Σάββατο, Ιανουαρίου 16, 2010
Σήμερα είμ`εδώ για αύριο τι να λέμε
Βρίσκομαι στο πιο ζεστό σπίτι που με φιλοξένησε ποτέ, έξω έχει κρύο και το 2010 έχει μπει για τα καλά. Στην κουζίνα ζεσταίνω νερό για να απολαύσω σε λίγο έναν σκέτο ness και υποψιάζομαι πως ήδη το τυρί έχει λιώσει και το τοστ κολυμπάει πάνω του, πάω να δω.
Ακούω Ζερβουδάκη, έξω λυσσομανάνε οι βοριάδες και εγώ χαζεύω την κούπα Barcelona, μανία κι αυτή με τις κούπες από κάθε μέρος που είχε πάει, το έχω κι εγώ, το είχα κολλήσει από παλιά, τώρα πια εύχομαι να παίρνω πάντα δυο..
Ξύπνησα αδιάθετη κι όμως με κέφια , περιμένω το Γιάννη να γυρίσει , θυμάμαι το 3+1 που πιάσαμε στο Τζόκερ, την απίστευτη πρωτοχρονιά μας , το ξύλο που έπεσε μέσα στο μαγαζί στη γιορτή του, τις απίστευτα πολλές ταινίες που έχω δει τώρα τελευταία , τύφλα να έχει ο Κουτσογιαννόπουλος και ο Roger Eber(http://rogerebert.suntimes.com/)...
Το δέκα μπήκε και είναι το καλό, κέρδισα το φλουρί , αλλά αυτό γίνεται σχεδόν κάθε χρόνο, βέβαια τα όρια της τύχης μου περιορίζονται σε μια βασιλόπιτα, πέρυσι έγινε μια υπέρβαση εύχομαι το ίδιο και για φέτος …
Η συμβατική δουλειά μου συνεχίζει ήρεμα, ευτυχώς είμαι συμβασιούχα και ξέρω πως δεν θα κρατήσει για πάντα. Δίπλα μου σημειώσεις δυο κώδικες κι ένα βιβλίο με περιμένουν, τους ρίχνω μια ματιά, μπα όχι σήμερα , εξάλλου τα έχω βγάλει τόσες φορές , τώρα λέω να ανάψω ένα τσιγάρο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked. The second time I told my story, I felt on...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου