Τετάρτη, Ιουλίου 07, 2010

Η μετανάστευση δεν είναι πανάκεια


Κατάντησε καραμέλα,φύγε από εδώ,μην κάθεσαι λεπτό.Τι κάνεις εδώ;Bγες στο εξωτερικό, κάνε μεταπτυχιακό,μείνε έξω και θα παίρνεις τουλάχιστον 3000 ευρώ το μήνα.Συνήθως στο λένε αυτοί που δεν έχουνε φύγει ποτέ από το σπίτι της μαμάς τους.

Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα ίσως και να το είχα κάνει ή μάλλον σίγουρα θα το είχα κάνει,αργά ή γρήγορα.Θυμάμαι πέρυσι,αρχές του χρόνου,δεν με χωρούσε ο τόπος,δεν είχα τίποτα μα τίποτα να με κρατάει εδώ,μην σου πω ότι είχα και χιλιάδες πράγματα για να με διώχνουν,ούτε τότε ήταν εύκολο,το βίωνα με απίστευτό εσωτερικό πόνο.Λίγο ακόμα να κρατούσε η όλη κατάσταση ή εγώ θα είχα μπαρκάρει ή θα είχα πάθει κατάθλιψη.

Ευτυχώς για μένα ή δυστυχώς ο χρόνος θα δείξει,τα πράγματα έστρωσαν και όλα όσα νόμιζα ότι μπορούσα να τα βρω μόνο σε μέρη μακρινά,σκόνταψαν μπροστά στα πόδια μου. Βρήκα την ισορροπία μου,την ξεχασμένη μου αθωότητα,την ψυχική μου ηρεμία,την αγάπη και την αποδοχή και εν τέλει την ευτυχία,έπαψα να ψάχνω την τύχη μου γιατί απλά την είχα βρει.

Δεν είμαι κατά της μετανάστευσης αλλά εξακολουθώ να τη θεωρώ λύση ανάγκης.Πας σε κάποιο άλλο μέρος του πλανήτη γιατί σε αυτό που βρίσκεσαι δεν μπορείς να κάνεις αυτά που θέλεις ή απλά κάπου αλλού μπορείς να τα κάνεις καλύτερα από ότι στο μέρος που βρίσκεσαι,δεν υπάρχουν ευκαιρίες,δεν υπάρχει ψωμί να φας,δεν υπάρχει ελευθερία κλπ.

Η μετανάστευση και τα μεταπτυχιακά δεν είναι πανάκεια και όπως είπε και ο φίλος μου ο Νίκος,που του το είπε άλλος φίλος του,στην Ελλάδα στο τέλος θα μείνουνε οι άχρηστοι και οι ρομαντικοί,εεεε αφήστε να μείνουμε και κάποιοι!

Γι αυτό αγαπητέ Θ. δεν θέλω να βγω στο εξωτερικό,ούτε καν ψάχνω μια ευκαιρία γι αυτό,δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα η ζωή μου σε κάποια άλλη χώρα και πιθανόν να μην μάθω και ποτέ,μα αν ποτέ χρειαζότανε να το κάνω θα το έκανα να είσαι σίγουρος.

Προς το παρόν μένω εδώ,με λίγο κρασί,λίγα χρήματα,λίγες ευκαιρίες,λίγο θάλασσα και το αγόρι μου,με τις δυνατότητες μου,την τωρινή δουλειά μου,τους ορίζοντές μου,τους ανθρώπους που αγαπώ και τη ζωή μου και είμαι καλά και ευχαριστημένη με όλα όσα έχω κι αν πάψω κάποτε να είμαι,μην φοβάστε και πάλι θα ξυπνήσει μέσα μου ο τυχοδιωκτικός εαυτός μου !

Δεν υπάρχουν σχόλια:

The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked.  The second time I told my story, I felt on...