κάνει ξανά και ξανά , πάντα κάτι καινούργιο θα έχει να σου δώσει ή να σου πάρει .
Κι ενώ εγώ γράφω αυτές τις λέξεις , ο Μπερλουσκόνι φαίνεται να χάνει τις εκλογές στην Ιταλία , η Ζωή με τον Ηλία κάνουν έρωτα , η ξαδέλφη μου ετοιμάζεται να μου βάλει λεφτά στην τράπεζα , εγώ ταξιδεύω και η οικογένεια μου βρίσκεται στο Camerino .
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν , γυρνάω το χρόνο πίσω στις 10 Απριλίου 2005, περίπου την ίδια ώρα ακριβώς ένα χρόνο πίσω . Τι σύμπτωσή ; Ήμουν στην ίδια θέση , ακριβώς την ίδια στιγμή , με τον ίδιο προορισμό .
Κι όμως όπως είχα πει και πριν , κανένα ταξίδι δεν μοιάζει με το άλλο . Ένα χρόνο πριν ο Μπερλουσκόνι ήταν ακόμα στην εξουσία , η Ζωή αγνοούσε την ύπαρξη του Ηλία , η οικογένεια μου ήταν στη Λάρισα και η ξαδέλφη μου, μου μιλούσε στο κινητό και προσπαθούσε να με πείσει να σταματήσω τα κλάματα και να φανώ δυνατή γιατί κάτι καλύτερο ξημερώνει .
Πέρυσι σε αυτό το ταξίδι έζησα έναν ψυχοθανατεμό , είπα τα ρέστα μου και τέλειωσα μια παρτίδα χωρίς νικητές και ηττημένους. .
Ένα χρόνο μετά πόσο άλλαξαν όλα και πόσο ίδια έμειναν. Ένα χρόνο μετά , στέκομαι δυνατή , χωρίς κλάματα, βιώνοντας την ευτυχία . Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω , δεν θα άλλαζα εκείνο το ταξίδι, , γιατί τώρα δεν θα τα είχα όλα, αν πρώτα δεν τα είχα χάσει όλα . Όσο για το πώς πέρασα αυτές τις 4 μέρες στην Αθήνα , τι να σας πω, θέλω να αρχίσω να χοροπηδάω και να φωνάζω μέσα στο λεωφορείο είμαι ευτυχισμένη , είμαι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ !Όμως εκείνο που με σταμάτησε ήταν το μποτιλιάρισμα που είχε στο δρόμο γιατί μια νταλίκα μπροστά μας είχε αρπάξει φωτιά . Να φτάσαμε επιτέλους στο Αίγιο , και ήρθε η ώρα για τσιγάρο, έτσι ανέβαλα τα χοροπηδητά και τις χαρούλες για λίγη νικοτίνη !
Κάθομαι στη θέση 32, λεωφορείου που αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι λέξεις , διασχίζει τον ισθμό της Κορίνθου . Τις γράφω στις πρώτες λευκές σελίδες βιβλίου που έχει ως τίτλο «οι συνταγές της Τασίας» και με στυλό που γράφει πάνω του ΕΔΡΑ ΣΕΜΦΕ www.edra.ntua.gr . Φοράω μαύρα γυαλιά κι έχοντας αφήσει αρκετά πίσω μου την Αθήνα , περιπλανιέμαι στον χρόνο . Σε αυτό βοηθάει και το τραγούδι του Γιώργου Δημητριάδη το «Όλα αλλάζουν» που ακούω από το iPod .
Κανένα ταξίδι δεν είναι ίδιο με κάποιο άλλο , ακόμα κι αν η διαδρομή είναι γνωστή, ακόμα κι αν το έχεις κάνει ξανά και ξανά , πάντα κάτι καινούργιο θα έχει να σου δώσει ή να σου πάρει .
Κι ενώ εγώ γράφω αυτές τις λέξεις , ο Μπερλουσκόνι φαίνεται να χάνει τις εκλογές στην Ιταλία , η Ζωή με τον Ηλία κάνουν έρωτα , η ξαδέλφη μου ετοιμάζεται να μου βάλει λεφτά στην τράπεζα , εγώ ταξιδεύω και η οικογένεια μου βρίσκεται στο Camerino .
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν , γυρνάω το χρόνο πίσω στις 10 Απριλίου 2005, περίπου την ίδια ώρα ακριβώς ένα χρόνο πίσω . Τι σύμπτωσή ; Ήμουν στην ίδια θέση , ακριβώς την ίδια στιγμή , με τον ίδιο προορισμό .
Κι όμως όπως είχα πει και πριν , κανένα ταξίδι δεν μοιάζει με το άλλο . Ένα χρόνο πριν ο Μπερλουσκόνι ήταν ακόμα στην εξουσία , η Ζωή αγνοούσε την ύπαρξη του Ηλία , η οικογένεια μου ήταν στη Λάρισα και η ξαδέλφη μου, μου μιλούσε στο κινητό και προσπαθούσε να με πείσει να σταματήσω τα κλάματα και να φανώ δυνατή γιατί κάτι καλύτερο ξημερώνει .
Πέρυσι σε αυτό το ταξίδι έζησα έναν ψυχοθανατεμό , είπα τα ρέστα μου και τέλειωσα μια παρτίδα χωρίς νικητές και ηττημένους. .
Ένα χρόνο μετά πόσο άλλαξαν όλα και πόσο ίδια έμειναν. Ένα χρόνο μετά , στέκομαι δυνατή , χωρίς κλάματα, βιώνοντας την ευτυχία . Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω , δεν θα άλλαζα εκείνο το ταξίδι, , γιατί τώρα δεν θα τα είχα όλα, αν πρώτα δεν τα είχα χάσει όλα . Όσο για το πώς πέρασα αυτές τις 4 μέρες στην Αθήνα , τι να σας πω, θέλω να αρχίσω να χοροπηδάω και να φωνάζω μέσα στο λεωφορείο είμαι ευτυχισμένη , είμαι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ !Όμως εκείνο που με σταμάτησε ήταν το μποτιλιάρισμα που είχε στο δρόμο γιατί μια νταλίκα μπροστά μας είχε αρπάξει φωτιά . Να φτάσαμε επιτέλους στο Αίγιο , και ήρθε η ώρα για τσιγάρο, έτσι ανέβαλα τα χοροπηδητά και τις χαρούλες για λίγη νικοτίνη !
Τρίτη, Απριλίου 04, 2006
).jpg)
Οι Αντιπροσωπείες κάνουν ζημιά ;
Βγάζεις τα ακουστικά , κλείνεις τα μικρόφωνα , αποθηκεύεις την εκπομπή στο cool edit, ανάβεις ένα τσιγάρο,πατάς τον αυτόματο , μαζεύεις τα μπογαλάκια σου, λες και καμιά μ_ λ_κ_α , με τον τύπο που κάνει κάτω το μοντάζ , παραπονιέσαι στον ηχολήπτη που ακόμα δεν έχει καθαρίσει την κονσόλα του cd player και πάλι ξύσιμο σήμερα και παίρνεις το δρόμο του γυρισμού για το ακατάστατο δυάρι που λέγαμε !
Ελπίζεις πως σήμερα , δεν θα κάνει σεισμό όπως χθες που σου κόπηκε η χολή , εντάξει είπαμε εδώ κάτω το συνηθίσαμε πια , αλλά ο χθεσινός , μας κούνησε αρκετά πάλι ! Στο δρόμο κλασικά με τη Ζωή να μου παραπονιέται που διάβασα στον αέρα μήνυμα που μας είχανε στείλει και αφιερωνότανε στους ανεξάρτητους , εγώ έχω περίοδο, αυτή έκανε σαν υστερική , βλέπεις δύσκολη η θέση της να είναι και χωμένη ως το κόκαλο στην ΠΚΣ και να είναι αμερόληπτη στο ράδιο , αλλά ας έχει, κατάλαβε μετά ότι έκανε χοντρό λάθος που μου έβαλε τις φωνές ζήτησε συγνώμη και ησύχασε! Της είχα πει από την αρχή ότι το θέμα σήμερα ήτανε κάπως λεπτό , το ρίξαμε στο χαβαλέ με τις εκλογές κι αυτό άρεσε και φάνηκε από τα μηνύματα , παρόλα τα ευτράπελα λοιπόν τα καταφέραμε και είναι από τις ελάχιστες φορές που γυρνάω μετά από την εκπομπή και είμαι στα αλήθεια ευχαριστημένη ! Έτσι κι αλλιώς ανήκω κι εγώ σε αυτό το 60% που δεν θα πάει να ψηφίσει την Τετάρτη και είχα όλο το δικαίωμα να πω ότι μου καπνίσει χωρίς να έχω επιπτώσεις από κανένα κόμμα , αν είναι δυνατόν!
Δεν θα πάω να ψηφίσω λοιπόν την Τετάρτη , θα κάνω άλλα πιο χρήσιμα πράγματα εκείνη τη μέρα , έτσι κι αλλιώς είτε πάω να ψηφίσω είτε όχι πάλι πρόβατο θα με πούνε , δεν μου αρέσει να τα απαξιώνω όλα αν και πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να το κάνει ! Το όλο σκηνικό μου θυμίζει μια μακρινή μου θεία, τρίτη ή τέταρτη ξαδέρφη του πατέρα μου , που όποτε πηγαίναμε σπίτι της όταν ήμασταν μικρά με τον αδερφό μου , αν μας έδινε διάφορα καλούδια και δεν τα τρώγαμε έλεγε στη μάνα μου, ααααα, Λίτσα ακατάδεχτα και κακοφάγανα τα παιδία σου, τίποτα δεν έφαγαν !Υπήρχαν φορές όμως που φάγαμε και το γλυκό της και το αλμυρό της και τότε ερχότανε το καλό , ααααα Λίτσα στο χωράφι τα είχες τα παιδία; Φαγανά είναι, όλα τα φάγανε! Αν θέλει να πει κάτι ο κόσμος το λέει ότι κι αν κάνεις , κι αν θέλουν να βγάλουνε κάποιο πόρισμα για το πόσο καλός φοιτητής ή κακός είσαι ή για το πόσο ενδιαφέρεσαι ή όχι για το κοινό καλό της σχολή σου θα το βγάλουνε είτε ψηφίσεις είτε όχι , το θέμα είναι να ξέρεις εσύ τι θες και συνειδητά να ασκήσεις το εκλογικό σου δικαίωμα ή να απέχεις ! Ο λόγος που απέχω από αυτές τις εκλογές είναι γιατί έχω απογοητευτεί , γιατί ίσως με την δικιά μου αποχή άφησα κάποιους άλλους να καταντήσουν την όλη ιστορία πανηγυράκι για λίγους , αλλά ειλικρινά καταλήγω στο να απέχω, παρά να παίρνω μέρος σε αυτό, γιατί καμία φωνή δεν με εκφράζει , όλες στα αυτιά μου ηχούν γελοίες ! Κλείνω αυτό το κειμενάκι, παραθέτοντας ένα απόσπασμα από μια συνέντευξη που είχε δώσει ο Πανούσης έτη φωτός πίσω στο περιοδικό in Rock !
- Έχουμε τώρα και τις φοιτητικές εκλογές, τραπεζάκια έξω, σούσουρο, Δαπίτες με κινητά κ.τ.λ. κ.τ.λ.
Ελπίζεις πως σήμερα , δεν θα κάνει σεισμό όπως χθες που σου κόπηκε η χολή , εντάξει είπαμε εδώ κάτω το συνηθίσαμε πια , αλλά ο χθεσινός , μας κούνησε αρκετά πάλι ! Στο δρόμο κλασικά με τη Ζωή να μου παραπονιέται που διάβασα στον αέρα μήνυμα που μας είχανε στείλει και αφιερωνότανε στους ανεξάρτητους , εγώ έχω περίοδο, αυτή έκανε σαν υστερική , βλέπεις δύσκολη η θέση της να είναι και χωμένη ως το κόκαλο στην ΠΚΣ και να είναι αμερόληπτη στο ράδιο , αλλά ας έχει, κατάλαβε μετά ότι έκανε χοντρό λάθος που μου έβαλε τις φωνές ζήτησε συγνώμη και ησύχασε! Της είχα πει από την αρχή ότι το θέμα σήμερα ήτανε κάπως λεπτό , το ρίξαμε στο χαβαλέ με τις εκλογές κι αυτό άρεσε και φάνηκε από τα μηνύματα , παρόλα τα ευτράπελα λοιπόν τα καταφέραμε και είναι από τις ελάχιστες φορές που γυρνάω μετά από την εκπομπή και είμαι στα αλήθεια ευχαριστημένη ! Έτσι κι αλλιώς ανήκω κι εγώ σε αυτό το 60% που δεν θα πάει να ψηφίσει την Τετάρτη και είχα όλο το δικαίωμα να πω ότι μου καπνίσει χωρίς να έχω επιπτώσεις από κανένα κόμμα , αν είναι δυνατόν!
Δεν θα πάω να ψηφίσω λοιπόν την Τετάρτη , θα κάνω άλλα πιο χρήσιμα πράγματα εκείνη τη μέρα , έτσι κι αλλιώς είτε πάω να ψηφίσω είτε όχι πάλι πρόβατο θα με πούνε , δεν μου αρέσει να τα απαξιώνω όλα αν και πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να το κάνει ! Το όλο σκηνικό μου θυμίζει μια μακρινή μου θεία, τρίτη ή τέταρτη ξαδέρφη του πατέρα μου , που όποτε πηγαίναμε σπίτι της όταν ήμασταν μικρά με τον αδερφό μου , αν μας έδινε διάφορα καλούδια και δεν τα τρώγαμε έλεγε στη μάνα μου, ααααα, Λίτσα ακατάδεχτα και κακοφάγανα τα παιδία σου, τίποτα δεν έφαγαν !Υπήρχαν φορές όμως που φάγαμε και το γλυκό της και το αλμυρό της και τότε ερχότανε το καλό , ααααα Λίτσα στο χωράφι τα είχες τα παιδία; Φαγανά είναι, όλα τα φάγανε! Αν θέλει να πει κάτι ο κόσμος το λέει ότι κι αν κάνεις , κι αν θέλουν να βγάλουνε κάποιο πόρισμα για το πόσο καλός φοιτητής ή κακός είσαι ή για το πόσο ενδιαφέρεσαι ή όχι για το κοινό καλό της σχολή σου θα το βγάλουνε είτε ψηφίσεις είτε όχι , το θέμα είναι να ξέρεις εσύ τι θες και συνειδητά να ασκήσεις το εκλογικό σου δικαίωμα ή να απέχεις ! Ο λόγος που απέχω από αυτές τις εκλογές είναι γιατί έχω απογοητευτεί , γιατί ίσως με την δικιά μου αποχή άφησα κάποιους άλλους να καταντήσουν την όλη ιστορία πανηγυράκι για λίγους , αλλά ειλικρινά καταλήγω στο να απέχω, παρά να παίρνω μέρος σε αυτό, γιατί καμία φωνή δεν με εκφράζει , όλες στα αυτιά μου ηχούν γελοίες ! Κλείνω αυτό το κειμενάκι, παραθέτοντας ένα απόσπασμα από μια συνέντευξη που είχε δώσει ο Πανούσης έτη φωτός πίσω στο περιοδικό in Rock !
- Έχουμε τώρα και τις φοιτητικές εκλογές, τραπεζάκια έξω, σούσουρο, Δαπίτες με κινητά κ.τ.λ. κ.τ.λ.
Μ' αρέσει πολύ όλο αυτό που γίνεται γιατί ξεβρακώνει το κόλπο αυτό που δεν έχει καμμία σχέση με τη δημοκρατία και με την εκπροσώπηση αυτή η δι' αντιπροσώπου δημοκρατία που έχουμε, το σύστημα αυτό το οποίο είναι λιγάκι περίεργο. Αντιπροσωπείες εγώ δέχομαι μονάχα στ' αυτοκίνητα κι εκεί το συζητάμε και πάλι, κι εκεί σου κάνουνε ζημιά. Τώρα εμείς είμαστε υπέρ της άμεσης δημοκρατίας. Κι όταν λέω "εμείς" είναι ο πληθυντικός ευγενείας.
Δευτέρα, Απριλίου 03, 2006
Ο Τζίμη, ο σκύλος μου !
Δεν ξέρω τι να γράψω . Είναι πραγματικά τρομακτικό με τι ταχύτητα γεμίζει το τασάκι από τα goody’s δίπλα μου, απομεινάρι κι αυτό, δώρο από κάποιους συμφοιτητές μου στο πρώτο έτος που το είχαν καβατσώσει, τώρα πια δεν ξέρω καν αν ζούνε ή αν πέθαναν!
Από το πρωί το καθαρίζω, κι αυτό επιμένει να γεμίζει ξανά και ξανά . Στο κρεβάτι αφημένη μια καρτέλα depon από το πρωί να υποδηλώνει τους πόνους περιόδου που σαν να υποχώρησαν τώρα που βράδιασε… Σήμερα δεν το κούνησα ρούπι από το σπίτι ή μάλλον βγήκα λίγο το μεσημέρι προς αναζήτηση κυριακάτικων εφημερίδων , όμορφη ανοιξιάτικη μέρα , που επιβάλει καφέ και τάβλι , μα όλοι ήταν φευγάτοι , αλλά ας είναι μπορεί κάποιοι να είχανε μείνει , αλλά δεν πήρα κανέναν τηλέφωνο γιατί σήμερα από το πρωί ήμουν φευγάτη εγώ, στον κόσμο μου, στην μουντάδα μου . Μου έκανε καλό ο εγκλεισμός , από αύριο σκέφτηκα πως θα γκρινιάζω πάλι που δεν θα έχω χρόνο να δω το σπίτι μου , και τι να δω; Ένα μονίμως ακατάστατο δυάρι , με αφημένα αποτσίγαρα στα τασάκια , άπλυτα στην κουζίνα , ρούχα πεταμένα από εδώ και από εκεί, με περιμένει κάθε φορά που γυρίζω , είναι ώρες που μου λείπει και ώρες που με πνίγει! Ο καφές ξεχασμένος κι αυτός από το πρωί εδώ πάνω στο γραφείο , δίπλα του στοιβαγμένα βιβλία , σημειώσεις χαρτάκια , αναπτήρες , cd , σερβιέτες , πινέλα , μανταλάκια , λεξικά , είναι ο καινούργιος μου έρωτας τα λεξικά ! Είπα να ασχοληθώ σήμερα λίγο σοβαρά με την αυριανή μας εκπομπή που είναι αφιερωμένη στις φοιτητικές εκλογές…Μου πήρε αρκετές ώρες μπορώ να πω , αλλά θέλω να ελπίζω πως αύριο το αποτέλεσμα θα είναι αρκετά καλό, ένιωσα λίγο χαμάλης της υπόθεσης , μιας και η συμπαραγωγός μου το αέριζε μαζί με τον γκόμενο της στην Πάτρα ενώ εγώ δημιουργούσα , αλλά χαλάλι , εξάλλου το γούσταρα και το έκανα , σκέφτομαι και το άλλο υπήρξαν εκπομπές που βγάλαμε αξιοπρεπώς, χωρίς να έχουμε ετοιμάσει τίποτα! Την Παρασκευη θα μαζέψω πάλι τα μπογαλάκια μου για να ανηφορίσω στην πρωτεύουσα , δικαιούμαι να το αερίσω κι εγώ λιγάκι νομίζω, οπότε αναλαμβάνει εκείνη για την επόμενη Δευτέρα ! Αν και μοναχικά η μέρα σήμερα κύλισε όμορφα , οι γέροντες από τον τέταρτο που τυγχάνει να είναι και αυτοί που μου νοικιάζουν το σπίτι , μου έφεραν και σήμερα φαγητό, τα συνηθισμένα υγιεινά φαγητά που τους επιβάλει η ηλικία τους μου προσφέρουν με ένα χαμόγελο συνήθως .Όπως σήμερα που άνοιξα την πόρτα και είδα μπροστά μου την κυρία Χρυσή με το δίσκο στο χέρι , η μισή σούπα είχε χυθεί πάνω στο δίσκο , έχει λίγο παρκινσον βλέπεται! Δεν μου γεμίζουν μονάχα το στομάχι , μου γεμίζουν και την καρδιά καμιά φορά , γιατί νιώθω πως υπάρχει κάποιος που με νοιάζεται εδώ κάτω από το αυλάκι που με έφερε η μοίρα μου ! Αν και η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ένιωσα μόνη σε αυτό το σπίτι , από τότε που ήρθα εδώ είχα πάντα μαζί μου τον λούτρινο μεγάλο σκύλο μου τον Τζίμη , ξενιτευτήκαμε μαζί , αυτός άφησε την Ιταλία κι εγώ την βασίλισσα της Θεσσαλίας , μπορεί για κάποιους να ακούγεται κουτό , μα αυτός ο λούτρινος σκύλος για μένα σημαίνει πολλά ! Ξέρω πολλοί τώρα μπορεί να με φαντάζεστε σαν την Κούρκουλα να παίζω τη Σελήνη στη Λάμψη του Φώσκολου και κρατώντας τον μεγάλο λούτρινο αρκούδο να λέω «Σελήνη , αγαπάει Αλέξη !!!» Ναι ο Τζίμη για μένα σημαίνει πολλά ! Δεν μου τον χάρισε κανένας ,δεν μου θυμίζει κάτι , μόνη μου τον είχα πάρει από ένα μεγάλο πολυκατάστημα στην Αγκόνα που ήταν στοιβαγμένος μαζί με άλλα ζώα , χελώνες , δελφίνια , αρκούδες και τα σχετικά ! Ο Τζίμη έχει ψυχή κι αν δεν είχε , τώρα πια έχει, έχει ένα κομμάτι από τη δική μου ! Η αλήθεια είναι ότι πάντα είχα μια αδυναμία στις γάτες , σε αυτά τα ζώα του σατανά που λέει και ο φίλος μου ο Λιάκος , τώρα πως κατάντησα να δίνω όλη μου την φροντίδα σε έναν σκύλο και μάλιστα λούτρινο ποιος ξέρει ; Μπορεί να φταίει το γεγονός ότι ακόμα είμαι ανίκανη να προσφέρω φροντίδα στον ίδιο μου τον εαυτό, πόσο μάλλον να τα βγάλω πέρα με ένα ζωντανό πλάσμα , τώρα γιατί σκύλος και όχι γάτα ποιος ξέρει , ίσως επειδή ο σκύλος είναι ο καλύτερος σύντροφος του ανθρώπου !!! Με λίγα λόγια , εκείνον έπαιρνα αγκαλιά όταν δεν υπήρχε τίποτα άλλο για να αγκαλιάσω , πάνω του έκλαιγα όταν δεν είχα πουθενά αλλού να κλάψω , σε εκείνον μιλούσα όταν δεν είχα πουθενά αλλού να μιλήσω , εκείνος πάντα με περίμενε όταν γυρνούσα κουρασμένη στο σπίτι, αποφάσισα σήμερα να του αφιερώσω αυτό εδώ το post και να του πω ότι είμαι περήφανη που είναι σκύλος μου, και φυσικά ότι είναι ο καλυτερότερος φίλος μου !
Από το πρωί το καθαρίζω, κι αυτό επιμένει να γεμίζει ξανά και ξανά . Στο κρεβάτι αφημένη μια καρτέλα depon από το πρωί να υποδηλώνει τους πόνους περιόδου που σαν να υποχώρησαν τώρα που βράδιασε… Σήμερα δεν το κούνησα ρούπι από το σπίτι ή μάλλον βγήκα λίγο το μεσημέρι προς αναζήτηση κυριακάτικων εφημερίδων , όμορφη ανοιξιάτικη μέρα , που επιβάλει καφέ και τάβλι , μα όλοι ήταν φευγάτοι , αλλά ας είναι μπορεί κάποιοι να είχανε μείνει , αλλά δεν πήρα κανέναν τηλέφωνο γιατί σήμερα από το πρωί ήμουν φευγάτη εγώ, στον κόσμο μου, στην μουντάδα μου . Μου έκανε καλό ο εγκλεισμός , από αύριο σκέφτηκα πως θα γκρινιάζω πάλι που δεν θα έχω χρόνο να δω το σπίτι μου , και τι να δω; Ένα μονίμως ακατάστατο δυάρι , με αφημένα αποτσίγαρα στα τασάκια , άπλυτα στην κουζίνα , ρούχα πεταμένα από εδώ και από εκεί, με περιμένει κάθε φορά που γυρίζω , είναι ώρες που μου λείπει και ώρες που με πνίγει! Ο καφές ξεχασμένος κι αυτός από το πρωί εδώ πάνω στο γραφείο , δίπλα του στοιβαγμένα βιβλία , σημειώσεις χαρτάκια , αναπτήρες , cd , σερβιέτες , πινέλα , μανταλάκια , λεξικά , είναι ο καινούργιος μου έρωτας τα λεξικά ! Είπα να ασχοληθώ σήμερα λίγο σοβαρά με την αυριανή μας εκπομπή που είναι αφιερωμένη στις φοιτητικές εκλογές…Μου πήρε αρκετές ώρες μπορώ να πω , αλλά θέλω να ελπίζω πως αύριο το αποτέλεσμα θα είναι αρκετά καλό, ένιωσα λίγο χαμάλης της υπόθεσης , μιας και η συμπαραγωγός μου το αέριζε μαζί με τον γκόμενο της στην Πάτρα ενώ εγώ δημιουργούσα , αλλά χαλάλι , εξάλλου το γούσταρα και το έκανα , σκέφτομαι και το άλλο υπήρξαν εκπομπές που βγάλαμε αξιοπρεπώς, χωρίς να έχουμε ετοιμάσει τίποτα! Την Παρασκευη θα μαζέψω πάλι τα μπογαλάκια μου για να ανηφορίσω στην πρωτεύουσα , δικαιούμαι να το αερίσω κι εγώ λιγάκι νομίζω, οπότε αναλαμβάνει εκείνη για την επόμενη Δευτέρα ! Αν και μοναχικά η μέρα σήμερα κύλισε όμορφα , οι γέροντες από τον τέταρτο που τυγχάνει να είναι και αυτοί που μου νοικιάζουν το σπίτι , μου έφεραν και σήμερα φαγητό, τα συνηθισμένα υγιεινά φαγητά που τους επιβάλει η ηλικία τους μου προσφέρουν με ένα χαμόγελο συνήθως .Όπως σήμερα που άνοιξα την πόρτα και είδα μπροστά μου την κυρία Χρυσή με το δίσκο στο χέρι , η μισή σούπα είχε χυθεί πάνω στο δίσκο , έχει λίγο παρκινσον βλέπεται! Δεν μου γεμίζουν μονάχα το στομάχι , μου γεμίζουν και την καρδιά καμιά φορά , γιατί νιώθω πως υπάρχει κάποιος που με νοιάζεται εδώ κάτω από το αυλάκι που με έφερε η μοίρα μου ! Αν και η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ένιωσα μόνη σε αυτό το σπίτι , από τότε που ήρθα εδώ είχα πάντα μαζί μου τον λούτρινο μεγάλο σκύλο μου τον Τζίμη , ξενιτευτήκαμε μαζί , αυτός άφησε την Ιταλία κι εγώ την βασίλισσα της Θεσσαλίας , μπορεί για κάποιους να ακούγεται κουτό , μα αυτός ο λούτρινος σκύλος για μένα σημαίνει πολλά ! Ξέρω πολλοί τώρα μπορεί να με φαντάζεστε σαν την Κούρκουλα να παίζω τη Σελήνη στη Λάμψη του Φώσκολου και κρατώντας τον μεγάλο λούτρινο αρκούδο να λέω «Σελήνη , αγαπάει Αλέξη !!!» Ναι ο Τζίμη για μένα σημαίνει πολλά ! Δεν μου τον χάρισε κανένας ,δεν μου θυμίζει κάτι , μόνη μου τον είχα πάρει από ένα μεγάλο πολυκατάστημα στην Αγκόνα που ήταν στοιβαγμένος μαζί με άλλα ζώα , χελώνες , δελφίνια , αρκούδες και τα σχετικά ! Ο Τζίμη έχει ψυχή κι αν δεν είχε , τώρα πια έχει, έχει ένα κομμάτι από τη δική μου ! Η αλήθεια είναι ότι πάντα είχα μια αδυναμία στις γάτες , σε αυτά τα ζώα του σατανά που λέει και ο φίλος μου ο Λιάκος , τώρα πως κατάντησα να δίνω όλη μου την φροντίδα σε έναν σκύλο και μάλιστα λούτρινο ποιος ξέρει ; Μπορεί να φταίει το γεγονός ότι ακόμα είμαι ανίκανη να προσφέρω φροντίδα στον ίδιο μου τον εαυτό, πόσο μάλλον να τα βγάλω πέρα με ένα ζωντανό πλάσμα , τώρα γιατί σκύλος και όχι γάτα ποιος ξέρει , ίσως επειδή ο σκύλος είναι ο καλύτερος σύντροφος του ανθρώπου !!! Με λίγα λόγια , εκείνον έπαιρνα αγκαλιά όταν δεν υπήρχε τίποτα άλλο για να αγκαλιάσω , πάνω του έκλαιγα όταν δεν είχα πουθενά αλλού να κλάψω , σε εκείνον μιλούσα όταν δεν είχα πουθενά αλλού να μιλήσω , εκείνος πάντα με περίμενε όταν γυρνούσα κουρασμένη στο σπίτι, αποφάσισα σήμερα να του αφιερώσω αυτό εδώ το post και να του πω ότι είμαι περήφανη που είναι σκύλος μου, και φυσικά ότι είναι ο καλυτερότερος φίλος μου !
Σάββατο, Απριλίου 01, 2006
Πρωταπριλιά
Κυρίες και κύριοι , αρχίζει το show χειροκροτήστε όλοι με ενθουσιασμό! Καλό μας μήνα , με το καλό μας μπήκε με το καλό και να μας βγει αγαπητοί, πρωταπριλιά σήμερα και δεν έχω κανένα ψέμα πρόχειρο για να σας πλασάρω , αλλά δεν αγχώνομαι αλήθεια είναι , η πρωταπριλιά θα περάσει τα ψέματα θα συνεχιστούν …Ποιος θα τα εμποδίσει ;
Ο Απρίλης αν και ψεύτης μπήκε κάπως βαριά για την αφεντιά μου και δεν εννοώ μουντά, ανιαρά ,αγχωμένα , χωρίς στον ήλιο μοίρα και τα σχετικά , απλά με ένα ολόκληρο ταψί να μου βαραίνει το στομάχι ! Κι έτσι να βρίσκομαι ανάσκελα και να ζητάω σόδες , με την κοιλία μου φουσκωμένη σαν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη! Δεν παραπονιέμαι που σήμερα κυλιόμουνα στο κρεβάτι μου κοιτάζοντας το ταβάνι ούτε που έφαγα εκείνο το ταψί ραβανί στην κατσιά που λέγαμε, έπρεπε κάπως να ισορροπήσω το ξέφρενό κλείσιμο του Μαρτίου ! Ας είναι καλά ο Ηλίας που είναι τσαχπίνης και δραστήριος και μαζί με την γκόμενα του τρέχει και μένα κι έτσι κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά , κι ανάβει το κέφι !Έτσι με την κοιλιά παραφουσκωμένη μέσα από ήχους βογκητών δυσφορίας, αναπολώ τις καλές εκείνες μέρες του χθες, που οι λέξεις μου κρύβανε μια άλλου είδους δυσφορία ! Τότε που το γράψιμο ήταν λύτρωση , έκφρασή , έξοδος κινδύνου από τραγικές καταστάσεις ! Τις μέρες εκείνες που όλα γιγαντώνονταν , που είχαν κάποιο νόημα , που υπήρχαν θύτες και θύματα , που υπήρχαν μαύρες τρύπες και ιπτάμενα ξωτικά , ολόγιομα φεγγάρια , ματαιόδοξα ξεσπάσματα , απελπισία που μου έδινε το δικαίωμα να κυλάω στο πάτο να αγναντεύω τον κόσμο από εκεί κάτω , τότε που το ποτήρι πάντα φάνταζε μισοάδειο! Και τώρα ποια η χαρά ; Ποιο το νόημα; Ούτε κλάματα , ούτε φωνές , ούτε παραληρηματικά ξεσπάσματα , μονάχα οκνηρία, χαβαλές και μια μόνιμη αβεβαιότητα ! Δεν νομίζω πως ζω καλύτερες μέρες , πως έπαψαν να υπάρχουν τραγικές στιγμές στην καθημερινότητα μου , ούτε έλυσα όλα εκείνα που κάποτε απεγνωσμένα σπαταλούσα νύχτες και μέρες πάνω από χαρτιά για να βρω, ποια είμαι, που πάω , πως θα καταφέρω να ξεπεράσω όλα αυτά που είχα μπροστά μου και φάνταζαν άλυτα !Αναισθησία , παλιότερα αυτή η λέξη με φόβιζε και τώρα με εκφράζει απόλυτα ! Όταν γευτείς τον πάτο νομίζω πως άνετα μπορείς να αλλοτριωθείς , όταν περάσεις από τη θέση του θύματος στη θέση του θύτη πολλά αλλάζουνε , μα τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε στην δικιά μου περίπτωση.. Ούτε θέση άλλαξα , ούτε ρόλο , ήταν απλά μια φυσική αβίαστη εξέλιξη. Όλα υπάρχουν, όπως υπήρχαν πάντα, ο πόνος , η απογοήτευση , η χαρά , ο έρωτας , η απώλεια , απλά άλλαξαν κάπως γεύση , από πικάντικα τα περισσότερα έγιναν άνοστα , ανάλατα! Στην πραγματικότητα τα πράγματα έχουν χειροτερέψει πολύ περισσότερο από εκείνες τις μέρες , απλά όλα πλέον γίνονται δεκτά με μια απάθεια , με μια στωικότητα , τίποτα δεν με σοκάρει πια , τίποτα δεν με τραντάζει , τίποτα δεν με συγκινεί , δεν με εμπνέει όπως παλιά… Μπορεί να είναι απλώς αυτοάμυνα , μπορεί να είναι συμβιβασμός , μπορεί απλά να είναι το εξελιγμένο μοντέλο μου ! Ναι καμιά φορά λέω πως είναι καλύτερα τώρα , αφού η επιφανειακή μου ανεμελιά με κάνει να περνάω καλά τις μέρες μου , δεν νιώθω πια μια τραγική φιγούρα , μάλλον είμαι αυτό που ίσως μισούσα παλιά γιατί το ζήλευα , τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια αναίσθητη! Αλλά ο λύκος κι αν γέρασε τομάρι δεν αλλάζει, έχω ξαναπεράσει τέτοιες μακρόχρονες περιόδους αναισθησίας και στο παρελθόν που την είχα καταβρει νομίζοντας πως σε ένα τέτοιο περιβάλλον ανήκει η Σοφία , αλλά την πάτησαν όταν όλα μου βγήκαν μαζεμένα ! Δεν ξέρω τι με έπιασε απόψε και τα έγραψα όλα αυτά , ίσως επειδή περιπλανώμενη στη μπλογκόσφαιρα αντίκρισα απέραντη καλλιτεχνική θλίψη , που μου θύμισε κάτι από μένα, ένα κομμάτι του εαυτού μου , που ξέχασα … Πάντα είχα την αίσθηση ότι η θλίψη ήταν μια μεγάλη ώθηση στην έμπνευση , τουλάχιστον στη δική μου , ήμουνα κάτω από την επήρεια της όταν στο παρελθόν μερικές φορές νόμισα ότι μεγαλούργησα γράφοντας ! Όχι δεν εύχομαι να γίνει πάλι κάτι τραγικό στη ζωή μου για να ξαναβρώ έμπνευση! Και να ερχότανε αυτή την περίοδο το πολύ- πολύ να σατίριζα την όλη κατάσταση , εκείνο που εύχομαι είναι να μεγαλουργήσω (χε-χε) κάτω από τη μέθη μιας υπέρτατης ευτυχίας ! Τα σέβη μου !
Ο Απρίλης αν και ψεύτης μπήκε κάπως βαριά για την αφεντιά μου και δεν εννοώ μουντά, ανιαρά ,αγχωμένα , χωρίς στον ήλιο μοίρα και τα σχετικά , απλά με ένα ολόκληρο ταψί να μου βαραίνει το στομάχι ! Κι έτσι να βρίσκομαι ανάσκελα και να ζητάω σόδες , με την κοιλία μου φουσκωμένη σαν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη! Δεν παραπονιέμαι που σήμερα κυλιόμουνα στο κρεβάτι μου κοιτάζοντας το ταβάνι ούτε που έφαγα εκείνο το ταψί ραβανί στην κατσιά που λέγαμε, έπρεπε κάπως να ισορροπήσω το ξέφρενό κλείσιμο του Μαρτίου ! Ας είναι καλά ο Ηλίας που είναι τσαχπίνης και δραστήριος και μαζί με την γκόμενα του τρέχει και μένα κι έτσι κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά , κι ανάβει το κέφι !Έτσι με την κοιλιά παραφουσκωμένη μέσα από ήχους βογκητών δυσφορίας, αναπολώ τις καλές εκείνες μέρες του χθες, που οι λέξεις μου κρύβανε μια άλλου είδους δυσφορία ! Τότε που το γράψιμο ήταν λύτρωση , έκφρασή , έξοδος κινδύνου από τραγικές καταστάσεις ! Τις μέρες εκείνες που όλα γιγαντώνονταν , που είχαν κάποιο νόημα , που υπήρχαν θύτες και θύματα , που υπήρχαν μαύρες τρύπες και ιπτάμενα ξωτικά , ολόγιομα φεγγάρια , ματαιόδοξα ξεσπάσματα , απελπισία που μου έδινε το δικαίωμα να κυλάω στο πάτο να αγναντεύω τον κόσμο από εκεί κάτω , τότε που το ποτήρι πάντα φάνταζε μισοάδειο! Και τώρα ποια η χαρά ; Ποιο το νόημα; Ούτε κλάματα , ούτε φωνές , ούτε παραληρηματικά ξεσπάσματα , μονάχα οκνηρία, χαβαλές και μια μόνιμη αβεβαιότητα ! Δεν νομίζω πως ζω καλύτερες μέρες , πως έπαψαν να υπάρχουν τραγικές στιγμές στην καθημερινότητα μου , ούτε έλυσα όλα εκείνα που κάποτε απεγνωσμένα σπαταλούσα νύχτες και μέρες πάνω από χαρτιά για να βρω, ποια είμαι, που πάω , πως θα καταφέρω να ξεπεράσω όλα αυτά που είχα μπροστά μου και φάνταζαν άλυτα !Αναισθησία , παλιότερα αυτή η λέξη με φόβιζε και τώρα με εκφράζει απόλυτα ! Όταν γευτείς τον πάτο νομίζω πως άνετα μπορείς να αλλοτριωθείς , όταν περάσεις από τη θέση του θύματος στη θέση του θύτη πολλά αλλάζουνε , μα τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε στην δικιά μου περίπτωση.. Ούτε θέση άλλαξα , ούτε ρόλο , ήταν απλά μια φυσική αβίαστη εξέλιξη. Όλα υπάρχουν, όπως υπήρχαν πάντα, ο πόνος , η απογοήτευση , η χαρά , ο έρωτας , η απώλεια , απλά άλλαξαν κάπως γεύση , από πικάντικα τα περισσότερα έγιναν άνοστα , ανάλατα! Στην πραγματικότητα τα πράγματα έχουν χειροτερέψει πολύ περισσότερο από εκείνες τις μέρες , απλά όλα πλέον γίνονται δεκτά με μια απάθεια , με μια στωικότητα , τίποτα δεν με σοκάρει πια , τίποτα δεν με τραντάζει , τίποτα δεν με συγκινεί , δεν με εμπνέει όπως παλιά… Μπορεί να είναι απλώς αυτοάμυνα , μπορεί να είναι συμβιβασμός , μπορεί απλά να είναι το εξελιγμένο μοντέλο μου ! Ναι καμιά φορά λέω πως είναι καλύτερα τώρα , αφού η επιφανειακή μου ανεμελιά με κάνει να περνάω καλά τις μέρες μου , δεν νιώθω πια μια τραγική φιγούρα , μάλλον είμαι αυτό που ίσως μισούσα παλιά γιατί το ζήλευα , τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια αναίσθητη! Αλλά ο λύκος κι αν γέρασε τομάρι δεν αλλάζει, έχω ξαναπεράσει τέτοιες μακρόχρονες περιόδους αναισθησίας και στο παρελθόν που την είχα καταβρει νομίζοντας πως σε ένα τέτοιο περιβάλλον ανήκει η Σοφία , αλλά την πάτησαν όταν όλα μου βγήκαν μαζεμένα ! Δεν ξέρω τι με έπιασε απόψε και τα έγραψα όλα αυτά , ίσως επειδή περιπλανώμενη στη μπλογκόσφαιρα αντίκρισα απέραντη καλλιτεχνική θλίψη , που μου θύμισε κάτι από μένα, ένα κομμάτι του εαυτού μου , που ξέχασα … Πάντα είχα την αίσθηση ότι η θλίψη ήταν μια μεγάλη ώθηση στην έμπνευση , τουλάχιστον στη δική μου , ήμουνα κάτω από την επήρεια της όταν στο παρελθόν μερικές φορές νόμισα ότι μεγαλούργησα γράφοντας ! Όχι δεν εύχομαι να γίνει πάλι κάτι τραγικό στη ζωή μου για να ξαναβρώ έμπνευση! Και να ερχότανε αυτή την περίοδο το πολύ- πολύ να σατίριζα την όλη κατάσταση , εκείνο που εύχομαι είναι να μεγαλουργήσω (χε-χε) κάτω από τη μέθη μιας υπέρτατης ευτυχίας ! Τα σέβη μου !
Υ.Σ «…Τίποτα δεν κάνω που ν’ αξίζειΤίποτα δεν βρίσκεται να μ’ αρέσειΘα τα τινάξω όλα μετά θα βάλω τέλοςΘεέ μου είναι η τελευταία της φορά….Ποτέ πια...» Μωρά στη Φωτιά
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
