Καθαρίζω επιμελώς τα γυαλιά. Τα φοράω και αγγίζω τα ακροδάχτυλα μου στο πληκτρολόγιο. Κυριακάτικο πρωινό. Μουντάδα, υγρασία, περιστέρια που κάθονται παρατεταγμένα στα απέναντι κάγκελα.Σύγκαιρα ξαναγυρίζω στην πραγματικότητα του δωματίου. Καφές φίλτρου, οθόνη, βιβλία. Από μέρα σε μέρα περιμένω το Μacbook pro μου. Να που γίνονται και θαύματα!
Ο Δημήτρης με ρώτησε αν έχω πρόβλημα να κοιμηθούμε σε μονό κρεβάτι κι αν μπορώ να του γράψω κάτι για τις σχέσεις από απόσταση. Για το πρώτο, μειδίασα! Γράφω βιβλίο για ιστορίες σε μονά κρεβάτια σκέφτηκα, για το δεύτερο γέλασα δυνατά. Ήρθες στην ειδικό, ήθελα να του πω. Σίγουρα αν κάτσω να ψάξω σε αυτό το blog θα βρω διάφορες αναρτήσεις αφιερωμένες στις σχέσεις μου από απόσταση. Έχω κάνει διατριβή πάνω σε τούτη τη συνηθισμένη διαδρομή κι άλλες τόσες έχω φτάσει στο τέρμα της.
Όσο πιο μεγάλη απόσταση, τόσο πιο μεγάλη και η ιστορία για να διηγηθείς . Ιδρωμένα σαββατοκύριακα, κλεισμένοι σε δωμάτια με μονά κρεβάτια , να βγάλεις τα σπασμένα του μήνα που δεν βρεθήκατε, τους χειμώνες με θολωμένα παράθυρα, το καλοκαίρι με ανοιχτά… Αεροδρόμια, τρένα , σταθμοί, κλάματα σε ταξί, ώρες στο skype, τηλέφωνα … Από απόσταση δε λειτουργεί ούτε το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης, μου είχε πει κάποτε ο Ανδρέας απ’ την Πάτρα και είχε δίκαιο.
Εμένα όμως όσο με ξενέρωνε άλλα τόσο μου άρεσε η α π ό σ τα σ η . Σε όλα τα πράγματα μου αρέσει η απόσταση μάλλον δεν ήταν τυχαίο που την διάλεγα συνέχεια ή με διάλεγε εκείνη. Φταίει που τους ανθρώπους που ερωτεύτηκα παράφορα τους γνώρισα σε αποβάθρες τρένων , είχαμε άλλες διαδρομές και ήταν δύσκολο. Δεν ξέρω ή δεν αγαπηθήκαμε όσο έπρεπε ή ήμασταν πολλοί εγωιστές , κάποτε και τα ταξίδια σε κουράζουν, θες έναν άνθρωπο δίπλα σου στο κάθε μέρα. Αλλάζουν οι προτεραιότητες αλλάζουν οι ανάγκες αλλά εσύ κατά βάθος δεν αλλάζεις ποτέ κι αυτό δυστυχώς το ξεχνάμε στην πορεία. Εδώ που τα λέμε ίσως να αγαπούσαμε περισσότερο την πάρτη μας από κάθε άλλων είναι κι αυτό μια καθαρή στάση αρκεί να την κρατήσεις.
Από απόσταση δύσκολα βαριέσαι τον άλλον αλλά συνήθως βαριέσαι την απόσταση. Τότε ένας από τους δυο πρέπει να την καλύψει κι αυτό είναι δύσκολο. Συνήθως δεν κάνει κανείς βήμα και η ιστορία τελειώνει εκεί, άλλες πάλι κάνει και καταλαβαίνει ότι εκείνο που ερωτεύτηκε ήταν η απόσταση και τώρα που την έχασε τίποτα πια δεν έχει νόημα. Σπανιότερα κάποιος από τους δυο την καλύπτει και ζούνε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…
Απόσταση, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης . Ούτε καν στην ίδια πόλη, ούτε καν στον ίδιο νομό, στην ίδια γεωγραφική περιφέρεια, στην ίδια χώρα, στην ίδια ήπειρο…Μακριά , μα τίποτα δεν είναι τόσο μακρινό που να μην μπορεί να φτάνει η σκέψη μας. Όμως έρχεται μια μέρα που δε θες να ζεις με τις σκέψεις, θες να ζήσεις αυτό που λέγεται ζωή , θες να βρεις κάποιον για να την μοιραστείς ή θες να την ζήσεις μόνος σου .
Τώρα ο Πηνειός κυλάει με θολά νερά και η βλάστηση γύρω του νεκρή καλυμμένη με χιόνια . Ίσως κάποιο καλοκαιριάτικο βράδυ καθίσουμε κάτω από τις λυγαριές της ακροποταμιάς κι αν έχω πιει αρκετά να μπορέσουμε να εξηγήσουμε το μυστήριο της ζωής και των σχέσεων , το μυστήριο του χρόνου και του χώρου. Ίσως καλύτερα να μπαίνουν χοντρά βότσαλα στις κωλότσεπες, εκεί κάτω από τον ΟΤΕ στη Σωτηρίτσα. Που ξέρεις μπορεί το μυστήριο ήδη και να το έχουμε λύσει και απλά να μην το θυμόμαστε . Αν εκείνο που σε απασχολεί είναι ότι από απόσταση δεν μπορείς να ελέγχεις τις ηδονές του κρεβατιού, μονού, διπλού, υπέρδιπλου είναι κι αυτός ένας μύθος, αν είναι να το κάνεις ή να στο κάνουν μπορεί άνετα να σου συμβεί ακόμα κι αν μένετε στο ίδιο σπίτι.
Ζήσε όλες τις σχέσεις σου, ακόμα κι αυτές από απόσταση, με χοντρό, συρτό σίγμα…
Υ.Σ Να θυμάσαι πως η απόσταση δεν μετριέται μόνο σε χιλιόμετρα και μίλια. Μπορείς να κοιμάσαι με έναν άνθρωπο μαζί κάθε βράδυ, να νιώθεις την ανάσα του πάνω σου, να κοιμάσαι αγκαλιά με το ροχαλητό του και η απόσταση που σας χωρίζει να είναι αχανής.
Αφιερωμένο στον Μ….
