Με την ριπή του άνεμου στα μαλλιά
της γυναικός που στροβιλίζεται μεσ' το σαλόνι
και παίρνει τη ζωή όπως της έρχεται
Και με στολίδια και παιδιά
που την λατρεύουν κι όλο λέγουν τ' όνομά της
Και με τους άντρες που σηκώνουν
το χέρι όρθιο στον ουρανό
μεσ' την εξαίσια λειτουργία των παλμών τους
στον στρόβιλο του βαλς που πλησιάζει
τα στήθη τους στα στήθη της γυναίκας
Ανδρέας Εμπειρίκος
Παρασκευή, Αυγούστου 27, 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Τα Παιδιά της Παλαιότητας - Τα Πληγωμένα Μηνύματα Αναθεωρημένα (Official...
Τα πληγωμένα μηνύματα, με τα αποσιωπητικά κάποτε σού ’χα πει πως δεν ταιριάζουν πια σε μένα· πως έχω χρόνια να πω πως κάποιος/κάποια, κάτι μ...

-
Σας καλημερίζω όλους , από την πόλη που δεν κοιμάται ποτέ , από την πιο υγρή, καυτή και ιδρωμένη πόλη του πλανήτη , μα φυσικά από την βασίλ...
1 σχόλιο:
μερικές φορές ο κόσμος είναι επίπεδος
Δημοσίευση σχολίου