Ήμουνα πάντα της άποψης πως τίποτα από όσα κάνουμε σε αυτή τη ζωή δεν πάει χαμένο και εξακολουθώ να το πιστεύω ενώ από την άλλη ασυνείδητα κάνω ότι μπορώ για να χαθεί.Προσπαθώ να βρω την αιτία που το δημιουργεί,αλλά και πάλι μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω και να το δεχτώ απλά ως ένα ακόμα γνώρισμα του χαρακτήρα μου.
Όσο κι αν μερικές φορές διατυμπανίζω ότι με ακολουθεί μια γκαντεμό ίωση,στην πραγματικότητα η τύχη ήταν πάμπολλες φορές στο πλάι μου.Οι περισσότεροι θεωρούν δύσκολο στο να τους ανοιχτεί μια πόρτα για να προχωρήσουν,στην δικιά μου περίπτωση, όλο μου ανοίγανε πόρτες,έμπαινα μέσα προχωρούσα,ενθουσιαζόμουνα και μετά απλά έφευγα και ποτέ μα ποτέ δεν γυρνούσα πίσω,μισοδουλειές.
Έδινα μια κλωτσιά σε όλα όσα με κόπο είχα κάνει και πήγαινα για άλλα τα οποία δεν είχανε καμία σχέση με τα προηγούμενα,αυτό ίσως οφείλεται και στο χάος που επικρατεί στο μυαλό μου.Από την άλλη ολοκλήρωσα αρκετά,αλλά όλα από λίγο,λίγο από αυτό,λίγο από εκείνο και τέρμα.Όλα τελειώνουν θα μου πεις, και κάποια στιγμή πρέπει να πας παρακάτω, απλά εγώ ποτέ δεν έμεινα μέχρι το τέλος για να το δω
Καμία σειρά,καμία συνέχεια και φτου και πάλι απ’ την αρχή,κανένας εμφανής στόχος, φτερό στον άνεμο.Πλέον μου είναι ολοφάνερο πως έτσι δεν γίνεται τίποτα,το μόνο που γεμίζει η ζωή σου είναι από νέες αρχές και στοιβαγμένα ένα σωρό πράγματα που έμειναν στη μέση,από δρόμους που όλο τους περπατάς και όλοι σε βγάζουν στο ίδιο σημείο.
Είμαι προς αναζήτηση ενός στόχου που θα με κρατήσει μαζί του,ενός ρεαλιστικού στόχου που θα βγάζει κάπου,δεν βιάζομαι να φτάσω εκεί,επιθυμώ απλά να έχει συνέχεια και διάρκεια,χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα μπορώ να έχω παράλληλους δρόμους,αρκεί κάπου να οδηγούν και πάλι απ’ την αρχή…
4 σχόλια:
λοιπόν το άρθρο σου μου έδωσε την αφορμή για ποικίλα σχόλια. μερικές φορές νομίζουμε πως ο στόχος ή η πόρτα, πρέπει να συνοδεύεται από δωμάτια με μυρωδιές, ποτ πουρί και παχιές μοκέτες...;) στις περισσότερες περιπτώσεις ο στόχος μπορεί να ξεκινάει από τα καθημερινά και απλά πράγματα. μερικές φορές επιλέγουμε τέτοιους στόχους ώστε να ισοφαρίσουμε κοινωνικές απώλειες ή προηγούμενα μπλεξίματα να το πω ξεκάθαρα. σαν να προσπαθούμε να φύγουμε από κάπου. άνθρωποι που μένουν κερδίζουν αλήθειες και νοήματα εξαιρετικά δυσπρόσιτα σε άλλους. άνθρωποι που κρίνουν και φεύγουν από επιφανειακά και επιπόλαια επιχειρήματα, ζουν τη ζωή τους σαν νομάδες χωρίς να είχαν ποτέ έναν άνθρωπο δίπλα τους. θυμούνται τους γονείς σε ηλικία 45 ετών απλά για να μην πεθάνουν οι ίδιοι σαν τα σκυλιά. οι στόχοι μας απκτούν μεταφυσικό χαρακτήρα σε πολλές περιπτώσεις. δηλαδή κρύβουν σκοτεινές και εσωτερικές αλήθειες που πρέπει να γνωρίζεις πολύ καλά τον εαυτό σου για να καταλάβεις τι σε οδήγησε εκεί, για να καταλάβεις τα εξωτερικά και περιβαλλοντικά αίτια. κρύβουν δηλαδή το υποσυνείδητο που δύσκολα το παρατηρείς. άλλες φορές πρόκειται για κάποιες ψεύτικες φωνές που ακούσαμε, φωνές που πιστέψαμε και στη συνέχεια σπάσαμε τα μούτρα μας. μοναδικό κριτήριο για τις εξελίξεις που έρχονται, πέρα από το μυαλό, τις κακοτοπιές αλλά και την αντίληψη, συχνά έχει να κάνει με το κοινωνικό αντίκρυσμα. κάποτε δεν μπορούσαμε να υποστηρίξουμε τον κοινωνικό λόγο διότι θεωρούσαμε ότι δεν προεξοφλεί και δεν μπορεί να εξασφαλίσει τους στόχους μας. σήμερα θέλουμε να φθάσουμε στην απέναντι όχθη. σε κάθε περίπτωση το χάος στο μυαλό, απαιτεί και προοικονομεί τη δύναμη που χρειάζεται να έχουμε για να διαβάζουμε τους ανθρώπους. ότι και αν συνεπάγεται αυτό. μέρικοι πίστεψαν ότι ο κόσμος θα γίνει δικός τους αν αυτοί 6 ώρες μέσα στη διάρκεια της ημέρας, μπορούν να κοιμούνται όρθιοι. τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. από την άλλη πλευρά οι άνθρωποι θέλουμε απαντήσεις που συχνά καθορίζουν και την ευρύτερη τακτική που ακολουθούμε πριν και μετά από κάθε απάντηση. έτσι λοιπόν έχω να πω ότι σε πολλές περιπτώσεις, η ηρεμία για την οποία κάνεις λόγο στο προηγούμενο άρθρο μπορεί να μας βοηθήσει να διαγνώσουμε σε πολλές περιπτώσεις μία κατάσταση, μία εξέλιξη ή τους ευρύτερους προβληματισμούς μας. και ποιος ξέρει τι θα γίνει αύριο...!
Λες συνεχώς εδω και χρόνια τα ίδια με άλλες λέξεις. Καιρός είναι να αλλάξεις και ιδέες. Κρίμα είναι... λέγεται και ωραιοποιημένος συμβιβασμός. Αντί να θυμώσεις ρίξε μια ματιά γενικώς στο blog σου. Εκτός κι αν γράφεις επειδή δεν έχεις τίποτα άλλο να κάνεις.
Χμ,δεν έχεις άδικο ως προς το ότι γράφω μερικές φορές για τις ίδιες ανησυχίες μου, τουλάχιστον έχω μεγάλο λεξιλόγιο! Όσο κι αν προχωράμε, γυρνάμε ξανά στα ίδια, εσένα προφανώς δεν σου έχει τύχει, είσαι υπεράνω! Όσο για το αν έχω και άλλα πράγματα να κάνω στη ζωή μου άστο να το ξέρω εγώ και ούτε πρόκειται να σταματήσω να γράφω επειδή δεν αρέσει σε κάποιους αναγνώστες του blog μου και μάλιστα ανώνυμους, η επανάληψη. Αν δεν γουστάρεις μην διαβάζεις ρε φίλε/η, αλλά προφανώς κι εσύ ενδιαφέρεσαι για τα ίδια και τα ίδια …Ξεκόλλα
Αγαπητή Jamaica, δεν έγραψα το σχόλιο για να σε προσβάλω, αλλά για να σε κάνω να σκεφτείς και για να κάνεις ΚΑΙ αλλα πράγματα. Φιλικά Αννα.
Δημοσίευση σχολίου