Ημιτελής, φυγόπονη και βαθιά ανικανοποίητη

Να ένα κείμενο που γράφτηκε πριν πέντε χρόνια, όχι από εμένα αλλά με εκφράζει απόλυτα τούτη την ώρα...Κοίμισα τα θέλω μου και τον ίδιο μου τον εαυτό, εκτός από εσένα και την αγάπη σου, τελικά δεν έχω σχεδόν τίποτα από όσα θέλω, γιατί δεν ξέρω τι θέλω, αλλά ακόμα και όταν μαθαίνω δεν κάνω τίποτα γι αυτό.... Η συνέχεια στο παρακάτω κείμενο από το blog http://unknownevent.blogspot.com

Δευτέρα, Ιούλιος 04, 2005

Ημιτελής, φυγόπονος και βαθιά ανικανοποίητος

Κάθε φορά που ανοίγω ένα καινούργιο έγγραφο doc και δεν ξέρω τι ακριβώς θέλω να πω είμαι σίγουρος εκ των προτέρων πως θα γκρινιάξω. Ομολογώ πως τελικά μάλλον δεν ξέρω τι θέλω. Το μόνο που είμαι σε θέση να γνωρίζω με σιγουριά είναι πως είμαι μόνιμα βαθιά ανικανοποίητος.


Το γεγονός αυτό, εκτός από τη θλίψη που μου προξενεί -επειδή ακριβώς μπορώ να μυρίσω τη ματαιότητα των πραγμάτων- με θυμώνει επιπλέον, γιατί συνειδητοποιώντας το, παίρνω γι άλλη μια φορά απόφαση πόσο κοινότυπος είμαι. Ολοι είμαστε ανικανοποίητοι.


Απλώς κάποιοι έχουν την ικανότητα να μετατρέπουν την αίσθηση τους του ανικανοποίητου σε κάτι θετικό, να την τοποθετούν σε μια δημιουργική περιοχή και να εισπράττουν δίκαια εν τέλει όσα ζηλεύουν κάποιοι άλλοι. Αυτοί που δεν έχουν αυτή την ικανότητα και ξοδεύονται σε σκέψεις αντί να επιδοθούν σε πράξεις. Εγώ ανήκω σ αυτούς.


Και ενώ ξέρω πως μια ζωή που περνά βυθισμένη σε μια μόνιμη αίσθηση του φόβου, σίγουρα δεν έχει πλάκα, ενώ έχω επανειλημμένα βιώσει πόσο ανόητο είναι να υπερεκτιμά κανείς τη δύναμη της αβεβαιότητας και να μην παίρνει τα πράγματα στα χέρια του, παρόλα αυτά εγώ αφήνομαι. Αφήνομαι στην ευκολία της κατήφειας μου.


Είναι εύκολο να είναι κανεις κατηφής. Ανώδυνο τελικά, καθώς κατ' ουσίαν έτσι αποφεύγει τις δοκιμασίες. Αρα φυγόπονος.


Σε αντίθεση με όσα έχω διδαχτεί η φαντασία μου δεν καταφέρνει να είναι ανεμπόδιστη. Ισως γιατί τα όσα με τόλμη υποστηρίζω σε θεωρητικό επίπεδο λίγες φορές καταφέρνω να τα κάνω και πράξη. Κι έτσι λέω ψέματα.


Νιώθω πως είμαι ημιτελής. Αυτό το παγιωμένο αίσθημα ημιτέλειας έχει ριζώσει τόσο βαθιά μέσα μου που μου είναι αδύνατο να αντισταθώ στη δύναμη του. Ετσι, ακόμη κι όταν απροσδόκητες στιγμές έμπνευσης ταράζουν την πλαστή ηρεμία μου, γρήγορα, αυτόματα σχεδόν τις αποκωδικοποιώ με τόσο ανούσιο τρόπο που άμεσα χάνουν την ένταση τους. Μαζί μ αυτές χάνομαι κι εγώ.


Γι αυτό δεν τελειώνω ποτέ αυτά που ξεκινώ. Οταν επιστρέφω πρόσκαιρα σ αυτά, όταν τα ξανασυναντώ, καταλαβαίνω πάντα πόσο ή τί μου κοστίζει αυτή η έλλειψη αφοσίωσης. Ομως τίποτα δεν αλλάζει.


Παραμένω ημιτελής, φυγόπονος και βαθιά ανικανοποίητος.

Androulakis Vaggelis Online Portfolio

http://blacksheepdesign.110mb.com/

Αλήθεια

Αλήθεια είναι η μη λήθη γι αυτό μερικές φορές η αλήθεια δεν είναι και τόσο καλό πράγμα.Μόνο αν δεν ξεχάσεις,μόνο τότε θα ξέρεις την πραγματική αλήθεια και όχι αυτή που σου είπανε,που διάβασες,που κάποιος στην διηγήθηκε έτσι και κάποιος άλλος κάπως αλλιώς.

Ποια ιστορία,ποιες συνομωσίες,ποιο μέλλον; Μερικές φορές η ίδια η όραση μας,όλες οι αισθήσεις δηλαδή και το ένστικτο είναι πολύ πιο δυνατά,από τις φήμες,τις ειδήσεις και την πλύση εγκεφάλου,αρκεί να έχεις το μυαλό σου σε εγρήγορση,η ζωή δεν είναι μαθηματικά,ένα κι ένα δυο.

Για να πας μπροστά πρέπει να ξεχάσεις,να γυρίσεις σελίδα,να επουλώσεις παλιές πληγές,να λησμονήσεις,αν το κρατάς αμανάτι δεν γίνεται τίποτα,μόνο που μερικές φορές εκνευρίζεσαι που πρέπει εσύ να είσαι πάντα αυτός που πρέπει να ξεχάσεις αυτός που πρέπει να συγχωρέσεις.Πόσο να ξεχάσεις τελικά;Όποιος ξεχνάει τα λάθη του είναι αναγκασμένος να τα ξαναζήσει.

Θέλω πάντα να ξέρω την αλήθεια,ακόμα κι όταν κάνω ότι δεν την βλέπω,ακόμα κι όταν επίτηδες την ξεχνώ…

Στην Ελλάδα το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μάθαμε ποτέ την αλήθεια και ούτε θα τη μάθουμε ποτέ,γιατί η αλήθεια είναι πικρή,αλλά όπως αποδεικνύεται το μακροχρόνιο ψέμα έχει πολύ πιο καταστροφικές συνέπειες από αυτές της αλήθειας.

Στην Ελλάδα δεν μάθαμε και να λέμε αλήθεια, κοιτάξτε μέσα στις οικογένειες σας, στις σχέσεις, στις δουλειές σας και κυρίως κοιτάξτε τον εαυτό σας στον καθρέφτη, τα ψέματα που λέμε στον εαυτό μας είναι τα χειρότερα από όλα. Καλά δε μιλάω για τους πολιτικούς μας,μια κοινωνία βασισμένη στη λήθη και στο ψέμα είναι καταδικασμένη να αποτύχει.

Υ.Σ γιατί η αλήθεια του καθένα μας…ό,τι έχουμε να δώσουμε είναι ό,τι έχουμε ζήσει κι ό,τι θα επιλέξουμε να ζήσουμε…