Είναι η στρογγυλάδα τους
που με κάνει και τα εμπιστεύομαι
Στρόγγυλες ώριμες σκέψεις
Κάποτε δεν μπορούσαμε
ούτε καν να τις προφέρουμε
Μα ήταν ολοφάνερο, αν είναι δυνατόν
ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ
Ανεπούλωτες δαγκωματιές
Κι εμείς σαν λύκοι , γλείφουμε
Τις παλιές πληγές
ΞΑΝΑ
Συμφιλιωνόμαστε με τις παλιές μας ρήξεις
Γλείφουμε και ρουφάμε τις γραμμές
Γραμμές συναισθημάτων
Μήπως αλλάξουν σχήμα
Μήπως πάψουμε να είμαστε
ΕΜΕΙΣ
Εμείς που κουβαλάμε χιλιόμετρα
Σε ξεγέλασαν οι δρόμοι
Οι σκιές του μυαλού
Όσα δημιουργήματα κι αν συσσωρεύσουμε
Μοιάζουμε
Δες στον καθρέφτη
Σε βλέπω…
Κοίτα εκεί
ΕΓΩ
ΕΣΥ
Νεκρός ψίθυρος
Κοίταξε με
Θέλω να ελευθερωθώ
Απ’ τα δεσμά του νου
Να ανθίσουν μέσα μου
Σημύδες
Μέσα από τον βόρβορο
ΣΗΜΥΔΕΣ
2 σχόλια:
Αυτό που γυρνάς το μυαλό σου "το μέσα έξω" με ένα ποίημα χείμαρρο λέξεων με τόση δύναμη και συναίσθημα... ίσως πρέπει να το δοκιμάσω κι εγώ... Βοηθάει??
Αν και ο τρόπος γραφής των περισσότερων ποιητών είναι οι παρηχήσεις των ήχων,οι ομοιοκαταληξίες, υπάρχουν και άλλοι που γράφουν χωρίς αυτές. Ελεύθερος στίχος. Εκεί είναι η ροή της γλώσσας, αυτό είναι,οι σκέψεις και η μεγαλοσύνη των συναισθημάτων που μας μαγεύουν. Αρκετοί δεν πιστεύουν στον ελεύθερο στίχο, με την έννοια ότι δεν τον θεωρούν ποίηση, απλά μια μικρή αφήγηση. Μια αφήγηση με διαφορετικό τρόπο. Ότι είναι αληθινό για μένα θα είναι πάντα σπουδαίο είτε έχει ομοιοκαταληξίες είτε όχι.
Όσο για το θέμα της γραφής... Σίγουρααα βοηθάει. Αρκετοί από όσους γράφουν δεν το κάνουν γιατί σκοπεύουν να γίνουν συγγραφείς. Οι περισσότεροι το κάνουν απλά γιατί θέλουν να βρουν μια διέξοδο για την ψυχούλα τους. Εύχομαι να'σαι καλά και να περνάς όμορφα :)
Δημοσίευση σχολίου