Πάρε να’ χεις και με γυαλί !

Μονολογώντας...

Κι από εκεί που το πρόγραμμα κάθε μέρας ήταν ίδιο και απαράλλαχτο και έλεγε πρωινό ξύπνημα το μεσημέρι, και μετά προπόνηση στο τάβλι στο πιο κοντινό καφέ, σε μια μέρα αυτό το σκηνικό άλλαξε !

Πως το δέχτηκα ; Με χαρά. Προσαρμόστηκα αμέσως , βλέπεις είναι στοιχείο του χαρακτήρα μου να βαριέμαι πολύ εύκολα μια μόνιμη επαναλαμβανόμενη κατάσταση , ακόμα κι αν αυτή είναι ύπνος και τάβλι!

Το κατάλαβα από το πρωί πως η σημερινή μέρα ήταν διαφορετική , το κινητό μου χτυπούσε ασταμάτητα κι αυτή τη φορά όχι για καφέ , βλέπεις πολλά πράγματα είχαν μείνει στην αναμονή και αλλά τόσα προέκυψαν στην πορεία !

Το Σαββατοκύριακο θα μπω πάλι στην διαδικασία αξιολόγησης των γνώσεων μου , η αλήθεια είναι ότι δεν έχω άγχος, κι αν έχω περάσει παρόμοιες διαδικασίες τόσα χρόνια ! Μπορεί πολλά πράγματα στη ζωή να μην είναι μόνο μαύρα και άσπρα, βλέπεις υπάρχει και η διαβάθμιση του γκρι , αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις, μόνο δυο λέξεις σε περιμένουν στο τέλος , αποτυχία ή επιτυχία και έχω γευτεί και τις δυο και οι δυο έχουν τη χάρη τους !

Πολλές φορές μέσα από τις αποτυχίες γίνεσαι και καλύτερος , αν και κάτι μου λέει μέσα μου ότι αυτή τη φορά η επιτυχία θέλει να μου χτυπήσει την πόρτα , γιατί από την κυρία αποτυχία δόξα το Θεό έχω μάθει πολλά !

Από την άλλη λένε ότι την υπογραφή σου και κατί άλλο πρέπει να προσέχεις που τα βάζεις , καλούμε να βάλω λοιπόν κάπου την υπογραφή μου αυτές τις μέρες και δεν το σκέφτομαι καθόλου , θα τη βάλω και θα τη βάλω για καλό! Όσο για το κάτι άλλο , αυτονόητο είναι ότι δεν θα με απασχολήσει ποτέ !


Με πήραν σήμερα το πρωί τηλέφωνο για να συμμετάσχω και σε κάποια σεμινάρια που ξεκινούν την Παρασκευή είναι κι αυτά μέσα από το πρόγραμμα Ηλεία κοινωνία συμμετοχής διαλόγου και δημιουργίας πού μέσα από εκεί ξεκίνησα και την εκπομπή στα ράδιο! Αν και δεν είχα και πλήρη ενημέρωση για το περιεχόμενο του σεμιναρίου , θα αφορά κατά κάποιο τρόπο την Ραδιοτηλεοπτική παραγωγή !

Χθες οι ώρες μέσα στο στούντιο κύλησαν μοναχικά ,αφού το διπλανό μου μικρόφωνο ήταν κατεβασμένο και η Ζωή στη Θεσσαλονίκη , τάβλα σε κάποιο κρεβάτι να υποθέσω , αν και με πήρε τηλέφωνο για υποστήριξη !

Το κοινό επίσης χθες είχε μια σεξουαλική διάθεση , δεν ξέρω που οφείλετε αυτό , ας υποθέσω και πάλι ότι ήταν λόγω του Μάη που μπήκε και θα τον πιάσανε καλά !

Κοινόχρηστα, ενοίκια , φως, νερό , τηλέφωνο είναι κι αυτά μέσα στο πρόγραμμα και από σήμερα μπήκα στη διαδικασία να τους τα στάζω!

Χθες επίσης είχα μια αναπάντεχη επίσκεψη , από δυο φίλους μου από την Πάτρα , και καθώς πηγαίναμε να πάρουμε τσιγάρα από την πλατεία Σάκη Καράγιωργα, βρίσκουμε και κάτι άλλους συμφοιτητές μου , και παίρνουμε τελικά τα βουνά για να απολαύσουμε λαχταριστά κοψίδια !


Τέλος ως γνήσιο παιδί της ακαταστασίας , δεν έχω και τόσο φιλικές σχέσεις με την τάξη , αλλά αυτό που λένε ανάγκα γάρ και οι Θεοί πείθονται ! Όποτε έχω μπει σε μια διαδικασία, να αναθερμάνω τις σχέσεις μου με την τάξη!

Ελληνικός ή Τούρκικος ;

Δεν βρήκα με τίποτα να ανταλλάξω τα αλμυρά φιλιά σου , κι έτσι βρέθηκα να πικραίνω το στόμα μου με μια γουλιά τούρκικού ή έστω ελληνικού καφέ, και μια τζούρα Marlboro lights! Ναι παλιότερα τα χειμωνιάτικα απογεύματα έπινα πιο συχνά το τούρκικό καφεδάκι μου, κοντά σε όποιο βροχερό παράθυρο με έβγαζε ο κάθε χρόνος , οι εκάστοτε υποχρεώσεις , τα εκάστοτε ταξίδια !
Από τότε που μπήκες εσύ στη ζωή μου , βγήκε αυτός !
Αφού μια από τις τελευταίες επιθυμίες σου, είναι όταν με το καλό πάρεις το δρόμο προς τους ουρανούς , να μην πιούμε ελληνικό(τούρκικό) καφέ στην κηδεία σου , για να θυμόμαστε τον συχωρεμένο , αφού ο συχωρεμένος ποτέ στη ζωή του δεν ήπιε τούρκικό (ελληνικό) καφέ και αντί αυτού να πίνουμε όλοι φραπεδιές στη μνήμη σου! Πολλά τα δικά σου και τα δικά μας ψωμιά μέχρι τότε μωρό μου , έτσι το πήρα απόφαση ότι ούτε στην κηδεία σου θα απολαύσω το ελληνοτουρκικό καφεδάκι μου , οπότε τώρα που είσαι εκεί στην κρύα Σκοτία και δεν με βλέπεις , ρουφάω κάτι κλεφτές γουλίτσες στη ζούλα !!
Έχω βάλει στο τέρμα και τον Θανασάκη τον Παπακωνσταντίνου και γουστάρω άσχημα αυτή την ώρα!
Σκέφτομαι και να γυρίσω το φλιτζάνι αλλά δεν έχω κι εγώ γνωστές σαν την Αικατερίνη να μου το πούνε, βλέπεις αυτές οι βρομοδουλειές γίνονται incognito , αχ Ελένη ! Βρε λες να το βγάλω καμιά φωτογραφία να το ανεβάσω να μου πει κανείς που ξέρει το φλιτζάνι ; Σοφία! Σοβαρέψου!
Πάει και ο Απρίλης , δεν ξέρω εσείς πως θα πιάσετε το Μάη , αλλά εμένα με βλέπω να τον πιάνω με το σφουγγαρόπανο!
Λέω να απεργήσω κι εγώ μιας και η Ζωή είναι τάβλα στο κρεβάτι και δεν προβλέπεται να φύγει από την όμορφη Θεσσαλονίκη πριν την Τρίτη –Τετάρτη , αλλά ποιος ξέρει τελευταία στιγμή μπορεί να μου τη βαρέσει και να πάω να κάνω εκπομπή μόνη μου, εξάλλου οι περισσότεροι δεν θα έχουν έρθει ακόμα, τι καλύτερο θα βρω να κάνω το βράδυ της Δευτέρας ; Έπρεπε να ήσουνα από μια μεριά να με έβλεπες με τα καινούργιο σοφιστικέ μου στυλ ! Χε-χε! Θα μου πεις τι τα πήρα τα γυαλιά με 0.25 μυωπία, εεε, ακριβοπλήρωσα και καλά το ειδικό τζάμι για τον υπολογιστή ότι είναι ξεκουραστικά και κάτι τέτοιες αηδίες , εδώ που τα λέμε , με τόσες ώρες που κάθομαι εγώ μπροστά σε pc είτε στη σχολή είτε στο σπίτι χρειαζότανε !

Κάπου εδώ σας αποχαιρετώ ακούγοντας το τραγούδι :

Δεν είμαι άλλος

Πίσω απ’το φως της μουσικής που ταξιδεύεις
είσαι ολόκληρη αργεντίνικο τανγκό
Και μήτε στ’όνειρό σου πια δε με γυρεύεις
όπως παλιά μ’ένα σκοπό χερουβικό

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
Άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός

Μες τα νεκρά τα καφενεία ρίχνει χιόνι
κι εγώ πενθώ την ερημιά ενός φιλιού
που σαν το ρούχο η αγάπη μας παλιώνει
κι είναι σαν ήχος χαλασμένου πιστολιού


Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
Άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
Άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός

Το πολύ το Κύριε Ελέησον...

Χαρακτηρίζω την σημερινή μέρα , μουντή, κουτσή, στραβή και ανάποδη ! Συννεφιασμένο απογευματάκι Παρασκευής , και η διάθεση μου, δεν ξέρω πως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, απλώς αδιάφορη! Κάθομαι στην γνωστή γωνιά μου , μιλάω στο τηλέφωνο με την άρρωστή εορτάζουσα Ζωή , ξύνω το κεφάλι μπας και κατεβάσει καμιά ιδέα, παραιτούμε από την προσπάθεια , δεν είναι εποχή έμπνευσης !
Ανοίγω τα βιβλία , προσπαθώ να διαβάσω, καμιά όρεξη , κλείνω καφέ για αργότερα και σινεμά για το βράδυ…
Και αφού με ξέρεις το μεγαλύτερο ελάττωμα μου είναι πως δεν ήμουνα ποτέ ιδιότροπη, κουτσή, στραβή και απόλυτη, ίσως αν τα είχα όλα αυτά να είχα καταφέρει να κάνω κάτι ! Ετοιμάζω τα πράγματα για την Κυριακή , φεύγω , τα συναισθήματα μου κι αυτά απροσδιόριστα, χαρμολύπης ίσως ! Εκείνο που θα ήθελα τώρα δεν είναι ούτε μια σοκολατίνα, ούτε ένα γαλακτομπούρεκο , εκείνο που θα ήθελα τώρα ήταν να γελάσω δυνατά , να ζήσω κάτι που θα με έκανα να πέσω κάτω από τα γέλια , αυτό μου έλειψε! Ναι καλύτερα θα ήτανε να γελούσαμε παρέα , και να έπεφτα από τα γέλια στην αγκαλιά σου !
Δεν ξέρω γιατί γράφω σήμερα, δεν έχω τίποτα να πω, απουσία εμπειριών βλέπεται , ξεχάστηκα και δεν τις κυνήγησα αυτή την εβδομάδα , μόνο αρκέστηκα , στον ύπνο, στο φαΐ και στην αραλίκα! Αναρωτιέμαι από την άλλη γιατί χάθηκαν κάποιοι άνθρωποι , Θωμάαααα που βρίσκεσαι ; Να υποθέσω πως βρήκες το Κούθε σου (συγχώρεσε με δεν κατάφερα ποτέ να το μάθω σωστά ), αν είναι έτσι πες το να χαρώ ! Όχι δεν σε κατηγορώ που χάθηκες ίσως χάθηκα κι εγώ, έχω χαθεί πολλές φορές , οπότε δεν μου πέφτει και λόγος ! Την Κυριακή θα ταξιδεύω , αν σε ξεχάσω , σου λέω από τώρα τα χρόνια μου πολλά και εύχομαι όπου κι αν είσαι κι ότι κι αν κάνεις , να είσαι καλά , πάντως αν διαβάσεις αυτές τις γραμμές , περιμένω σχόλιο σου ! Κωνσταντίνε , πως πάει η προσπάθεια σε ποιον μήνα βρίσκεσαι ; Αφού αποφάσισες να το διαβάσεις όλο , με χαρά θα περιμένω τα σχόλια σου στο τέλος αυτής της μαραθώνιας προσπάθειας! Ζωή περιμένω με ανυπομονησία το blog σου !

Persona non grata

Βιώνω την λεγόμενη κατάθλιψη των γιορτών …

Δεν έμειναν άλλα αυγά να σπάσω , δεν έμεινε άλλος χώρος στο στομάχι για να το γεμίσω , με αρνιά, κοκορέτσια, κεμπάπ( κι όταν λέω κεμπάπ εννοώ το ωραίο το δικό μας το βορειοελλαδίτικο, όχι αυτό το άθλιο κεμπάπ που είναι σαν μπιφτέκι που τρώνε στην Αθήνα και κάτω από το αυλάκι).

Ίσως είναι και αυτή η δεύτερη αναβολή ενός ταξιδιού που περίμενα με λαχτάρα .

«Persona non grata» η Κοντολίζα , «persona non grata» κι εγώ!

Βρίσκομαι σε μια περίοδο γενικής αποτοξίνωσης από πάρα πολλά πράγματα που λέγονται, και από άλλα τόσα που δεν λέγονται!

Είναι ο φόβος μπροστά στο επικείμενο χάσιμο της αραλίκας .

Είναι οι στίχοι από τους Magic de spell που λένε «τέρμα το διάλειμμα τα κεφάλια μέσα».

Είναι τα «ιδιαζόντως ειδεχθείς» μελλούμενα στην τράπουλα της Ελίνας.

Είναι η απόρριψη, και αναβολή σχεδίων .

Είναι η έλλειψη μιας συγκεκριμένης ταξιδιάρας αγκαλιάς.

Είναι η εύθραυστη υγεία κοντινών μου ανθρώπων .

Είναι η συνεχόμενη έλλειψη πίστης που έχω στις δυνάμεις μου, που επιτείνουν την μελαγχολική μου διάθεση..




Τέλος αν θες, είναι απλά η φυσική εξέλιξη της ζωής, που για να μην καταντάει μονότονη, αλλάζει που και που και μου δείχνει και την άλλη όψη του νομίσματος , ή ακόμα πιο απλά , δεν μπορούν όλα να έρχονται τόσο καλά , πρέπει κι εγώ να έχω κάτι για να παραπονεθώ . Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά είναι φόβοι της στιγμής , είναι πράγματα που έχω ζήσει ξανά και έχω αντιμετωπίσει στο παρελθόν άλλοτε με επιτυχία κι άλλοτε πάλι όχι . Έχω συμφιλιωθεί με το παρελθόν μου κι έχω μάθει πολλά από αυτό , ότι ξέρω κι ότι είμαι αυτή τη στιγμή το οφείλω σε’ κείνο, κι αν έγινα καλύτερος άνθρωπος το οφείλω στις δύσκολες στιγμές του χθες.
Δεν ζω τίποτα άλλο παρά ένα ηλιόλουστο μελαγχολικό απόγευμα του Απρίλη απολαμβάνοντας τη μοναξιά μου .

Τι θα κάνω τελικά με το έβδομό χέρι ;

Ξημερώματα Μ.Παρασκεύης χτυπάει το κινητό μέσα στα μαύρα σκοτάδια , το σηκώνω και ακούω βαβούρα, στο βάθος διακρίνω μια φωνή να τραγουδάει:
No, woman, no cry;
No, woman, no cry;
No, woman, no cry;
No, woman, no cry.

'Cause - 'cause - 'cause I remember when a we used to sit
In a government yard in Trenchtown,
Oba - obaserving the 'ypocrites - yeah! -
Mingle with the good people we meet, yeah!
Good friends we have, oh, good friends we have lost
Along the way, yeah!
In this great future, you can't forget your past;
So dry your tears, I seh. Yeah!

No, woman, no cry;
No, woman, no cry. Eh, yeah!
A little darlin', don't shed no tears:
No, woman, no cry. Eh!

Said - said - said I remember when we used to sit
In the government yard in Trenchtown, yeah!
And then Georgie would make the fire lights,
I seh, logwood burnin' through the nights, yeah!
Then we would cook cornmeal porridge, say,
Of which I'll share with you, yeah!
My feet is my only carriage
And so I've got to push on through.
Oh, while I'm gone,
Everything's gonna be all right!
Everything's gonna be all right!
Everything's gonna be all right, yeah!
Everything's gonna be all right!
Everything's gonna be all right-a!
Everything's gonna be all right!
Everything's gonna be all right, yeah!
Everything's gonna be all right!

So no, woman, no cry;
No, woman, no cry.
I seh, O little - O little darlin', don't shed no tears;
No, woman, no cry, eh.

No, woman - no, woman - no, woman, no cry;
No, woman, no cry.
One more time I got to say:
O little - little darlin', please don't shed no tears;
No, woman, no cry.

Και μετά άκουσα μια άλλη φωνή να μου φωνάζει κάποιες λέξεις , που με συγχωρείτε αλλά αυτές ήταν μόνο για τα βελουτέ αυτάκια μου ! Κ Α Ρ Γ Α!

Σνίφ , συγκινήθηκα πάλι , αλλά δεν πειράζει αυτή τη φορά ήταν για καλό !

Επιτέλους οι προσευχές μου εισακούστηκαν και η μαμά βρήκε και έφερε λεμονάδα ΕΨΑ στο ευλογημένο ψυγείο μας !

Το έθιμο του τσιπουράδικου στη Λάρισα καλά κρατεί , και αφού πλέον τείνει να γίνει παράδοση , σήμερα Μ.Παρασκεύη τα τσιπουράδικα της πόλης μετά την περιφορά του επιταφίου ήταν ασφυκτικά γεμάτα , απορώ υπάρχει σε κάποια άλλη πόλη αυτό το έθιμο ;

Αγώνα δρόμου κάναμε σήμερα για να βρούμε μια θέση στα απανταχού καφέ της πόλης , τάματα σε Αγίους , μήπως και βρούμε κάπου να κάτσουμε , μετά από ατελείωτους κύκλους βρήκαμε κάπου να κάτσουμε …. Μετά από ώρα κατάλαβα γιατί εκείνες οι θέσεις ήταν άδειες … Κάτι χαριτωμένα αγοράκια από πίσω μας , λέγανε πως οι Εβραίοι φταίνε για όλα που πέφτει η Μ.Παρασκεύη μαζί με την επέτειο της 21 Απριλίου και δεν μπορούν να το γιορτάσουν όπως θέλουνε !


Με το ένα χέρι μαυρίζω κουτάκια , με το άλλο χέρι φτιάχνω βαλίτσες , με το τρίτο μου χέρι , δεν έχω αλλά κάτι τέτοιες μέρες μου φυτρώνουν και δύο και παραπάνω επιπλέον χέρια , κάνω το σταυρό μου , με το τέταρτο γυρίζω το καλαμάκι από το φραπέ , με το πέμπτο χέρι ρίχνω τα ζάρια στο τάβλι , με το έκτο θα βάλω φωτιά με τη λαμπάδα στα μαλλιά της σπαστικής γριάς από μπροστά , με το έβδομο θα γυρίσω τη σούβλα , μπα έχουμε μηχανάκι γι’ αυτό και με το όγδοό θα σας αποχαιρετήσω!



Υ.Σ Τι θα κάνω τελικά με το έβδομό χέρι ;

Απαντήστε και κερδίστε




Καλή Ανάσταση σε όλους σας !

H κόλαση είναι εξώθερμη και δεν θα παγώσει!

>> >> Apla korufaio!!!!!!!
>> >
>> >> > > >> Η ακόλουθη είναι μια πραγματική ερώτηση που δόθηκε πριν
>> >> > > >> χρόνια
> στο
>> >> > > >> Μετσόβειο Πολυτεχνείο στο τμήμα χημικών μηχανικών. Η
>> >> > > >> απάντηση
> ήταν
>> >> > > >> τόσο εμβριθής ώστε ο καθηγητής την τοιχοκόλλησε στον
πίνακα

>> >> > > >> ανακοινώσεων και έκτοτε έχει γίνει θρύλος
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Ερώτηση:
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Η κόλαση είναι εξώθερμος (αποδίδει θερμότητα)
>> >> > > >>
>> >> > > >> ή ενδόθερμος; (απορροφά θερμότητα);
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Οι περισσότεροι φοιτητές τεκμηρίωσαν τις απαντήσεις τους
>> >> > > >> χρησιμοποιώντας τον νόμο του Boyle, (τα αέρια ψύχονται
όταν

>> >> > > >> εκτονώνονται και θερμαίνονται όταν συμπιέζονται) ή κάποιο
>> >παραπλήσιο
>> >> > > >> φυσικό νόμο.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Ένας όμως φοιτητής, έδωσε την ακόλουθη απάντηση:
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Αρχικά, πρέπει να ξέρουμε πως μεταβάλλεται η μάζα της
>> >> > > >> κόλασης, συναρτήσει του χρόνου. 'Aρα, πρέπει να γνωρίζουμε
>> >> > > >> τον ρυθμό μετακίνησης των ψυχών πρός την κόλαση καθώς και
>> >> > > >> τον ρυθμό
>> >αποχώρησης
>> >> > > >> από αυτήν.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Πιστεύω πως ασφαλώς μπορούμε να υποθέσουμε ότι άπαξ και
μία

>> >> > > >> ψυχή εισαχθεί στην κόλαση, δεν θα αποχωρήσει ποτέ.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Έτσι λοιπόν, καμία ψυχή δεν φεύγει.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Όσο για τον αριθμό των ψυχών που εισέρχονται στην κόλαση,
>> >> > > >> ας εξετάσουμε τις διάφορες θρησκείες που υπάρχουν στον
>> >> > > >> κόσμο
> σήμερα.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Μερικές από αυτές τις θρησκείες, διακηρύσσουν ότι όσοι δεν
>> >> > > >> είναι
>> >μέλη
>> >> > > >> τους, τους περιμένει η κόλαση. Εφ' όσον υπάρχουν
>> >> > > >> περισσότερες
> από
>> >μία
>> >> > > >> τέτοιες θρησκείες και οι άνθρωποι δεν ανήκουν σε
>> >> > > >> περισσότερες
> από
>> >μ
>> >ία
>> >> > > >> θρησκείες, προκύπτει ότι όλες οι ψυχές, πηγαίνουν στην
>> >> > > >> κόλαση.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Λαμβάνοντας τους ρυθμούς γεννήσεων και θανάτων ως έχουν,
> μπορούμε
>> >να
>> >> > > >> αναμένουμε ότι ο αριθμός των ψυχών στην κόλαση, αυξάνεται
>> >> > > >> με
>> >εκθετική
>> >> > > >> μορφή. Τώρα, παρατηρούμε τον ρυθμό μεταβολής του όγκου
στην
> κόλαση
>> >> > > >> διότι ο νόμος του Boyle ορίζει ότι προκειμένου η
>> >> > > >> θερμοκρασία και
> η
>> >> > > >> πίεση στην κόλαση να παραμείνουν σταθερές, ο όγκος οφείλει
>> >> > > >> να αυξάνεται καθώς προστίθενται ψυχές.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Αυτό μας δίνει δύο πιθανότητες:
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> 1. Αν η κόλαση διογκούται με ρυθμό μικρότερο από τον ρυθμό
>> >εισαγωγής
>> >> > > >> των ψυχών σε αυτήν, τότε η θερμοκρασία και η πίεση στην
>> >> > > >> κόλαση
> θα
>> >> > > >> αυξάνεται έως ότου αυτή εκραγεί.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> 2. Βεβαίως, αν η κόλαση διογκούται με ρυθμό γρηγορότερο
από

>> >> > > >> τον
>> >ρυθμό
>> >> > > >> εισόδου των ψυχών σε αυτήν, τότε η θερμοκρασία και η πίεση
>> >> > > >> θα μειώνονται έως ότου η κόλαση παγώσει.
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Τι από τα δύο ισχύει λοιπόν:
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Αν αποδεχθούμε αυτό που είπε κάποια πρώην μου προς εμένα,
>> >> > > >> κατά
> την
>> >> > > >> διάρκεια του πρώτου έτους, ότι "...θα κοιμηθώ μαζί σου
όταν

>> >> > > >> παγώσει η κόλαση..." και συνυπολογίσω το γεγονός ότι
>> >> > > >> συνεχίζω να μην έχω πετύχει να έχω σεξουαλικές σχέσεις
μαζί

>> >> > > >> της,
>> >τότε
>> >> > > >> η 2η πιθανότητα δεν μπορεί να ισχύει και έτσι, είμαι
>> >> > > >> σίγουρος
> ότι
>> >η
>> >> > > >> κόλαση είναι εξώθερμη και δεν θα παγώσει."
>> >> > > >>
>> >> > > >>
>> >> > > >> Ο φοιτητής έλαβε το μοναδικό 10 !!

« Μπορείς επίσης να θέλεις , ότι θέλεις να θέλεις»

Ξημερώματα Μ.Τρίτης και για να χωνέψω , πίνω σόδα με λεμόνι και διαβάζω Σοπεναουερ « Ο Άνθρωπος – Η κοινωνία»




« Είμαι ελεύθερος αν μπορώ να κάνω ό,τι θέλω»
«ό,τι θέλω»
« Μπορείς επίσης να θέλεις ό,τι θέλεις»
« Μπορείς επίσης να θέλεις , ότι θέλεις να θέλεις»
«Μπορείς να θέλεις ; »


Τώρα πια, με μια πιο σκούρα απόχρωση στα μαλλιά μου , μπορώ να συμβαδίζω περισσότερο με το ύφος του μαγαζιού «The fool» και να φλυαρώ χωρίς φόβο και πάθος γύρω από το γεμάτο φίλους τραπέζι, ρουφώντας τη σοκολάτα από το μεγάλο καλαμάκι !
Αν και πάντα λάτρευα αυτό το πορτοκαλί, μπορείς να το πεις και ξανθό χρώμα που είχα στα μαλλιά μου , με έκανε να αισθάνομαι πιο ανάλαφρη, οι περισσότεροι γύρω μου επέμεναν να σοβαρευτώ , ξεκινώντας με το μαλλί ! Σήμερα σοβαρεύτηκα , αλλά βαθιά μέσα μου ξέρω ότι πάλι με χρόνια με καιρούς ,πάλι πορτοκαλί θα είναι ! Ίσως κατά βάθος να μη θέλω να σοβαρευτώ ! Αυτές τις μέρες εδώ, τρυπώνω και κοιμάμαι τα βράδια στο δωμάτιο του αδερφού μου , ίσως είναι το μόνο μικρό μέρος σε αυτό το τεράστιο άδειο σπίτι. Δίπλα μου ακριβώς στέκεται μια τεράστια βιβλιοθήκη ασφυκτικά γεμάτη , στοίβες βιβλία το ένα πάνω στο άλλο και να φανταστείς ότι ελάχιστα μπορεί να έχω διαβάσει από όλα αυτά ! Μέσα σε αυτό το δωμάτιο λοιπόν τις τελευταίες μέρες , κοιμάμαι ατελείωτες ώρες , αλλά η χλομάδα και οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια δε λένε να υποχωρήσουν , όσο κονσίλερ και να βάλω , όσο ρουζ και να ρίξω στη μάπα δεν με σώζει , πρέπει να πάω για εξετάσεις γιατί με βλέπω να θέλω οπωσδήποτε service ! Η πικρή αλήθεια είναι ότι βαρέθηκα να είμαι μόνη μου , έχει και τις χάρες της η μοναξιά , αλλά ειδικά τέτοιες μέρες γίνεται λίγο σκληρή !
Προσπαθώ να είμαι διαρκώς έξω από το σπίτι να κάνω χίλια δυο πράγματα και το καταφέρνω, να γυρνάω πτώμα και να πέφτω για ύπνο , αλλά όταν μερικές φορές , μένω για ελάχιστές στιγμές σιωπηλή , θυμάμαι όλους εκείνους που θα ήθελα να ήταν εδώ , κλείνοντας τα μάτια ονειρεύομαι ότι βρίσκομαι στην αγκαλιά τους ή άλλες φορές με παίρνει ο ύπνος και τους ξεχνάω εντελώς, άλλες φορές προσπαθώ να θυμηθώ τα μάτια τους , μάταια πάντα, τα έχανα εκεί που μόλις προλάβαινα να τα συνηθίσω, και αλλά βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ από τη λαχτάρα μου για να τα ξανά αντικρίσω !

Και επειδή κοντά πέντε μέρες εδώ κι έχω μπουχτίσει ήδη από ουίσκι, φραπέ, ξενύχτια , αποπνικτική ατμόσφαιρα τσιγαρίλας, δε βλέπω την ώρα να πάρω τα βουνά , να ανέβω στους πρόποδες του Ολύμπου να κάθομαι ώρες στη βεράντα με την υπέροχη θέα , να κάθομαι ακριβώς στην ίδια θέση που καθότανε κάποτε ο Καραγάτσης και αγνάντευέ από την παλιά «Γαστέρνα» ! Ναι το σπίτι μας στη Ραψάνη είναι απλά η θρυλική «γαστέρνα», το καφενείο που άφησε την ιστορία του, ακόμα υπάρχουν τα σιδερένια τραπεζάκια του μαγαζιού , ακόμα θυμάμαι τις υπέροχες τοιχογραφίες , μόνο που τώρα η «γαστέρνα» δεν είναι τίποτα παραπάνω από σπίτι μας !



Υ. Σ Αγαπημένη μου Κ., όσο περνάνε τα χρόνια με λύπη διαπιστώνω , ότι κυριεύεσαι από μονομανίες , ότι το μυαλό σου , όλο και περισσότερο θολώνει , φοβάμαι πως θα έρθουν και χειρότερα , η παράνοια είναι μπροστά σου και δεν την παραδέχεσαι , αλλά πότε ο τρελός παραδέχτηκέ την τρέλα του ; Εγώ εύχομαι να γίνεις γρήγορα καλά, γιατί εσύ διαρκώς βλέπεις , ότι θέλεις να δεις»

Τιμημένο Λαρισαϊκό τσιπουράδικο

Τιμημένο Λαρισαϊκό τσιπουράδικο , τιμημένη θεσσαλική γη , τιμημένη ΑΕΛΑΡΑ! Βρίσκομαι πίσω στη μάνα γη και ήδη νιώθω άλλος άνθρωπος !
Αυτή η πόλη είναι ότι πιο XXL έχω γνωρίσει και μου αρέσει !

Σήμερα Κυριακή των Βαΐων,


«Κυριακή των Βαΐων ανοιξιάτικο βράδυ , σου στέλνω για τη γιορτή σου, καρτ-ποστάλ απ’τον Άδη»

για εμάς, για τους καθολικούς Κυριακή του Πάσχα! Από το πρωί σέρνομαι από το ένα τσιπουράδικο στο άλλο , και τα άτιμα έχουν κάτι μεζέδες σκέτους πειρασμούς , από εκεί στο καπάκι να λιάζομαι στην post square για ατελείωτο φραπέ και το βράδυ έχει Αλκαζάρ , ηδονίζομαι ! Μπορεί να έφυγα αλλά ο νους μου είναι πάντα κοντά στην Ολυμπιακή γη από ότι βλέπω στις ειδήσεις δεν λέει να σταματήσει να κουνάει κάτω , ποιος ξέρει χθες ήταν ο Γιωργάκης στον Πύργο και μπορεί να σταματήσουν τώρα οι σεισμοί ! Πάντως Γιωργάκη να έρχεσαι πιο συχνά στον Πύργο , τόσο κόσμο στην Πλατεία Δικαστηρίων , πρώτη φορά έβλεπα , όλο τον Πύργο να μάζευες δεν θα ήταν τόσοι!Αλήθεια από πού τους φέρατε όλους αυτούς; Είναι ειδικοί κομπάρσοι; Δεν μπορείς να τους πληρώσεις να κάθονται και στις καφετέριες της πλατείας Σάκη Καράγιωργα να μην πάμε και μας πιάνεται η ψυχή, που δεν υπάρχει ψυχή ;
Αλλά ας φύγω από την μιζέρια της Ηλείας και να επανέλθω πάλι εδώ στην κοσμοπολίτικη Λάρισα , ναι μπορεί να είναι η μόνη επαρχιακή πόλη που έχει όλα τα μειονεκτήματα της Αθήνας και κανένα πλεονέκτημα επαρχιακής πόλης , μπορεί να έχει το χειρότερο κλίμα στον πλανήτη , μπορεί να έχουν βγει μέχρι και ανέκδοτά με τους Λαρισαίους και τις καμήλες , αλλά εγώ δεν την αλλάζω με τίποτα! Όσο για το αρνί είμαστε ακόμα σε δίλημμα να το ψήσουμε στον Πλαταμώνα ή στην Ραψάνη ;
Περιμένω τις δικές σας προτιμήσεις θα με βοηθήσουνε αρκετά , ψηφίστε λοιπόν !

Που να ψήσει η sophie_jamaica το αρνί της ;

Α)Στον Πλαταμώνα
Β) Στη Ραψάνη
Γ) Δεν μας παρατάς


Ναι –ναι , ντύνομαι κι έρχομαι !!! Αυτά είναι, προέκυψε κι άλλος καφές σας αποχαιρετώ , την Τρίτη του Πάσχα θα ταξιδεύω για Ιταλία και από εκεί Πάτρα και μετά τα κεφάλια μέσα γιατί 6-7 δίνω και το κρατικό να μην ξεχνιόμαστε!

Άρτι αφιχθείσα

Άρτι αφιχθείσα από την πρωτεύουσα γράφω στα γρήγορα αυτό εδώ το post , μπαίνω για μπάνιο και γρήγορα στα expert , χμ… λάθος και γρήγορα στον σταθμό, γιατί έχουμε και μια εκπομπή να κάνουμε, Rock αποπλάνηση σου’ρχομαι ! Ξέρω σας έλειψα(χεχε)λέμε τώρα , αλλά όπως είπα και πιο πάνω η απουσία μου από το blog οφείλεται στην τετραήμερη παραμονή μου στην Αθήνα ! Φτάνουν τα εισαγωγικά , στη συνέχεια παραθέτω ένα μικρό κειμενάκι το όποιο το έγραψα πάνω στο λεωφορείο στην επιστροφή μου στην ολυμπιακή γη !

Κάθομαι στη θέση 32, λεωφορείου που αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι λέξεις , διασχίζει τον ισθμό της Κορίνθου . Τις γράφω στις πρώτες λευκές σελίδες βιβλίου που έχει ως τίτλο «οι συνταγές της Τασίας» και με στυλό που γράφει πάνω του ΕΔΡΑ ΣΕΜΦΕ www.edra.ntua.gr . Φοράω μαύρα γυαλιά κι έχοντας αφήσει αρκετά πίσω μου την Αθήνα , περιπλανιέμαι στον χρόνο . Σε αυτό βοηθάει και το τραγούδι του Γιώργου Δημητριάδη το «Όλα αλλάζουν» που ακούω από το iPod .
Κανένα ταξίδι δεν είναι ίδιο με κάποιο άλλο , ακόμα κι αν η διαδρομή είναι γνωστή, ακόμα κι αν το έχεις κάνει ξανά και ξανά , πάντα κάτι καινούργιο θα έχει να σου δώσει ή να σου πάρει .
Κι ενώ εγώ γράφω αυτές τις λέξεις , ο Μπερλουσκόνι φαίνεται να χάνει τις εκλογές στην Ιταλία , η Ζωή με τον Ηλία κάνουν έρωτα , η ξαδέλφη μου ετοιμάζεται να μου βάλει λεφτά στην τράπεζα , εγώ ταξιδεύω και η οικογένεια μου βρίσκεται στο Camerino .
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν , γυρνάω το χρόνο πίσω στις 10 Απριλίου 2005, περίπου την ίδια ώρα ακριβώς ένα χρόνο πίσω . Τι σύμπτωσή ; Ήμουν στην ίδια θέση , ακριβώς την ίδια στιγμή , με τον ίδιο προορισμό .
Κι όμως όπως είχα πει και πριν , κανένα ταξίδι δεν μοιάζει με το άλλο . Ένα χρόνο πριν ο Μπερλουσκόνι ήταν ακόμα στην εξουσία , η Ζωή αγνοούσε την ύπαρξη του Ηλία , η οικογένεια μου ήταν στη Λάρισα και η ξαδέλφη μου, μου μιλούσε στο κινητό και προσπαθούσε να με πείσει να σταματήσω τα κλάματα και να φανώ δυνατή γιατί κάτι καλύτερο ξημερώνει .
Πέρυσι σε αυτό το ταξίδι έζησα έναν ψυχοθανατεμό , είπα τα ρέστα μου και τέλειωσα μια παρτίδα χωρίς νικητές και ηττημένους. .
Ένα χρόνο μετά πόσο άλλαξαν όλα και πόσο ίδια έμειναν. Ένα χρόνο μετά , στέκομαι δυνατή , χωρίς κλάματα, βιώνοντας την ευτυχία . Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω , δεν θα άλλαζα εκείνο το ταξίδι, , γιατί τώρα δεν θα τα είχα όλα, αν πρώτα δεν τα είχα χάσει όλα . Όσο για το πώς πέρασα αυτές τις 4 μέρες στην Αθήνα , τι να σας πω, θέλω να αρχίσω να χοροπηδάω και να φωνάζω μέσα στο λεωφορείο είμαι ευτυχισμένη , είμαι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ !Όμως εκείνο που με σταμάτησε ήταν το μποτιλιάρισμα που είχε στο δρόμο γιατί μια νταλίκα μπροστά μας είχε αρπάξει φωτιά . Να φτάσαμε επιτέλους στο Αίγιο , και ήρθε η ώρα για τσιγάρο, έτσι ανέβαλα τα χοροπηδητά και τις χαρούλες για λίγη νικοτίνη !

Σας επιστρέφουμε ΔΩΡΕΑΝ την ψήφο σας !

Οι Αντιπροσωπείες κάνουν ζημιά ;

Βγάζεις τα ακουστικά , κλείνεις τα μικρόφωνα , αποθηκεύεις την εκπομπή στο cool edit, ανάβεις ένα τσιγάρο,πατάς τον αυτόματο , μαζεύεις τα μπογαλάκια σου, λες και καμιά μ_ λ_κ_α , με τον τύπο που κάνει κάτω το μοντάζ , παραπονιέσαι στον ηχολήπτη που ακόμα δεν έχει καθαρίσει την κονσόλα του cd player και πάλι ξύσιμο σήμερα και παίρνεις το δρόμο του γυρισμού για το ακατάστατο δυάρι που λέγαμε !
Ελπίζεις πως σήμερα , δεν θα κάνει σεισμό όπως χθες που σου κόπηκε η χολή , εντάξει είπαμε εδώ κάτω το συνηθίσαμε πια , αλλά ο χθεσινός , μας κούνησε αρκετά πάλι ! Στο δρόμο κλασικά με τη Ζωή να μου παραπονιέται που διάβασα στον αέρα μήνυμα που μας είχανε στείλει και αφιερωνότανε στους ανεξάρτητους , εγώ έχω περίοδο, αυτή έκανε σαν υστερική , βλέπεις δύσκολη η θέση της να είναι και χωμένη ως το κόκαλο στην ΠΚΣ και να είναι αμερόληπτη στο ράδιο , αλλά ας έχει, κατάλαβε μετά ότι έκανε χοντρό λάθος που μου έβαλε τις φωνές ζήτησε συγνώμη και ησύχασε! Της είχα πει από την αρχή ότι το θέμα σήμερα ήτανε κάπως λεπτό , το ρίξαμε στο χαβαλέ με τις εκλογές κι αυτό άρεσε και φάνηκε από τα μηνύματα , παρόλα τα ευτράπελα λοιπόν τα καταφέραμε και είναι από τις ελάχιστες φορές που γυρνάω μετά από την εκπομπή και είμαι στα αλήθεια ευχαριστημένη ! Έτσι κι αλλιώς ανήκω κι εγώ σε αυτό το 60% που δεν θα πάει να ψηφίσει την Τετάρτη και είχα όλο το δικαίωμα να πω ότι μου καπνίσει χωρίς να έχω επιπτώσεις από κανένα κόμμα , αν είναι δυνατόν!
Δεν θα πάω να ψηφίσω λοιπόν την Τετάρτη , θα κάνω άλλα πιο χρήσιμα πράγματα εκείνη τη μέρα , έτσι κι αλλιώς είτε πάω να ψηφίσω είτε όχι πάλι πρόβατο θα με πούνε , δεν μου αρέσει να τα απαξιώνω όλα αν και πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να το κάνει ! Το όλο σκηνικό μου θυμίζει μια μακρινή μου θεία, τρίτη ή τέταρτη ξαδέρφη του πατέρα μου , που όποτε πηγαίναμε σπίτι της όταν ήμασταν μικρά με τον αδερφό μου , αν μας έδινε διάφορα καλούδια και δεν τα τρώγαμε έλεγε στη μάνα μου, ααααα, Λίτσα ακατάδεχτα και κακοφάγανα τα παιδία σου, τίποτα δεν έφαγαν !Υπήρχαν φορές όμως που φάγαμε και το γλυκό της και το αλμυρό της και τότε ερχότανε το καλό , ααααα Λίτσα στο χωράφι τα είχες τα παιδία; Φαγανά είναι, όλα τα φάγανε! Αν θέλει να πει κάτι ο κόσμος το λέει ότι κι αν κάνεις , κι αν θέλουν να βγάλουνε κάποιο πόρισμα για το πόσο καλός φοιτητής ή κακός είσαι ή για το πόσο ενδιαφέρεσαι ή όχι για το κοινό καλό της σχολή σου θα το βγάλουνε είτε ψηφίσεις είτε όχι , το θέμα είναι να ξέρεις εσύ τι θες και συνειδητά να ασκήσεις το εκλογικό σου δικαίωμα ή να απέχεις ! Ο λόγος που απέχω από αυτές τις εκλογές είναι γιατί έχω απογοητευτεί , γιατί ίσως με την δικιά μου αποχή άφησα κάποιους άλλους να καταντήσουν την όλη ιστορία πανηγυράκι για λίγους , αλλά ειλικρινά καταλήγω στο να απέχω, παρά να παίρνω μέρος σε αυτό, γιατί καμία φωνή δεν με εκφράζει , όλες στα αυτιά μου ηχούν γελοίες ! Κλείνω αυτό το κειμενάκι, παραθέτοντας ένα απόσπασμα από μια συνέντευξη που είχε δώσει ο Πανούσης έτη φωτός πίσω στο περιοδικό in Rock !


- Έχουμε τώρα και τις φοιτητικές εκλογές, τραπεζάκια έξω, σούσουρο, Δαπίτες με κινητά κ.τ.λ. κ.τ.λ.

Μ' αρέσει πολύ όλο αυτό που γίνεται γιατί ξεβρακώνει το κόλπο αυτό που δεν έχει καμμία σχέση με τη δημοκρατία και με την εκπροσώπηση αυτή η δι' αντιπροσώπου δημοκρατία που έχουμε, το σύστημα αυτό το οποίο είναι λιγάκι περίεργο. Αντιπροσωπείες εγώ δέχομαι μονάχα στ' αυτοκίνητα κι εκεί το συζητάμε και πάλι, κι εκεί σου κάνουνε ζημιά. Τώρα εμείς είμαστε υπέρ της άμεσης δημοκρατίας. Κι όταν λέω "εμείς" είναι ο πληθυντικός ευγενείας.

Ο Τζίμη, ο σκύλος μου !

Δεν ξέρω τι να γράψω . Είναι πραγματικά τρομακτικό με τι ταχύτητα γεμίζει το τασάκι από τα goody’s δίπλα μου, απομεινάρι κι αυτό, δώρο από κάποιους συμφοιτητές μου στο πρώτο έτος που το είχαν καβατσώσει, τώρα πια δεν ξέρω καν αν ζούνε ή αν πέθαναν!
Από το πρωί το καθαρίζω, κι αυτό επιμένει να γεμίζει ξανά και ξανά . Στο κρεβάτι αφημένη μια καρτέλα depon από το πρωί να υποδηλώνει τους πόνους περιόδου που σαν να υποχώρησαν τώρα που βράδιασε… Σήμερα δεν το κούνησα ρούπι από το σπίτι ή μάλλον βγήκα λίγο το μεσημέρι προς αναζήτηση κυριακάτικων εφημερίδων , όμορφη ανοιξιάτικη μέρα , που επιβάλει καφέ και τάβλι , μα όλοι ήταν φευγάτοι , αλλά ας είναι μπορεί κάποιοι να είχανε μείνει , αλλά δεν πήρα κανέναν τηλέφωνο γιατί σήμερα από το πρωί ήμουν φευγάτη εγώ, στον κόσμο μου, στην μουντάδα μου . Μου έκανε καλό ο εγκλεισμός , από αύριο σκέφτηκα πως θα γκρινιάζω πάλι που δεν θα έχω χρόνο να δω το σπίτι μου , και τι να δω; Ένα μονίμως ακατάστατο δυάρι , με αφημένα αποτσίγαρα στα τασάκια , άπλυτα στην κουζίνα , ρούχα πεταμένα από εδώ και από εκεί, με περιμένει κάθε φορά που γυρίζω , είναι ώρες που μου λείπει και ώρες που με πνίγει! Ο καφές ξεχασμένος κι αυτός από το πρωί εδώ πάνω στο γραφείο , δίπλα του στοιβαγμένα βιβλία , σημειώσεις χαρτάκια , αναπτήρες , cd , σερβιέτες , πινέλα , μανταλάκια , λεξικά , είναι ο καινούργιος μου έρωτας τα λεξικά ! Είπα να ασχοληθώ σήμερα λίγο σοβαρά με την αυριανή μας εκπομπή που είναι αφιερωμένη στις φοιτητικές εκλογές…Μου πήρε αρκετές ώρες μπορώ να πω , αλλά θέλω να ελπίζω πως αύριο το αποτέλεσμα θα είναι αρκετά καλό, ένιωσα λίγο χαμάλης της υπόθεσης , μιας και η συμπαραγωγός μου το αέριζε μαζί με τον γκόμενο της στην Πάτρα ενώ εγώ δημιουργούσα , αλλά χαλάλι , εξάλλου το γούσταρα και το έκανα , σκέφτομαι και το άλλο υπήρξαν εκπομπές που βγάλαμε αξιοπρεπώς, χωρίς να έχουμε ετοιμάσει τίποτα! Την Παρασκευη θα μαζέψω πάλι τα μπογαλάκια μου για να ανηφορίσω στην πρωτεύουσα , δικαιούμαι να το αερίσω κι εγώ λιγάκι νομίζω, οπότε αναλαμβάνει εκείνη για την επόμενη Δευτέρα ! Αν και μοναχικά η μέρα σήμερα κύλισε όμορφα , οι γέροντες από τον τέταρτο που τυγχάνει να είναι και αυτοί που μου νοικιάζουν το σπίτι , μου έφεραν και σήμερα φαγητό, τα συνηθισμένα υγιεινά φαγητά που τους επιβάλει η ηλικία τους μου προσφέρουν με ένα χαμόγελο συνήθως .Όπως σήμερα που άνοιξα την πόρτα και είδα μπροστά μου την κυρία Χρυσή με το δίσκο στο χέρι , η μισή σούπα είχε χυθεί πάνω στο δίσκο , έχει λίγο παρκινσον βλέπεται! Δεν μου γεμίζουν μονάχα το στομάχι , μου γεμίζουν και την καρδιά καμιά φορά , γιατί νιώθω πως υπάρχει κάποιος που με νοιάζεται εδώ κάτω από το αυλάκι που με έφερε η μοίρα μου ! Αν και η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ένιωσα μόνη σε αυτό το σπίτι , από τότε που ήρθα εδώ είχα πάντα μαζί μου τον λούτρινο μεγάλο σκύλο μου τον Τζίμη , ξενιτευτήκαμε μαζί , αυτός άφησε την Ιταλία κι εγώ την βασίλισσα της Θεσσαλίας , μπορεί για κάποιους να ακούγεται κουτό , μα αυτός ο λούτρινος σκύλος για μένα σημαίνει πολλά ! Ξέρω πολλοί τώρα μπορεί να με φαντάζεστε σαν την Κούρκουλα να παίζω τη Σελήνη στη Λάμψη του Φώσκολου και κρατώντας τον μεγάλο λούτρινο αρκούδο να λέω «Σελήνη , αγαπάει Αλέξη !!!» Ναι ο Τζίμη για μένα σημαίνει πολλά ! Δεν μου τον χάρισε κανένας ,δεν μου θυμίζει κάτι , μόνη μου τον είχα πάρει από ένα μεγάλο πολυκατάστημα στην Αγκόνα που ήταν στοιβαγμένος μαζί με άλλα ζώα , χελώνες , δελφίνια , αρκούδες και τα σχετικά ! Ο Τζίμη έχει ψυχή κι αν δεν είχε , τώρα πια έχει, έχει ένα κομμάτι από τη δική μου ! Η αλήθεια είναι ότι πάντα είχα μια αδυναμία στις γάτες , σε αυτά τα ζώα του σατανά που λέει και ο φίλος μου ο Λιάκος , τώρα πως κατάντησα να δίνω όλη μου την φροντίδα σε έναν σκύλο και μάλιστα λούτρινο ποιος ξέρει ; Μπορεί να φταίει το γεγονός ότι ακόμα είμαι ανίκανη να προσφέρω φροντίδα στον ίδιο μου τον εαυτό, πόσο μάλλον να τα βγάλω πέρα με ένα ζωντανό πλάσμα , τώρα γιατί σκύλος και όχι γάτα ποιος ξέρει , ίσως επειδή ο σκύλος είναι ο καλύτερος σύντροφος του ανθρώπου !!! Με λίγα λόγια , εκείνον έπαιρνα αγκαλιά όταν δεν υπήρχε τίποτα άλλο για να αγκαλιάσω , πάνω του έκλαιγα όταν δεν είχα πουθενά αλλού να κλάψω , σε εκείνον μιλούσα όταν δεν είχα πουθενά αλλού να μιλήσω , εκείνος πάντα με περίμενε όταν γυρνούσα κουρασμένη στο σπίτι, αποφάσισα σήμερα να του αφιερώσω αυτό εδώ το post και να του πω ότι είμαι περήφανη που είναι σκύλος μου, και φυσικά ότι είναι ο καλυτερότερος φίλος μου !

Πρωταπριλιά

Κυρίες και κύριοι , αρχίζει το show χειροκροτήστε όλοι με ενθουσιασμό! Καλό μας μήνα , με το καλό μας μπήκε με το καλό και να μας βγει αγαπητοί, πρωταπριλιά σήμερα και δεν έχω κανένα ψέμα πρόχειρο για να σας πλασάρω , αλλά δεν αγχώνομαι αλήθεια είναι , η πρωταπριλιά θα περάσει τα ψέματα θα συνεχιστούν …Ποιος θα τα εμποδίσει ;
Ο Απρίλης αν και ψεύτης μπήκε κάπως βαριά για την αφεντιά μου και δεν εννοώ μουντά, ανιαρά ,αγχωμένα , χωρίς στον ήλιο μοίρα και τα σχετικά , απλά με ένα ολόκληρο ταψί να μου βαραίνει το στομάχι ! Κι έτσι να βρίσκομαι ανάσκελα και να ζητάω σόδες , με την κοιλία μου φουσκωμένη σαν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη! Δεν παραπονιέμαι που σήμερα κυλιόμουνα στο κρεβάτι μου κοιτάζοντας το ταβάνι ούτε που έφαγα εκείνο το ταψί ραβανί στην κατσιά που λέγαμε, έπρεπε κάπως να ισορροπήσω το ξέφρενό κλείσιμο του Μαρτίου ! Ας είναι καλά ο Ηλίας που είναι τσαχπίνης και δραστήριος και μαζί με την γκόμενα του τρέχει και μένα κι έτσι κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά , κι ανάβει το κέφι !Έτσι με την κοιλιά παραφουσκωμένη μέσα από ήχους βογκητών δυσφορίας, αναπολώ τις καλές εκείνες μέρες του χθες, που οι λέξεις μου κρύβανε μια άλλου είδους δυσφορία ! Τότε που το γράψιμο ήταν λύτρωση , έκφρασή , έξοδος κινδύνου από τραγικές καταστάσεις ! Τις μέρες εκείνες που όλα γιγαντώνονταν , που είχαν κάποιο νόημα , που υπήρχαν θύτες και θύματα , που υπήρχαν μαύρες τρύπες και ιπτάμενα ξωτικά , ολόγιομα φεγγάρια , ματαιόδοξα ξεσπάσματα , απελπισία που μου έδινε το δικαίωμα να κυλάω στο πάτο να αγναντεύω τον κόσμο από εκεί κάτω , τότε που το ποτήρι πάντα φάνταζε μισοάδειο! Και τώρα ποια η χαρά ; Ποιο το νόημα; Ούτε κλάματα , ούτε φωνές , ούτε παραληρηματικά ξεσπάσματα , μονάχα οκνηρία, χαβαλές και μια μόνιμη αβεβαιότητα ! Δεν νομίζω πως ζω καλύτερες μέρες , πως έπαψαν να υπάρχουν τραγικές στιγμές στην καθημερινότητα μου , ούτε έλυσα όλα εκείνα που κάποτε απεγνωσμένα σπαταλούσα νύχτες και μέρες πάνω από χαρτιά για να βρω, ποια είμαι, που πάω , πως θα καταφέρω να ξεπεράσω όλα αυτά που είχα μπροστά μου και φάνταζαν άλυτα !Αναισθησία , παλιότερα αυτή η λέξη με φόβιζε και τώρα με εκφράζει απόλυτα ! Όταν γευτείς τον πάτο νομίζω πως άνετα μπορείς να αλλοτριωθείς , όταν περάσεις από τη θέση του θύματος στη θέση του θύτη πολλά αλλάζουνε , μα τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε στην δικιά μου περίπτωση.. Ούτε θέση άλλαξα , ούτε ρόλο , ήταν απλά μια φυσική αβίαστη εξέλιξη. Όλα υπάρχουν, όπως υπήρχαν πάντα, ο πόνος , η απογοήτευση , η χαρά , ο έρωτας , η απώλεια , απλά άλλαξαν κάπως γεύση , από πικάντικα τα περισσότερα έγιναν άνοστα , ανάλατα! Στην πραγματικότητα τα πράγματα έχουν χειροτερέψει πολύ περισσότερο από εκείνες τις μέρες , απλά όλα πλέον γίνονται δεκτά με μια απάθεια , με μια στωικότητα , τίποτα δεν με σοκάρει πια , τίποτα δεν με τραντάζει , τίποτα δεν με συγκινεί , δεν με εμπνέει όπως παλιά… Μπορεί να είναι απλώς αυτοάμυνα , μπορεί να είναι συμβιβασμός , μπορεί απλά να είναι το εξελιγμένο μοντέλο μου ! Ναι καμιά φορά λέω πως είναι καλύτερα τώρα , αφού η επιφανειακή μου ανεμελιά με κάνει να περνάω καλά τις μέρες μου , δεν νιώθω πια μια τραγική φιγούρα , μάλλον είμαι αυτό που ίσως μισούσα παλιά γιατί το ζήλευα , τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια αναίσθητη! Αλλά ο λύκος κι αν γέρασε τομάρι δεν αλλάζει, έχω ξαναπεράσει τέτοιες μακρόχρονες περιόδους αναισθησίας και στο παρελθόν που την είχα καταβρει νομίζοντας πως σε ένα τέτοιο περιβάλλον ανήκει η Σοφία , αλλά την πάτησαν όταν όλα μου βγήκαν μαζεμένα ! Δεν ξέρω τι με έπιασε απόψε και τα έγραψα όλα αυτά , ίσως επειδή περιπλανώμενη στη μπλογκόσφαιρα αντίκρισα απέραντη καλλιτεχνική θλίψη , που μου θύμισε κάτι από μένα, ένα κομμάτι του εαυτού μου , που ξέχασα … Πάντα είχα την αίσθηση ότι η θλίψη ήταν μια μεγάλη ώθηση στην έμπνευση , τουλάχιστον στη δική μου , ήμουνα κάτω από την επήρεια της όταν στο παρελθόν μερικές φορές νόμισα ότι μεγαλούργησα γράφοντας ! Όχι δεν εύχομαι να γίνει πάλι κάτι τραγικό στη ζωή μου για να ξαναβρώ έμπνευση! Και να ερχότανε αυτή την περίοδο το πολύ- πολύ να σατίριζα την όλη κατάσταση , εκείνο που εύχομαι είναι να μεγαλουργήσω (χε-χε) κάτω από τη μέθη μιας υπέρτατης ευτυχίας ! Τα σέβη μου !

Υ.Σ «…Τίποτα δεν κάνω που ν’ αξίζειΤίποτα δεν βρίσκεται να μ’ αρέσειΘα τα τινάξω όλα μετά θα βάλω τέλοςΘεέ μου είναι η τελευταία της φορά….Ποτέ πια...» Μωρά στη Φωτιά

Προσοχή δαγκώνει !

Δεν πάει άλλο ! Είπαμε να κάνω το μαλάκα όπως έμαθα να τον κάνω πάντα , δύσκολα αλλάζει ο άνθρωπος , αλλά ως εδώ ήτανε ! Εγώ μέχρι χθες νόμιζα ότι τα πάω καλά με τη σχολή μου κι ότι θα τελειώνω στα κανονικά μου, έλα μου ντε όμως που δεν τα πάω καλά με την γραμματεία ! Υστέρα από όσα έγιναν, μου έκοψε και ζήτησα αναλυτική όπου ανακάλυψα ότι μάθημα του πρώτου εξαμήνου που έχω περάσει εδώ και κάτι χρόνια δεν είχε καταχωρηθεί και πάω να τρελαθώ! Πάλι καλά που το πήρα χαμπάρι τώρα , φαντάζεσαι να πήγαινα να πάρω πτυχίο και να μου λέγανε όχι κοπέλα μου εδώ δεν έχεις περάσει μάθημα από το πρώτο εξάμηνο! Βγάλτε τους άσχετους από την γραμματεία ρεεεεε!Αν μείνουνε αυτές οι μαλακισμένες δεν πρόκειται να τελειώσω ποτέ , η απλά από εδώ και πέρα πρέπει να κάνω εγώ τη δουλεία τους ! Δηλαδή μετά από κάθε εξεταστική να πάω να ελέγχω αν τα όρνια δεν ξέχασαν να μου περάσουν τα μαθήματα ! Ε Λ Ε Ο Σ !Ευτυχώς που δεν είχαν πεταχτεί τα γραπτά , και να ψάχνουμε σε υπόγεια κι εγώ να είμαι έτοιμη να πέσω πάνω στις ηλίθιες και να τις αρχίσω στις κλοτσιές, να τις φάω ζωντανές και άλλα τέτοια ωραία μου περνούσαν από το μυαλό! Μου έχουν φάει την ψυχή, αλλά και πάλι έκανα το μαλάκα , δεν αντέχω άλλο ρεεεεεεεεε! Εξαιτίας τους τον τελευταίο καιρό έχω χάσει την ηρεμία μου κι εκεί που έλεγα πως σήμερα τελείωσα με αυτές, τσούπ , να πάλι πρόβλημα ! Δε γίνεται ρε κορίτσια να μου βάλετε και κανένα βαθμό κατά λάθος σε μαθήματα που χρωστάω ; Μισό να πάω να στρίψω ένα τσιγάρο γιατί συνχήστικα πάλι, τα νεύρα μου είναι σαν τις Πανοπούλου στο ρόλο που έπαιζε στο Ρετιρέ ! Επανήλθα, αυτά που λέτε και για να γιορτάσουμε την έκλειψη σήμερα , μετά από τον ατελείωτο φραπέ στο Escape, μαζευτήκαμε μετά καμιά δεκαριά άτομα στο σπίτι της γειτόνισσας που παρεμπιπτόντως είναι η κοπέλα που κάνουμε μαζί την εκπομπή στο ράδιο , και κλασσικά μαγειρέψαμε !Οι γυναίκες στην κουζίνα και οι άντρες να κάθονται και να διατάζουνε ευτυχώς εγώ την γλύτωσα και ήμουνα με την ανδροπαρέα ! Αυτό που λένε μάθε τέχνη κι ας την! Ο Θάνος μαζί με τον Θράσο είχανε φέρει δυο κιθάρες γιατί ο Θανασάκης ήξερε ότι παίζω κιθάρα και τόσα χρόνια τώρα κυνηγάει να παίξουμε μαζί και δεν είχε κάτσει , έτσι αρχίσαμε ένα ατελείωτο γρατσούνισμα , οπότε αφού είχα αναλάβει το ψυχαγωγικό κομμάτι του τραπεζίου γλύτωσα την κουζίνα ! Κάναμε φυσικά ένα διάλλειμα για να φάμε τον άμπακο και συνεχίσαμε ακάθεκτοι μετά το πρόγραμμα μας ! Δεν μπορώ να πω ήταν αρκετά ωραία σήμερα ! Ξενέρωσα βέβαια όταν εμείς με τον Θανάση δημιουργούσαμε και οι άλλες είχανε ανοίξει τηλεόραση για να μην χάσουνε «Τη βέρα στο δεξί» αλλά διαλύσαμε τη σύναξη όταν ήρθαν οι σύντροφοί και οι συντρόφισσες της Ζωής για να συζητήσουν για το κόμμα και πως θα πάει η ΠΚΣ στις εκλογές ! Εγώ την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια! Κατάφερα να συμμαζέψω το μυαλό μου να διαβάσω και να φέρω λίγο το σπίτι μου πάλι στα ίσια του ! Δηλώνω κουρασμένη , εκνευρισμένη , ερωτευμένη μα δεν παρατάω τα όπλα ! Εξάλλου όπως μου είπε και σήμερα ο Τeo, που βρεθήκαμε στην ηλιόλουστη και γεμάτη κόσμο πλατεία Σάκη Καράγιωργα « Που χάθηκες ρε Jamaica , όσες μέρες είχα άδεια δεν σε είδα , έμαθα αγαπάς μου λέει γι’ αυτό σε χάσαμε και αύριο φεύγω για Κύπρο και δεν θα προλάβουμε να τα πούμε ! Πάντα αγαπούσα ρε Teo του είπα, και βάζοντας τα γέλια μου λέει ααααα κι εσύ σαν τον Πάριο πάντα ερωτευμένη ! Δεν παρέλειψε πάντως να μου πει που να πάω στο Μιλάνο και να μου ευχηθεί να με βλέπει πάντα έτσι ! Κάπου εδώ θα κλείσω και το σημερινό μου παραλήρημα , πάω για να χαθώ μέσα στην μπανιέρα μου και μετά χαλάρωση γιατί και αύριο ποιος ξέρει τι μου ξημερώνει ! Ας φάω και κανένα σπιτικό γλυκάκι της μαμάς Λίτσας για να πάνε τα φαρμάκια κάτω ! Και για να μην ξεχνιόμαστε , φιλιά στις γλάστρες χαιρετισμούς στο πιάνο!

Σαν φλιπεράκι γελαστό ξετρελαμένο σου δίνω ακόμα μία μπίλια για να παίξεις

Σαν δυο φωτάκια βραδινού αεροπλάνου

τα δυο σου μάτια και χαράζουν τον αέρα

η αγκαλιά σου ειναι η σκάλα του Μιλάνου

κι εγώ αποψε έχω επίσημη πρεμιέρα

Πάρε με πάρε με μέσα σου να κρυφτώ

σαν να μην έζησα πριν απ'το βράδυ αυτό

Θέλω να δω το πρόσωπο σου ανθισμένο

να με φιλάς όλη τη νύχτα όσο αντέξεις

σαν φλιπεράκι γελαστό ξετρελαμένο

σου δίνω ακόμα μία μπίλια για να παίξεις

Πάρε με πάρε με μέσα σου να κρυφτώ

σαν να μην έζησα πριν απ'το βράδυ αυτό

Κι ύστερα ξάπλωσε κοντά μου και κοιμήσου

εγώ θα πιάσω μια γωνίτσα στο κρεβάτι

όχι πως έχω το κλειδι του παραδείσου

μα σ' αγαπώ κι αυτό νομίζω είναι κάτι

Πάρε με πάρε με μέσα σου να κρυφτώ

σαν να μην έζησα πριν απ'το βράδυ αυτό

Το περσινό μου παλτό !

Βυθιζόμουνα στην πίσω θέση του λεωφορείου , ακούγοντας το Lovesong από τους Cure στο iPod, έχοντας τελειώσει μόλις το μυθιστόρημα του Δημήτρη Φύσσα «Πλατεία Λένιν Πρώην Συντάγματος» τα βλέφαρα μου έκλειναν κι έτσι παραδόθηκα στον ύπνο άνευ όρων …
Τα χιλιόμετρα πολλά , μα μετά από τις τόσες φορές η διαδρομή πλέον γνωστή , κάποιος με ξυπνάει κοντά στη Λαμία το κινητό κλειστό από το πρωί λόγω χαμηλής μπαταρίας ,χρόνια είχα να νιώσω αυτή την αίσθηση ελευθερίας , κανείς δεν μπορεί να με βρει ! Κι έφτασα πάλι στο μέρος , που λες μόνο εδώ νιώθω σαν το σπίτι μου γιατί πολύ απλά εδώ είναι το σπίτι μου! Ξαναβρήκα τον ύπνο μου την ηρεμία μου, κοιμόμουνα και ξυπνούσα στα πεντακάθαρα και μυρωδάτα σεντόνια , με αυτή τη γλυκιά μυρωδιά που λες εδώ μυρίζει μανούλα, Ariel , πάντως σίγουρα καθαριότητα! Πρωινά ξυπνήματα χωρίς έγνοιες στο κεφάλι σου, ξυπνάς και σε πλημμυρίζουν μυρωδιές , από την κουζίνα έρχονται οι καλύτερες από γλυκά που ετοιμάζει η εορτάζουσα μητέρα- μανούλα- μαμά ! Αναπολώ τις στιγμές που έζησα σε αυτό το σπίτι που πλέον περιορίζονται μόνο σε λίγα εικοσιτετράωρα , άντε και στις γιορτές! Δεν παραπονιέμαι όμως μέσα σε λίγες μέρες κατάφερα και πάλι να φτιάξω μικρές υπέροχες στιγμές ! Γιατί είναι πραγματικά υπέροχο να περιμένεις στο σταθμό ένα τρένο που σου φέρνει τον αγαπημένο σου , ακόμα κι αν αυτό το τρένο έρχεται από το Βόλο !Γιατί είναι πραγματικά μια στιγμούλα που στην αγκαλιά σου κρατάς τα πάντα ακόμα κι αν κανείς δε το ξέρει , πίνοντας καφέ στα Starbucks της ταχυδρομείου , μην το γελάς αυτές είναι ανεπανάληπτες στιγμές ποιος ξέρει πότε θα τα ξαναζήσουμε αυτά! Στην ερώτηση της φίλης Αικατερίνης αν ήπιαμε τον καφέ μας στις Μουσικές Διαδρομές,(είναι συνθηματικό) ξέρει αυτή, της απάντησα, όχι , αλλά που να’ ξερε! Με ενισχυμένο το εθνικό μας φρόνημα καθώς υψωνότανε γαλανόλευκές στους δρόμους κι όλοι περίμεναν να αρχίσει η παρέλαση , εγώ περνούσα τις τελευταίες μου στιγμές στη βασίλισσα του κάμπου ! Ο μπακαλιάρος επιβαλλότανε όπως επίσης και ο απογευματινός καφές στην τρίγωνη στον Ερμή , μαζί με τον Νίκο από το Μαρούσι ο οποίος μου μιλούσε συνεχώς για τους μελλοντικούς του στόχους , αλλά επειδή κι εμένα οι πολλοί στόχοι με έφαγαν τον συμβούλευα να χαλαρώσει ! Για πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα κάπως σαν το Σάκη Γούβα ! Όταν σηκωθήκαμε για να φύγουμε από το μαγαζί η σερβιτόρα με πλησιάζει λέγοντας μου « Κοπελιά με συγχωρείς πάρα πολύ, ωραίο το παλτό σου μπορώ να το αγγίξω λίγο;» Βεβαίως λέω εγώ έχοντας μείνει παγωτό ενώ εκείνη αγγίζει το ύφασμα στο πέτο ! « Μου αρέσει πάρα πολύ μπορείς να μου πεις από πού το πήρες;» Από το Chaton της λέω στην Κύπρου μόνο που το είχα πάρει πέρυσι τέτοιο καιρό ! «Πέρυσι ;» Παθαίνει φρίκη η γκόμενα ! Το είχα δει φέτος και στο BSB της λέω απλά άλλο ύφασμα! Με κοιτάει με χαρά στα μάτια με ρωτάει να της πω που είναι και αφού της είπα και έφυγα επιτέλους , είμαι σίγουρη ότι θα άφηνε και την δουλεία της για να πάει να το πάρει! Αρκετά κομπλιμέντα άκουσα μαζεμένα αυτά τα λίγα εικοσιτετράωρα εδώ πάνω, δεν ξέρω αν έφταιγε το φτιαγμένο μαλλί , τα καινούργια συνολάκια που αγόρασα , ο καλός ύπνος και το καλό φαΐ που έχω εδώ, αλλά εκείνο που σκέφτομαι έντονα είναι η αυριανή επιστροφή ! Γιατί και πάλι θα βυθιστώ στη πίσω θέση του λεωφορείου , σίγουρα και πάλι θα βρω κάτι για να διαβάσω, ας ελπίσουμε ότι δεν θα ξαναζήσω το δράμα που είχα περάσει μετά την 28 Οκτωβρίου που ήμασταν αποκλεισμένοι στη Ναύπακτο για κανένα τρίωρο !Κι όταν με το καλό φτάσω , θα είναι αυτό που λένε να ένα μέρος που ποτέ δεν θα νιώσω σαν το σπίτι μου , κι όταν θα μπω στο σπίτι θα επικρατεί ένα χάος και τα προβλήματα φυσικά δεν θα έχουν λυθεί μα θα είναι εκεί και θα με περιμένουν ακριβώς στο ίδιο σημείο που τα άφησα !Οι μόνες μυρωδιές που θα υπάρχουν στο σπίτι θα είναι της τσιγαρίλας με χιλιάδες τασάκια διασκορπισμένα στο σπίτι τίγκα στα αποτσίγαρα και στις στάχτες και των άπλυτων πιάτων στην κουζίνα !Χιλιάδες χαρτιά, βιβλία και εφημερίδες θα βρίσκονται στο πάτωμα στο μπάνιο στο γραφείο , πάνω στο κρεβάτι , παντού χαρτιά χαρτιά και λέξεις! Τις βαλίτσες θα τις παρατήσω όπου βρω , μπορεί και ποτέ να μην βγάλω όλα τα πράγματα από μέσα αφού σε 20 μέρες περίπου θα τις ξαναγεμίσω και θα αναχωρήσω για Ιταλία ! Το μοναδικό που θα κάνω πριν πέσω για ύπνο θα είναι να ετοιμάσω τα τραγουδάκια που θα πάρω μαζί μου για την εκπομπή τη Δευτέρα το βράδυ γιατί άμα περιμένω από το σταθμό στο τέλος θα βρεθώ να παίζω την «πίπα της Ειρήνης» του Εμιρλή! Βέβαια, τώρα που είπα για τον ύπνο, πάντοτε στην Ολυμπιακή γη είμαστε συνεχώς τσακωμένοι με τον κύριο , αλλά ελπίζω αυτή τη φορά να είναι καλός μαζί μου, γιατί οι αϋπνίες του Πύργου μου έχουν τσακίσει το νευρικό μου σύστημα !
Γίνεται να πεις κάτι στο πι και φι με το νι και με το σίγμα ;

Υ.Σ Θα πληρώσω όσο όσο να μου κάνεις μια μελανιά ! Μας πήρανε χαμπάρι!

Κλεάνθη , δεν ξέρουν αυτοί, πιάσε ένα ουισκάκι

Όχι δεν είμαι εκείνη η φιγούρα ανθρώπου , που κλαίει τη μοίρα του από το πρωί μέχρι το βράδυ, δεν νομίζω ότι είμαι το πιο ευαίσθητο πλάσμα στον κόσμο και ότι όλοι οι άλλοι γύρω μου δεν με καταλαβαίνουνε και είναι γουρούνια , όχι δεν είμαι αυτή . Κι αν καμιά φορά γέρνω δεν είναι γιατί θέλω να μιμηθώ σέξι πόζες κοριτσιών στην Ελασσόνα , αλλά μου έρχονται συνεχόμενα χτυπήματα κάτω από τη μέση , χτυπήματα που δεν τα αντέχω , μα που κανένα δεν κατάφερε να με ισοπεδώσει! Σήμερα το πρωί η γκαντεμιά μου χτύπησε από νωρίς την πόρτα , μερικοί άνθρωποι απλώς είναι γεννημένοι να ζουν με αυτό να μαθαίνουνε με την γκαντεμιά τους κι εγώ είμαι ένας από αυτούς , δεν βγαίνω αυθαίρετα σε αυτό το συμπέρασμα . Τι να σας πρωτοπώ να ξεκινήσω από τα ταξίδια και τα μεταφορικά μέσα , καθυστερήσεις , ατυχήματα , χαλασμένες μηχανές σίγουρα κάπου εκεί μέσα θα ήμουνα κι εγώ! Πόσες πιθανότητες έχει να γκαστρωθεί ένα αεροπλάνο με καθυστέρηση; Καμία ; Όχι αν είναι να ταξιδέψω εγώ . Πολλοί προσπάθησαν να με κάνουν να παίξω τυχερά παιχνίδια να δοκιμάσω κι εγώ την τύχη μου βρε αδερφέ , αλλά τελικά ήταν πιο μάταιο από το να ενθαρρύνεις ένα μυρμήγκι να πετάξει ..
Βαράτε ρε, βαράτε κι όσο αντέξω … Αυτό που λέγαμε πιο πάνω ο άνθρωπος γκαντέμης το έχει πάρει χαμπάρι , ξέρει τουλάχιστον τι του γίνεται , ξέρει τι του ξημερώνει και καταστρώνει σχέδια καθημερινά για να μπορέσει όσο πιο ανώδυνα να κλείσει τα τραύματα .. Βάζω προσώρας
μπεταντίν και περιμένω το επόμενο χτύπημα ! Μια καινούργια πίκρα είναι μια καινούργια πίκρα , δεν ξέρω πως καταφέρνω να παραμένω ψύχραιμη, αλλά τα κλάματα τον πεθαμένο δεν τον φέρνουνε πίσω, και για να συνεχίσω στο ίδιο μοτίβο , είναι συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια , χρυσάφι θα πιάνω σκατά θα γίνεται, οπότε λέω κι εγώ όπως ο στωικός Ζήνων «Κλεάνθη , δεν ξέρουν αυτοί, πιάσε ένα ουισκάκι».
Έχει ο Θεός αλλά σε μένα δεν δίνει .Δυστυχώς ή ευτυχώς τα προσωπικά μου προβλήματα , δεν με άφησαν να πολύ ασχοληθώ με τα προβλήματα του έθνους, το ξέρω απαράδεχτη , αλλά με το τελευταίο που θα μπορούσα να ασχοληθώ αυτή την περίοδο είναι με το κουτσομπολιό της χώρας και με το τραγούδι που θα μας εκπροσωπήσει στη Eurovision! Γι’ αυτό ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτη μου , αν και μέχρι στιγμής ταλαντευόμουνα στο να φύγω ή να μη φύγω μιας και οι υποχρεώσεις πολλές, τα λεφτά λίγα, θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό !

Σουζάνα η πουτάνα η ζωή!

Διαβάζοντας το ζώδιο μου στη ζωοπανήγυρη του Γιώργου Μπάκα στο περιοδικό SOUL που είναι το πρώην COOL για την ιστορία, έχω κάτσει μπροστά στο pc , ρουφάω κλασικά τον φραπέ μου και ακούω για πολλοστή φορά την χθεσινή εκπομπή , που αν κι έγινε με την ψυχή στο στόμα ,μέσα του ότι να’ ναι , πιστεύω ότι το αποτέλεσμα ήταν τουλάχιστον αξιοπρεπές !Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους μετά το «παρά πέντε» ακούσανε τη Rock Αποπλάνηση , όπως και να το κάνουμε έχουμε καλή πάσα, τη Δήμητρα και τη συνονόματη που ήτανε εκεί σε ώρες ανάγκης ! Μιχάλη ευχαριστώ για τα μηνύματα που έστελνες στο 4321, οι άλλοι τα έπαιξαν σου λέει κοίτα να δεις πόσοι τις ακούνε, που να ήξεραν ότι ήσουν εσύ με τα τελείως ανορθόγραφα μηνύματα και ασύντακτα γι’ αυτό και δεν διαβάσαμε κανένα στον αέρα γιατί δεν βγάζαμε νόημα! Ακόμα να ευχαριστώ και όσους δεν μας άκουσαν, δεν πειράζει μακάρι να μας ακούσουνε στα καλύτερα μας !

Λέων (23 Ιουλίου -22 Αυγούστου )
Ο Μάρτης θα σταθεί αφορμή να συνειδητοποιήσεις ότι μια καινούρια δημαρχία δεν φέρνει την άνοιξη.
Όντας παιδί ενός διαπλεκότερου θεού και νόστιμη μπουκίτσα εκ του μπον φιλέ του έθνους, αποζητάς κι εσύ μια φτηνοδίκαιη αποκατάσταση .
Ει δυνατόν να κάνεις οικογένεια και παιδία με τη σπέκουλα . Ματαίως γαρ , ματαίως Λόταρ . Συνέχισε στο ίδιο μοτίβο και «Live your paramyth in Greece».

Χθες τα ξημερώματα μου ευχήθηκαν και με έναν mac και να είστε σίγουροί ότι το πρώτο πράγμα που θα κάνω όταν βρω λεφτά θα είναι αυτή η αγορά ζωής !!! Σε μισή ώρα έχω μάθημα αλλά εγώ σταθερά γράφω το ρολόι και συνεχίζω ακάθεκτη ,εξάλλου θα φύγω στις δυο και καλές εννιά θα με ξαναδεί το σπίτι μου που είναι βομβαρδισμένο και ειδικά η κουζίνα μετά την επίσκεψη του el_greco που μου μαγείρευε κάτι αφροδισιακές συνταγές , να’ ναι καλά αυτός ο Καλογεράκης και οι συνταγές του! Αν και ξέρω ότι αυτή η συνταγή πρέπει να πάει μόνο από άντρα σε άντρα γιατί απλούστατα οι «γκόμενες» θα τους την μάθεις και θα την μαγειρεύουν στον επόμενο λένε , εγώ νιώθω τυχερή που γνωρίζω το μυστικό ;) Αν απουσιάζω από το blog και δεν δίνω το παρόν τόσο συχνά όσο θα ήθελα είναι γιατί δυστυχώς τρέχω σαν την τρελαμένη καθημερινά ! Κάπου εδώ κλείνω με το τραγούδι που έκλεισε η χθεσινή πρώτη εκπομπή και το αφιερώνω εδώ σε όλους, και σε αυτούς που μας άκουσαν και σε αυτούς που δεν μας άκουσαν !


Η ζωή έχει μια πόρτα, μια πόρτα πονηρή
μ' ένα κόκκινο φωτάκι και πληρώνεις για να μπεις
Έχει και υπογραφή σε ταμπέλα πλαστική
Σουζάνα, Σουζάνα, Σουζάνα η πουτάνα η ζωή
Σεξ, φαΐ, σκατά και ύπνος, εργασία και χαρά
μια ζωή να περιμένεις να γαμήσεις στην ουρά
με φαντάρους και φρικιά
Την κάνω να φύγω δειλά
Δεν έχεις να πας πουθενά
Κουφάλα χαλάς τη σειρά
Sir please, I don't want to make love
You have to go inside
μου ρίχνουν κιλίμια χαλιά
Σουζάνα, Σουζάνα, Σουζάνα η πουτάνα η ζωή
Όλα είναι ένα ψέμα μια ανάσα μια πνοή
σα λουλούδι κάποιο χέρι θα μας κόψει μιαν αυγή
μόλις είναι να μπεις, λίγο πριν την επαφή
Σουζάνα, Σουζάνα, Σουζάνα η πουτάνα η ζωή

Πιο μπροστά και από τη Στάη! Μόνο που εμείς απλά παίξαμε Πανούση , η Στάη τον είχε εκεί !

Είμαστε στον αέρα όπως παλιά

Δεν έχω αυτοκίνητο καρδιά μου, άρα δεν οδηγώ, άρα δεν σε σκέφτομαι. Εξάλλου το μόνο που μπορώ να κάνω μετά από μια τόσο τσιτωμένη μέρα είναι να βγάλω τα φρύδια μου , να ανάψω ένα Marlboro με τον κιτς αναπτήρα μου με τα στρασάκια , να βάλω πούδρα στη μάπα μου και να πάω να πνιγώ ! Την οκνηρία της Τετάρτης διαδέχτηκε το σημερινό τρελό πανηγύρι που τα είχε όλα μέσα ! Από επισκέψεις στην γραμματεία για να μου ρίξουν όλη την ευθύνη για δικές τους μαλακίες και αυτή τη στιγμή να κινδυνεύω να χάσω δυο μαθήματα που είχα περάσει με 9 και 5 αντίστοιχα και να βρίσκομαι σε αναμονή καθώς με στείλανε και στον προϊστάμενο. Το θέμα μου θα συζητηθεί μου είπανε και αύριο θα πρέπει να ξαναδώσω το παρών , χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι θα έχει παρθεί και η οριστική απόφαση . Ξέρω ότι έχω δίκαιο αλλά δεν ξέρω που να το βρω αφου η κύρια υπεύθυνη της όλης ιστορίας κυρία Γιώτα , καταλαβαίνοντας ότι μιλάμε για ένα σκανδαλάκι προσπαθεί με κάθε τρόπο να φτιάξει την κατάσταση και φυσικά να μου κάνει τη χάρη όπως μου δήλωσε να κουκουλώσει την υπόθεση και εγώ να πάρω τα μαθήματα (τα οποία τα έχω περάσει κανονικά το είπαμε)αλλά θα μου κάνει χάρη!
Δεν ξέρω βέβαια το κατά πόσο νόμιμο είναι να είναι και γραμματέας αλλά και καθηγήτρια στη σχολή , μόνο φραπέδες στο κυλικείο που δεν κάνει, το μόνο που ξέρει να κάνει καλά είναι να βάζει φωτογραφίες της με μαγιό στην οθόνη να τις κοιτάζει και να αναρωτιέται αν υπάρχει πιο όμορφη από αυτήν ! Πλησιάζουνε και εκλογές κι όλα τα κοράκια πέσανε πάνω μου , να μην αφήσω το θέμα να περάσει έτσι γιατί βλέπουνε στο πρόσωπο μου τον μελλοντικό ψηφοφόρο τους αφού αν καταφέρουν να μου λύσουνε το πρόβλημα φυσικά και θα τους ψηφίσω, μόνο που δεν ξέρουνε ότι όλοι τους θα πάρουνε τα φρύδια μου αφού δεν έχω σκοπό καν να πάω να ψηφίσω! Το όλο μπέρδεμα ξεκινάει από μια διορθωτική που είχα κάνει στο προηγούμενο εξάμηνο μιλάμε για Οκτώβριο 2005, μονό που από ότι κατάλαβα αυτή δεν ήταν διορθωτική αλλά μπερδευτική , καθώς η εν λόγω κυρία μου είπε ότι θα ταχτοποιηθεί το πρόβλημα μου , που από ότι φαίνεται μου δημιούργησε πολύ μεγαλύτερο και αντί να αλλάξει τα μαθήματα που της είπα δυστυχώς δήλωσε δυο μαθήματα αλλά, τα οποία τα είχα περάσει κι όλας ειδικά το ένα ήδη από το δεύτερο εξάμηνο! Η μέρα κύλισε ηλιόλουστα με ανακοινώσεις πως αυξήθηκαν τα εισιτήρια στα λεωφορεία κάτι φυσικά που το γνώριζα , μου υπενθύμισε ότι η λιτότητα στη ζωή μου πρέπει να συνεχιστεί , κλείνοντας ένα ολοκληρωμένο οχτάωρο στη σχολή κι αυτό όχι γιατί φημίζομαι για τη συνέπεια μου ως φοιτήτρια , αλλά τρία τρίωρα εργαστήρια υποχρεωτικά το ένα μετά το άλλο δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί κάποιος να τα αποφύγει ! Βέβαια σκέφτομαι ότι τζάμπα κάθομαι αφού μπορεί κάλλιστα στο τέλος να τα περάσω αλλά από την γραμματεία να μου πούνε ότι δεν μου τα αναγνωρίζουνε, ου μπλέξεις με γραφειοκρατία ! Πως άλλωστε να μην σε αποτελειώσει το τελευταίο τρίωρο , παρακολουθώντας το εργαστήριο της Ραδιοτηλεοπτικής παραγωγής , που εντάξει το δέχομαι να μαθαίνεις πως λειτουργεί η κονσόλα του σκηνοθέτη , περί εξωτερικών λήψεων , και άλλα τόσα περί, άντε μέχρι και για το μακιγιάζ και την υπέρτατη σημασία της πούδρας στην τηλεόραση , όλα τα άλλα μπορούμε να τα παραλείψουμε , γιατί από ότι κατάλαβα δεν έχει καμία απολύτως σημασία στην τηλεόραση το τι θα λες παρά μονάχα να φοράς πάντα πούδρα ! Άντε και για την ομάδα που δημιουργήθηκε και θα ανέβει στην Αθήνα για να πάρει συνέντευξή από τον Μητσικώστα και από άλλους που δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή για την τηλεοπτική εκπομπή που θα παράγουμε και που θα έχει ως θέμα της το «Γέλιο στη ζωή μας» Χ Αυστηρά ακατάλληλη για ξενέρωτους (μεταξύ μας αυτοί που θα την παράγουμε είμαστε ήδη αρκετά ξενέρωτοι)
Όλα αυτά ανεκτά και με το ζόρι . Αλλά όταν η άλλη αρχίζει το παραλήρημα της , για το αρκετά σκαμμένο πρόσωπο της Γαρμπή , που παρόλα αυτά με το ειδικό μακιγιάζ δεν φαίνεται στην T.V, αλλά που άμα την δεις από κοντά θα καταλάβεις , και για τον Ρέμο που μόλις τον συνάντησε για πρώτη φορά αναρωτιότανε πως θα κάνει καριέρα με τέτοια μάπα (δεν ήξερε βέβαια πως ίσως το παιδί είχε αλλά κρυφά χαρίσματα ) πως λοιπόν να αντέξω , όταν μάλιστα , ζητούσε το σεβασμό και την προσοχή μου για τις χρήσιμες γνώσεις που μου παρείχε ;
Κάνω μια παύση , ανάβω κι άλλο τσιγάρο αν και βέβαια πρέπει να έχω ήδη καπνίσει αρκετά από τότε που άρχισα να καταγράφω στο word αυτό το παραλήρημα μου , πίνω μια γουλιά από τον ξεχασμένο πρωινό μου καφέ στο γραφείο που έχει κρυώσει κι αν το ράδιο ήτανε κλειστό τώρα για μέρες δεν θα πρέπει να είναι από την Δευτέρα και μετά ! Το μόνο ευχάριστο γεγονός σήμερα που άκουσα είναι ότι την Δευτέρα 20/03 από τις έντεκα το βράδυ και για μια ώρα , μετά από τις τόσες αναβολές, καθυστερήσεις , αρρώστιες , εμπόδια και τα σχετικά ξεκινάει επιτέλους η Rock Αποπλάνηση στην ΟΡΤ στους 92,3 κι αν η εμβέλεια της είναι μικρή και για τους περισσότερους φίλους μου που βρίσκονται μακριά , εντός και εκτός Ελλάδας φαντάζει αδύνατο να την ακούσουνε , σας παραπέμπω στην ηλεκτρονική διεύθυνση του σταθμού www.ort.gr όπου μπορείτε να απολαύσετε όπου κι αν είστε την ραδιοφωνική μας πρεμιέρα! Κι αν κάποτε θέλουμε να γίνουμε «μούρες» στο ραδιοτηλεοπτικό μας Βιλαμπάχο πρέπει να τις τρίψουμε πολύ ακόμα , μόνο που εγώ πάντα θα βρίσκομαι στη Βιλαρίμπα που ακόμα τρίβουν!
Κάπου εδώ έφτασε η ώρα να ρίξω την αυλαία , να γυρίσω στην μαθησιακή και ραδιοφωνική μου φασίνα , να συμμαζέψω τα ασυμμάζευτα που λέει και ο αοιδός Σφακιανάκης , καθώς αύριο περιμένω επισκέψεις . Να ετοιμάσω την απολογία μου για αύριο το πρωί και να βρω την κατάλληλη ενδυμασία για να ακούσω την ετυμηγορία!

«ΜΑΝΑ ΣΤΕΙΛΕ ΛΕΦΤΑ»

Παραφράζοντας την φράση του ψευδού cartoon tweety, I think I saw a pussycat: I think I saw a camera!!! Τώρα τελευταία νιώθω μια ανατριχίλα να διαπερνάει την σπονδυλική μου στήλη και νιώθω να με παρακολουθούν…και παρόλο που έχω Cosmote αυτό δεν μου δίνει την αίσθηση ασφάλειας. (λέμε τώρα κι εγώ Vodafone έχω χρόνια τώρα ;))
Αλλά ας αφήσουμε αυτά τα περί ασφάλειας, ποτέ δεν υπήρχε πραγματικά στη ζωή μου, γι’ αυτό και δεν με φοβίζει η απουσία της ! Τι είχαμε, τι χάσαμε ένα πράγμα ! Ένας επίμονος και ενοχλητικός βήχας με τυραννάει μέρες τώρα , αλλά όπως δεν μπόρεσα να κόψω τον βήχα σε πολλούς , ούτε αυτόν μπόρεσα να τον κόψω κι έτσι τον υπομένω όπως πολλούς ακόμα στη ζωή μου!
Για χάρη του Γιώργου ο οποίος αρκετά ευγενικά μου επισήμανε ότι ο τρόπος γραφής μου του φαίνεται βαρύγδουπος και καλύτερα να κόψω τα πολλά φύκια και τις μεταξωτές κορδέλες , θα προσπαθήσω να γράψω όσο πιο απλά μπορώ και είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρω γιατί το έχω δει πολλές φορές , όταν δεν έχω τίποτα να πω λέω τα περισσότερο και τα καλύτερα…
Δεν ξέρω αν είναι παράλογο να βλέπεις μια παρέα που αποτελείτε από Μυκονιάτες –Κολωνακιώτες –Δαπίτες και τα σχετικά , (τους ξέφυγε ο Κηφισιώτης) να ανοίγουν αβέρτα μπουκάλια black label και όχι blue , αλλά για να είμαι ειλικρινής κανένα πρόβλημα με τα παραπάνω παιδιά, ευτυχώς ή δυστυχώς έχω φάει στη μάπα τέτοιο κόσμο όχι και λίγες φορές ! Αλλά όταν εγώ βρίσκομαι σε στενές μέρες πρέπει να ομολογήσω , με προκαλούνε όπως και να το κάνουμε , εδώ ούτε καν red label δεν παίζει! Αλλά ας κάνω μια παρένθεση εδώ και να στείλω χαιρετίσματα ναι-ναι όχι στη μαμά μου με το κλασσικό «ΜΑΝΑ ΣΤΕΙΛΕ ΛΕΦΤΑ» αλήθεια ντρέπομαι και να το κάνω, αλλά σε όσους άρχισαν να με διαβάζουν τώρα τελευταία ! Στη Χλόη στην Καλαμαριά , στον Χρύσανθο στην Ιταλία με την παραγγελιά , αν θέλει να μου κάνει δώρο στα γενέθλια μου , θέλω το πορτρέτο μου και όχι δονητή , ευχαριστώ ! Επίσης “con amore, affetto, e Proderm” να στείλω μια τεράστια αγκαλίτσα στον αδερφούλη μου που επίσης κι αυτός από την Ιταλία με φροντίζει και να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα DVD, το γράμμα του και φυσικά το iPod που μου έστειλε ! Αυτό που ανακάλυψα κάνοντας βόλτες το iPod μου, είναι ότι το iPod μοιάζει σαν ένα πολύ χαριτωμένο σκυλάκι, και είναι ένας καλός τρόπος να πιάσεις γκόμενο/γκόμενα αναλόγως την περίπτωση ! Και να σου να με πλησιάζουν και να μου λένε αχ…..τι ωραίο , μικρούλη και χαριτωμένο , να το χαϊδέψουμε λίγο; Αλλά έτσι κι αλλιώς αυτό σε μένα δεν πιάνει , γιατί είτε iPod πάρω είτε σκύλο , το έργο το έχουμε ξαναδεί… Στο τέλος θα τον τρέχω τον καημένο για κατούρημα στα 300χιλιόμετρα και βάλε , κρίμα το ζωντανό , τουλάχιστον το iPod θα χρησιμέψει στο να μην ακούω το γλοιώδες πέσιμο κάποιου γέρο-ξεμωραμένου όπως στο τελευταίο ταξίδι μου στην Αθήνα ! Ούτε το iPod μας σώνει , γιατί έχω κάνει μότο της ζωής μου το μακριά κι αγαπημένοι !Θα μπορούσα ανετότατα να συνεχίσω, είπαμε όταν δεν έχω να πω κάτι συγκεκριμένο βγαίνω εκτός ορίων και ζωγραφίζω(το δικαιούμαι σήμερα να ψωνιστώ , σας παρακαλώ. Τόσα άκουσα αυτή τη μέρα !) Αλλά επειδή πήγε εφτά και αρκετά κάτι, πάω για ύπνο , στέλνω τα περαστικά μου στο Thomako και εύχομαι να γιάνει γρήγορα το ποδαράκι του biou (και αυτά τα πέντε επί πέντε κομμένα!)

Δεν έχω ανάγκη εγώ από ασφάλεια και μ _ λ _ κ _ ε _, όπου κι αν πάω με παρακολουθεί ο Bob ;)

Νευρωτικό ναυάγιο …

Οι μπουκαπόρτες του μυαλού σου ανοιχτές , σίγουρο το ναυάγιο. Στο πνευματικό σου βύθισμα , δεν θα σε ακολουθήσει κανένας . Ραντεβού στον πάτο !
Εμπρός της γης οι κολασμένοι , του κόσμου οι σκλάβοι εμπρός –εμπρός ! Στα οδοφράγματα για τον θρίαμβο της συνομοσπονδίας .Αδέρφια εργάτες , εμπρός για την παγκόσμια κοινότητα των ανθρώπων , για την παγκόσμια επανάσταση !Να ξαναζήσουμε τις μέρες του ένδοξου Πετροπαυλόφσκη που τσάκισε τον αντιδραστικό Σταλινισμό !Εμπρός λοιπόν για νέες επαναστατικές διαδικασίες !Όχι στην Περεστρόικα ! Παραδοσιακός σοσιαλισμός !Νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη!
Διάλογος κύριοι χρειάζεται , επικοινωνία , εσωτερικός επαναπροσδιορισμός αξιών, κάτω από το απαραίτητο feedback!Οι στείρες ιδεολογίες , οι φωνές και οι παραταξιακές συγκρούσεις , ανήκουν οριστικά στο παρελθόν . Με τις νέες τεχνολογίες και με άλλες αξίες μπορούμε να πορευθούμε όλοι μαζί για ένα νέο φοιτητικό κίνημα , με την ΠΑΣΠ , με τον Ανδρέα και τη Δήμητρα !
Αφού ξέρεις τώρα τι γίνεται, δεν καταλαβαίνεις , μια χαρά περνάμε , καλή παρέα έχουμε , χαβαλές γίνεται, ένα βαψιματάκι στο κυλικείο θέλω να κανονίσετε γιατί είναι χάλια , αλλά τώρα ξέρεις κατά βάθος κι αν βγείτε κι αν δεν βγείτε μια χαρά, εμείς να είμαστε καλά! ΠΑΣΠ-ΠΑΣΠ Γιάννενα ο Άγιαξ της Ηπείρου !
Ένα θα πω. Τώρα θα πάρουμε ότι μας ανήκει , τώρα είναι η ώρα για ενθουσιασμό και πάθος !
Όταν πιεις τη λεμονάδα, μην πετάξεις το μπουκάλι , γιατί όπως δείχνουν όλα θα μας χρειαστεί και πάλι !Να βάζεις μέσα στο μπουκάλι , βενζίνη , φώσφορο , στουπί , να δουν αυτοί με τα μυδράλια αντίσταση τι πάει να πει ! ΕΥΔΑΠ-ΝΔΦΚ Λίγο-λίγο να φτάνει για όλους !
Βάζω πλώρη για ταξίδια μακρινά και αφήνω τους γελοίους κομπάρσους , δεμένους στο λιμάνι της μετριότητας τους ! Σηκώνω άγκυρα , σαλπάρω τραγουδώντας!


Τον μεγαλύτερο θόρυβο τον κάνουνε οι άδειοι τενεκέδες ;
Μ.Μ Μ.Λ Σ.Χ

Κραιπάλη (ουσ.) μεγάλο μεθύσι //ζωή γεμάτη όργια!

Μόλις είχα ξεπεράσει έναν νευρικό κλονισμό, αφού κατάφερα πρώτα να κοιμηθώ έστω και για ελάχιστες ώρες ! Οι μνήμες από τα περασμένα εικοσιτετράωρα νωπές . Μερικές από τις κακές συνήθειες των περασμένων ημερών , ξέμειναν δυστυχώς στο σήμερα μου, που δεν τις χωράει και με αποτελείωσαν .
Ακόμα έχω δεμένο το καμένο δεξί μου χέρι που σε ένα κλαμπ της Πάτρας με χαρά σβήνανε τσιγάρα πάνω μου χορεύοντας σε σάλσα ρυθμούς . Το καλύτερο από όλα; Ήμουνα τόσο ντίρλα, που ενώ με καίγανε δεν καταλάβαινα τίποτα . Θυμάμαι ακόμα εκείνο το όμορφο αγόρι που το σέρνανε τα ΜΑΤ στην κλούβα με τη ματωμένη μύτη , θυμάμαι το ξύλο που ρίχνανε κάτι και καλά ντεμέκ επαναστάτες , έτσι για πλάκα , μπροστά μας , ενώ εμείς λιώναμε στα ξύδια και καθόμασταν στα σκαλάκια πάνω από την πλατεία Αγίου Γεωργίου και κάτω από μια ανθισμένη αμυγδαλιά . Όσο για το σουβλάκι του δρόμου που έφαγα σε κάποια γωνιά της Αγίου Νικολάου που το πλήρωσα και 5 ευρώ δεν θα το σχολιάσω , και βέβαια τι απέγινε ο Βαγγέλης, δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι σας παραπέμπω στο κείμενο με τίτλο Τσίκνα που αναφέρεται στην Τσικνοπέμπτη, δυστυχώς τα ίδια είχαμε και στην Πάτρα! Έχω πολύ καιρό να ταλαιπωρηθώ έτσι, ακόμα δεν μπορώ να συνέλθω, όλο το σώμα μου πονάει και έχω βρικολακιάσει , βρίσκομαι σε μια διαρκής υπερένταση και δεν μπορώ να λειτουργήσω , περιττό να πω ότι δεν καπνίζω γιατί δεν μπορώ να καπνίσω , ας μην μπω σε άλλες πιο ανατριχιαστικές λεπτομέρειες !Πίνω το φυσικό χυμό μου πορτοκάλι έχω ξαπλώσει, ακούω συνεχώς το Manha de carnival του Joao Gilberto, καταπληκτικό τραγουδάκι και απλώνω απεγνωσμένα το πληγωμένο μου χέρι στο σκοτάδι , ψάχνω ένα αντρικό χέρι κάποιου άγνωστου ή έστω κάποιου που μ’ αγάπησε να με πιάσει και να με χορεύει μέχρι να ξημερώσει, να μου χαϊδέψει τα μαλλιά και να μου ψιθυρίσει , ησύχασε καρδούλα μου , κοιμήσου, κι όλα αύριο θα είναι καλύτερα . Μα το χέρι μου παραμένει εκεί κουρασμένο και άδειο ,τότε γυρίζω προς τον τοίχο και κάνω μια απεγνωσμένη προσπάθεια για να μπορέσω να κοιμηθώ ξανά έστω για λίγες ώρες … Όσο κι αν τελικά τσακίστηκε το νευρικό μου σύστημα, ακόμα το πρόγραμμα μου, η υγεία μου , η τσέπη μου , σίγουρα πέρασα καταπληκτικές στιγμές στην Πάτρα και ίσως τελικά να άξιζε τον κόπο που τσακίστηκαν όλα τα παραπάνω προσωρινά ! Είμαι σε μια περίοδο αναδιοργάνωσης , αλλά εγώ ακόμα χοροπηδάω πάνω στο φορείο μου τραγουδώντας Πατρινό Καρναβάλι για πάντα , με μια αβιταμίνωση να με έχει τσακίσει και να σκέφτομαι συνεχώς τρόπους για να τις σκαπουλάρω από τις υποχρεώσεις μου, όχι ίσως τόσο γιατί δεν θέλω να κάνω πράγματα αλλά γιατί δεν έχω τη δύναμη !Φέτος έσπασα τα ρεκόρ μου καθώς ούτε χαρταετό πέταξα , ούτε λαγάνα έφαγα , ούτε φυσικά ληγμένες ταραμοσαλάτες , όλη την καθαρά Δευτέρα κοιμόμουνα και ξεκούραζα το σμπαραλιασμένο κορμάκι μου , πάνω σε έναν καναπέ! Από ότι θυμάμαι μόνο έναν καφέ ήπια κάπου στα ενδιάμεσα της μέρας με γάλα φυσικά , αρκετή νηστεία έκανα !
Σκέφτομαι να ξαναδοκιμάσω να κάνω ένα ταξίδι το ερχόμενο ΠΣΚ , η αλήθεια είναι ότι το θέλω πολύ , αν και δεν ξέρω αν θα καλυτερέψει ή θα χειροτερέψει την κατάσταση μου , όπως και να έχει εγώ το έχω ρίξει στην υγιεινή διατροφή και ξάπλα , μήπως και συνέλθω από τη κραιπάλη των ημερών που πέρασαν ….


Τι είναι ευτυχία ;
Να ζεις όλες τις δυστυχίες .
Τι είναι φως ;
Να κοιτάζεις με αθόλωτο
μάτι όλα τα σκοτάδια
Ν. Καζαντζάκης

Διαδηλώνοντας για κάποιο νέο ΛΑΦΚΑ !

Παύση … Προσγειώνομαι πάνω στον τιγρέ καναπέ μου κάνοντας συνεχώς αφαιρέσεις , αφαιρώ- αφαιρώ – αφαιρώ και τελειωμό δεν έχουνε . Μια διαρκής αφαίρεση φλερτάρει συνεχώς τα οικονομικά μου , κολλάει συνεχώς πάνω τους και ξέρω ότι δεν μπορώ να αποφύγω το αναπόφευκτο … Απέκτησε και πάλι η ζωή μου τους έντονους ρυθμούς που της επέβαλλα κι αν θες που μου επέβαλλε κι αυτή.

Είναι μια αμφίδρομη σχέση όμως ;

Δεν θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω κάπως έτσι .Μια σχέση πάρε-δώσε ; Δεν ξέρω. Εγώ είμαι ακόμα στη φάση του δώσε- δώσε- δώσε περιμένοντας τα αναδρομικά .
Ίσως κάποτε βγω κι εγώ στους δρόμους συνταξιούχα διαδηλώνοντας για κάποιο νέο ΛΑΦΚΑ ! Και η αφαίρεση φυγείν αδυνάτη , με αποτέλεσμα οι οικονομικές μου σκοτούρες οπισθοχωρώντας να τάσσονται σε άταχτη φυγή !Στον αέρα η μυρωδιά της έντασης επικρατεί, όχι αποκλειστικά ντυμένη με φορέματα υποχρεώσεων και άγχους αφού τον τελευταίο καιρό σε όλα αυτά ήρθανε να προστεθούν καρναβαλικά συνολάκια , ατελείωτα ξύδια, ξενύχτια, μασκέ πάρτυ, κομφετί ! Χρόνος για αναλογισμούς , αυτοκριτικές και χαλάρωση δεν υπάρχει , υπάρχει μόνο για να μετράει ταξίδια, χορούς, πλάκες και μια φαινομενική αναμελιά !
Γιατί δυστυχώς η ώρα που θα πέσουν οι μάσκες πλησιάζει . Αν κάθομαι και γράφω αυτή τη στιγμή ξημερώματα Σαββάτου , ενός Σαββάτου που προμηνύεται να είναι τρελό και εξαντλητικό με αποκορύφωμα την Κυριακή που θα είναι το τελευταίο χτύπημα για το νευρικό μου σύστημα, είναι γιατί μόλις έχω γυρίσει από κάποιο πιάνο μπαρ μαζί με την Κατερίνα η οποία βρίσκεται στο τρίτο όνειρό , ενώ εγώ εδώ να γυρίζω τις πλάτες μου στον Μορφέα ! Αύριο , δηλαδή τι αύριο , σήμερα θέλω να πω, το απογευματάκι θα ανηφορίζω με προορισμό μου την Πάτρα , οπότε το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να σταματήσω πια να του αντιστέκομαι και να παραδοθώ στην αγκαλιά του , γιατί σίγουρα θα κάνω δυο εικοσιτετράωρα να τον ξανασυναντήσω. Ελπίζω όταν πέσουν τελικώς οι μάσκες να μην έχει γίνει ο μαύρος κύκλος προέκταση του ματιού μου, αν και βέβαια αυτό είναι κάτι που νομίζω ότι δεν μπορώ να αποφύγω. Σας αποχαιρετώ τρώγοντας ένα τελευταίο ξεχασμένο κομμάτι πίτσας και εύχομαι σε όλους σας να εκμεταλλευτείτε όσο το δυνατόν καλύτερα το τριήμερο σας !

Συν Αθηνά και χείρα κίνει

Και κύλησα πάλι στα βαριά , που ο χρόνος δεν μου φτάνει , τον γέμισα με τόσο ανούσια πράγματα, αλλά έλα δυστυχώς , που μας έχουν εκπαιδεύσει μια ζωή να τρέχουμε για να κάνουμε κάτι , για να γίνουμε κάτι! Εκπαιδευμένοι στο οίδημα λοιπόν ! Αν και είμαι οπαδός της χαλαρότητας , της τεμπελιάς , δυστυχώς είμαι σαν τους σύγχρονούς κομμουνιστές φίλους μου , που στη ζωή τους κάνουν ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που υποστηρίζουν …
Σίγουρα θα με βλέπατε σε διαδήλωση που θα κάναμε τα συντρόφια μου κι εγώ για το δικαίωμα μας να γουστάρουμε να τα ξύνουμε όλη μέρα πίνοντας φραπέ και παίζοντας τάβλι , φυσικά με επίσημη ενδυμασία την πιτζάμα, και ένα κρεβάτι, ξαπλώστρα ή καναπέ να μας ακολουθεί σε οποιαδήποτε επιβραδυμένη κίνηση μας, φωνάζοντας όλοι μαζί «Στράτευσή στα 100 σύνταξη στα 18» ..
Μα ακριβώς την επόμενη μέρα θα με βλέπατε να τρέχω και πάλι από το πρωί μέχρι το βράδυ σαν το σκυλί ! Σήμερα έζησα μια μέρα σαν εκείνες του μαύρου Οκτώβρη, μια σκυλήσια μέρα, με την κακή έννοια . Τελικά όταν αγχώνομαι χάνω τον έλεγχο , ενώ όλα είναι τόσο απλά και το μόνο που θέλω είναι να πιάσω αυτό που επιθυμώ, αρχίζω να το κυνηγάω χωρίς να αντιληφθώ ότι την ίδια ακριβώς στιγμή αυτό που επιθυμώ ψάχνει να βρει εμένα . Ο χρόνος χάνει το νόημα του μέσα σε αυτό το ατέρμονο κυνηγητό . Γιατί ενώ όσο εγώ το κυνηγάω με κυνηγάει κι αυτό. Μόλις το παίρνω απόφαση να σταματήσω να λαχανιάζω άδικα και κάθομαι στη γωνιά μου νομίζοντας πως ηττήθηκα ,και πως και σήμερα όλα μου πήγαν στραβά , ξάφνου αυτό που ήθελα έρχεται και με βρίσκει.

Γιατί τόσο τρέξιμο λοιπόν ;

Λένε πως τίποτα δεν θα έρθει να σου χτυπήσει την πόρτα αν εσύ δεν το κυνηγήσεις . Μα γιατί ποτέ κανένας δεν αναρωτήθηκε . Μα ακόμα κι αν έχει έρθει να στην χτυπήσει , δεν θα το ήξερες, γιατί έχεις πάρει τους δρόμους κάνοντας τζόκιν στην καλύτερη περίπτωση περιμένοντας πως έτσι θα βρεις αυτό που θες ;
Μας κοροϊδέψανε αγαπητοί μου , μας παραπλάνησαν . Θέλανε να μας βγάλουνε το λάδι και να τρέχουμε σαν τους χαζούς . Ναι τώρα θα σας αποκαλύψω το μεγάλο μυστικό.. Όσο εκείνοι καθόντουσαν και τους ερχότανε όλα στο χέρι , μας βλέπανε να τρέχουμε και γελούσανε μαζί μας , μας ρίχνανε και κάτι ψίχουλα μας λέγανε συνεχίστε και ίσως κάποτε πιάσετε το μεγάλο όνειρο σας , αλλά άμα δεν τρέξετε τίποτα δεν θα γίνει . «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» μας λέγανε, άλλα όσο αυτοί πηδούσανε την Αθηνά και είχανε την εύνοια της εμείς μέναμε μόνο με το «χείρα κίνει»! Σήμερα ήτανε η πιο γκαντέμικη και η πιο τυχερή μου μέρα ταυτόχρονα .
Όσο κυνηγούσα τα πράγματα εξαγριωμένη , αγχωμένη , χάνοντας την ψυχραιμία μου , με τα χέρια μου να τρέμουν , μην μπορώντας ούτε να στρίψω ένα τσιγάρο , γιατί όλα μου πήγαιναν στραβά , όλα ήτανε εναντίον μου εξαρχής , όταν πια έσβησε και η τελευταία μου ελπίδα ξέσπασα με λυγμούς . Ανήμπορη πια τα παράτησα όλα και τότε είναι που εμφανίστηκε η Αθηνά μπροστά μου, μου ψιθύρισε ένα μυστικό μου έκλεισε το μάτι με νόημα και έγινε το θαύμα . Ναι αλήθεια σας λέω έγινε θαύμα , χωρίς να κουνήσω ούτε καν το μικρό μου δαχτυλάκι όλα έφτιαξαν , όλα έγιναν όπως τα ήθελα… Εύχομαι ποτέ να μην ξεχάσω αυτό το μυστικό ….

Τσίκνα ...

Φυσάει πολύ απ’ το σπασμένο μου το τζάμι που έλεγε και μια παλιά επιτυχία λαϊκού τραγουδιάνου . Και σήμερα παρόλη τη λιακάδα, λύσσαξε ο αέρας , μας πήρε και μας σήκωσε!Θα μπορούσα να παραλείψω έτσι στην ψύχρα αυτό εδώ το κείμενο , να μην το έγραφα καθόλου ή ακόμα και να μην το ανέβαζα και ποτέ ...
Ξεραΐλα … Δεν υπάρχει ούτε έμπνευσή ούτε διάθεση για γράψιμο … Από το πρωί έξω, μπήκα στο σπίτι έβγαλα τα τσικνισμένα ρούχα μου , άναψα το θερμοσίφωνο και όσο αυτός θα κάνει τη δουλεία του , είπα να γράψω…Ο λόγος λοιπόν ήταν ο θερμοσίφωνας … Η έμπνευση βρέθηκε στην αναμονή , οπότε θα σας συνιστούσα να μην συνεχίσετε να διαβάζετε πιο κάτω , καθαρά χάσιμο χρόνου θα είναι !
Εγώ γράφω απλά για να καταπολεμήσω κάπως την ανία μου κι εσείς με διαβάζετε προφανώς για τον ίδιο ακριβώς λόγο , οπότε δεν νιώθω καθόλου τύψεις που στην συνέχεια , χωρίς φόβο και πάθος , θα παπαρολογήσω, με όλη τη σημασία της εννοίας !
Χαλαρότητα, τσιγαράκι , τα πόδια πάνω στο γραφείο και να ακούω πριόνια , έτσι-έτσι ! Στα πόδια μου το βιβλιαράκι του Φύσσα που σήμερα το πρωί παρέλαβα από την ACS !(Σήμερα το πρωί , λέμε τώρα, απλά βρήκα την ειδοποίηση σήμερα το απόγευμα και πήγα και το πήρα, λέει ήρθαν 10:30 στο σπίτι και δεν με βρήκαν , καλά κι αυτοί μέσα στα άγρια μεσάνυχτα κάνουν παραδόσεις ; Άντε να παίρνει σειρά και το iPod … Βέβαια χθες καθώς έτρωγα το παγωτό μου με γεύση amore και σοκολάτα , χτύπησε το κινητό και ο αδερφός από Ιταλία μου λέει :
Τι κάνεις ; Τρώω παγωτό στο Picco Bello του λέω !
Τι γεύση ; Amore με σοκολάτα. ΑΑΑΑ! Ωραία.. Γεύση τον πούλο έχει ; Οι οδηγίες ήταν μόνο στα Ιταλικά και στα Ισπανικά και νόμιζε ότι θα κομπλάρω ! Τι λες καλέ, τι τους έχουμε τόσους Ιταλομαθείς και iPodakides για στιγμές εκτάκτου ανάγκης ! Τελικά δεν μπόρεσα να το αποφύγω και σήμερα το ξύπνημα από το θυροτηλέφωνο, ήταν η Γιώτα που ήρθε να πάρει το αίμα της πίσω στο άσσο- δυο που την είχα σκίσει την Τετάρτη αλλά τελικά δεν τα κατάφερε , τον πούλο πήρε και σήμερα !
Και να σου με παίρνει ο Κωστάκης τηλέφωνο να πάω στη Δεληγιάννη που το τσίκνιζαν για τα καλά ! Δεν αντιστάθηκα , πήγα αμέσως και δώσε παΐδάκια , μπριζόλιτσες , λουκάνικα, κρασιά αβέρτα, γλυκά και ιστορίες για αγρίους ! Ή έχεις τους άντρες όλους στα πόδια σου ή δεν τους έχεις! Αχαχαχαχα! Τι ειδυλλιακή στιγμή να με ταΐζει στο στόμα ο Κωστάκης , με το χέρι την μπριζόλα κατευθείαν από την ψησταριά στο πεζοδρόμιο, να μου χαμογελάει με τα δόντια του γεμάτα υπολείμματα κρεάτων ,εμένα να με ζαβώνει ο ήλιος και ο Βαγγέλης να έχει πιάσει την κουβέντα με ένα γέρο και να λέει την ιστορία της ζωής του, ακούσαμε πολλές αλήθειες σήμερα το μεσημέρι, ενώ η Γιάννα τσάκιζε με μανία τα κρέατα , είδε τζάμπα και βουρ στον πατσά , που λέμε !
Το είχα προβλέψει ότι από στιγμή σε στιγμή θα μας έμενε στα χέρια από τα τόσο ξύδια που είχε πιει ο Βαγγελάκης , τον άμπακο που είχε φάει κι ότι άλλο είχε κάνει που δεν λέμε ! Τελικά αφού ήρθαν και οι αγαπημένοι μας τσιγγάνοι και μας έφτιαξαν το κέφι , φωνάζοντας στην αθίγγανη τραγουδιάνα είσαι φωνάρα , αυτή κουνούσε το λάγνο το φιδίσιο το κορμί της ξέγνοιαστα , άσχετα αν τα δυο μαυρισμένα μάτια της φανέρωναν ότι το προηγούμενο βράδυ κάποιος την είχε τσακίσει στα μπουνίδια! Το κακό δεν άργησε να έρθει, ο Βαγγέλης μας έμεινε στα χέρια , σηκωτό τον πηγαίναμε στην γωνία όπου τελικά και σωριάστηκε , ενώ μέσα στο παραλήρημα του , μου ζητούσε να τον βοηθήσω να κατουρίσει , τον κάναμε πακέτο για το σπίτι , γιατί στο νοσοκομείο τον έχουνε μάθει πια ! Αφού ξέρασε όπου βρήκε ότι είχε , και αφού μας είχε πέσει από τα χέρια σε σκάλες, δρόμους , πατάκια και τα σχετικά , έσπασε και την τηλεόραση του , σημαδιακό αυτό , κι εγώ με τη Γιάννα αφού τον ξεντύσαμε καθόμασταν να μαζεύουμε τα ξερατά του υπό τον ήχο των ροχαλητών του , φυσικά από την μπόχα , δεν προλαβαίναμε να πηγαίνουμε κι εμείς στην τουαλέτα να ξερνάμε με δώσεις ! Αλλά απτόητες τον κλειδώσαμε μέσα και πήραμε το δρόμο του καφέ, ο οποίος κράτησε απελπιστικά πολλές ώρες , αφού το σκέφτομαι θα κάνω κανένα τρίμηνο να ξαναπάω για καφέ! Έξω ακόμη ο αέρας σωριάζει τα πάντα στο πέρασμα του, εγώ θυμάμαι την χθεσινή εκπομπή του Ευαγγελάτου , που σε όλα τα ρεπορτάζ από κάτω υπήρχε το όνομα του φίλτατου Αντώνη, ανάβω το τελευταίο τσιγάρο του πακέτου και να σκεφτείς ότι το πήρα μόλις το μεσημέρι και το μόνο που μπορώ να ομολογήσω είναι ότι έκανα πάλι τα κουμάντα μου και έριξα όλη τη δουλεία για την εκπομπή αλλού , κι εγώ θα είμαι κυρία !!!Άντε και του χρόνου τα ίδια και καλύτερα περιμένουμε από την τσικνοπέμπτη!

- Γεια σου φίλε Στελάκη !
- Γεια και χαρά σου Βαγγέλη !
- Τι είναι αυτό που κρατάς ;
- Ναργιλές
- Ναργιλές….
- Μα τι ήθελες να κρατώ, κανένα υπερωκεάνιο ;
- Μα αιωνίως , βρε αδερφέ Στελάκη , όποτε έρχομαι να σε βρω , όλο με τον ναργιλέ στα χέρια σε βρίσκω .
- Αχ, φίλε μου Βάγγο , έχεις δίκαιο , αλλά αν ήξερες κι εσύ τα ντέρτια και τα βάσανα που’ χω , δεν θα με αδικούσες ποτέ
- Ε! Δεν μου τα λες , να τα μάθω κι εγώ ;
- Άκου τα βρε αδερφέ μου Βάγγο , να με παρηγορήσεις
(Πέντε χρόνια δικασμένος- Στελάκης Περπινιάδης)