«ΜΑΝΑ ΣΤΕΙΛΕ ΛΕΦΤΑ»

Παραφράζοντας την φράση του ψευδού cartoon tweety, I think I saw a pussycat: I think I saw a camera!!! Τώρα τελευταία νιώθω μια ανατριχίλα να διαπερνάει την σπονδυλική μου στήλη και νιώθω να με παρακολουθούν…και παρόλο που έχω Cosmote αυτό δεν μου δίνει την αίσθηση ασφάλειας. (λέμε τώρα κι εγώ Vodafone έχω χρόνια τώρα ;))
Αλλά ας αφήσουμε αυτά τα περί ασφάλειας, ποτέ δεν υπήρχε πραγματικά στη ζωή μου, γι’ αυτό και δεν με φοβίζει η απουσία της ! Τι είχαμε, τι χάσαμε ένα πράγμα ! Ένας επίμονος και ενοχλητικός βήχας με τυραννάει μέρες τώρα , αλλά όπως δεν μπόρεσα να κόψω τον βήχα σε πολλούς , ούτε αυτόν μπόρεσα να τον κόψω κι έτσι τον υπομένω όπως πολλούς ακόμα στη ζωή μου!
Για χάρη του Γιώργου ο οποίος αρκετά ευγενικά μου επισήμανε ότι ο τρόπος γραφής μου του φαίνεται βαρύγδουπος και καλύτερα να κόψω τα πολλά φύκια και τις μεταξωτές κορδέλες , θα προσπαθήσω να γράψω όσο πιο απλά μπορώ και είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρω γιατί το έχω δει πολλές φορές , όταν δεν έχω τίποτα να πω λέω τα περισσότερο και τα καλύτερα…
Δεν ξέρω αν είναι παράλογο να βλέπεις μια παρέα που αποτελείτε από Μυκονιάτες –Κολωνακιώτες –Δαπίτες και τα σχετικά , (τους ξέφυγε ο Κηφισιώτης) να ανοίγουν αβέρτα μπουκάλια black label και όχι blue , αλλά για να είμαι ειλικρινής κανένα πρόβλημα με τα παραπάνω παιδιά, ευτυχώς ή δυστυχώς έχω φάει στη μάπα τέτοιο κόσμο όχι και λίγες φορές ! Αλλά όταν εγώ βρίσκομαι σε στενές μέρες πρέπει να ομολογήσω , με προκαλούνε όπως και να το κάνουμε , εδώ ούτε καν red label δεν παίζει! Αλλά ας κάνω μια παρένθεση εδώ και να στείλω χαιρετίσματα ναι-ναι όχι στη μαμά μου με το κλασσικό «ΜΑΝΑ ΣΤΕΙΛΕ ΛΕΦΤΑ» αλήθεια ντρέπομαι και να το κάνω, αλλά σε όσους άρχισαν να με διαβάζουν τώρα τελευταία ! Στη Χλόη στην Καλαμαριά , στον Χρύσανθο στην Ιταλία με την παραγγελιά , αν θέλει να μου κάνει δώρο στα γενέθλια μου , θέλω το πορτρέτο μου και όχι δονητή , ευχαριστώ ! Επίσης “con amore, affetto, e Proderm” να στείλω μια τεράστια αγκαλίτσα στον αδερφούλη μου που επίσης κι αυτός από την Ιταλία με φροντίζει και να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα DVD, το γράμμα του και φυσικά το iPod που μου έστειλε ! Αυτό που ανακάλυψα κάνοντας βόλτες το iPod μου, είναι ότι το iPod μοιάζει σαν ένα πολύ χαριτωμένο σκυλάκι, και είναι ένας καλός τρόπος να πιάσεις γκόμενο/γκόμενα αναλόγως την περίπτωση ! Και να σου να με πλησιάζουν και να μου λένε αχ…..τι ωραίο , μικρούλη και χαριτωμένο , να το χαϊδέψουμε λίγο; Αλλά έτσι κι αλλιώς αυτό σε μένα δεν πιάνει , γιατί είτε iPod πάρω είτε σκύλο , το έργο το έχουμε ξαναδεί… Στο τέλος θα τον τρέχω τον καημένο για κατούρημα στα 300χιλιόμετρα και βάλε , κρίμα το ζωντανό , τουλάχιστον το iPod θα χρησιμέψει στο να μην ακούω το γλοιώδες πέσιμο κάποιου γέρο-ξεμωραμένου όπως στο τελευταίο ταξίδι μου στην Αθήνα ! Ούτε το iPod μας σώνει , γιατί έχω κάνει μότο της ζωής μου το μακριά κι αγαπημένοι !Θα μπορούσα ανετότατα να συνεχίσω, είπαμε όταν δεν έχω να πω κάτι συγκεκριμένο βγαίνω εκτός ορίων και ζωγραφίζω(το δικαιούμαι σήμερα να ψωνιστώ , σας παρακαλώ. Τόσα άκουσα αυτή τη μέρα !) Αλλά επειδή πήγε εφτά και αρκετά κάτι, πάω για ύπνο , στέλνω τα περαστικά μου στο Thomako και εύχομαι να γιάνει γρήγορα το ποδαράκι του biou (και αυτά τα πέντε επί πέντε κομμένα!)

Δεν έχω ανάγκη εγώ από ασφάλεια και μ _ λ _ κ _ ε _, όπου κι αν πάω με παρακολουθεί ο Bob ;)