Είμαι άνθρωπος των λέξεων. Όμως τα τελευταία χρόνια και γενικά μεγαλώνοντας είναι πολλές οι "αγκυλώσεις" , πολλά τα "πρέπει" δεν λέμε τα πράγματα με το όνομα τους για να μην πληγώσουμε ίσως για να μην πληγωθούμε και ίσως να είναι και καλύτερα έτσι, δεν χρειάζονται στην τελική όλα να ειπωθούν. 

Κάποια πράγματα τα νιώθεις, είναι ενέργεια, το πως σε αγκαλιάζει κάποιος,πόσο ζεστά, πόσο σφιχτά, πόσο μπορείς να χαθείς μέσα της, μέσα του, πόσο τρυφερά σε κοιτάει, σε χαϊδεύει, πως σε αποχωρίζεται κι αυτό είναι τόσο σπάνιο τόσο υπέροχο... Έτσι κι αλλιώς το λέει και το τραγούδι, να'χα χίλιες σιωπες να ακούς...