Κι αν ο χρόνος μετράει τη ζωή με τότε, τώρα και θα ,εγώ τη μετρώ με αξίες και άξιζε στα αλήθεια τον κόπο που μετά από τόσα χρόνια κάναμε μια αγκαλιά κι ας παίζανε κλαρίνα από πίσω κι ας φοβόμουν κι ας ήξερα ότι τίποτα δεν θα άλλαζε πια… Άξιζε που δώσαμε στις ψυχές μας αυτή την ανακούφιση που θα κρατήσει για πάντα…
σ.χ
10 σχόλια:
όταν κάνεις σχέδια ο Θεός γελάει
κανένα άλλο άσχετο τσιτάτο έχεις να γράψεις;
ποιος το αποφάσισε αυτό? η ανακούφιση που γράφεις είναι σπουδαίος λόγος για το παραπάνω. αλλά...
αλλά;;;;
Η ανακούφιση δεν σχεδιάζεται την νιώθεις και πάει και τελείωσε, οπότε γιατί να γελάσει ο Θεός; Κρατάει για πάντα μέσα στην ψυχή σου για κάτι συγκεκριμένο, αυτό δεν σημαίνει ότι θα αισθάνεσαι μια ζωή ανακουφισμένος για όλα!
είναι διττή η έκφραση. με σχέδια ή χωρίς. χωρίς σχέδια γιατί δεν είσαι ανακουφισμένος. με σχέδια γιατί εκτιμάς την ανακούφισή σου.
η και χιαστί
και ποιος λέει ότι είναι διττή; Έτσι το αντιλαμβάνεσαι εσύ και κάποιος που δεν πιστεύει στο Θεό, θα σου πει και τι με νοιάζει εμένα τι κάνει ο ανύπαρκτος! Τεσπά, είπαμε έχω κι εγώ ένα τακτικό αναγνώστη, εσένα στην προκειμένη περίπτωση που μου ανάβει τα λαμπάκια γιατί αφήνει πάντα κάτι σχόλια που δείχνει ότι δεν έπιασε απολύτως τίποτα από όσα ήθελα να πω και λέει τα δικά του αλλά τι να κάνουμε έτσι πάει, θα περιμένω μέχρι να βρεθεί και κάποιος που θα κάνει τον κόπο να με σχολιαζεί και να με "καταλαβαίνει" μέχρι τότε σε ευχαριστώ που κάνεις τον κόπο και να διαβάζεις όσα γράφω και να τα σχολιάζεις έστω και με αυτόν τον μοναδικό δικό σου τρόπο που εγώ δεν κατάλαβα ποτε!
κοίταξε να δεις. πηγαίνουμε πάντοτε με την επικρατέστερη. αν αρχίζουμε να λέμε και γιατί να υπάρχει Θεός γιατί το ένα γιατί το άλλο, μάλλον κάποιος άλλος είναι ο άθεος. στις αξίες στάθηκα και εγώ αλλά δεν θέλησες να δώσεις τόση προσοχή. θεωρητικά πάντοτε όταν έχεις τέτοια αγκαλιά όπως λες, έχεις και το προνόμιο να σκορπάς και την άβυσσο των σκέψεών σου. άρα να ακούει ο άλλος σε καθημερινή βάση τι σκέφτεσαι, πως νοιώθεις, τι σχεδιάζεις. γράφεις πολύ γρήγορα.
Γλυκέ μου Μενέλαε, σε ευχαριστώ και πάλι που μπαίνεις στον κόπο να αναλύσεις τα γραπτά μου σαν να'ναι κάτι "σημαντικό". Ίσως να είμαι εγώ αδαής που δεν ξέρω ότι η έκφραση είναι διττή ή και χιαστί! Λοιπόν, ηρεμώ και κάθομαι να δώσω προσοχή, πάντα καθόμουνα και άκουγα τους άλλους αλλά με σένα δεν ξέρω γιατί δεν μπορώ! αααα και γραφω και κατι αλλο παράλληλα και δεν με αφήνεις να το τελειώσω!
Δημοσίευση σχολίου