ΦΑΣΙΣΜΟΣ

Χθες ήμουνα πτώμα από την κούραση,ξάπλωσα στο κρεβάτι,δεν μπορούσα να κοιμηθώ,με είχε κυριεύσει ένας απερίγραπτος φόβος.Ο φασισμός ανασαίνει στο αυτί μου,κι εσύ μου λες πως δεν τον βλέπεις,γιατί φοράς παρωπίδες και νομίζεις ότι ο φασισμός διαλέγει να κάτσει μόνο σε μια γωνιά,είναι στολισμένος με γαλόνια και φοράει μπλε,κι όμως όχι φιλαράκο,ο φασισμός είναι παντού,και δεξιά και αριστερά και πάνω και στο σβέρκο μου, φοράει κίτρινες,πράσινες,μπλε και κόκκινες στολές και δεν έχει έλεος…

Εσύ νομίζεις πως κάνεις κάτι,γιατί χτυπάς αυτούς που νομίζουν ότι έχουν εξουσία επάνω σου,και αφήνεις ανενόχλητους και το χειρότερο τους ψηφίζεις κιόλας αυτούς που έχουν πραγματική εξουσία πάνω σου,πόσο βαθιά νυχτωμένος είσαι;

Κι εγώ φοβάμαι και κρυώνω και είμαι μόνη και όλα φαντάζουν μαύρα κι άραχνα
,χαίρομαι για λίγο στη σκέψη ότι μπορεί να περνάω δεύτερη εφηβεία,να είδες πόσο μικρή είμαι ακόμα;Το πρωί που σηκώνομαι για να πάω στη δουλειά όμως όλα έχουν ήδη φτιάξει και ο φόβος και το τρέμουλο έχουν φύγει.

Ένα βράδυ ήτανε μονάχα,από αύριο θα είσαι εδώ να μου χαϊδεύεις τα μαλλιά πριν κοιμηθώ,να μου λες πως μ’αγαπάς και να κάνεις φωναχτά όνειρα για μας,μόνο με αγάπη μπορώ να αντέξω τόσο φασισμό.

Μόνο με αγάπη επουλώνονται οι πληγές και φεύγει ο θυμός κι όσο μεγαλύτερη η συχνότητα της αγάπη σου τόσο μικραίνει ο χρόνος για να σε ξαναδώ …

Μείνε εδώ...