Τελειωμ.

Οι κόρες των σχιστών ματιών της κοιτάζουν  το κενό. Τα πλούσια-πυκνά-κυματιστά μαλλιά της αχτένιστα. Υποφέρει με τα χέρια στο πρόσωπο. Ψελλίζει. Που πήγαν τα βήματα στους δρόμους και τα γέλια; Αδειάζουν οι ψυχές μας σαν τα μαγαζιά, πηδάνε από τον τέταρτο κι αυτοκτονούν. Αναμνήσεις βημάτων και μια σιωπή που έπαψε να είναι προστατευτική. Μυαλό που έχασε την ισορροπία του. Κολλάει τα ασπρουλιάρικα χέρια της στα πλήκτρα , λέξεις που αγγίζουν τις δικές της εμπειρίες , τις δικές σου. Η σκιά του μυαλού της, μεγαλύτερη από εκείνη, την σκεπάζει. Νύχτα υγρή με μυρωδιές σουσαμοκούλουρου που φέρνει λιγούρα. Η ζωή στην πιο σκληρή της έκφανση. Περπατάει με μπανιστιρτζήδες στο πλάι κι εκείνος ο νεαρός με την κοπέλα από πάνω του. Πιο γρήγορα καλέ μου. Συνέχισε. Τόλμησε. Για να υπάρχει ζωή.

Η πίστη στον εαυτό της είχε συντριβεί πριν απ’ την ώρα της. Συσσωρευμένα τα δημιουργήματα της, τα κρύβει από τον εαυτό της. Αυτοακυρώνεται τίποτα πριν και απολύτως τίποτα μετά. Είχε ένα μεγάλο μέλλον πίσω της , μετήλθε ποικίλα επαγγέλματα και το αύριο χιλιόμετρα μπροστά της από κλειστές εξώπορτες.

Εγκλωβισμ.

Μπουχτισμ.

Αγανακτισμ.

Θυμωμ.

Βαλτωμ.

Πικραμ.

Σαλεμ.

Κουρασμ.

Κατακερματισμ.

Απελπισμ.

Ακυρωμ.

Διαλυμ.

Φοβισμ.

Κλειδωμ.

Τρομοκρατημ.

Απογοητευμ.

Τελειωμ.