Ίδια ράτσα
Γιατί οι άνθρωποι έχουν αυτή την βλακώδη ανάγκη να ανήκουν κάπου ;
σ.χ
σ.χ
Εκεινη
Τρένο φεύγει — μια αγκαλιά κρατάει ολόκληρη εποχή. Αγαπήθηκαν αληθινά, χωρίς φόβο, χωρίς εγγυήσεις. Εκείνος έφυγε — άλλος κόσμος, άλλος εαυτός, αλήθεια. Εκείνη έμεινε, κρατώντας τη ζωή της σαν τετράδιο. Δυο παιδιά κοιμούνται, κι εκείνη γράφει μόνη να μην ξεχαστεί. Εκείνη δεν ακολουθεί. Στο μόνο που αυτός τα κατάφερε πιο πολύ — ήταν στα χρήματα. Καθαρή ψυχή, μα στις ρωγμές της λάμπει λίγη φωτιά. Εκείνη γελά — όσοι πέρασαν καλά δεν έμαθαν τίποτα.
Σχόλια
Σωστός ο Αριστοτέλης. Απλά σκέφτομαι ότι αυτό το «κάπου» ανά πάσα στιγμή μπορεί να σε προδώσει, αλλά να μου πεις μέχρι και ο ίδιος σου ο εαυτός μπορεί να το κάνει!
Απλά αν έρθει ποτέ η ώρα να απολογηθώ για κάτι και σε κάποιον , θα είναι μόνο για μένα.. Δεν ξέρω , δεν ξέρω, δεν μπορώ ούτε να εκπροσωπώ κανέναν , ούτε να με εκπροσωπεύουν . Πρόβλημα το ξέρω, εντάξει το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ενταχθείς σε μια ομάδα ανθρώπων που πάνω κάτω έχετε τις ίδιες απόψεις για τη ΖΩΗ , πολύ δύσκολο κι αυτό για μένα ή να μπεις σε μια ομάδα που έχετε ίδια συμφέροντα , ε με το που μπαίνει μέσα αυτή η λέξη τα γαμάει όλα.
Θεός δεν είμαι σίγουρα, θεριό δεν ξέρω, αλλά αγρίμι που λέει και ο φίλος μου ο Αλέξανδρος μπορεί …
Υ.Σ Κι όσο για τον Ρασταφαριανισμό, τον Χαϊλέ Σελασιέ ( Jah) δεν πιστεύω καθόλου μα καθόλου και δεν τον ασπάζομαι σε καμία περίπτωση άσχετα αν πολλές φορές χαριτολογώντας τον επικαλούμαι λόγω του Bob Marley και της Reggae , πιστεύω στο Bob που πίστευε στο Ρασταφαριανισμό , αλλά δεν πιστεύω τον Ρασταφαριανισμό, δεν πιστεύω δηλαδή ότι όταν καπνίζεις μαύρο το κάνεις για θρησκευτικούς λόγους, κλπ κλπ ούτε ότι ο οι μαύροι αποτελούν μετενσάρκωση των Ισραηλιτών