΄΄Να σβήνεις τα πάντα από τον πίνακα από τη μια μέρα στην άλλη,
να είσαι νέος με κάθε νέο ξημέρωμα, σε μια διαρκώς ανανεούμενη
παρθενικότητα της συγκίνησης – αυτό, και μόνο αυτό,
αξίζει τον κόπο να είμαστε ή να έχουμε, για να είμαστε
ή να έχουμε αυτό που ατελώς είμαστε.΄΄
Πεσοα, Φ. "Το βιβλίο της ανησυχίας"

Σχόλια