Βογκάω αργά και βασανίστηκα,δεν ήταν εβδομάδα αυτή,μαρτύριο ήταν.Jah ελέησον!Είπαμε δεν είμαι πρωινός τύπος πως το λέμε.Ευτυχώς απομένουν μερικές ώρες πριν τον τριήμερο εγκλεισμό μου.Μέχρι τότε σκέφτομαι ποιος θα έρθει μαζί μου στη συναυλία των Prodigy στη Θεσσαλονίκη στις 18 Σεπτεμβρίου (όσοι πιστοί προσέλθετε) και ποιος θα έρθει μαζί μου στο Βερολίνο τον Δεκέμβριο μιας και ο Γιάννης θα βρίσκεται στο Άμστερνταμ. Απάντηση δεν έχω βρει ακόμα,αλλά όλο και κάποιος θα βρεθεί,εδώ βρέθηκε για το Άμστερνταμ στο παραπέντε!(ακούω προτάσεις)
Θέλω να ηρεμίσω, θέλω να μονάσω μόνο για ένα πσκ. Δεν θέλω να βγω έξω,δεν θέλω να μιλήσω με κανέναν στο τηλέφωνο,δεν θέλω να σκεφτώ τίποτα,δεν θέλω να κοιταχτώ στον καθρέφτη,να φτιάξω τα μαλλιά μου ή να βαφτώ.Δεν θέλω να ξυπνήσω πρωί,δεν θέλω να μαγειρέψω,δεν θέλω να πλένω πιάτα ή να συμμαζέψω το σπίτι.Δεν θέλω να δω τους δικούς μου,τον Γιάννη ή φίλους.Για τρεις μέρες δεν θέλω να δω άνθρωπο,μόνο ζώα,γάτες, σκύλους, πουλιά, αλεπούδες ότι θες. Δεν θέλω να σκεφτώ,να διαβάσω,να ακούσω ή να γράψω οτιδήποτε …
Θέλω επιτέλους να ξεκουραστώωωωωωωω!
Δεν βλέπω την ώρα να φύγω από τη δουλειά και να πάω να την αράξω στη Ραψάνη. Το μόνο που θα κάνω είναι να ανασαίνω καθαρό αέρα,να πίνω κανένα ποτηράκι κόκκινο κρασί,να ποτίζω τα λουλούδια στον κήπο,να τρώω αν είναι απαραίτητο,και να κοιμάμαι με τις ώρες με κλειστό το κινητό, χωρίς ίντερνετ φυσικά και κατεβασμένο μέχρι και το σταθερό.
Υ.Σ Ελπίζω να κοιμηθώ βαθιά και να μην βλέπω τον εφιάλτη με τη ρουλέτα και το zero πράσινο!
Υ.Σ2 Δεν βλέπω την ώρα επίσης να φτάσει ο καιρός για να στείλω τα χαρτιά μου και αν με πάρουν να δώσω εξετάσεις για το μεταπτυχιακό στη δημιουργική γραφή. Η μεγαλύτερη μου δυστυχία είναι ότι ζω στην Ελλάδα, που αυτό σημαίνει πως με όσο επαγγελματισμό κι αν δω το γράψιμο είναι κομματάκι ή μάλλον κομματάρα δύσκολο να ζήσω από αυτό.
2 σχόλια:
αγαπητή Σοφία καλησπέρα. πολύ χαίρομαι που περνάς όμορφα αλλά ορμώμενος και από προηγούμενες σκέψεις σου ήθελα να κάνω το σχόλιο αυτό μπας και πλησιάσεις λίγο παραπάνω τα γραπτά σου. εννοώ πως καλό είναι να μη σκεφτόμαστε αν αυτό που κάνουμε λέγεται για παράδειγμα γράψιμο ή το προσαρμόζουμε ανάλογα όπου θέλουμε και όπως θέλουμε. το λέω αυτό γιατί με τους συσχετισμούς που έχεις κάνει και στο παρελθόν (μεταξύ μας, απυρόβλητα) πρόσεξε γιατί έτσι μπορεί να μη βρεις τίποτα. κάθε φορά που θα φθάνεις κάπου θα αποχαρακτηρίζεσαι. κάπως έτσι σκέφτομαι και εγώ να αλλάξω τα γραπτά μου στο μέλλον. να περνάς καλά και να είσαι χαρούμενη. και εκτός αυτού είσαι μόνο 25. σμουτς!
Καλησπέρα Μενέλαε. Μα αν βρω κάτι στο τέλος μάλλον θα πάψω να γράφω.Όσο γι αυτό που λες να πλησιάσω τα γραπτά μου, νομίζω έχεις απόλυτο δίκαιο κι αν δεν το έχω κάνει μέχρι τώρα, είναι γιατί δεν έχω ιδέα πως να το κάνω.Μια ζωή αυτό που θυμάμαι από εμένα είναι να φθάνω κάπου και στο τέλος να αποχαρακτηρίζομαι , έχεις απόλυτο δίκαιο!
Δημοσίευση σχολίου