Τρίτη, Φεβρουαρίου 09, 2010

Ηρεμία

Αλήθεια πόσες φορές στη ζωή σας,δεν υπήρξαν στιγμές που κάνατε κάτι που δεν γουστάρατε μια;Από κάτι που σας είπε το αφεντικό στη δουλειά,από το φαί της πεθεράς που δεν τρώγεται,αλλά εσείς το φάγατε με ευχαρίστηση,από την ανιαρή έξοδο με τους φίλους του/της γκόμενας σας ή γιατί απλά σας το είπε ο μπαμπάς σας.

Ευτυχισμένος άνθρωπος για μένα είναι όποιος χρειάστηκε να κάνει λιγότερες υποχωρήσεις στη ζωή του.Σημασία τελικά δεν έχει τι θέλεις από αυτή τη ζωή,αλλά τι δεν θέλεις,γιατί τα θέλω σου αλλάζουν αναλόγως με την ηλικία σου,τη φάση που είσαι στη ζωή σου,τις καταστάσεις γύρω σου.Μερικές φορές αναγκάζεσαι κιόλας,πετάει ο γάιδαρος;Πετάει λες κι εσύ,προσαρμόζεσαι,γιατί όσο καλά κι αν προγραμματίζεις τη ζωή,πάντα είναι έτοιμη για να σου τη φέρει και το πλάνο B μπορεί να χρειαστεί να εφαρμοστεί..

Καθημερινότητα,γεμάτη ανθρώπους που χρειάζονται να υποχωρούν συνέχεια,που μιζεριάζουν,που διατάζουν,που ο ένας καταπιέζει τον άλλο,οικονομική κρίση και όλα μαύρα και άραχνα,αν την δεις έτσι την γάμησες,όταν είσαι ήδη στον πάτο δεν καταλαβαίνω το λόγο που θες να πας ακόμα πιο κάτω.

Εντάξει κι εγώ δεν λέω,από τότε που έγινα ένα εργαζόμενο κορίτσι δεν είδα μια άσπρη μέρα,μεσαίωνας παντού,αλλά τι να κάνουμε ο καθένας πρέπει να αντιμετωπίσει αυτά που του έρχονται,όπως ανασφάλεια,ρουφιανιά και καθόλου μα καθόλου μπέσα πουθενά,αλλά ζωή δεν είναι μόνο δουλειά.

Ευτυχισμένος άνθρωπος για μένα είναι ο πλήρης άνθρωπος,ο ήρεμος άνθρωπος,ο άνθρωπος που δεν περίμενε τα γεράματα του για να ηρεμίσει,αλλά όταν βρισκότανε στη μεγαλύτερη ανηφόρα της ζωής του.Τι κι αν τίποτα σήμερα δεν μας βοηθάει να οδηγηθούμε προς αυτή τη ψυχική ηρεμία,αν κοιτάξουμε γύρω μας,αν ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά θα βρούμε σίγουρα κάτι που μπορεί να μας ηρεμίσει,είναι μεγάλο πράγμα να βρεις στη ζωή σου να ακουμπάς κάπου για λίγο την ψυχή σου.

Άλλοι το κάνουν στο γράψιμο,άλλοι κοιτώντας τη θάλασσα,άλλοι παίζοντας μουσική, άλλοι αγκαλιάζοντας τον άνθρωπο που αγαπούν,αρκεί κάπου να έχεις να ακουμπήσεις την ψυχή…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked.  The second time I told my story, I felt on...