Βυθιζόμουνα στην πίσω θέση του λεωφορείου , ακούγοντας το Lovesong από τους Cure στο iPod, έχοντας τελειώσει μόλις το μυθιστόρημα του Δημήτρη Φύσσα «Πλατεία Λένιν Πρώην Συντάγματος» τα βλέφαρα μου έκλειναν κι έτσι παραδόθηκα στον ύπνο άνευ όρων …
Τα χιλιόμετρα πολλά , μα μετά από τις τόσες φορές η διαδρομή πλέον γνωστή , κάποιος με ξυπνάει κοντά στη Λαμία το κινητό κλειστό από το πρωί λόγω χαμηλής μπαταρίας ,χρόνια είχα να νιώσω αυτή την αίσθηση ελευθερίας , κανείς δεν μπορεί να με βρει ! Κι έφτασα πάλι στο μέρος , που λες μόνο εδώ νιώθω σαν το σπίτι μου γιατί πολύ απλά εδώ είναι το σπίτι μου! Ξαναβρήκα τον ύπνο μου την ηρεμία μου, κοιμόμουνα και ξυπνούσα στα πεντακάθαρα και μυρωδάτα σεντόνια , με αυτή τη γλυκιά μυρωδιά που λες εδώ μυρίζει μανούλα, Ariel , πάντως σίγουρα καθαριότητα! Πρωινά ξυπνήματα χωρίς έγνοιες στο κεφάλι σου, ξυπνάς και σε πλημμυρίζουν μυρωδιές , από την κουζίνα έρχονται οι καλύτερες από γλυκά που ετοιμάζει η εορτάζουσα μητέρα- μανούλα- μαμά ! Αναπολώ τις στιγμές που έζησα σε αυτό το σπίτι που πλέον περιορίζονται μόνο σε λίγα εικοσιτετράωρα , άντε και στις γιορτές! Δεν παραπονιέμαι όμως μέσα σε λίγες μέρες κατάφερα και πάλι να φτιάξω μικρές υπέροχες στιγμές ! Γιατί είναι πραγματικά υπέροχο να περιμένεις στο σταθμό ένα τρένο που σου φέρνει τον αγαπημένο σου , ακόμα κι αν αυτό το τρένο έρχεται από το Βόλο !Γιατί είναι πραγματικά μια στιγμούλα που στην αγκαλιά σου κρατάς τα πάντα ακόμα κι αν κανείς δε το ξέρει , πίνοντας καφέ στα Starbucks της ταχυδρομείου , μην το γελάς αυτές είναι ανεπανάληπτες στιγμές ποιος ξέρει πότε θα τα ξαναζήσουμε αυτά! Στην ερώτηση της φίλης Αικατερίνης αν ήπιαμε τον καφέ μας στις Μουσικές Διαδρομές,(είναι συνθηματικό) ξέρει αυτή, της απάντησα, όχι , αλλά που να’ ξερε! Με ενισχυμένο το εθνικό μας φρόνημα καθώς υψωνότανε γαλανόλευκές στους δρόμους κι όλοι περίμεναν να αρχίσει η παρέλαση , εγώ περνούσα τις τελευταίες μου στιγμές στη βασίλισσα του κάμπου ! Ο μπακαλιάρος επιβαλλότανε όπως επίσης και ο απογευματινός καφές στην τρίγωνη στον Ερμή , μαζί με τον Νίκο από το Μαρούσι ο οποίος μου μιλούσε συνεχώς για τους μελλοντικούς του στόχους , αλλά επειδή κι εμένα οι πολλοί στόχοι με έφαγαν τον συμβούλευα να χαλαρώσει ! Για πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα κάπως σαν το Σάκη Γούβα ! Όταν σηκωθήκαμε για να φύγουμε από το μαγαζί η σερβιτόρα με πλησιάζει λέγοντας μου « Κοπελιά με συγχωρείς πάρα πολύ, ωραίο το παλτό σου μπορώ να το αγγίξω λίγο;» Βεβαίως λέω εγώ έχοντας μείνει παγωτό ενώ εκείνη αγγίζει το ύφασμα στο πέτο ! « Μου αρέσει πάρα πολύ μπορείς να μου πεις από πού το πήρες;» Από το Chaton της λέω στην Κύπρου μόνο που το είχα πάρει πέρυσι τέτοιο καιρό ! «Πέρυσι ;» Παθαίνει φρίκη η γκόμενα ! Το είχα δει φέτος και στο BSB της λέω απλά άλλο ύφασμα! Με κοιτάει με χαρά στα μάτια με ρωτάει να της πω που είναι και αφού της είπα και έφυγα επιτέλους , είμαι σίγουρη ότι θα άφηνε και την δουλεία της για να πάει να το πάρει! Αρκετά κομπλιμέντα άκουσα μαζεμένα αυτά τα λίγα εικοσιτετράωρα εδώ πάνω, δεν ξέρω αν έφταιγε το φτιαγμένο μαλλί , τα καινούργια συνολάκια που αγόρασα , ο καλός ύπνος και το καλό φαΐ που έχω εδώ, αλλά εκείνο που σκέφτομαι έντονα είναι η αυριανή επιστροφή ! Γιατί και πάλι θα βυθιστώ στη πίσω θέση του λεωφορείου , σίγουρα και πάλι θα βρω κάτι για να διαβάσω, ας ελπίσουμε ότι δεν θα ξαναζήσω το δράμα που είχα περάσει μετά την 28 Οκτωβρίου που ήμασταν αποκλεισμένοι στη Ναύπακτο για κανένα τρίωρο !Κι όταν με το καλό φτάσω , θα είναι αυτό που λένε να ένα μέρος που ποτέ δεν θα νιώσω σαν το σπίτι μου , κι όταν θα μπω στο σπίτι θα επικρατεί ένα χάος και τα προβλήματα φυσικά δεν θα έχουν λυθεί μα θα είναι εκεί και θα με περιμένουν ακριβώς στο ίδιο σημείο που τα άφησα !Οι μόνες μυρωδιές που θα υπάρχουν στο σπίτι θα είναι της τσιγαρίλας με χιλιάδες τασάκια διασκορπισμένα στο σπίτι τίγκα στα αποτσίγαρα και στις στάχτες και των άπλυτων πιάτων στην κουζίνα !Χιλιάδες χαρτιά, βιβλία και εφημερίδες θα βρίσκονται στο πάτωμα στο μπάνιο στο γραφείο , πάνω στο κρεβάτι , παντού χαρτιά χαρτιά και λέξεις! Τις βαλίτσες θα τις παρατήσω όπου βρω , μπορεί και ποτέ να μην βγάλω όλα τα πράγματα από μέσα αφού σε 20 μέρες περίπου θα τις ξαναγεμίσω και θα αναχωρήσω για Ιταλία ! Το μοναδικό που θα κάνω πριν πέσω για ύπνο θα είναι να ετοιμάσω τα τραγουδάκια που θα πάρω μαζί μου για την εκπομπή τη Δευτέρα το βράδυ γιατί άμα περιμένω από το σταθμό στο τέλος θα βρεθώ να παίζω την «πίπα της Ειρήνης» του Εμιρλή! Βέβαια, τώρα που είπα για τον ύπνο, πάντοτε στην Ολυμπιακή γη είμαστε συνεχώς τσακωμένοι με τον κύριο , αλλά ελπίζω αυτή τη φορά να είναι καλός μαζί μου, γιατί οι αϋπνίες του Πύργου μου έχουν τσακίσει το νευρικό μου σύστημα !
Γίνεται να πεις κάτι στο πι και φι με το νι και με το σίγμα ;
Υ.Σ Θα πληρώσω όσο όσο να μου κάνεις μια μελανιά ! Μας πήρανε χαμπάρι!
Τα χιλιόμετρα πολλά , μα μετά από τις τόσες φορές η διαδρομή πλέον γνωστή , κάποιος με ξυπνάει κοντά στη Λαμία το κινητό κλειστό από το πρωί λόγω χαμηλής μπαταρίας ,χρόνια είχα να νιώσω αυτή την αίσθηση ελευθερίας , κανείς δεν μπορεί να με βρει ! Κι έφτασα πάλι στο μέρος , που λες μόνο εδώ νιώθω σαν το σπίτι μου γιατί πολύ απλά εδώ είναι το σπίτι μου! Ξαναβρήκα τον ύπνο μου την ηρεμία μου, κοιμόμουνα και ξυπνούσα στα πεντακάθαρα και μυρωδάτα σεντόνια , με αυτή τη γλυκιά μυρωδιά που λες εδώ μυρίζει μανούλα, Ariel , πάντως σίγουρα καθαριότητα! Πρωινά ξυπνήματα χωρίς έγνοιες στο κεφάλι σου, ξυπνάς και σε πλημμυρίζουν μυρωδιές , από την κουζίνα έρχονται οι καλύτερες από γλυκά που ετοιμάζει η εορτάζουσα μητέρα- μανούλα- μαμά ! Αναπολώ τις στιγμές που έζησα σε αυτό το σπίτι που πλέον περιορίζονται μόνο σε λίγα εικοσιτετράωρα , άντε και στις γιορτές! Δεν παραπονιέμαι όμως μέσα σε λίγες μέρες κατάφερα και πάλι να φτιάξω μικρές υπέροχες στιγμές ! Γιατί είναι πραγματικά υπέροχο να περιμένεις στο σταθμό ένα τρένο που σου φέρνει τον αγαπημένο σου , ακόμα κι αν αυτό το τρένο έρχεται από το Βόλο !Γιατί είναι πραγματικά μια στιγμούλα που στην αγκαλιά σου κρατάς τα πάντα ακόμα κι αν κανείς δε το ξέρει , πίνοντας καφέ στα Starbucks της ταχυδρομείου , μην το γελάς αυτές είναι ανεπανάληπτες στιγμές ποιος ξέρει πότε θα τα ξαναζήσουμε αυτά! Στην ερώτηση της φίλης Αικατερίνης αν ήπιαμε τον καφέ μας στις Μουσικές Διαδρομές,(είναι συνθηματικό) ξέρει αυτή, της απάντησα, όχι , αλλά που να’ ξερε! Με ενισχυμένο το εθνικό μας φρόνημα καθώς υψωνότανε γαλανόλευκές στους δρόμους κι όλοι περίμεναν να αρχίσει η παρέλαση , εγώ περνούσα τις τελευταίες μου στιγμές στη βασίλισσα του κάμπου ! Ο μπακαλιάρος επιβαλλότανε όπως επίσης και ο απογευματινός καφές στην τρίγωνη στον Ερμή , μαζί με τον Νίκο από το Μαρούσι ο οποίος μου μιλούσε συνεχώς για τους μελλοντικούς του στόχους , αλλά επειδή κι εμένα οι πολλοί στόχοι με έφαγαν τον συμβούλευα να χαλαρώσει ! Για πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα κάπως σαν το Σάκη Γούβα ! Όταν σηκωθήκαμε για να φύγουμε από το μαγαζί η σερβιτόρα με πλησιάζει λέγοντας μου « Κοπελιά με συγχωρείς πάρα πολύ, ωραίο το παλτό σου μπορώ να το αγγίξω λίγο;» Βεβαίως λέω εγώ έχοντας μείνει παγωτό ενώ εκείνη αγγίζει το ύφασμα στο πέτο ! « Μου αρέσει πάρα πολύ μπορείς να μου πεις από πού το πήρες;» Από το Chaton της λέω στην Κύπρου μόνο που το είχα πάρει πέρυσι τέτοιο καιρό ! «Πέρυσι ;» Παθαίνει φρίκη η γκόμενα ! Το είχα δει φέτος και στο BSB της λέω απλά άλλο ύφασμα! Με κοιτάει με χαρά στα μάτια με ρωτάει να της πω που είναι και αφού της είπα και έφυγα επιτέλους , είμαι σίγουρη ότι θα άφηνε και την δουλεία της για να πάει να το πάρει! Αρκετά κομπλιμέντα άκουσα μαζεμένα αυτά τα λίγα εικοσιτετράωρα εδώ πάνω, δεν ξέρω αν έφταιγε το φτιαγμένο μαλλί , τα καινούργια συνολάκια που αγόρασα , ο καλός ύπνος και το καλό φαΐ που έχω εδώ, αλλά εκείνο που σκέφτομαι έντονα είναι η αυριανή επιστροφή ! Γιατί και πάλι θα βυθιστώ στη πίσω θέση του λεωφορείου , σίγουρα και πάλι θα βρω κάτι για να διαβάσω, ας ελπίσουμε ότι δεν θα ξαναζήσω το δράμα που είχα περάσει μετά την 28 Οκτωβρίου που ήμασταν αποκλεισμένοι στη Ναύπακτο για κανένα τρίωρο !Κι όταν με το καλό φτάσω , θα είναι αυτό που λένε να ένα μέρος που ποτέ δεν θα νιώσω σαν το σπίτι μου , κι όταν θα μπω στο σπίτι θα επικρατεί ένα χάος και τα προβλήματα φυσικά δεν θα έχουν λυθεί μα θα είναι εκεί και θα με περιμένουν ακριβώς στο ίδιο σημείο που τα άφησα !Οι μόνες μυρωδιές που θα υπάρχουν στο σπίτι θα είναι της τσιγαρίλας με χιλιάδες τασάκια διασκορπισμένα στο σπίτι τίγκα στα αποτσίγαρα και στις στάχτες και των άπλυτων πιάτων στην κουζίνα !Χιλιάδες χαρτιά, βιβλία και εφημερίδες θα βρίσκονται στο πάτωμα στο μπάνιο στο γραφείο , πάνω στο κρεβάτι , παντού χαρτιά χαρτιά και λέξεις! Τις βαλίτσες θα τις παρατήσω όπου βρω , μπορεί και ποτέ να μην βγάλω όλα τα πράγματα από μέσα αφού σε 20 μέρες περίπου θα τις ξαναγεμίσω και θα αναχωρήσω για Ιταλία ! Το μοναδικό που θα κάνω πριν πέσω για ύπνο θα είναι να ετοιμάσω τα τραγουδάκια που θα πάρω μαζί μου για την εκπομπή τη Δευτέρα το βράδυ γιατί άμα περιμένω από το σταθμό στο τέλος θα βρεθώ να παίζω την «πίπα της Ειρήνης» του Εμιρλή! Βέβαια, τώρα που είπα για τον ύπνο, πάντοτε στην Ολυμπιακή γη είμαστε συνεχώς τσακωμένοι με τον κύριο , αλλά ελπίζω αυτή τη φορά να είναι καλός μαζί μου, γιατί οι αϋπνίες του Πύργου μου έχουν τσακίσει το νευρικό μου σύστημα !
Γίνεται να πεις κάτι στο πι και φι με το νι και με το σίγμα ;
Υ.Σ Θα πληρώσω όσο όσο να μου κάνεις μια μελανιά ! Μας πήρανε χαμπάρι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου