Βλέπω μια γιαγιά με την πανομοιότυπη εγγονή της που την πηγαίνει στο σχολείο το πρωί, βλέπω εκείνον τον μπαμπά με τον γιο στο πεζοδρόμιο που περιμένουν καρτερικά το σχολικό αλλά και λίγο πιο κάτω στο δρόμο κάποιο κακομαθημένο που δεν κατεβαίνει ποτέ στην ώρα του με το σχολικό να κορνάρει και να σχηματίζει πίσω του ουρά από καυσαέρια.
Άνθρωποι της καθημερινότητας μου, των πρωινών μου κάποιοι ακόμα και των γυρισμών μου να εναλλάσσονται στην Ιουστινιανού με πράσινα φύλλα στα δέντρα, με κίτρινα φύλλα, με πεσμένα φύλλα, με γυμνά δέντρα, με λαμπάκια που αναβοσβήνουν, με βρεγμένους δρόμους, όλα είναι δρόμος...
