Ενώτιο
Είμαι ένα σκουλαρίκι
στην παλάμη μου
Μα δεν έχω τρύπες
στους λοβούς
Όλο το άλλο μου
σώμα διάτρητο
σ.χ
στην παλάμη μου
Μα δεν έχω τρύπες
στους λοβούς
Όλο το άλλο μου
σώμα διάτρητο
σ.χ
Εκεινη
Τρένο φεύγει — μια αγκαλιά κρατάει ολόκληρη εποχή. Αγαπήθηκαν αληθινά, χωρίς φόβο, χωρίς εγγυήσεις. Εκείνος έφυγε — άλλος κόσμος, άλλος εαυτός, αλήθεια. Εκείνη έμεινε, κρατώντας τη ζωή της σαν τετράδιο. Δυο παιδιά κοιμούνται, κι εκείνη γράφει μόνη να μην ξεχαστεί. Εκείνη δεν ακολουθεί. Στο μόνο που αυτός τα κατάφερε πιο πολύ — ήταν στα χρήματα. Καθαρή ψυχή, μα στις ρωγμές της λάμπει λίγη φωτιά. Εκείνη γελά — όσοι πέρασαν καλά δεν έμαθαν τίποτα.
Σχόλια