53ο Φεστιβάλ βιβλίου Πεδίον του Άρεως

Το ταξίδι στην Αθήνα ανήμερα της ονομαστικής μου εορτής ήταν κάτι παραπάνω από αστραπή, θύμιζε κάτι από διαδρομή  του Flash! Επέλεξα το ΚΤΕΛ, γιατί όπως λέει και ο φίλος μου ο Αδαμαντίδης, "Από τον Πύργο της Βαβέλ έφυγα νύχτα με το ΚΤΕΛ για να γλυτώσω" κι αν και κατέβηκα με τον Γιάννη που όποτε κατεβαίναμε μαζί Αθήνα έπαιρνε χωρίς δεύτερη κουβέντα το αμάξι αυτή τη φορά νομίζω τον έπεισα να μην και καλά έκανα!

Μου έπεσε το σαγόνι, όταν κάναμε την διαδρομή σε τρεισήμισι ώρες ενώ μας προσέφεραν δωρεάν καφέ, νερό, αναψυκτικά και μικρά κουλουράκια και υπήρχε και τουαλέτα εντός του λεωφορείου που όντως λειτουργούσε, άσε που στα Mikel όταν δείξαμε το εισιτήριο της αναχώρησης στον έναν καφέ ο άλλος ήταν δώρο, όλα αυτά στο πήγαινε, γιατί στο έλα από τον σταθμό Λιοσίων, η εμπειρία θύμιζέ κάτι απ' τα παλιά, στριμωξίδι, ξεραΐλα, άρπαγμα covid στα σίγουρα και τέσσερις γεμάτες ώρες μέχρι να φτάσουμε να φιλήσουμε και πάλι θεσσαλική γη και είπα και εγώ τόση αναβάθμιση(;) μάλλον σταθήκαμε απλά τυχεροί στην πρώτη διαδρομή... 

Μείναμε σε ένα Airbnb, στον πέμπτο όροφο στην 28ης Οκτωβρίου 137(άφησα το βιβλίο μου με αφιέρωση για τον επόμενο επισκέπτη και όσους έρθουν και διαβάζουν ελληνικά βέβαια- φανατική του Bookcrossing, αφού) εκεί δηλαδή που παύει να λέγεται 28ης και γίνεται Πατησίων εκεί δίπλα από την πλατεία Αμερικής και ακόμα πιο δίπλα στην Φωκίωνος Νέγρη την οποία έπαιρνα με τα πόδια για να ανηφορίσω στην Κυψέλη να συναντήσω τους φίλους μου και όχι μόνο με αυτούς που το κανονίζαμε με τηλέφωνα και με πινέζες στο google maps (δες Γιώργος, κολλητός από μεταπτυχιακό δημιουργικής γραφής) αλλά και με αυτούς που πέρασαν τυχαία απλά από μπροστά μας (δες Λεβέντης-όνομα και πράμα-αυτά δεν γίνονται ούτε μια στο εκατομμύριο) ενώ καθόμασταν και πίναμε από τα αφτιά στο cafe mondreal (πίναμε νομίζω συνεχόμενα από τις 4 το μεσημέρι- σε πολλά και διάφορα μαγαζιά πέριξ της Κυψέλης), όσο μπορείς  βέβαια να πιείς όταν το τελευταίο μαγαζί κλείνει στη μία  και εσύ τα σαράντα.

   

Σε αυτό το ταξίδι συνέβησαν πολλά παράξενα και όμορφα, όπως το ότι βγήκαμε κατευθείαν στο περίπτερο 74 του εκδοτικού οίκου Φυλάτου (χωρίς gps) που μου έκανε την τιμή και έβγαλε το βιβλιαράκι μου!  Ήταν μαγαζί γωνία βέβαια πως να μην πέσεις πάνω του αλλά εμείς πηγαίναμε ενώ ήδη είχε βραδιάσει στο Πεδίον του Άρεως δεν βλέπαμε μπροστά μας  από τα σκοτάδια και τα τσίπουρα. Δίπλα ήταν η ταράτσα του Φοίβου και τον ακούγαμε live μέσα στη δροσιά, παρέα με τα σκυλιά που κυκλοφορούσαν τριγύρω και θέα το Λυκαβηττό!

Χάρηκα απερίγραπτα που αγκαλιάστηκα με τη Μαλβίνα και τον εκδότη μου τον Κωνσταντίνο Φυλάτο, βέβαια ο ευγενέστατος κύριος που προθυμοποιήθηκε να μας βγάλει φωτογραφίες μας έβγαλε σαν ανάποδα γαμώτο αλλά το προσπερνάμε σημασία έχει η χαρά και ο ενθουσιασμός που ένιωσα που βρέθηκα εκεί μαζί τους στον πάγκο και μην ξεχνάτε ότι το βιβλιαράκι μου θα ταξιδέψει στην επόμενη έκθεση Νοέμβριο στην Κύπρο και που είστε εεεεε μην σας κάνει εντύπωση αν δείτε εμένα εκεί ή γνωστές φυσιογνωμίες..

 

Κράτησε λίγο (αλλά οι στιγμές που ζήσαμε ήταν πραγματικά τεράστιες) τα σχολεία άνοιξαν τα κεφάλια μπήκαν μέσα, δεν πρόλαβα να γυρίσω καλά καλά από το ταξίδι και πήγα να πάρω τη Βασιλική από τα αγγλικά! Αναπόφευκτά γύρισα με δυο τσάντες γεμάτες βιβλία μια για εμένα και μια για τα παιδιά, για αυτό κάπου εδώ σας καληνυχτώ γιατί ο μικρός μου θέλει παραμύθι κι εγώ πρέπει να ξεκινήσω την ανάγνωση...

Υ.Σ Καλά τα μηνύματα που μου στέλνετε για το βιβλίο με έχουν λιώσει και ειδικά όταν προέρχονται από ανθρώπους που εκτιμώ βαθιά και έχουμε ζήσει μαζί ουσιαστικές στιγμές καλά όταν προέρχονται και από τελείως άγνωστους εκεί περνάω σε άλλη διάσταση .