Διάλλειμα

Σήκωσα επιτέλους κεφάλι από τα βιβλία… Όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια , γι’ αυτό και σήμερα , τρέχω και δεν φτάνω , κι ας μην το κούνησα ρούπι απ’ το σπίτι … Από τότε που ξύπνησα , το μόνο που έκανα ήταν να μου φτιάξω έναν καφέ της κακίας ώρας, αν και συνήθως τον πετυχαίνω , αλλά για όλα φταίει το τηλεφώνημα του Γιώργου, μπούρου-μπούρου έκοψε ο καφές , πως θα γίνει …

Για καλή μου τύχη λίγο πριν, κάποιος είχε θυμηθεί να με ξυπνήσει για πρωί, κατά τη μία το μεσημέρι δηλαδή…
Ναι ήταν ο ίδιος εκνευριστικός θόρυβος από το χαλασμένο κουδούνι μου , γκλίν –γκλόν –γκλαααααααααν , παλεύοντας με τα παπλώματα δεν είχα καμία διάθεση να ξυπνήσω κι απλώς άλλαξα πλευρό ..
Σοφία είσαι μέσα;
Μέσα στον ύπνο μου δεν ήξερα αν αυτή η φωνή έρχεται μέσα από ένα όνειρο δράσης , που έχουμε σχεδιάσει να κάνουμε μεγάλη μπάζα ληστεύοντας εκατοντάδες τράπεζες και είναι η μεγάλη ώρα που πρέπει να πω , ότι ναι είμαι μέσα στο κόλπο, μπας και δω ποτέ από κοντά αυτή τη Jamaica και όχι μόνο πάνω στην υδρόγειο !
Αλλά όχι, τελικά δεν ήτανε όνειρο, μετά από λίγο καθώς επέμενε, είχα ήδη αναγνωρίσει τη φωνή . Ήταν η Ζωή από απέναντι . Σηκώθηκα με δυσκολία, και διαπίστωνα πώς η τηλεόραση ήταν ανοιχτή, κι εγώ είχα κοιμηθεί με τα ρούχα στον καναπέ .Έσυρα τα πόδια μου μέχρι την πόρτα και της άνοιξα. Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση της και να αντικρίζω το θέαμα που αντίκριζε, αλλά εντάξει με έχει δει και χειρότερα.
-Ζωή : Καλημέρα, α! συγνώμη σε ξύπνησα;
- Σοφία : Μπα, όχι μωρέ δεν πειράζει (σκέψεις :καλά μωρή δεν βλέπεις την τσίμπλα στο μάτι; )
- Ζωή: Χτύπησα γιατί ήθελα να σου πω ότι με πήρε τηλέφωνο ο Δράκος από την Αθήνα , και μου είπε ότι ενδιαφέρεται η ΟΡΤ να κάνουμε μια σειρά από εκπομπές στην τηλεόραση , με καλεσμένους και τέτοια και να αναλύουμε θέματα , όπως αυτό που είχαμε σε μια από τις εκπομπές στο ράδιο για τον 20χρόνο γιάπη . Μου είπε να σου το πω και να το συζητήσουμε.
- Σοφία : Α! (σκέψεις που παρεμβάλλονται :
Καφέ έχω; Καλά τι μου λέει αυτή τώρα, ποιος τους είπε ότι έχω όρεξη να κάνω την TV persona , ποιος της είπε ότι θα συνεργαστούμε , τι θέλει κι αυτή η ΟΡΤ, με το Ιόνιο δεν είχα κλείσει εγώ την τελευταία φορά; Τελικά αυτοί αποφασίζουνε ότι τους γουστάρει και όχι εμείς, εμείς απλώς εκτελούμε, άντε το πολύ- πολύ έχουμε και το δικαίωμα να διαφωνήσουμε και μετά να πάμε σπίτια μας . Μπλέξιμο μπουτιών προβλέπω εδώ …)
Θα δούμε . Τι να σου πω, αν μας κλείσουν προσωπικό κομμωτή , μακιγιέρ και διαιτολόγο , μπορεί και να συμφωνήσω …
Τι γελάς ρε, δεν είμαι εγώ για σοβαρές συζητήσεις , που να πάω με τα κοτσίδια και το φουντωτό ανοιχτό μαλλί μου. Άσε που δεν έχω και καμία καλή πένα , να την κρατάω με νάζι κάτω από το μάγουλό , όπως κάνει η Στάη. Σου είπε μήπως πόσο θα διαρκέσει αυτό το πανηγύρι;
- Ζωή: Όχι δε μου είπε, κάτι για μια σειρά εκπομπών ανέφερε μόνο. Θα περάσω κάποια στιγμή να το συζητήσουμε.
- Σοφία: Καλά .
- Ζωή : Θα πάω σούπερ μάρκετ στου Τερζή που τα φέρνει και σπίτι , θέλεις τίποτα; Έχω εδώ μια λίστα, αν θες να μου πεις να γράψω να σου πάρω .
- Σοφία: ( ο εγκέφαλός αρχίζει να λειτουργεί ) ναι-ναι θέλω, όχι πολλά πράγματα, είπες τα φέρνουν σπίτι ε; Χμ… Πάρε αυγά, ψωμί, γάλα, ζάχαρη, καφέ, γιαουρτάκια total 2%, κανένα χυμό ροδάκινο , ψωμί για τοστ , 10 φέτες γαλοπούλα καπνιστή , 10 φέτες gouda , 3-4 εξάδες εμφιαλωμένο νερό , μια κρέμα μαλλιών , κανένα χαρτί υγείας , σερβιέτες, ένα Tide…………..
- Ζωή: ( έχει μείνει έκπληκτή, κι όμως εγώ σοβαρολογώ !) Θες κάτι άλλο;
- Σοφία: Α! ναι. Ένα πακέτο τσιγάρα και να περάσεις από το lexis να πάρεις κάτι σημειώσεις για τον Παπαδημητρίου, κάτσε να σου δώσω και λεφτά …..
- Ζωή : Οκ , μετά θα πάμε με τον Ηλία για καφέ θες να έρθεις ;
- Σοφία : (Απάντηση χωρίς δεύτερη σκέψη) Μπα, γράφω αύριο τρία μαθήματα στη σειρά από τις 11 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα , όχι ότι το τρίτο θα το δώσω, αλλά λέω να διαβάσω τίποτα για τα άλλα δυο γιατί όλο το Σαββατοκύριακό το κωλοβάρεσα .
- Ζωή: Καλά , θα τα πούμε μετά. Bye …
- Σοφία: Άντε τα λέμε . Α! Μιας που κατεβαίνεις , κάτσε να σου δώσω να πετάξεις και κάτι σκουπίδια …

Κλείνοντας την πόρτα είπα να την ξαναπέσω , αλλά κοίταξα την ώρα και δεν με έπαιρνε . Μήπως το παραξεφτίλισα; Μπα, μια ζωή εγώ έκανα τον λακαμά . Δεν σου τυχαίνει κάθε μέρα τέτοια ευκαιρία ! Μετά από λίγο έπεσα κατευθείαν στα σκληρά , παρήγγειλα και τα συνηθισμένα μου από το IL POSTO . Και οι ώρες κυλούσαν και οι σελίδες κυλούσαν και ήταν ατελείωτες , που να διαβάσεις δυο τόμους , πήρα τις σημειώσεις που μου είχε προμηθεύσει η Γιάννα , είδα εκεί και τα sos και πάλι δεν ξεμπέρδευα.
Από την Παρασκευή και μετά το έξυσα μέχρι να ματώσει, και τώρα ότι πρόλαβα –πρόλαβα .
Η πρώτη διακοπή ήρθε και πάλι από το σταθερό μου, ήταν ο Μιχάλης σε μία ώρα έφευγε για Ρέθυμνο κι εγώ του τραγουδούσα, «εσύ κοιμάσαι σε μια θάλασσα αφρισμένη , κι εγώ βουλιάζω κάθε νύχτα στη στεριά …» Και μετά ακολούθησαν απανωτά τηλεφωνήματα, λες και σαν όλοι να με θυμήθηκαν την ίδια ώρα , κι έτσι αποφάσισα να κάνω ένα διάλλειμα. Είπα να καταγράψω αυτή την τόσο απλή μου μέρα , μέσα από πόνους περιόδου , depon και θερμοφόρες που δεν βοήθησαν και πολύ την κατάσταση . Συνήθως γράφω, για μεγάλα ταξίδια, έρωτες, άντρες , όνειρα , όσες φορές προσπάθησα να γράψω κάτι επιστημονικό απέτυχα, τα πολιτικά τα αποφεύγω ή με αποφεύγουνε αυτά(γαμώτο που είναι τα τσιγάρα, όπως έλεγε και ο αδερφός μου δεν μπορώ να τα κάνω και αναπάντητη για να τα βρω ….) μεγάλη έμπνευση δεν έχω ,αλλά είπα να κάνω ένα διάλλειμα και να γράψω αυτό το κείμενο , εξάλλου για μένα το γράψιμο είναι ξεκούραση, λύτρωση … Και αφού βρέθηκαν και τα τσιγάρα και θυμήθηκα την θεϊκή στιγμή όταν έπαιζα τάβλι με τον Evans ξημερώματα Κυριακής την ώρα του μαζέματος , που φέρνει τρία- δύο και μαζεύει τρία πούλια από το δύο , θεϊκή στιγμή , ήτανε τόσο κομμάτια ο τύπος , είχα πέσει στο πάτωμα από τα γέλια…
Και κάπου εδώ ξανακοίταξα το ρολόι και είπα πως δεν με παίρνει το διάλλειμα κράτησε περισσότερο από όσο το υπολόγιζα , καιρός να σας αφήσω …

She's running out again

When you were here before Couldn't look you in the eye You're just like an angel Your skin makes me cry You float like a feather In a beautiful world I wish I was special You're so fucking special But I 'm a creep I 'm a weirdo What the hell am I doing here?I don't belong here I don't care if it hurts I want to have control I want a perfect body I want a perfect soul I want you to notice When I'm not around You're so fucking special I wish I was special But I'm a creep I'm a weirdo What the hell am I doing here?I don't belong here She's running out again She's running out She run, run, run run Run Whatever makes you happy Whatever you want You're so fucking special I wish I was special But I'm a creep I'm a weirdo What the hell am I doing here? I don't belong hereI don't belong here.
Ξημερώματα Δευτέρας ακούω το αγαπημένο μου τραγούδι , ανεβάζω την καλύτερη φωτογραφία που ίσως έχω μέσα σε αυτό το pc , αλλά κοιτάζω τη δικιά σου, είναι τόσο αληθινή…
Να σου πω τι βρίσκω σε σένα; Είναι αυτή η μόνιμη μελαγχολία, αυτή η μόνιμη θλίψη στο βλέμμα σου, κάθομαι τόση ώρα και σε χαζεύω θα μπορούσα να κοιτάζω το βλέμμα σου για απροσδιόριστο χρόνο, ίσως μέχρι να με πάρει ο ύπνος...

Μπάρμπεκιου χωρίς Μπάρμπα γίνεται;

Πρωινό Σαββάτου , και εσύ είσαι κάπου , άραγε που να βρίσκεσαι , γιατί να λές ; Είμαι super market , μαζί με Εvans και αγοράζουμε τα απαραίτητα για το βραδινό φαγοπότι και όπως λέει και ο Πουλικάκος στο ο Θείος Νώντας ξέρει à
« Στο σουπερμάρκετ, στο σουπερμάρκετ θα βρούμε, φρέσκα , κατεψυγμένα και πλαστικά. Μήλα , πατάτες , γάλα, carnation και κότες….. κτλ»
Αφού λοιπόν με έβαλε στο καροτσάκι και με έσπρωχνε(τα φιλικά βάρη ), αρχίσαμε τα ψώνια .
Μπριζόλες, σουβλάκια, λεμόνια, σαλάτες , ψωμιά , κρασιά , ουζάκι για τον Evans και ατελείωτες μπύρες..
Μετά έσκασε μύτη και ο Teo μαζί με τον Antonio με το αμάξι φέρανε την ψησταριά και τα κάρβουνα, θα γίνει μεγάλο τζέρτζελο το βράδυ .
Θα καλέσω και την γειτόνισσα με τον Λιάκο της, τον τρελό Κερκυραίο, και θα γίνουμε μια μεγάλη παρέα , αλλά θα μου λείπει το καλύτερο φιλαράκι μου…
Έτσι θα το κάψουμε για την επιτυχημένη πρώτη εβδομάδα εξεταστικής , πάνε τα εργαστήρια και τώρα είμαστε πιο χαλαροί . Τελικά λίγο διάβασμα, λίγη τύχη, λίγο σκονάκι και λίγο γλείψιμο είναι η καλύτερη συνταγή για μια επιτυχημένη εξεταστική !
Μπορεί το χειμώνα να ξεπαγιάζεις και το καλοκαίρι να ψήνεσαι αλλά έχουν και τα καλά τους τα ρετιρέ. Έχουμε ξεφύγει τελείως αλλά αποφασίσαμε να κάνουμε μπάρμπεκιού στη βεράντα χειμωνιάτικα, αλλά τι σκάω εγώ, οι άντρες θα ψήνουν!
Τι καλά να είχαμε ένα τζακάκι , φωτίτσα, θαλπωρή, τα κάστανα στη φωτιά, η γιαγιά δίπλα στην κουνιστή καρέκλα ή μέσα στο τζάκι;
Όχι ρε αλήτη τη γιαγιά μέσα στο τζάκι , αν δεν ήταν αυτή να σε χρηματοδοτεί θα σου έλεγα τι μπάρμπεκιου θα έκανες απόψε.
Γιωργάρα έλα προλαβαίνεις να αφήσεις την αγχωμένη Αθήνα και να τσιμπήσεις κι εσύ κάτι και να πιεις μαζί μας έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να κάνουμε μπάρμεκιού χωρίς εσένα, μπάρμπεκιού χωρίς μπάρμπα δεν γίνεται και λίγο ρυζάκι Μπαρμπαμπέν για γαρνιτούρα ! Αλήθεια σήμερα θα μου λείπεις πιο πολύ από ποτέ , αν σε είχα εδώ θα ένιωθα πολύ πιο όμορφα .
Αχαχαχαχαχα! Αφού ξέρεις πόσο μου αρέσει να σε πειράζω, αν και κινδυνεύω πλέον να βρεθώ με κανέναν μπλαβί …..!
Το καλύτερο φιλαράκι το βρήκα με το ξεκίνημα αυτής της χρονιάς , μονό σε σένα μπορώ να τα εξομολογηθώ όλα, χωρίς φόβο και πάθος και να πω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια . Σε όλους τους άλλους ακόμα και στον εαυτό μου πουλάω παραμύθια . Ήθελες να έρθεις να με φροντίσεις όταν είχα πέσει δυο μέρες σε μια κωματώδη κατάσταση και για μένα αυτό σημαίνει πολλά βέβαια είχες φύγει για την συμπρωτεύουσα για να χαρείς την άδεια σου κι εγώ δεν ήθελα να σου το χαλάσω .
Μην στεναχωριέσαι όμως , μου έταξες εκδρομούλα μόλις γυρίσεις από το L.A, για Σούνιο τέλος του μήνα και όχι απλώς δεν την χάνω, πες πως έχω έρθει ήδη, αυτό είναι υπόσχεση . «Ετοιμάζω ταξίδι, μοναχά για πάρτη σου, στα μεγάλα νησιά του μυαλού και του χάρτη σου ….»
(Είδες άδικη που είναι η ζωή άλλοι πάνε στα L.A και άλλοι πάνε κατά διαόλου ή Κατακώλου στην καλύτερη περίπτωση).
Όταν μιλάμε στο τηλέφωνο γίνεται το έλα να δεις, είσαι ο άνθρωπος μου, άσε που το σπίτι σου είναι σαν την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, οπότε την επόμενη φορά φεύγοντας θα έχω πάρει και κανένα σάκο βιβλία κι ας είναι στα αγγλικά γιατί όπως μου λες από μετάφραση χάνουν πολύ ,και φυσικά και εσένα μαζί ! Είναι καιρός να γνωρίσεις τις ρίζες σου, αφού κατάγεσαι από εδώ και δεν έχεις αξιωθεί ακόμα να έρθεις.
Είμαστε άνθρωποι που μιλάμε την ίδια γλώσσα , μη σου πω την ίδια αργκό, χαίρομαι πάρα πολύ που μπήκες έτσι ανορθόδοξα στη ζωή μου !
Αλήθεια σήμερα νιώθω άλλος άνθρωπος , αυτό ήταν.
Σίγα- σίγα ξεφλουδίζει …. Το πουλάκι πετάει για μακρινές πολιτείες όσοι το ψάξουν εκεί που το άφησαν δεν θα το βρουν, δυστυχώς γι’ αυτούς , ευτυχώς για το πουλάκι ! Σ’ ευχαριστωωωωωωωωωωωωωώ, είσαι άρχοντας τελικά ρε φίλε , γιατί με ελευθέρωσες , με βοήθησες να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη, το ουράνιο τόξο που λάμπει σήμερα στην ψυχή μου είναι το πολυτιμότερο δώρο που μου έχουν κάνει ποτέ και αυτό μου το χάρισες εσύ .

Πουρές

Εδώ το μπολ εκεί το μπολ.Που είναι το μπολ;Και όχι ότι κι ότι, θέλουμε γυάλινο μπολ για τον πουρέ, με τόση πατάτα τον τελευταίο καιρό,τι περιμένατε να φτιάξω έναν πουρέ θα έφτιαχνα και φυσικά σε σκόνη για να μπω καλύτερα στο πνεύμα της πατάτοκατάστασης,που χρόνος για την ιεροτελεστία του καθαρίσματος μιας πατάτας;

Το γυάλινο μπολ σας μάρανε και ποιος σας είπε ότι έχω γυάλινο;

Σκόνες-σκόνες –σκόνες,τον τελευταίο καιρό, τρώω μόνο σκόνες-σκόνες-σκόνες. «Σκόνη και θρύψαλα να γίνομαι μαζί σου ». Έτσι πες τα μεγάλε καλλιτεχναρά Κορκόλα! Μητροπάνος –Κορκολής βγάλανε cd μαζί,κοίτα να δεις εξελίξεις,χάλασε ο κόσμος!

Πουρές- σκόνη,σούπα-σκόνη,εντάξει δεν το έριξα ακόμα στην άσπρη σκόνη,καλά το σπίτι κι αν έχει σκόνη,στον αέρα σκόνη.Πάντως όταν βγάλουνε τον πατσά σε σκόνη θα το μάθουμε!Τι τον βγάλανε; Εγώ πάλι μια ζωή τα βλέπω όλα σαν μια αστρική σκόνη!

Περίεργη μέρα σήμερα σηκώθηκα με τρελά κέφια και καφέ μου έβαλα να πιω(ξέρεις τώρα θα μας πει και πως τεντώθηκε!!!) και τον Τζίμη σήκωσα από το πάτωμα είναι ο Ιταλός λούτρινός σκύλος μου και νυν άντρας μου ,χεχεχεχε!

Έχω γράψει ένα τεράστιο καταθλιπτικό κείμενο, έγραφα από το απόγευμα και δεν είχε τελειωμό για να αποφασίσω ότι τελικά όχι μόνο δεν θα το ανεβάσω,αλλά φτάνει,δε θέλω άλλη μιζέρια ……

Αντί αυτού ανεβάζω την παραπάνω φωτογραφία και είναι σαν έχω ανεβάσει το κείμενο που δεν δημοσιεύω! Τα παιδιά να σας τα συστήσω;Τον έναν με τα γυαλιά μυωπίας, τον τρώω στη μάπα κάθε μέρα και τους άλλους τους γνώρισα φέτος το καλοκαίρι στα Χανιά, αποφεύγουνε τη δημοσιότητα,αλλά δεν πειράζει,αυτή η φωτογραφία με εκφράζει απόλυτα αυτή τη στιγμή! Αν με ρωτούσε κάποιος το γιατί μου την έχει δώσει δεν έχω απάντηση ! Φαινομενικά όλα καλά μου πάνε. Απλά το τελευταίο καιρό με νανουρίζω με άλλοθι.

Πάντα τέτοια, άντε σας φιλώ, πάω για νάνι γιατί έχω γίνει ένα με το πληκτρολόγιο τόση ώρα !

Περαστικά μου

Αυτό το κορίτσι ποιος θα το φροντίσει;Δύσκολη η μοναχική ζωή φίλε,αυτό που μου συνέβη δεν το περίμενα. Οι περισσότεροι από αυτούς που ήξερα μέσα στις γιορτές ήταν άρρωστοι ,η δε φίλτατή φίλη μου Αικατερίνη χτυπούσε μέχρι και κάτι ενέσεις στα οπίσθια της , που ήταν που ήταν τροφαντά με τόση ένεση έγιναν τούμπανο και δεν μπορούσε να περπατήσει!

Μακριά από εμάς έλεγα,αλλά να σου, που την έπαθα!Από χθες είχα ρίγους , μετά δέκατα ώσπου ξύπνησα στις 6 σήμερα το πρωί με 38 πυρετό ! Να μην μπορώ να συνέλθω από το κρεβάτι , αλλά δεν με έπαιρνε . Το τι χάπι πήρα, σιρόπια για το λαιμό , αντιπυρετικά , βιταμίνες , γαργάρες με Hexalen , καραμέλες , μέχρι και όπου έφτανε το χέρι μου με έτριβα με οινόπνευμα, αρέ μανούλα μου , μου έφτιαξα κι ένα φασκομηλάκι με μέλι και έστρωσα, μέχρι τις 9 που έδινα ήμουνα τόσο μαστουρωμένη και ντυμένη σαν το κρεμμύδι , που λες πως είχα γίνει κι όλας περδίκι. Καθόλου άγχος , ηρεμία , τάξη και ασφάλεια ξεκίνησε και η εξεταστική μου , παρόλη την αρρώστια πήγα και όχι απλώς έγραψα , ξέσκισα τολμώ να πω! Εξάλλου δεν ήτανε τίποτα το ιδιαίτερο , ένιωθα λες και γράφω μπλοκ, στην ουσία αυτό έκανα , μόνο που το έγραφα στο Publisher και έπρεπε να προσέξω που να στοιχίσω και τι γραμματοσειρά να βάλω αηδίες δηλαδή ! Ολόκληρη ανάλυση έκανα πάλι η ρουφιάνα από την Αρκτική , μέχρι και για τον εθνικό δρυμό Σερενγκέτι στην Τανζανία που είναι προστατευόμενη περιοχή εδώ και κάτι χρόνια έγραψα. Τελικά μπορώ να αναλύσω καλά ακόμα και τις οικολογικές μου ανησυχίες, αχαχαχαχαχα .
Το πρόβλημα της διπλανής μου ήταν μεγάλο δεν μπορούσε να γράψει ούτε μια λέξη , βέβαια αυτή είχε και άλλο θέμα, κι εγώ αν είχα τη Δήμητρα Παπανδρέου που έλεγε πως ο Γιωργάκης δεν έχει όραμα , δεν θα είχα και την τρελή έμπνευση ! Από την άλλη εγώ είχα άλλο πρόβλημα , ότι ως συνήθως έγραψα τα απομνημονεύματα μου, έγραφα για φώκιες , μπακαλιάρους υπό εξαφάνιση, ρέγκες , πολικές αρκούδες και τα σχετικά , και μετά ,άντε γύρνα πίσω και πέτα έξω τις περιττές σάλτσες . Σαν καλή νοικοκυρά πήγα στο ναό μου τον Μαρινόπουλο , όχι Μιχάλη δεν θυμάμαι τον Μπριζουνίκ , μην ξεχνάς πως είσαι και μιας άλφα ηλικίας , και τον Κλαουδάτο που θυμάμαι πολύ είναι . Πήρα τις σουπίτσες μου τις Knorr , γιατί δεν κατεβαίνει τίποτα άλλο . Κακά τα θέματα ένα πράγμα που εκπαιδεύτηκα μόνη μου να κάνω είναι να ξέρω να φροντίζω καλά , όσους αγαπάω , μονάχα τον εαυτό μου δεν έμαθα ποτέ να φροντίζω . Βέβαια σε τέτοιες στιγμές που είμαι ολομόναχη μόλις στην αρχή της εξεταστικής και δεν θα τα παρατήσω με τίποτα , θέλω δε θέλω, μπορώ δε μπορώ πρέπει να με φροντίσω, γιατί δυστυχώς αυτό το κορίτσι δεν θα το φροντίσει κανείς άλλος εκτός από μένα ! Άντε περαστικά μου , και αύριο με το καλό δίνω δυο μαθήματα να τα πάω τόσο καλά όσο και σήμερα!

Το συνειδησιακό μου Πλημμελειοδικείο

Να θυμάσαι πως το σπίτι συνήθως θα είναι ακατάστατο,σπάνια θα επικρατεί η τάξη όπου θα βρίσκομαι εγώ τριγύρω, τα λιωμένα κεριά θα υποδηλώνουν κι αυτά με την ύπαρξη τους πως κάποτε τα άναψα για να κάνω ατμόσφαιρα για μένα, γιατί εδώ και καιρό μοιράζομαι μαζί τους τα βράδια μου, δυο τρία μπορεί να τα άναψα για να ρουφούν τον καπνό των ατελείωτων μοναχικών τσιγάρων μου.

Να θυμάσαι ότι μπορεί να δυσκολεύομαι να θυμηθώ αλλά δεν ξέχασα ποτέ τίποτα,με ρώτησες αν μπορείς να τα παρατήσεις όλα και να έρθεις να κατοικήσεις στην ίδια στέγη μαζί μου,ξέχασες όμως να ρωτήσεις αν μπορείς να κατοικείς στη ψυχή μου,στο σώμα μου.

Να θυμάσαι πάντα ότι όσα σου εκμυστηρευτικά εκείνο το ξημέρωμα που τρώγαμε μαζί εκείνους τους λουκουμάδες δεν ήταν απλά στάχτες μέσα μου που έθαψα,μα ήταν μια φωτιά που έκαιγε και ποτέ δεν θα σβήσει.

Να θυμάσαι πως το σπίτι μου είναι άδειο τα βράδια,μα τις μέρες περνούν χιλιάδες πόδια και πατούνε το χαλάκι της εξώπορτας μου.Το σπίτι γεμίζει κόσμο,τα γέλια των φίλων μου μαζεύονται στους τοίχους και τα βράδια όταν κοιμάμαι τα ακούω.Κάποτε θα το αφήσω το σπίτι αυτό,μα όχι και ότι έζησα εδώ.Έξω θα έχει ενοικιαστήριο,αργά ή γρήγορα θα γίνει κι αυτό μα εγώ θα έχω φύγει πολύ μακριά,θα ταξιδεύω για άλλες πολιτείες.

Μη ζητάς να σου πω που θα με βγάλει ο δρόμος,καμιά φορά όταν κάνεις μακρινά πλάνα, στο δρόμο χάνεσαι και αδιέξοδο μπορεί να βρω,μα δεν θα γυρίσω να κοιτάξω πίσω,θα κάνω μαθήματα αναρρίχησης και τον πιο ψηλό τοίχο θα τον περάσω.Δεν μπορεί να γίνουν όλα σωστά σε αυτή τη πορεία,θα υπάρχουν και σφάλματα είναι κι αυτά μέσα στο πρόγραμμα…

Κάποτε θα περάσω κι εγώ από το συνειδησιακό μου πλημμελειοδικείο,μπορεί να φτάσω μέχρι και το τριμελές,μα και πάλι θα το περάσω κι αυτό είτε με αθωώσω είτε όχι και θα προχωρήσω.Δεν έχουμε τις ίδιες πορείες και ούτε θα της αποχτήσουμε,γιατί ονειρευόσουνα μονάχος.Δε φταις εσύ που ονειρεύεσαι τον παράδεισο μα ούτε εγώ που βλέπω ακόμα εφιάλτες. Θέλεις να με κρατήσεις,μα εγώ είμαι άμμος που ξεγλιστράει μέσα από τα δάχτυλα σου!Έχουμε όμως κάτι κοινό κυνηγάμε κάτι και οι δύο αλλά σε άλλη κατεύθυνση εσύ και σε άλλη εγώ!

Μην ξεχάσεις πως στην καρδιά μου κατοικεί ένα στοιχείο με τη μορφή του Απόλλωνα,μέρα και νύχτα.Τα βράδια βγαίνει από την καρδιά μου και εμφανίζεται μπροστά μου,με πιάνει από το χέρι και χορεύουμε ατελείωτα μπλουζ μέχρι το ξημέρωμα.Είναι μέσα μου,μαζί του ξυπνάω,μαζί του κοιμάμαι,είναι μέσα μου και τρέφεται από τον έρωτα μου κι έτσι θα ζει μέσα μου όσο θα αναπνέω,όπου κι αν πάω θα τον κυοφορώ.Ναι καμιά φορά με πονάει, κλωτσάει δυνατά και εσύ ήσουν αυτός που έμπηγα τα δόντια μου στο σώμα του από τον πόνο,εσύ άκουγες τους λυγμούς μου και χάιδευες με στοργή τα μαλλιά μου για να ξεχαστώ ,πάντα στο τέλος με έκανες να γελάω,να ξεχνιέμαι.

Να θυμάσαι πως αν καμιά φορά θα κλαίω θα μαζεύω τα δάκρυα μου για να σου τα προσφέρω,αν θα γελάω,θα μαζεύω τα γέλια μου και θα σου τα στέλνω όσο μακριά κι αν είσαι.Όταν θα προχωράω μπροστά,όλες τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μου θα τις αφιερώνω σε σένα,μα μη μου ζητάς να σου αφιερώσω εμένα,γιατί δεν θα μπορέσω ποτέ να το κάνω .

Τα Κύθηρα πότε δεν θα τα βρούμε

Τα Κύθηρα πότε δεν θα τα βρούμε

Κάτσε στην πέτρα του γιαλού
βάλε το χέρι αντήλιο
πάρε μια χούφτα θάλασσα
πάρε μια χούφτα ήλιο
και πλύνε μου το πρόσωπο
και πλύνε μου το πρόσωπο.

Τα Κύθηρα πότε δεν θα τα βρούμε
το χάσαμε το πλοίο της γραμμής
στα κύματα του Αιγαίου θα χαθούμε
δυο κύματα που σβήσανε κι εμείς.

Πάλι καλά που έγινε ο σεισμός και ξύπνησα και μπήκα σε μια σειρά για να διαβάσω! Βέβαια επειδή εδώ που βρίσκομαι ο σεισμός δεν σημαίνει και τίποτα, τουλάχιστον 3 φορές το μήνα μας κουνάει , στην αρχή ούτε καν που σηκώθηκα από το κρεβάτι λέω θα σταματήσει , αλλά τι πράγμα ήταν αυτό βρε παιδί μου , όλα τα άδεια μπουκάλια που είχα στην κουζίνα( έκανα κι εγώ μια συλλογή) να σου πέσανε και άντε μάζευε σπασμένα γυαλιά μετά , το αστείο είναι ότι παίρνω τηλέφωνό τους δικούς μου και μετά από λίγο αρχίζει να κουνάει κι εκεί σου λένε τι γίνεται μας έφερε το σεισμό ! Τεσπά , αφού ζω ακόμα καλά είναι , σας αφήνω και πάω να διαβάσω γιατί δυστυχώς η εξεταστική δεν καταλαβαίνει ούτε καν από σεισμούς !

Κάποιο άγριο τσιμπούσι στο «Κουτούκι του Θωμά»

Αν διάβαζα τόσο συχνά όσο γράφω σε αυτό εδώ το μπλοκ,θα μου έλεγα και μπράβο αλλά πρέπει να έγινε αυτό που φοβόμουν,εμφανίστηκε και πάλι ο καλός παλιός εαυτός μου.Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη Σοφία που είναι γυναίκα του κεφιού και δεν υπολογίζει,έτσι τον βρίσκει τον καιρό,έτσι τον αρμενίζει την πάω πολύ βρε παιδί μου γιατί αυτή είμαι εγώ,αλλά τώρα βρήκε να βγει στην επιφάνεια που αρχίζω από τη Δευτέρα εξεταστική ;

Όχι τίποτα άλλο,είμαι ή του ύψους ή του βάθους,ή πιάνω κάτι από τα μαλλιά και δεν το αφήνω με τίποτα ή πιο συχνά λέω δε βαριέσαι.Εμείς να είμαστε καλά,την υγεία μας να έχουμε και όλα θα γίνουν κι αν δεν γίνουν δεν θα πεθάνουμε κιόλας!

Από τότε που γύρισα στην ολυμπιακή γη ,το μόνο που κάνω είναι να κοιμάμαι,να βγαίνω, να διαβάζω χιλιάδες πράγματα άσχετα με τα μαθήματα,μέχρι και τον ενοποιημένο τηλεφωνικό κατάλογο Αχαΐας – Ζακύνθου-Ηλείας –Κεφαλληνίας διάβασα βρήκα και το όνομα μου και πολύ χάρηκα .


Πότε θα διαβάσω κανένα μάθημα δεν ξέρω εντάξει αύριο θέλω δε θέλω πρέπει να τον στρώσω κάτω γιατί δε με βλέπω καλά .Α! και το άλλο που το πας πήρα την καθηγήτρια μου στα Αγγλικά για να της πω χρόνια πολλά για τη γιορτή της και μου λέει πότε θα σε δούμε εσένα μια βδομάδα νωρίτερα έφυγα το Δεκέμβριο αυτό το μήνα δεν προβλέπεται να πάω,θα κάνω κανένα ιδιαίτερο με τη Λένα και έξω από την πόρτα.

Εντάξει Σοφάκι μην ανησυχείς αν διάβασες αυτά που είπαμε για τις γιορτές δεν έχεις πρόβλημα! Ε; Πως είπατε εγώ δεν έμαθα καν τι έπρεπε να διαβάσουμε στις γιορτές ούτε και διάβασα τίποτα αχαχαχαχαχαχαχα!Εντωμεταξύ,μου αρέσει που έφυγα από τη Λάρισα από τις 4 του μηνός και καλά για να διαβάσω, και αντί για διάβασμα εγώ πάλι εισιτήριο έβγαλα και τσούπ- τσούπ χωρίς αποσκευές αυτή τη φόρα , να σου το Σοφάκι σε αεροδρόμια, στο Κηφισό, σε παλιά γνώριμα μέρη.

Εντάξει εδώ έχω μεγάλο άλλοθι που δεν έβγαλα τα μάτια μου στο διάβασμα , αλλά και εδώ που γύρισα πάλι ξύπνησα στις τέσσερις το απογευματάκι μαμήθηκα στο μπίρι –μπίρι στο τηλέφωνο για ώρες με την ξαδέλφη μου με φραπεδούμπα και τσιγαριά στο χέρι ενώ εκείνη έβριζε μια Βολιώτισσα και για πρώτη φορά δυσκολευόμουνα να βρίσω άνθρωπο από τη γη της Μαγνησίας και να φωνάξω Κ.Κ.Μ.Β!

Βγήκα μετά με τη Μαίρη για καφέ στο Chant ant ,αραλίκι ατελείωτο το βράδυ είχε κλείσει η Γιάννα (ούι θυμουσιάρη Βολιώτη ) στο «Κουτούκι του Θωμά», παρεμπιπτόντως ήρθα και δεν το πίστευα άνοιξαν ένα σωρό κλαμπάκια,ρεμπετάδικα κανά δυο oriental, ένα καινούργιο μαγαζί το «R» , με πολύ ψαγμένη και προσεγμένη μουσική και διακόσμηση , άντε να δω που θα βρουν τον κόσμο να τα γεμίσουνε , γιατί καλά τώρα στις γιορτές που έλεγε ο Αντώνης ότι είχε κόσμο , τώρα που θα φύγουνε όλοι οι μετανάστες για την Αθήνα να δούμε τι θα κάνουν!

Είπα κι εγώ να μην πάω με άδεια χέρια κι επειδή είπαμε είμαι ή του ύψους ή του βάθους από την τσιγκουνιά , άρχισα τα κουβαρνταλίκια , πήγα σε ένα ανθοπωλείο έκανα μια ανθοδέσμη πολύ σπέσιαλ μιλάμε , αλλά για πολύ καλή μου τύχη ο ανθοπώλης ήταν νεαρός σπούδαζε στη Λάρισα και έμενε ένα δρόμο πιο κάτω από το πατρικό μου, και αρχίσαμε και με αυτόν το μπίρι-μπίρι, καλά ο τύπος δεν έβαζε γλώσσα μέσα, την ιστορία της ζωής του μου είπε και δώσε Viva Larissa fortsa Thessalia, μου έκανε μια καταπληκτική ανθοδέσμη μιλάμε έβαλε τα κέρατα του μέσα ο τύπος ήταν τεχνίτης και μου λέει επειδή είσαι από Λάρισα δίνεις 10 ευρώπουλα και είμαστε εντάξει!

Οπότε φτάνω αργοπορημένη στο «Κουτούκι του Θωμά» με την ανθοδέσμη αγκαλιά , και οι άλλοι κάνανε ήδη άγριο τσιμπούσι. Τι γαρίδες σπέσιαλ, τι μύδια , τι σαγανάκια , τι ποικιλίες , τι σαλάτες , και άφθονό κόκκινο κρασάκι!

Και καθώς εγώ έτρωγα τον άμπακο, η κλασσική γκόμενα άρχισε την γκρίνια (καημένε Ευάγγελε ) είδες η Σοφία μου έφερε τέτοια ανθοδέσμη κι εσύ ούτε ένα τριαντάφυλλο δεν μου έχεις φέρει , με έχεις μόνο για να σου μαγειρεύω να πλένω τα πιάτα , ούτε έξω δε με βγάζεις (σχόλιο δικό μου : Γιατί μαρή σκυλί είσαι να σε βγάλει για κατούρημα;) μόνο για το sex κλπ και το παραλήρημα δεν είχε τέλος. Συγνώμη ρε Βάγγο αν ήξερα ότι θα σου δημιουργούσα πρόβλημα δεν θα έπαιρνα τίποτα!

Από την άλλη ο Αντώνης , ο Κώστας , ο Θοδωρής και η Μαρία να τρώνε λες και ήτανε στο χωράφι και έσκαβαν όλη μέρα μια από τα ίδια κι εγώ και κάναμε πως δεν ακούγαμε! Καθόμουνα και δίπλα στον Κώστα που ήτανε έτοιμος να σκάσει μόλις είδε το μαρκάρισμα όπως έχουν και τα μοσχάρια στο λαιμό και λύσσαξε!

Το γλέντι συνεχίστηκε στο «Fuego» με τρελά σφυνάκια, απίστευτο κόσμο, φαίνεται δεν έφυγαν ακόμα οι ιμιτασιόν Αθηναίοι , μετά λίγο «Αγορά» γιατί όλοι λίγο πολύ κρύβουμε ένα σκυλί μέσα μας , και δώσε άντρας 100% και ιστορίες για αγρίους , βέβαια η εορτάζουσα εγκατέλειψε νωρίς και έσυρε φυσικά και τον άβουλο γκόμενο της γιατί ήταν όπως εγώ πριν λίγες μέρες χωμένη μέσα στα σκατά του άγχους, αύριο πρέπει να ξυπνήσουμε 8 το πρωί να διαβάσουμε!

Σιγά-σιγά το διαλύσαμε κι εμείς.Τώρα είμαι σπίτι ψηλό κομμάτια σας γράφω, είναι πέντε το πρωί και προβλέπεται να την πέσω, μη σου πω θα βγω και αύριο και θα πάω κατευθείαν να γράψω με τα λουλούδια στο κεφάλι , μιας και γράφω πρωί-πρωί Δευτέρας !

Τελικά βρε παιδιά σας αγαπώ κάργα γιατί μου φτιάχνετε το κέφι, ξέρω ότι είναι λίγο δύσκολο να διαβάσετε κάποτε όσα γράφω, γιατί πάντα σνομπάρατε την κατά τη γνώμη σας σοφιστικέ φύση μου,αλλά δεν πειράζει γιατί έτσι κι αλλιώς πάντα σας τα έλεγα όλα και στη μάπα αλλά δυστυχώς πάντα με αγνοούσατε.

Δε βαριέσαι, δεν μπορούμε να έχουμε όλοι τις ίδιες ανάγκες, ούτε να βρίσκουμε την ουσία στα ίδια πράγματα ! Αλλά ναι σας αγαπώ γιατί σε δύσκολες στιγμές ήσασταν εκεί , γιατί πάντα μαγειρεύατε και φέρνατε και στην ανεπρόκοπη εργένησα φίλη σας σε τάπερ να τρώει, γιατί μου δανείζατε λεφτά για να ζήσω όταν γυρνούσα κάποιο Οκτώβρη, ταπί και ψύχραιμη από τη Σαντορίνη , γιατί πάντα φροντίζατε να μου βρίσκεται σημειώσεις και κοντά σε εσάς να περνάω κι εγώ κανένα μάθημα !

Για όλα αυτά και άλλα τόσα δεν πειράζει που κράτησα αρκετές φορές φανάρι , δεν πειράζει που κάθε φορά που χωρίζατε ήμουν ο βράχος που δεχότανε όλα τα ξεσπάσματά σας , δεν πειράζει που ήθελα δεν ήθελα έπρεπε να σας συμβουλέψω για το σωστό , λες και εγώ το ήξερα , και να σας τα ξανά φτιάξω.

Δεν πειράζει που ξημεροβραδιάζεστε στο σπίτι μου, γράφετε συνέχεια DVD στο pc μου, φέρνεται συνεχώς ούζα ή ότι άλλο πίνετε γινόμαστε λιάρδα καμιά φορά σχεδόν και καθημερινά και φεύγετε έχοντας αφήσει το σπίτι μου βομβαρδισμένο, αφού θα έχετε παίξει ξύλο κανά δυο φορές μπροστά μου !

Είστε οι άνθρωποί που γεμίζεται έστω και έτσι την καθημερινότητα μου, για αυτό σας αγαπάω!


Είμαι γυναίκα του κεφιού και δεν υπολογίζω έτσι τον βρίσκω τον καιρό, έτσι τον αρμενίζω, στο ένα χέρι το τσιγάρο , στο άλλο το μπεγλέρι !

Cutty sark «Follow your heart»

Τρελή κι αδέσποτη παρόλη την αγάπη, έτσι σε θέλω κι έτσι είσαι αληθινά έλα σαν όνειρο στο άδειο μου κρεβάτι έλα εδώ κάτω στη θλιμμένη μου καρδιά. Τελικά τι Άγιος Δημήτριός- Άγιος Αντώνιος βοήθεια μας , πως φαίνεται ο άνθρωπος που του έχουν πάρει το μυαλό, δεν πειράζει ήμουν ένα βρεγμένο παπί που έκανε tour με το μετρό , Άγιο Δημήτριο μου είπε ο φίλος Γιώργος , (γεια σου Γιωργάρα τσίφτη , αλάνι και καραμπουζουκλή, την άλλη φορά που θα μου πεις πως θα βγω για Jamaica, ελπίζω να μην μου έχουν κλέψει το μυαλό !) Άγιο Αντώνιο άκουσα εγώ επηρεασμένη από το τραγούδι που μου είχε βάλει πριν λίγο ο φίλτατος Νικολάκης και βρέθηκα τελικά με λάθος Άγιο αλλά δεν πειράζει τον βρήκα τον δρόμο μου ! Όλα τελικά γίνονται για κάτι που αγνοούμε . Ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ μήπως θα έπρεπε να είχα κάνει αυτό αντί για το άλλο , γιατί αν είχα κάνει το άλλο ίσως τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά προς το καλύτερο τώρα ή μήπως καλά που έκανα αυτό γιατί αν είχα κάνει εκείνο που μου είχε πει αυτός, δεν θα ήταν όλα όπως είναι τώρα, γιατί εγώ άκουσα την άλλη ! Όχι δεν θα παίξουμε την κολοκυθιά .
Άφησα το Johnnie και έπιασα το Cutty sark «Follow your heart»
Μια ζωή ακούω αυτό που μου προστάζει η καρδιά μου και ενίοτε η λογική μου !Ναι , ίσως , ποιος ξέρει αν δεν έκανα πάντα του κεφαλιού μου, και ίσως αν είχα κάνει άλλες επιλογές στο παρελθόν για τη ζωή μου πολλά πράγματα να ήταν διαφορετικά σήμερα . Καμιά φορά μερικές αποφάσεις είναι καθοριστικές για τη μετέπειτα πορεία μας , δεν πιστεύω ότι υπάρχουν σωστές και λάθος αποφάσεις , καλύτερα να κάνεις και τη λάθος κίνηση από το να μην κάνεις τίποτα , σημασία έχει όπως έχω πει πολλές φορές , να προχωράς παρακάτω, με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες, αλλά κι αυτές μέσα στη ζωή είναι κάτι θα χάσεις , κάτι θα κερδίσεις ! Δεν είναι ότι πιστεύω ότι δεν πρέπει να ακούμε και τους άλλους και να μην δεχόμαστε συμβουλές , αλλά η ζωή και οι αποφάσεις είναι δικές μας, στο τέλος είτε αποτύχουμε είτε επιτύχουμε είναι καθαρά προσωπική μας υπόθεση. Τουλάχιστον εγώ πάντα άκουγα με προσοχή τι μου λέγανε οι άλλοι , αλλά πάντα επικρατούσε η δική μου βούληση στο τέλος .
Κάθε εμπόδιο για καλό . Όχι δεν ζω αυτή τη στιγμή μια ιδανική κατάσταση , θα μπορούσα να πω, πως ποτέ δεν την έζησα, εξάλλου για να φτάσεις το ιδανικό δεν είναι μια εύκολη υπόθεση , προϋποθέτει πολλές θυσίες , δάκρυα , φθορά και πάνω από όλα και λίγη τύχη. Στο κάτω-κάτω έχω μια βαθιά πίστη μέσα μου, πως όταν το αξίζεις το ιδανικό, κάποτε παύεις να το κυνηγάς και έρχεται και σε βρίσκει μόνο του, μπορεί να μην είναι ακριβώς έτσι όπως πίστευες πάντα πως θα είναι το ιδανικό για σένα , αλλά σίγουρα έρχεται ! Είναι το γνωστό , ότι θέλει να έρθει ας έρθει αλλιώς ας προσπεράσει ! Ιδανικό ή όχι αυτό που ζω σήμερα με κάνει να νιώθω όμορφα και να μην μετανιώνω για τις επιλογές μου . Με κάνει να βλέπω πιο καθαρά κάποια πράγματα και να τολμώ να πω, πως ναι, ένα παρελθόν που εμπεριέχει δάκρυα , κόπους , θυσίες , φθορά είναι η εγγύηση πως ότι έκανες στο παρελθόν όχι απλά άξιζε τον κόπο , αλλά ότι έχτισες τις καλύτερες βάσεις για το αύριο! Ίσως το 2006 να μου έκανε την έκπληξη γιατί ξεκίνησε, πολύ καλύτερα από ότι φανταζόμουν , γιατί μου θύμισε όλα τα όμορφα που είχα ζήσει και με μια αδικαιολόγητη μανία τα είχα θάψει. Τελικά αυτό το ταξίδι ήταν η καλύτερη αρχή που θα μπορούσα να δώσω σε αυτή τη χρονιά , με έκανε να καταλάβω ότι κάποιοι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας για να μείνουν για πάντα , μερικοί παραπονιούνται πως όσο κι αν έψαξαν δεν τους βρήκαν ποτέ, δεν υποστηρίζω ότι είναι το πιο εύκολο πράγμα , αλλά στα δύσκολα κρύβονται και τα καλά . Δεν έχει σημασία το πώς βρίσκονται στη ζωή σου , ακόμα κι αν κάποτε τους χάσεις για καιρό θα είναι πάντα εκεί για να σου κρατήσουν το χέρι. Μπορεί να κανείς μήνες και χρόνια να τους δεις , μα κάθε αντάμωμα θα είναι μια άνοιξη, θα τους αγκαλιάζεις και θα νιώθεις λες και δεν πέρασε ούτε μια στιγμή από τότε που τους αποχωρίστηκες και ας πέρασαν χρόνια . Μπορεί να τους αποχωριστείς ξανά και ξανά και θα έχεις πάντα αυτό το σπάνιο συναίσθημα της χαρμολύπης , γιατί μπορεί να τους αφήνεις αλλά μέσα σου θα υπάρχει η ελπίδα της αντάμωσης, η ελπίδα πως κάποτε τα πράγματα θα φτιάξουν και θα ζήσεις το ιδανικό κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους που αγάπησες όσο τίποτα και που σου χάρισαν το δικαίωμα στην ευτυχία . Όσο κι αν αργήσει η στιγμή της αντάμωσης ή
η εκπλήρωση των κόπων για το ιδανικό, ακόμα κι αν καμιά φορά δεν έρθει και ποτέ , πιστέψτε με, το ότι συναντήσατε τέτοιους ανθρώπους στη ζωή σας είναι θείο δώρο !

Υ.Σ Η αγάπη μακροθυμεί , χρηστεύεται , η αγάπη ου ζηλοί , η αγάπη ου περπερεύεται , ου φυσιούται , ουκ ασχημονεί , ου ζητεί τα ευατής , ου παροξύνεται , ου λογίζεται το κακό , ού χαίρει επί τη αδικία , συγχαίρει δε τη αληθεία , πάντα στέγει , πάντα πιστεύει , πάντα ελπίζει , πάντα υπομένει . Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει !
Απόστολός Παύλος προς Κορινθίους .

Θέλω κοντά σου να μείνω

Θέλω κοντά σου να μείνω
Στίχοι: Γιώργος Γιαννακόπουλος
Μουσική: Γιώργος Μουζάκης
Ερμηνευτές: Τζένη Βάνου, Γιάννης Βογιατζής, Ελευθερία Αρβανιτάκη

Δε ζω χωρίς εσένα ούτε λεπτό
Αγάπη μου της μοίρας ήταν γραφτό.
Θέλω κοντά σου να μείνω
Θέλω σκιά σου να γίνω
Κάθε πληγή ν' απαλύνω
Που σε πονά...
Τα βλέφαρά μου να κλείνω
Να με φιλάς και να σβήνω
Θέλω κοντά σου να μείνω
Παντοτινά...!
Σε νιώθω, σε λατρεύω και σε ποθώ
Κι αν κάποτε σε χάσω θα τρελαθώ.
Θέλω κοντά σου να μείνω
Θέλω σκιά σου να γίνω
Κάθε πληγή ν' απαλύνω
Που σε πονά...
Τα βλέφαρά μου να κλείνω
Να με φιλάς και να σβήνω
Θέλω κοντά σου να μείνω
Παντοτινά...!