"Και μη νομίζεις ότι δεν ονειρεύομαι μια ζωή πιο κανονική μα με ξυπνάει πάντα ο κρύος ιδρώτας στη τελευταία στιγμή κι ένα άρωμα στον αέρα από ατόφια παρακμή"
Κοιτώ με μεγάλη χαρά και περηφάνια δικούς μου ανθρώπους να προοδεύουν και να ανεβαίνουν στον εργασιακό τους βίο,σχεδόν συγκινούμε βαθιά για όλους αυτούς που το αξίζουν, ξέρω εξάλλου από πρώτο χέρι ότι τίποτα δεν γίνεται από μόνο του πίσω κρύβεται φθορά και ατελείωτες θυσίες βέβαια αυτό αφορά τους άντρες, για τις γυναίκες τα πράγματα είναι διαφορετικά δεν προϋποθέτει μόνο θυσίες μερικές φορές δεν έχουν επιλογές τα πράγματα για εκείνες είναι μονόδρομος ή το ένα ή το άλλο ή όλα μαζί και αυτές πουθενά.
Ναι θα μου πεις σιγά δεν μας λες και τίποτα καινούργιο όλοι ξέρουμε ότι τα βάρη αυτής της κοινωνίας είναι ανισομερώς κατανεμημένα δεν έχουμε όλοι το ίδιο φορτίο να σηκώσουμε. Ακόμα και για εμάς τις εργαζόμενες μάνες που κάναμε τις μονοδρομημένες μας επιλογές είναι δύσκολο κι ας ανεβαίνουμε στον εργασιακό βίο και ας προοδεύουμε κι ας παίζουμε όλα τα ρολάκια, κρυφά κάπου κλαίμε για τα χαμένα μας όνειρα, για την νεανική ξεγνοιασιά μας, γιατί κι εγώ σαν κάπου εκεί να ανήκω σε εκείνη την κατηγορία που τα κάνει όλα μαζί μα ο πραγματικός μου εαυτός δεν βρίσκεται πουθενά.
Θα μου πεις δεν τα 'ξερες, μωρέ τα ήξερα τα έβλεπα πεντακάθαρα κιόλας αλλά είναι αλλιώς να τα βλέπεις και αλλιώς να είσαι μέσα σε αυτά και να τα ζεις η αίσθηση είναι εντελώς διαφορετική, γιατί είσαι μέσα στην φωτιά και καίγεσαι δεν προλαβαίνεις να γράψεις για αυτά άλλοι θα γράψουν αυτοί που είναι απέξω και παρατηρούν, να όπως ήμουν κι εγώ παλαιότερα, διαβάζω καμιά φορά παλιότερες αναρτήσεις μου και λέω μα το μαλακισμένο το τσογλάνι πόσο μπροστά ήταν, πόσο πεντακάθαρα τα έβλεπε όλα, πως στον πούτσο την πάτησα έτσι τότε και έκανα όλα αυτά που ήξερα που θα κατέληγαν; Άγνωστο... Πάντως για αυτό έχω προ παραγγείλει και περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία και λαχτάρα το καινούργιο βιβλίο του Κορτώ με αφιέρωση, γιατί κάτι μου λέει ότι θα γελάσω με τα χάλια που εγώ βιώνω σε αυτή τη φάση της ζωή μου, μόνο που εγώ είμαι κάτι σαν τη Θεοπούλα του Καπουτζίδη, μα κόβεται το σεξ;
Φορώντας τους τεράστιους μεγεθυντικούς φακούς της εμπειρίας απολαμβάνω τη ζωή με διαφορετικό τρόπο από ότι πριν χωρίς αυτό να σημαίνει πως ώρες ώρες δεν αναπολώ την ξεγνοιασιά της νεανικής μου άγνοιας.Τώρα πια όταν βρίσκω ελάχιστο χρόνο για να πάω να απολαύσω μια συναυλία, να όπως πρόσφατα που χτυπήθηκα σαν να μην υπάρχει αύριο στον Pan Pan ή με το να περιμένω καμιά μεγαλοβδομαδιάτικη άδεια για να αποδράσουμε πουθενά στα πέριξ και τι άλλο θες, καλό φαγητό καμιά καινούργια εμπειρία όπως τότε που πήγαμε για ελέγχους στον Βόλο και καταλήξαμε να μπεκροπίνουμε στον Κάβουρα, κανά βιβλίο σαν του Κορτώ να γελάμε διαβάζοντας το σε καμιά ξαπλώστρα στη Βελίκα, κανέναν καλό οργασμό, γιατί καλά τα λέει ο Αύγουστος αλλά εμείς ακόμα δεν το αποφεύγουμε το σεξ και ξέρεις όλα αυτά τα ωραία, ταξίδια, σινεμά, βόλτες και όλα αυτά στα διαλείμματα της ζωής γιατί οι καθημερινότητας μας, έχει δουλειά, παιδικά πάρτυ,παιδότοπους, δραστηριότητες για παιδιά, σινεμά για παιδιά, ταξίδια με τα παιδιά, παιδικές παραστάσεις με τα παιδιά αλλά που να πάρει είναι μερικές φορές που θέλεις να ζήσεις hardcore σαν ενήλικας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου